2

“โอ๊ย!” เธอชนเข้ากับร่างสูงของใครคนหนึ่ง พอเงยหน้าไปดูก็ตกอยู่ในอ้อมแขนของเขาแล้วนั่นเอง

อรจิราถึงกับตาโตที่ได้เห็นหน้าของหนุ่มที่โอบกอดเธอเอาไว้ ดวงหน้าหล่อเหลาคมคาย เครื่องหน้าเหมาะเจาะ ทั้งปาก จมูก ดวงตา และคิ้ว ทำให้เธอถึงกับตกตะลึง

หญิงสาวยอมรับว่าเห็นผู้ชายหล่อมาเยอะ แต่ไม่เคยเห็นใครหล่อชวนตะลึงแบบคนตรงหน้ามาก่อน

“มานี่เถอะ ถ้าคุณกำลังหลบผู้ชายที่รุมจีบคุณอยู่” เขารู้ได้ยังไง เพราะมือหนาดึงเธอให้เดินตามไป

น้ำเสียงของเขาชวนฟัง ทำเธอเคลิบเคลิ้มได้ไม่ยาก

“เขาน่าจะไม่เห็นคุณแล้วล่ะ” เขาเอ่ยขึ้น เสียงทุ้มของเขาทำให้หัวใจของอรจิราเต้นรัวแรง เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกเขินอาย ตื่นเต้น และใจสั่นหวั่นไหวถึงเพียงนี้

อรจิราเงยหน้าขึ้นมองปลายคางบึกบึนของเขา เขายืนอยู่ตรงหน้าของเธอในระยะกระชั้นชิด เรือนร่างแข็งแรงของเขาใกล้ชิดจนเธอไม่เป็นตัวของตัวเอง

กลิ่นหอมจากเรือนกายทรงเสน่ห์ ทำเธอเผลอสูดดมเข้าปอดลึก ๆ ไหนจะความอบอุ่นที่มันแผ่ซ่านไปรอบกายของเขาอีก มันทำให้เธอยืนนิ่งเหมือนหุ่นปั้น

แผ่นหลังที่แนบชิดไปกับผนัง และมีเขายืนแนบชิดอยู่นั้นมันอบอุ่นอย่างประหลาด

เธอกะประมาณความสูงของเขาน่าจะเกือบร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร ดีหน่อยว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ตัวสูงเหมือนกัน เลยไม่ได้ดูเตี้ยกว่าเขามาก เพราะเธอสูงถึงร้อยหกสิบเจ็ดเซนติเมตร

รูปร่างสูงเพรียวแลดูแข็งแรง และเขาก็ยังดูอ่อนโยนอย่างประหลาด

“พวกเขาไปแล้วล่ะ” เขาชะโงกหน้าไปดู เหมือนเป็นพวกดูต้นทางให้ ทำให้เธอนึกขำในใจ

“ปกติคุณช่วยผู้หญิงแปลกหน้าแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าคะ” อรจิราเงยหน้าขึ้นพลางเอ่ยถาม เขาหลุบสายตาลงมองเธอ ดวงตาของเขาทำให้อรจิรารู้สึกเหมือนร่างกายมีไฟแปลบปลาบแล่นวาบไปหมดทั้งร่าง

“เสียงคุณเพราะดี” เขาหัวเราะเบา ๆ อิฐไม่คิดว่างานเลี้ยงสุดแสนน่าเบื่อเช่นนี้ เขาจะได้เจอกับสาวน้อยนางนี้

เธอน่ารักน่าทะนุถนอม ทั้งสวยจับตาจับใจ ดูมีความมั่นใจในตัวเองไม่ได้ตกประหม่าจนเกินงามเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา

ใบหน้าเรียวรูปไข่ได้รูป ริมฝีปากเป็นกระจับ คิ้วเรียวสวย จมูกงอนงามได้รูป ปากนิดจมูกหน่อยมันดูน่ามอง

ยิ่งผิวขาวละเอียดของเธอทำให้เขาเผลอยิ้ม เห็นผู้หญิงผิวขาวมาเยอะ แต่ผิวของเธอขาวนวลเนียนสุขภาพดี ไม่ได้ซีดเซียวเหมือนกระดาษ มันน่าสัมผัสจนเขาแทบเผลอไผลเลื่อนมือไปลูบไล้

