ไม่มีสิทธิ์...(13)

"ขอบคุณพี่กัชมากเลยนะคะที่มาส่งแพท แล้วยังพาไปเลี้ยงข้าวอีก"พอได้ยิน ที่แพทเอ่ยทำไมฉันรู้สึกว่าดวงตามันร้อนผ่าวราวกับว่ากำลังจะร้องไห้..

"สำหรับครูแพทแล้วพี่เต็มใจที่จะบริการ"นั้นเป็นคำพูดของคู่นอนของฉัน และเป็นคนที่ฉันหวงเขาทั้งที่..'ไม่มีสิทธิ์'

ทั้งคู่พูดคุยกันราวกับคนสนิทสนมกันมานาน ทั้งที่เพิ่งจะเจอกัน พี่กัชคงจะถูกใจแพทเช่นเดียวกับแพทที่ถูกใจเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ หัวใจเจ้ากรรมทำไมถึงเต้นช้าจนแทบไม่อยากจะทำงานแบบนี้นะ ฉันเอม ผู้เย่อหยิ่ง ไม่แคร์ ไม่สนใคร ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ ฉันจะต้องไม่อ่อนแอสิ

ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ แล้วพ่นออกมา ก่อนที่จะก้าวขาเรียวเดินออกไปเผชิญหน้ากับพวกเขา

"เอม.."เป็นเสียงของครูสาวที่เรียกในขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าไป และเหลือบเห็นใบหน้าชายหนุ่มรุ่นพี่ที่ดูเรียบนิ่งมาก

"เพิ่งกลับมาเหรอ.."พอเดินเข้าไปถึงฉันก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติ

"ใช่..เราเพิ่งมาถึงเพราะรถเกิดเกเร ดีนะที่.."แพทหยุดพูดแล้วหันไปที่ชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนนิ่ง สายตาของเขาแทบไม่ชายตามองฉันแม้แต่นิด ราวกับคนไม่เคยรู้จักกัน ซึ่งทำให้หัวใจฉันมันสั่นหวิวอยู่ข้างใน

"ดีนะที่พี่กัชอาสามาส่ง แล้วยังช่วยติดต่อช่างให้ด้วย"เธอพูดออกมาด้วยท่าทางที่เขินอาย

"อืม.."ฉันเปล่งเสียงออกมาในลำคอ ก่อนที่จะตวัดสายตามองไปที่ชายหนุ่มรุ่นพี่ ที่บังเอิญเขาก็จ้องมาที่ฉันเช่นกัน

"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พี่ขอตัวกลับก่อนนะครับ"นั้นเป็นคำพูดของเขาที่หันไปพูดกับครูสาว ไม่มีเลย ไม่มีคำพูดใด ๆ ที่เอ่ยทักทายฉันสักคำจากผู้ชายที่เมื่อคืนเพิ่งจะมีอะไรกัน

"ขอบคุณอีกครั้งนะคะพี่กัช"แพทกล่าวพร้อมกับยิ้มหวานให้เขา ในขณะที่ฉันกำลังกลืนคำรู้สึกที่น้อยอกน้อยใจนั้นไว้แล้วเบือนหน้าไปทางอื่น

"ครับ...แล้วพรุ่งนี้ครูแพทจะไปโรงเรียนอย่างไรล่ะ"

"แพทโบกแท็กซี่ไปน่ะค่ะ"เขาทั้งคู่พูดคุยกันราวกับว่าไม่มีฉันอยู่ตรงนั้นเลย

"แท็กซี่?"ครูสาวผงกหัวแล้วยิ้มให้

"มันจะไม่ปลอดภัยนะครับ แบบนี้ดีกว่าพรุ่งนี้พี่จะมารับครูแพทไปที่โรงเรียนเอง"

"จะดีเหรอคะ..แพทเกรงใจ"

"ไม่ต้องเกรงใจเลยครับ..เพราะพี่เต็มใจที่จะมารับ"พี่กัชพูดพร้อมกับคลี่ยิ้มเห็นเขี้ยวให้กับแพทหรือครูสาวคนสวย

"เอ่อ.."

