บทที่ 3 พลังลี้ลับแห่งสายตาเทพ

บทที่ 3 พลังลี้ลับแห่งสายตาเทพ

“แม่คะ หนูไม่เป็นอะไรแล้ว แม่บอกคุณหมอหน่อยได้ไหมคะ หนูอยากกลับบ้านแล้วค่ะ แม่ดูสิแผลของหนูแห้งแล้ว ไม่เจ็บเลย”

จางหมี่พยายามเจรจากับแม่ของเธอ ตอนนี้แผลของเธอแห้งสนิทแล้ว เธอไม่อยากจะนอนอุดอู้โรงพยาบาลอีกต่อไป

“หายแล้วหรือ? แต่ลูกหัวแตกนะ เลือดออกเยอะมากจนแม่ตกใจแทบแย่เลย”

จางเจินถามลูกสาวด้วยความกังวล เพราะภาพที่ลูกสาวเลือดอาบยังติดตาอยู่เลย ทำไมจู่ๆ ถึงบอกว่าแผลแห้งแล้วล่ะ

“หายแล้วค่ะ แม่ให้คุณหมอมาดูก็รู้แล้ว”

จางหมี่ยืนยันหนักแน่น อย่างไรวันนี้เธอก็ต้องออกจากโรงพยาบาลให้ได้

ขณะนั้นเอง จางหมี่ก็เห็นหญิงชายวัยกลางคนคู่หนึ่งวิ่งตรงมาที่สองแม่ลูก จางหมี่ค้นความทรงจำจากร่างเดิมจึงทราบว่าคนที่มาคือ 'ป้าถง' พี่สาวของแม่ และ 'ลุงเจียง' สามีของป้าถงนั่นเอง

ป้าถงมองสีหน้าของหลานสาวแล้วเอ่ยด้วยความเป็นห่วงว่า “เป็นอย่างไรบ้างหลานป้า ทำไมถึงได้โชคร้ายอย่างนี้...” พูดเสร็จก็เดินเข้ามาลูบหัวลูบตัวเธอด้วยความเอ็นดูเหมือนกับที่แม่จางเจินทำ

“ฉันไม่เป็นอะไรแล้วค่ะคุณป้า รบกวนคุณป้าช่วยบอกคุณหมอด้วยว่าฉันอยากจะกลับบ้านแล้ว” จางหมี่บอกกับป้าถง

“จะทำอย่างนั้นได้อย่างไร ก็หนูเพิ่งถูกรถชนไม่ใช่หรือ?” จางถงแย้งขึ้นมาทันที

“คุณป้าคะ รถไม่ได้ชนเต็มๆ ค่ะ เพียงแค่เฉี่ยวเท่านั้น หากไม่เชื่อ คุณป้าก็ให้คุณหมอมาตรวจฉันได้เลย”

จางหมี่ที่ได้ใช้พลังในการรักษาตัวไปทั่วร่างกายจนบาดแผลสมานกันแล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างมั่นใจ จางถงมองสำรวจไปทั่วร่างกายของหลานสาวด้วยความแปลกใจ ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ และรีบเดินไปตามหมอทันที

หมอหนุ่มท่าทางเคร่งขรึมเดินเข้ามาในห้องและมองดูเด็กสาวที่ถูกรถชนมา ตอนแรกอาการหนักมากจนเขาประเมินว่าจะต้องทำการผ่าตัด แต่เมื่อเขามาถึงกลับเห็นเด็กสาวนั่งมองเขาตาใสแจ๋ว นี่มันไม่ใช่อาการของคนที่วิกฤตจนต้องผ่าตัดแล้ว

หมอหนุ่มรีบตรวจดูอาการของเธอทันที และในท้ายที่สุดเขาก็ได้ข้อสรุปว่า เธอไม่เป็นอะไรมาก แถมแผลที่ศีรษะก็ดูเหมือนจะแห้งเร็วมากจนน่าอัศจรรย์ใจ สุดท้ายเขาจึงอนุญาตให้พวกเธอรับยาแก้ฟกช้ำแล้วกลับบ้านได้

ขณะที่เขาหันหลังเดินออกจากห้องไป จางหมี่ที่กำลังเพ่งสมาธิไปที่แผลของตัวเองเพื่อเร่งให้แผลแห้งสนิทมากขึ้น ก็เงยหน้าขึ้นมองคุณหมอที่เดินหันหลังออกไปนั้น

ทันใดนั้น เธอก็เห็นกางเกงชั้นในสีแดงสดทะลุผ่านกางเกงสแล็คของคุณหมอหนุ่ม!