“คุณตอบไม่ตรงคำถาม” เธอมุ่ยหน้าใส่เขาเล็กน้อย กิริยานั้นทำให้เธอดูน่ารักมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก

อิฐยิ้มกว้างทันทีที่ได้เห็นกิริยานั้น เดาเอาว่าเธอคงถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก

“ยิ้มอะไรเหรอคะ” เธอเอ่ยถามเสียงสั่น ทำไมรอยยิ้มของเขาถึงทำให้เธอใจสั่นหวั่นไหวขนาดนี้นะ

เคยเจอผู้ชายมาเยอะมาก แต่เธอไม่เคยเจอใครยิ้มได้ทรงเสน่หาขนาดนี้มาก่อน

“เห็นคนสวยก็ต้องยิ้มสิครับ” เขามองเครื่องหน้าเหมาะเจาะงดงามของเธอไม่วางตา เธอน่ามองจนเขาไม่อาจเลื่อนสายตาไปไหนได้

“ปากหวานจังเลยนะคะ ฉันเดาว่าคุณคงมีผู้หญิงตามเป็นกระพรวน” เธอดันเขาออกห่าง แต่เขากลับไม่ขยับไปไหน กักกอดเธอเอาไว้ไม่ยอมห่าง

“ก็มีนะครับ แต่ผมไม่เคยใส่ใจใครเท่าคุณมาก่อนเลย” เขาก้มหน้าเข้าไปหา ทำให้เธอต้องเบี่ยงหลบ

“ผมทำให้คุณตกใจเหรอ” เขากระซิบถาม อยากจุมพิตเธอ แต่มันน่าจะไม่เหมาะสม เขาเลยยอมถอย

ลมหายใจร้อนผ่าวที่จางหายไป พร้อมกับร่างสูงเพรียวแข็งแรงที่ถอยห่างทำให้เธอผ่อนคลายแต่หัวใจสั่นรัว

กลิ่นกายของเขายังหอมกรุ่นติดจมูก ผู้ชายอะไรตัวหอมจัง กลิ่นกายของเขาหอมสะอาดสะอ้าน กลิ่นหอม

อ่อนๆ นั้น ทำให้เธอสูดดมแล้วให้ความรู้สึกหลงใหลอย่างประหลาด

“ฉันขอตัวก่อนนะคะ” เธอเอ่ยขอตัว อยากคุยกับเขาต่อ แต่เขาช่างไม่ปลอดภัยกับหัวใจของเธอเอาเสียเลย

สำนึกว่าตัวเองมีคู่หมั้นแล้ว อย่างน้อยก็ควรบอกเลิกกับคู่หมั้นที่เธอไม่เคยเห็นหน้าคนนั้นเสียก่อน

เธอคิดว่าคู่หมั้นของตัวเองคงไม่อยากหมั้นหมายหรือแต่งงานกับเธอหรอก เพราะเขาไม่เคยติดต่อมาหาเลย มารดาบอกแค่ว่าบิดาของเธอกับเขาหมั้นหมายกัน

ตั้งแต่เด็ก ก่อนที่ครอบครัวของเขาจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศและทำธุรกิจที่โน่น

พอบิดาของเธอตายจาก มารดาซึ่งชอบเก็บตัวเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ไม่เคยติดต่อไปหา ทางโน้นเองก็เหมือนจะไม่เคยติดต่อมาหาเช่นกัน

ไม่ใช่เพราะเธอซื่อสัตย์กับคู่หมั้นถึงไม่ยอมเปิดใจให้ผู้ชายคนไหน แต่ไม่มีผู้ชายคนไหนถูกตาต้องใจเธอเลยสักคนเดียว ดังนั้นเธอจึงยังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตน และอยากปลดพันธนาการ การหมั้นหมายเสียให้จบสิ้นเสียก่อน ก่อนที่เธอจะมีความรักให้ผู้ชายสักคนที่คิดว่าเป็นคนดีและจะใช้ชีวิตร่วมกัน

“เดี๋ยวก่อนสิครับ คุณยังไม่บอกชื่อผมเลย ไม่อยากรู้จักผมเหรอครับ”

“ไม่อยากค่ะ” เธอบอกเขาตรง ๆ ทำเอาอิฐต้องหัวเราะเบาๆ