"พรุ่งนี้เจอกันนะครับ"ว่าจบ เขาก็หมุนตัวหันหลังก้าวขาเดินออกไป

"ขับรถดี ๆ นะคะ"เมื่อแพทพูดจบเขาก็หันกลับมายิ้มให้เธอ แล้วเดินต่อไป

แพทยังยืยมองแผ่นหลังคู่นอนของฉันจนกระทั่งเขาขับรถอกไป ก็เช่นเดียวกับที่ฉันก็มองเขาเช่นกัน

"เอม..เราได้รู้จักกับเขาแล้ว คนนี้แหละที่เราพูดถึง"แพทหันมาพูดกับฉันด้วยสีหน้าที่ปลื้มใจและดีใจ

"คนนี้นะเหรอ"ฉันแสร้งพูดออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่หัวใจฉันไม่ได้เรียบนิ่งเลย

"ใช่แล้ว คนนี้แหละที่เราบอกว่า..สเปกอ่ะ และยิ่งได้รู้จักได้พูดคุยกับเขา ยิ่งทำให้เรามั่นใจว่า..."

"มั่นใจอะไร"ฉันพูดแทรกขึ้นทันที

"มั่นใจว่า เขาน่าจะเกิดมาเป็นเนื้อคู่กับเรา"

"เนื้อคู่?"ฉันเอ่ยเสียงดัง จนทำให้แพทมองซ้ายมองขวาแล้วจับแขนฉันเขย่า

"เบา ๆ สิเอม..ขึ้นห้องกันเถอะ ไปคุยต่อที่ห้องกัน"พอเธอพูดจบก็ดึงมือฉันเดินมาที่ลิฟต์ แล้วไปพาไปคุยต่อที่ห้องของเธอเอง

แพทเปิดประตูแล้วเดินนำเข้าไปในห้องก่อน ในขณะที่ฉันเดินตามเข้าไปอย่างเหม่อลอยซึ่งมันยังคงนึกถึงคำพูดของแพทที่บอกว่า

'เขาน่าจะเกิดมาเป็นเนื้อคู่กับเรา'

"หึ..เนื้อคู่งั้นเหรอ"ฉันพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ในขณะที่แพทเดินเข้าไปในครัวเพื่อยกน้ำมาให้ฉัน

"ว่าแต่ เอมลงไปที่ล็อปบี้ทำไมเหรอ หรือกำลังจะออกไปไหน"แพทเอ่ยถามขณะที่ยื่นแก้วน้ำมาให้ฉัน

"เอ่อ...ว่าแต่เธอเจอกับพี่กัช..ผู้ชายคนนั้นได้ยังไง"ฉันขอไม่ตอบว่าลงไปที่ล็อบปี้ทำไม แต่เลือกที่จะถามเรี่องของแพทกับพี่กัชไปเลย เพราะมันเป็นเรื่องที่ฉันอยากรู้มากกว่า

"พี่กัชไปมอบทุนการศึกษาให้เด็กนักเรียนน่ะ เราก็เลยได้เจอและพูดคุยกัน เธอรู้ไหมว่าเขาสุภาพและดูอบอุ่นมาก ๆ เวลาเราอยู่ใกล้เขารู้สึกว่า..."

"เขาไม่มีแฟนเหรอ"ฉันพูดแทรกขึ้น

"พี่กัชบอกกับเราว่าไม่มีแฟน ไม่เคยคบกับใครน่ะ"

"...."ฉันอึ้งไปชั่วขณะกับคำตอบที่แพทตอบกลับมา ไม่มีแฟน? ไม่เคยคบกับใคร?ก็จริงเขาพูดความจริง ฉันคาดหวังอะไรกับเขากัน คิดเหรอว่าเขาจะตอบว่าเขามีฉัน ฝันไปเถอะเอม

"เอม..ถ้าแบบนี้เราก็มีสิทธิ์นะสิ"

"ไม่มีสิทธิ์!"ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันตวาดใส่แพทเมื่อเธอพูดจบ

"เอม.."

