ตอนที่ 6 เจ็บแค่คุ้ม

ดินแดนได้แต่เดินไปเดินมาในห้องนอน เพราะไม่เห็นตัวเล็กมาสักที ถึงหน้าและตัวเขาจะมีแผลและบวมช้ำแต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาทรุดเจ็บเลยแม้แต่น้อยเพราะการโดนฝึกต่อสู้หนักมาตั้งแต่เด็กจึงทำให้ทั้งดินแดนและเพื่อนอีกสองคนต่างทนความเจ็บได้มากพอสมควร ขณะที่เดินวนไปวนมาอยู่นั้น กรลูกน้องคนสนิทอายุรุ่นเดียวกันกับเขาก็วิ่งเข้ามาในห้องด้วยท่าทางตื่นเต้น

"นายครับ คุณหนูเมย์มาแล้วครับ นายรีบนอนเลยครับ"

เมื่อได้ยินคำพูดของลูกน้องดินแดนก็ยิ้มกว้างรีบวิ่งไปนอนบนที่นอนทันที

"มึงลงไปทำตามแผนเลยไอ้กร"

"ครับนาย"

กรรีบลงไปข้างล่างทันทีเพื่อทำตามแผนที่ดินแดนสั่งไว้ ทางด้านเมย์เมื่อเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นพ่อกับแม่ของดินแดนกำลังนั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่น จึงเดินเข้าไปทักทายผู้ใหญ่

"สวัสดีค่ะพ่อเดช แม่พิม"

"อ้าว! หนูเมย์ มาทำอะไรค่ำๆ ลูก"

พิมปภาแม่ของดินแดนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าเมย์มาทำอะไรแล้วก็ตาม

"เอ่อ...คือหนูได้ยินข่าวว่าพี่วินทำพี่แดนเจ็บหนัก หนูเลยอยากมาดูอาการพี่แดนค่ะ ขอโทษนะคะที่หนูเป็นต้นเหตุทำให้พี่ๆ ทะเลาะกัน"

เมย์ยกมือไหว้ขอโทษผู้ใหญ่ด้วยความรู้สึกผิดจนเดชณรงค์และพิมปภาต่างยิ้มเอ็นดูกับนิสัยที่กล้ารับผิดของเธอ

"แม่พิมจะไม่ถามหรอกนะว่าทำไมหนูถึงเป็นสาเหตุให้พี่ๆ ทะเลาะกัน แต่หนูอย่าโทษตัวเองเลยลูก บางทีพี่ๆ ของเราอาจจะทะเลาะตามประสาเพื่อนก็ได้"

พิมปภาเอ่ยพูดด้วยรอยยิ้มพร้อมกับเดินไปลูบผมเมย์อย่างเอ็นดู สักพักกรก็เดินเข้ามาพร้อมกับถืออุปกรณ์ทำแผลมาด้วย

"ขอโทษครับนายใหญ่"

กรเอ่ยขออนุญาตกับเดชณรงค์เมื่อเดินเข้ามา

"มีอะไร"

เดชณรงณ์พูดขึ้นเสียงเรียบตามประสาผู้นำของบ้าน

"คือนายไม่ยอมให้ผมทำแผลให้ครับ ไล่ผมออกมาอย่างเดียวเลย นายหญิงขึ้นไปทำให้ได้มั้ยครับ"

กรเอ่ยพูดกับเอมจิราพร้อมกับทำหน้าเศร้าต่อหน้าเมย์

"หนูขอขึ้นไปทำแผลให้พี่แดนได้มั้ยคะแม่พิม"

คำพูดของเมย์ทำเอาทั้งสามคนอมยิ้มเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้

"ได้สิจ้ะ ดีเหมือนกันเผื่อตาแดนเห็นหนูเมย์จะได้ใจเย็นลงบ้าง"

เมื่อได้รับอนุญาตเมย์ก็ยื่นมือไปรับเอาอุปกรณ์ทำแผลแล้วเดินขึ้นไปที่ห้องดินแดนทันที

