ตอนที่ 7 ไม่เคย?? NC (3)

“ไม่เอา ฉีกแน่ๆ” เธอพูดแค่นั้นแล้วยังส่ายหัวตัวสั่นเทาไม่หยุด

“เด็กดี เดี๋ยวจะอ่อนโยนให้นะ”

คำพูดคำจาดูดีแต่เสียงแม่งโคตรเถื่อนกับหน้าตาหื่นกระหายนั่นอีก หมอสาวส่ายหัวไปมาแล้วกลืนน้ำลายลงคอ

“ไม่เอา ไม่เอาโว้ย ฉีกแน่ๆ” เธอยังหวาดวิตกแสดงออกมาทางสีหน้าอย่างเห็นได้ชัด

“อย่าเรื่องมาก แข็งจนปวดหมดแล้วนี่ ให้ทำดีๆ ซะ ทำยังกะไม่เคยไปได้”

เขาเริ่มอารมณ์เสียกับอาการของหมอสาว จริงอยู่ว่ามันใหญ่มากแต่ส่วนใหญ่พวกผู้หญิงจะชอบไม่ใช่หรือไงว่ะ ยัยหมอนี่ทำตัวดีดดิ้นเพื่ออะไรก่อน

“ฉันไม่เคย” เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือแต่คนฟังแทบไม่เชื่อหู เขาเลิกคิ้วมองหน้าเธอแล้วถามย้ำ

“ไม่เคย???” เขาถามย้ำคำพูดของเธอแววตาดูอ่อนลงไปนิดหน่อย

“มะ ไม่เคยไง ไม่เคยโว้ยไอ้เจ้าพ่อเฮงซวย”

เธอเริ่มด่า ไม่รุ้เพราะว่าอายเรื่องที่เห็นของเจ้าพ่อ หรือว่าอายที่อายุปูนนี้แล้วยังซิงก็ไม่รู้แต่ตอนนี้รู้สึกว่าอายมากแถมยังรู้สึกว่าพ่ายแพ้เกมส์นี้เสียเต็มประดา ความอยากกับความอายและการอยากเอาชนะ 

“ไม่เคยโดนเอาเลยสักครั้ง??” เขายังถามไม่หยุดด้วยหน้าตาสงสัยสุดๆ 

“เออ ดิวะ จะถามอะไรนักหนา”

เธอเริ่มหงุดหงิดกับการที่เขาถามเซ้าซี้ จริงๆก็แค่เขินนั่นเองเพราะรู้สึกเหมือนถูกเยาะเย้ยจากสายตาคมกริบนั่น

พรูด อยู่ดีๆ เขาก็แค่นขำออกมาเหมือนตลกมากแต่ในใจกลับรู้สึกดีโคตรๆ แต่คนไร้ประสบการณ์อย่างเหม่ยหลีกลับรู้สึกเจ็บใจแทน กลายเป็นว่าโดนหัวเราะเยาะไปซะงั้น

“นี่เธอไปอยู่ไหนมาเนี่ยอายุปูนนี้แล้วเนี่ยนะ” เขายังขำไม่หยุด ขำจนน้ำตาไหล จนไอ้เจ้าเอเดนน้อยมันเริ่มคลายตัวจากการแข็งขืน

“ตลกมากมั้ย” เธอถามด้วยความเขินอายแล้ว หน้านิ่วมองเขาด้วยแววตาไร้เดียงสา

“ฮ่าๆๆๆ โทษทีๆ มันน่ารักดีน่ะ”

เขาพูดคำพูดที่ไม่เคยพูดกับใครขึ้นมาซะดื้อๆ ตัวเขาเองก็แอบตกใจกับคำพูดของตัวเองเหมือนกัน แต่เหม่ยหลีนะสิ หน้าแดงก่ำหัวใจเต้นแรงแทบจะกระดอนออกมาจากอก แค่เขาชมเอ่ยเธอว่ารักเนี่ยนะ จะบ้าหรือเปล่าไม่ได้ดิ 

ไม่ได้นะไอ้เหม่ย จะมาเคลิ้มไปกับคนเฮงซวยแบบนี้ไม่ได้นะ

“สัญญาว่าจะเป็นคนเปิดซิงที่อ่อนโยนให้นะครับคุณหมอ”

เจ้าพ่อเอเดนยิ้มร้ายให้กับเหยื่อที่อยู่ตรงหน้า