เจ้ากรรมนายเวร

สองวันที่ผ่านมาหลังจากที่ขุนพลได้เข้ารับการรักษาแผลที่บาดเจ็บจากการโดนยิง ชีวิตประจำวันในโรงพยาบาลที่แสนจะวุ่นวายอยู่แล้ว ยิ่งวุ่นวายเข้าไปใหญ่  ก็พ่อคุณไม่ให่คุณหมอท่านไหนเข้าตรวจอาการเลย นอกจากฉันซึ่งเป็นหมอที่ไม่ใช่เจ้าของไข้ เล่นทำเอาหมอพีปาดเหงื่อกันเลยทีเดียว หลังจากที่ทำงานเสร็จไม่ว่าจะตอนพักเที่ยงฉันก็ต้องขึ้นไปหาขุนพล ไม่งั้นนางก็จะให้ลูกน้องโทรมาที่วอร์ดฉันซ้ำ ๆ จนพยาบาลกุมขมับกันเลยและยิ่งไปกว่านั้นคือหลังเลิกงานฉันต้องนอนเฝ้าเขาที่โรงพยาบาลทุกคืน ตอนนี้ฉันไม่ได้กลับคอนโดมาสองวันแล้วเพราะนายขุนพลคนเดียว ที่เอาแต่ใจตัวเองจนทำให้   คนอื่นเดือดร้อนและปวดหัวกันไปหมด

ไอ้บ้านี่ ฉันอยากจะฉีดยานอนหลับให้จริง ๆ ถ้าไม่ติดว่าจรรยาบรรณวิชาชีพค้ำคอฉันอยู่นะ

"หมอพี คนไข้ VIP ต้องออกโรงพยาบาลวันไหน" ใจฉันอยากจะให้ออกวันนี้เลยแหละ จะได้หมดภาระฉันซักที

"วันนี้แหละ เพราะคนไข้ก็ขอออกแล้วด้วย"

"จริงดิ" เหมือนสรรค์มีตาและฟ้าประทานพรมาให้น้ำมนต์คนสวย ที่ตอนนี้จะหมดเวรหมดกำกับไอ้บ้าขุนพลนั้นซักที และอยากอวดพรให้เขาสุขภาพแข็งแรงไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ จะได้ไม่ต้องมาโรงพยาบาล

"ดีใจอะไรขาดนั้นหมอน้ำมนต์