"พรุ่งนี้เราหอบสินสอดไปขอหนูเมย์กับคุณคินและแม่เอมเลยดีมั้ยคะคุณ"

พิมปภาเอ่ยบอกสามีด้วยท่าทางอารมณ์ดี

"รอให้หนูเมย์บรรลุนิติภาวะก่อนมั้ยคุณหญิง ให้เด็กๆ เค้าตกลงกันก่อน"

เดชณรงค์เอ่ยบอกภรรยาด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นเธอรีบเหลือเกิน

"ทำไมหนูเมย์โตช้าจัง ฉันอยากได้ลูกสะใภ้ใจจะขาดแล้ว มัดมือชกเลยมั้ยคุณ ไปล็อคห้องตาแดนไว้ให้สองคนนอนด้วยกัน แล้วก็ไปบอกคุณคินกับแม่เอมว่าสองคนผิดผีกันแล้วดีมั้ย จะได้จองหนูเมย์ไว้ก่อนเลย"

"ขืนทำแบบนั้นไอ้คินมายิงลูกชายเราตายแน่ คุณหญิงไม่ต้องห่วงหรอกดูท่าหนูเมย์ก็คงจะมีใจให้ตาแดนอยู่เหมือนกันนะ ไม่งั้นไม่รีบมาดูตาแดนหรอก ใจเย็นๆ เด็กๆ ยังเล็กอยู่"

เดชณรงค์เอ่ยบอกภรรยาพร้อมกับส่ายหน้ายอมกับความอยากได้ลูกสะใภ้มากจนเกินไป ทางด้านเมย์เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องแล้วก็เคาะประตูขอเข้าห้องแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงคนข้างใน เธอจึงเปิดประตูเข้าไปในห้องก็เห็นดินแดนกำลังนอนหลับอยู่ เมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆ เมย์ก็น้ำตาคลอทันทีเมื่อเห็นแผลบนใบหน้าของเขา

"กูบอกแล้วว่าไม่ต้องมาทำแผลให้กู กูอยากอยู่คนเดียวไอ้กร"

ดินแดนแกล้งหลับตาพูด เขารู้อยู่แล้วว่าคนที่เดินเข้ามาคือเมย์เพราะเขาจำกลิ่นน้ำหอมจากตัวเธอได้

"พี่แดน เมย์เองนะคะ"

ดินแดนลืมตามองเมย์พร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ แล้วพยายามดันตัวลุกขึ้นเพื่อพิงหัวเตียง เมื่อเมย์เห็นดินแดนตั้งท่าจะลุกขึ้นเธอจึงวางอุปกรณ์ทำแผลไว้ที่โต๊ะข้างเตียงแล้วรีบปีนขึ้นเตียงไปพยุงเขาให้นั่งจนตอนนี้กลายเป็นว่าเธอนั่งอยู่บนเตียงนอนกับเขาแล้ว เมื่อรู้สึกตัวว่าตัวเองขึ้นมาบนเตียงของคนตัวโต เมย์ก็รู้สึกเขินเล็กน้อยเพราะเป็นครั้งแรกที่เธอได้มาห้องเขาแถมยังมานั่งบนเตียงนอนของเขาอีก เธอจึงตั้งท่าจะถอยลงจากเตียงแต่ก็โดนดินแดนจับแขนไว้ก่อน

"จะไปไหนครับ"

ดินแดนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนยิ่งทำให้เมย์ใจเต้นแรงมากกว่าเดิม

"นะ...หนูจะลงจากเตียงไงคะ หนูแค่จะมาช่วยพยุงพี่ให้ลุกนั่งแค่นั้นเอง"

เมย์เอ่ยตอบเสียงกุกๆ กักๆ จนดินแดนได้แต่ยิ้มเมื่อเห็นท่าทางเขินของเธอ

"นั่งตรงนี้ดีแล้วครับเราจะได้คุยกันสะดวก"