เด็กสาวตกใจรีบหลับตาปี๋ แล้วลืมตามองดูอีกครั้ง... และมันก็เป็นกางเกงชั้นในสีแดงจริงๆ ที่คุณหมอมาดขรึมท่านนี้สวมใส่อยู่ แถมดูเหมือนจะเป็นลายลูกไม้ซะด้วย!

เฮือก!

จางหมี่สูดหายใจเข้าลึกจนเจ็บปอด ดวงตาสีดำขลับเบิกกว้างจนแทบถลนออกมานอกเบ้า หัวใจดวงน้อยเต้นรัวแรงราวกับกลองศึกที่ถูกตีรัวกระหน่ำ!

นี่มันอะไรกัน!!!

มือเรียวเล็กยกขึ้นมาทาบอกตัวเอง สัมผัสได้ถึงจังหวะหัวใจที่เต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้นระคนดีใจอย่างสุดขีด!

ตาทิพย์! มันคือ 'สายตาเทพ' ของเธอ!

ริมฝีปากบางเม้มแน่นเพื่อกลั้นเสียงกรีดร้องด้วยความปีติยินดีที่กำลังจุกอยู่ที่คอหอย เธอไม่ได้แค่ทะลุมิติมาพร้อมกับความทรงจำ แต่สวรรค์ยังเมตตาประทาน 'อาวุธ' ที่สำคัญที่สุดติดตัวเธอมาด้วย! หรือว่าหลังจากเธอใช้พลังในการเยียวยาตัวเองเมื่อสักครู่นี้ จะเป็นการกระตุ้นให้พลังและความสามารถเดิมของเธอกลับคืนมา?

ความหวาดกลัวต่อโลกใบใหม่ที่แปลกตา ความกังวลว่าจะใช้ชีวิตอย่างไรในร่างของเด็กสาวธรรมดา... มลายหายไปในพริบตา!

'ฉันไม่ได้มาตัวเปล่า! ฉันยังมีพลัง! ความสามารถของฉันตามมาด้วยจริงๆ!'

ความมั่นใจพุ่งทะยานขึ้นสูงเสียดฟ้า จางหมี่แทบอยากจะกระโดดโลดเต้นบนเตียงคนไข้ ถ้าไม่ติดว่าแม่และป้ายืนอยู่ตรงนั้น เธอต้องรวย! เธอต้องรอด! ด้วยดวงตาคู่นี้ ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่เธอทำไม่ได้!

เมื่อคุณหมอเดินออกไปจนพ้นสายตาและปิดประตูตามหลัง ความตื่นเต้นผลักดันให้เธออยากทดสอบขีดจำกัดทันที เธอยังสามารถมองเห็นเขาเดินไปหาหมอหนุ่มอีกคนที่ยืนรออยู่หน้าห้อง... แต่นั่นมันนอกห้องนะ! นี่เธอสามารถมองทะลุกำแพงหนาๆ ได้ด้วยหรือ?

จางหมี่หันซ้ายขวาอย่างตื่นตัวเพื่อจะทดสอบพลังมองสิ่งอื่นดูบ้าง แต่แล้ว...

จี๊ด!

ความรู้สึกปวดร้าวแล่นปราดเข้ามาที่ขมับทั้งสองข้างราวกับถูกเข็มพันเล่มทิ่มแทงพร้อมกัน! เธอรู้สึกปวดหัวและปวดตาขึ้นมาอย่างรุนแรงจนโลกหมุนคว้าง ต้องรีบยกมือกุมศีรษะและหลับตาลงทันที

เมื่อลืมตาอีกครั้ง ตอนนี้เธอก็ไม่สามารถมองเห็นภาพทะลุกำแพงได้อีกต่อไปแล้ว แสดงว่าพลังของเธอที่เพิ่งฟื้นตื่นขึ้นมายังมีจำกัดและหมดลงแล้วนั่นเอง

แต่แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว... รอยยิ้มมุมปากของจางหมี่จุดประกายขึ้น แค่รู้ว่ามันยังมีอยู่ ก็เหมือนมีขุมทรัพย์พันล้านอยู่ในมือ!

เมื่อหมออนุญาตให้กลับบ้านได้ ทั้งแม่ ป้าถง และจางหมี่ก็เดินออกจากโรงพยาบาล ป้าถงขอตัวแยกออกไปก่อนเพราะเธอลางานเอาไว้แค่ครึ่งวัน ตอนนี้เห็นหลานไม่เป็นอะไรแล้ว เธอจึงต้องรีบกลับไปทำงาน เพราะดูเหมือนผู้จัดการโรงงานจะไม่ค่อยพอใจที่เธอลางานเท่าไหร่นัก

สองแม่ลูกเมื่อแยกย้ายจากป้าถง ก็เรียกรถแท็กซี่ให้มาส่งที่บ้านเช่าหลังเก่าของพวกเธอทันที

*****