"เอ่อ...ฉัน..ฉัน"ฉันไม่รู้ว่าจะหาคำไหนว่าแก้ตัวกับคำพูดที่เปล่งออกไปเมื่อกี้

"เธอเป็นอะไรหรือเปล่า...ดูเครียด ๆ นะ"

"เอ่อ..ใช่ ๆ ฉันเครียดน่ะ ขอโทษนะที่เมื่อกี้ตวาดใส่เธอ ฉันเครียดก็เผลอหลุดปากไป"

"ไม่เป็นไร..ฉันเข้าใจ"เอมเอามือมาลูบที่แขนของฉันแล้วยิ้มหวานให้ ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น จึงรีบล้วงมันออกมาจากกระเป๋า ก็ได้เห็นเบอร์พี่กัชโชว์อยู่

"ฉันกลับห้องก่อนนะ"ฉันพูดจบก็รีบเดินออกมาจากห้องแพททันที

พอเดินมาไกลพอสมควรฉันก็กดรับสายพี่กัช

"ฮาโหล"

(มาหาพี่ที่คอนโด)

"ทำไมไม่มาที่นี้ล่ะคะ"ฉันเอ่ยถามกลับไป

(เธอลืมกฎในสัญญาแล้วหรือไงเอม)

"ค่ะ หนูจะรีบไป"พอฉันพูดจบ พี่กัชก็กดวางสายไป ฉันพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ รู้สึกมีอะไรมาบีบหัวใจจนแทบจะหายใจไม่ออก ทำไมว่ะ ทำไมฉันต้องตกในสภาพแบบนี้ด้วย

ฉันขับรถมาถึงที่คอนโดพี่กัช ก่อนที่จะลงจากรถฉันก็ลอบหายใจออกมาแล้วยกมือตบหน้าตัวเองเบา ๆ

"เอมคนเดิมกลับมาเดี๋ยวนี้..กลับมา"

ฉันกดออดที่หน้าห้องพี่กัช ไม่นานเขาก็เปิดประตูให้ ในสภาพผ้าขนหนูพันเอวผืนเดียว

เขาเดินนำหน้าไปนั่งที่บนโซฟา ซึ่งบนโต๊ะข้างหน้ามีขวดไวน์และแก้วไวน์ตั้งอยู่

"ไปหยิบแก้วมาสิ "พี่กัชหันมาบอกกับฉันก่อนที่จะยกแก้วไวน์ที่มีไวน์สีแดงสดอยู่ในนั้นกระดกดื่ม

"วันนี้หนูไม่อยากดื่ม"ฉันพูดพร้อมกับหย่อนก้นนั่งบนโซฟานุ่มตรงหน้าเขา

"มานั่งข้าง ๆ พี่สิครับ"พี่กัชเอ่ยขึ้นแล้วเอามือตบลงที่เบาะข้าง ๆ ฉันก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปนั่งข้างเขาอย่างว่าง่าย

"พี่กัช.."

"ครับ.."พอฉันนั่งลงข้างเขาพี่กัชก็เอามือมาโอบที่ไหล่ฉันแล้วโน้มหน้าเข้ามาใกล้ ๆ

"หนูขอถามอะไรหน่อยได้ไหม"

"จะถามอะไร"

"พี่จะเอาครูแพทเป็นคู่นอนอีกคนเหรอ"ฉันเอ่ยถามด้วยความอยากรู้

"เธอรู้จักกับครูแพท?"ฉันผงกหัวให้

"พี่คงไม่ให้เขามาเป็นคู่นอนหรอก..อย่าคิดมาก"พี่กัชพูดพร้อมกับลูบหัวฉัน

"....."ฉันได้ฟังแบบนั้นก็คลี่ยิ้มหวานให้เขา รู้สึกสบายใจขึ้นมาทันที

??????????