"คุยอะไรคะ หน้าเยินขนาดนี้ยังอยากคุยอีก"

เมย์เอ่ยบ่นให้ดินแดนทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเขา

"แผลแค่นี้พี่ทนได้ครับ พี่อยากคุยกับหนูมากกว่า"

"ให้หนูทำแผลให้ก่อนค่ะ ไม่งั้นไม่คุย"

เมย์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงข่มขู่ดินแดน

"ก็ได้ครับ ให้ทำแผลก่อนก็ได้"

เมื่อได้ยินคำพูดของดินแดนเมย์ก็หยิบอุปกรณ์ทำแผลมาทำแผลบนใบหน้าให้เขาอย่างเบามือ

"เจ็บมากมั้ยคะ ทำไมถึงยอมให้พี่วินทำขนาดนี้ ทำไมถึงไม่สู้กลับ มันคุ้มหรอคะที่ยอมเจ็บตัวเพราะหนู"

เมย์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสั่น ยิ่งเห็นแผลเขาใกล้ๆ ยิ่งทำให้เธอทั้งเจ็บและรู้สึกผิดไม่น้อย จนดินแดนยื่นมือไปจับมือเธอแล้วกุมไว้เบาๆ จนเมย์ต้องหยุดทำแผลแล้วมองหน้าเขาทันที

"คุ้มสิครับ เพราะมันทำให้ตัวเล็กยอมออกมาเจอพี่ ตอบพี่ได้มั้ยครับว่าทำไมหนูถึงหลบหน้าพี่"

ดินแดนเอ่ยถามไปตามตรง ทางด้านเมย์เมื่อเห็นเขาเอ่ยเข้าประเด็นเธอก็ตัดสินใจเปิดอกคุยกับเขาเช่นกัน

"หนูไม่ได้จะหลบหน้า แค่ทำตัวไม่ถูกก็พี่เล่นไม่ตอบอะไรหนูนิ งั้นวันนี้เรามาเปิดอกคุยกันตรงๆ ดีมั้ยคะ"

"ดีครับ"

"พี่แดนรู้สึกกับหนูเกินน้องสาวหรอคะ"

เมย์เอ่ยถามไปตรงๆ พร้อมกับมองหน้าเขาเพื่อรอคำตอบ

"พี่รักตัวเล็ก ไม่ได้รักแบบพี่ชาย แต่รักแบบคนรักครับ"

เมย์ตาโตอึ้งทันทีเมื่อได้ยินคำพูดตรงๆ จากเขา รู้สึกใจเต้นแรงไม่น้อย

"ตะ...ตอนไหนคะ พี่รักหนูแบบนั้นตั้งแต่ตอนไหน"

"ตั้งแต่อายุสิบสองครับ แต่ตอนนั้นพี่ยังไม่มั่นใจ มามั่นใจก็ตอนขึ้นมอสี่ว่าพี่รู้สึกกับตัวเล็กมากกว่าพี่น้องจริงๆ"

ดินแดนเอ่ยตอบไปตามตรง จนทำให้เมย์ยิ่งอึ้งไปใหญ่เมื่อรู้ว่าเขาชอบเธอมานานแล้ว

"แล้วทำไมพี่แดนถึงไม่ยอมบอกหนูล่ะคะ ทำไมถึงเก็บความรู้สึกไว้ได้นานขนาดนี้"

เมย์เอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะที่ผ่านมาดินแดนไม่เคยแสดงอาการหรือทำอะไรที่สื่อเกินพี่น้อง เพราะเขาให้เกียรติเธอมาตลอด

"พี่อยากให้เราโตมากกว่านี้ ความจริงพี่กะจะให้หนูจบมอปลายก่อนถึงจะสารภาพรัก แต่หนูดันมาจับโป๊ะพี่ได้ก่อน ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ตัวเล็กมาเป็นแฟนกับพี่ตอนนี้เลยได้มั้ยครับ"

