2 หลวมตัวมาไกล

“บ้านคุณอยู่แถวนี้หรือคะ ถึงมาห้างนี้”

“ครับ บ้านผมอยู่ไม่ไกลจากนี่เท่าไหร่ คุณล่ะครับ”

“เหมือนกันค่ะ ษาอยู่ไม่ไกลจากนี่มากนัก”

ระหว่างเดิน ฉันแกล้งทำเป็นบีบขมับตัวเองบ่อยๆ ให้ดูเหมือนปวดหัว

“เดี๋ยวษาขอนั่งพักก่อนค่ะ ษาไม่ไหว ปวดหัวมากเลย ตรงนั้นมีเก้าอี้ ขอษานั่งพักสักครู่นะคะ”

เขาเดินถือของตามฉันมานั่งเป็นเพื่อน.. ตอนนี้เองที่ฉันเริ่มเห็นความเป็นคนดีมีน้ำใจของเขา

“คุณไหวหรือเปล่าครับ ถ้าไม่ไหวให้ผมไปส่งก็ได้ วันนี้ผมเอารถมา”

เจอคำนี้ ฉันดีใจแทบสิ้นสติ.. ยิ้มหวานให้เขาอย่างเปิดเผย แต่ยังไว้ฟอร์มตามสไตล์ฉัน

“รบกวนคุณเปล่าๆค่ะ เราเพิ่งรู้จักกัน ฉันกลัวว่าจะไม่เหมาะค่ะ”

“โอเคครับ งั้นคุณนั่งพักให้ดีขึ้นก่อนนะ ผมจะนั่งเป็นเพื่อน”

“ขอบคุณค่ะ คุณนี่เป็นคนดีจริงๆ มีน้ำใจด้วย แฟนคุณคงรักน่าดู”

ฉันยิงคำถามที่อยากรู้.. เขายิ้มให้ฉันเป็นครั้งแรก มันเป็นยิ้มที่มีเสน่ห์เหลือเกินในสายตาฉัน

“ผมยังไม่มีแฟนครับ.. ยังโสด.. อยู่คนเดียวมาหลายปีแล้วครับ”

ได้ยินคำนี้ฉันหูผึ่งเลย ในใจคิดไปไกลเลยว่า..จะต้องเป็นเจ้าของผู้ชายคนนี้ให้ได้

“หรือคะ.. ไม่น่าเชื่อเลย คนหน้าตาดี จิตใจดีอย่างคุณ ผู้หญิงมองข้ามไปได้ไง”

“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ผมก็แค่คนธรรมดาๆคนนึง ไม่ได้ดีมากอะไรหรอกครับ”

เราคุยกันสักพัก ฉันก็แกล้งทำเป็นปวดหัวมากขึ้น ในที่สุดก็ให้เขาพามาส่งที่บ้านฉัน อ้อ.. อย่าเรียกว่าบ้านเลย.. เพราะฉันพักอยู่ห้องคอนโด

เขามาส่งฉันถึงห้อง แล้วขอตัวกลับ.. ก่อนกลับเราแลกเบอร์โทรกันไว้

หลังจากนั้นเราก็โทรศัพท์หากันบ่อยๆ ฉันโทรหาเขาบ้าง เขาโทรหาฉันบ้าง จนเกิดความสนิทสนมกัน

และหลังจากนั้นอีกหนึ่งปี เราก็ได้แต่งงานกัน..

เพียงคืนแรกที่ได้นอนร่วมห้องกับพี่ชาติ ฉันก็รู้สึกถึงความผิดปกติในตัวเขา เพราะบทรักของเขาดูไม่ค่อยเหมาะกับรูปร่างเขาเท่าไหร่นัก

กล้ามเนื้อตามร่างกายแข็งแกร่ง แต่ตรงนั้นของเขากลับไม่ค่อยแข็งเท่าไหร่ แถมใช้เวลาค่อนข้างเร็วอีกต่างหาก

ตอนแรกฉันก็คิดว่าพี่ชาติคงตื่นเต้น สักพักคงดีขึ้น แต่ที่ไหนได้ หนึ่งปีก็แล้ว สองปีก็แล้ว เขายังไม่มีท่าทีว่าจะดีขึ้นเลย จนฉันเริ่มแน่ใจแล้วว่าเขามีปัญหาเรื่องนี้จริงๆ.. ฉันต้องใช้นิ้ว ติ้วของตัวเองเพื่อปลดปล่อยอารมณ์อยู่บ่อยครั้ง

ตลอด 4 ปีมานี่ฉันถึงสวรรค์ร่วมกับพี่ชาตินับครั้งได้ จนฉันเริ่มปลงๆในเรื่องนี้กับเขาแล้ว.. ไหนๆก็หลวมตัวเตลิดมาถึงขั้นนี้ ก็ต้องทนกันต่อไป.. แต่ก็ไม่รู้ว่าฉันจะทนได้นานอีกสักเท่าไหร่

ยอมรับว่าถ้าฉันต้องเลิกกับพี่ชาติ ฉันก็เสียดายเขาเหมือนกัน เพราะเขาดีทุกอย่าง ทั้งนิสัยใจคอ ทั้งหน้าที่การงาน (เขาเป็นผู้จัดการของบริษัทรับเหมาก่อสร้าง รายเหยียบแสนต่อเดือน)

และข้อสำคัญที่สุด.. เขารักฉันแบบจริงใจร้อยเปอร์เซ็นต์.. เขาให้ฉันลาออกจากงาน ให้อยู่บ้าน เป็นแม่บ้านให้เขาอย่างเดียว

ความดีของพี่ชาติทำให้ฉันยอมแพ้.. ฉันต้องทนอยู่กับเขา แม้ว่าฉันจะไม่ได้รับความสุขในเรื่องบนเตียงเท่าไหร่ แต่เมื่อชั่งน้ำหนักดูแล้ว ความดีเขามีมากกว่าในสิ่งที่เขาขาด

พี่ชาติก็รู้ตัวเองเหมือนกัน ว่าให้ความสุขในเรื่องบนเตียงฉันได้ไม่ดีนัก แต่เขาก็พยายามทำให้ดีที่สุด ซึ่งฉันก็เห็นใจเขา พยายามช่วยเขาทุกอย่างเท่าที่ทำได้ โดยศึกษาจากคลิปโป๊ต่างๆ.. แต่เขาก็ยังไม่ดีขึ้นเลย

เกือบทุกครั้งเราร่วมรักกันเสร็จ พี่ชาติมักพูดกับฉันเสมอๆว่า

“ขอโทษนะษา พี่พยายามแล้ว แต่มันได้แค่นี้จริงๆ”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ชาติ อีกหน่อยก็ดีเอง ษาจะช่วยหาทางทำให้พี่เป็นเหมือนผู้ชายคนอื่นให้ได้”

“ครับษา.. ถ้าษาคิดออก และมีอะไรแนะนำพี่ ก็บอกได้เลยนะ พี่ยินดีให้ความร่วมมือเต็มที่”

ฉันเห็นแววตาและน้ำเสียงที่จริงจังของพี่ชาติ ก็รู้สึกสงสารเขามาก ทำให้ฉันตั้งปนิธานไว้ว่า.. ต้องหาวิธีทำให้เขาดีขึ้นให้ได้

“ค่ะพี่ชาติ นอนเถอะค่ะ พรุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้า”

พอพี่ชาติหลับ ฉันก็นอนคิดหาทางช่วยเขาในเรื่องนี้ แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก จนหลับไปอีกคน..