"ข้ามขั้นตอนเกินไปมั้ยคะ มาขอหนูเป็นแฟนแต่ยังไม่จีบหนูเนี่ยนะ"

เมย์เอ่ยพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้ายู่ใส่เขา

"อยากให้จีบหรอครับ หืมม"

ดินแดนพูดขึ้นพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอ จนเมย์ชะงักนิ่งทำตัวไม่ถูกเพราะเขายื่นหน้ามาจนจมูกเกือบชนกัน แต่ก็ไม่ได้ถอยหนี เมื่อเห็นเขายิ้มเหมือนพอใจที่แกล้งเธอได้ เธอจึงรวบรวมความกล้ายื่นหน้าเข้าไปใกล้ดินแดนแถมยังยิ้มหวานใส่จนดินแดนต้องเป็นฝ่ายถอยหนีด้วยความตกใจเมื่อเธอดันรุกเขากลับ

"พี่จะจีบหนู หรือให้หนูจีบพี่ดีล่ะ"

ดินแดนทำหน้าอึ้งทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเมย์ แถมตอนนี้เธอยังคลานเข้ามาใกล้เขาอีกจนทำให้ลูกชายของเขาตื่นตัวทันทีเมื่อเห็นท่าทางยั่วยวนของเธอ

"ตะ...ตัวเล็กอย่าแกล้งพี่"

ดินแดนเอ่ยห้ามเธอทันที เมื่อตอนนี้เธอดันขึ้นมานั่งคร่อมเขาไว้พร้อมกับยื่นมือมาคล้องคอเขาอีก จนดินแดนทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนเธอจู่โจมแบบไม่ได้ตั้งตัว

"หนูไม่ได้แกล้งซักหน่อย เอาเป็นว่าถ้าอยากเป็นแฟนหนูพี่ต้องจีบหนูก่อน แต่ห้ามประกาศตัวว่ากำลังจีบหนู เอาไว้หนูตกลงเป็นแฟนพี่เมื่อไหร่ค่อยเปิดตัว ตกลงมั้ยคะ"

เมย์เอ่ยพูดขึ้นขณะที่ยังนั่งคร่อมดินแดนไว้อยู่ เพราะอยากเอาคืนเขาที่ทำให้เธอใจเต้นแรงไม่หยุด

"ตกลงครับ"

ดินแดนเอ่ยตอบอย่างว่าง่ายเพราะได้แต่พยายามข่มอารมณ์ห้ามใจไม่ให้ลุ่มล่ามกับเธอเพราะคิดว่าทั้งสองยังเด็กอยู่

"น่ารักมาก งั้นหนูกลับบ้านก่อนนะคะ ฟอดดด ฝันดีค่ะพี่แดน"

เมย์พูดขึ้นพร้อมกับหอมแก้มดินแดนไปหนึ่งครั้ง จากนั้นก็รีบลุกลงจากเตียงแล้ววิ่งออกจากห้องไปทันทีเพราะกลัวเขาเห็นหน้าแดงๆ ของเธอ ที่เขินเพราะไปหอมแก้มเขาก่อน ทางด้านดินแดนได้แต่ชะงักนิ่งเพราะตกใจที่โดนหอมแก้มแบบไม่ทันได้ตั้งตัว

"กูฝันไปมั้ยวะ โดนตัวเล็กหอมแก้มจริงๆ หรอเนี่ย"

เมื่อตั้งสติได้ดินแดนก็ยิ้มกว้างออกมาทันที มือหนาก็จับแก้มตัวเองข้างที่โดนเธอหอมแก้มอย่างอารมณ์ดี เรียกไว้ว่าการเจ็บตัวครั้งนี้ถือว่าคุ้มสำหรับเขา สงสัยต้องไปเลี้ยงขอบคุณราเชนทร์ผู้คิดแผนการที่ทำให้เขาได้เคลียร์ใจกับเมย์