ตอนที่สาม ทีละขั้นตอน (NC)

ตอนที่สาม

ทีละขั้นตอน

ชายหนุ่มทั้งสามคนต่างเติบโตขึ้นโดยการเลี้ยงดูจากหัวหน้าค่ายโจรคนก่อน พวกเขาถูกเก็บมาในเวลาไล่เลี่ยกันและได้รับการสั่งสอนให้ผูกพันกลมเกลียวดั่งพี่น้อง เมื่อโตขึ้นจึงสาบานเป็นพี่น้องกันโดยสัญญาว่ามีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้าน

ดังนั้น หากจะมีสตรีสักคน พวกเขาย่อมต้องช่วยกันเสพสุขให้สาสมใจ

เมิ่งเจียวเจียวเห็นร่างเปียกโชกที่พากันเข้ามารุมอยู่ข้างเตียงแล้วจึงยินยอมอ้าขาเผยร่องกุหลาบสีแดงสดทั้งเด้งทรวงอกอันเต่งตึงเพื่อให้พวกเขาได้ลิ้มลองรสชาติของคุณหนูสูงศักดิ์

“โอ้!...พี่ใหญ่เรือนร่างของนางช่างน่าจับยัดดุ้นลำเข้าไปนัก ดูสิ ยอดเต้าทรวงสีชมพูน่าเลียยิ่ง ช่องทางด้านล่างนั่นสีแดงสดช่างน่ากินเหลือเกิน”

เห็นท่าทางกระเหี้ยนกระหือรือราวจะกระโจนมาขยี้นางให้แหลกคามือ เมิ่งเจียวเจียวจึงรีบออกปาก

“ค่อยๆ เลียเล้าโลมข้าทีละขั้นตอน รู้จักหรือไม่ ใช้นิ้วหรือลิ้นเล้าโลมให้ร่องดอกไม้ของข้าหลั่งน้ำหวานออกมาให้มากๆ หากน้ำน้อยข้าจะเจ็บด้วยช่องทางยังสดใหม่ไม่อาจรุนแรง

ส่วนสองก้อนเต้าของข้าหากอยากคลึงเคล้นก็ต้องเบาแรงอย่าให้เป็นรอย ห้ามขบกัดด้วย เข้าใจหรือไม่”

แม้ฟังแล้วจะมากเรื่องยิ่งนัก แต่ร่องสีหวานที่แย้มบานย่อมน่าสนใจกว่า ลิ้นอุ่นร้อนและนิ้วมือหลายนิ้วของหลัวจิ้งจึงตรงเข้าโจมตีกุหลาบสีแดงระเรื่อเพื่อสร้างความฉ่ำนองโดยไม่สนใจจะฟัง

“น้องสาม แหวกให้ข้าดูชัดอีกหน่อยว่ายามน้ำหวานใสไหลรินถูกดูดกลืนหายไปในโพรงปากของเจ้าจะน่าชมเช่นไร”

โจวหานผู้เป็นหัวหน้าเอ่ยบอกก่อนจะก้มลงจับใบหน้าหวานให้อยู่นิ่งเพื่อประกบจุมพิตปิดปากบางที่เอาแต่พูดมากเอาไว้ให้หยุดพล่ามเสียที

ริมฝีปากหนาบดขยี้ดุเดือดตวัดลิ้นร้อนแรงดูดกลืนด้วยความหิวกระหายจนน้ำใสไหลย้อยราวอดอยากมาเนิ่นนาน ขณะด้านล่างหลัวจิ้งยังระดมลิ้นไล่เลียดูดกลืนกินน้ำหวานราวโปรดปรานยิ่ง

ซ่งเถาที่หาจังหวะเข้ารุมล้อมเห็นทรวงอกที่เด้งไหวจึงตรงเข้าบีบคลึงกอบกุมขย้ำขยี้ทั้งลูบไล้ไปทั่วส่วนโค้งส่วนเว้าอันเย้ายวนเพื่อระบายความอัดอั้นแห่งอารมณ์ตัณหา

ร่างบางแอ่นอกยกเต้าทรวงให้อีกฝ่ายได้บีบความล้นใหญ่จนกระเด้งกระดอนก่อนที่ทั้งปากทั้งลิ้นจะครอบครองความอวบหยุ่นจนกายบางดิ้นเร่า

ด้วยเตรียมตัวเตรียมใจมาแล้ว เมิ่งเจียวเจียวที่ได้รับการดูดกลืนและขบเม้มจากปลายลิ้นและปลายนิ้วที่รุมเร้าทั้งบนล่างย่อมเกิดความกระสันซ่านคล้อยตามไปไม่น้อย

อื้อ...ความรู้สึกนี้ช่างไม่เหมือนคราวก่อน

คราวที่แล้วเหตุใดพวกเขาจึงใจร้อนไม่เล้าโลมนางสักหน่อย จะได้ไม่เจ็บปวดเช่นนั้น

อืม...อ้า...เสียว...มิน่าล่ะ ยามแอบเห็นอนุของท่านพ่อแอ่นร่างเด้งกาย เสียงกรีดร้องจึงสั่นกระเส่านัก

เมิ่งเจียวเจียวได้รับการปรนเปรอจนเคลิบเคลิ้มล่องลอยแทบหลงลืมไปว่านางกำลังโดนปล้นชิงความบริสุทธิ์ของสตรี

ในห้วงที่เสื้อผ้าซึ่งเกะกะถูกกระชากออกจนร่างเปลือยเปล่าเผยความงดงามเต็มสองตา โจรหนุ่มทั้งสามต่างพากันถอนริมฝีปากเงยหน้าขึ้นแสยะยิ้มอย่างโง่งมพลางเอ่ยคำชื่นชม

“งดงามยิ่ง”

พวกเขาพากันกลืนน้ำลายไปหลายอึกด้วยท่อนกลางกายที่แข็งตั้ง สายตาเฝ้าเหลือบมองกลีบชมพูซึ่งมีน้ำใสไหลทะลักออกมาไม่ขาดสาย

หลัวจิ้งที่เงยหน้าขึ้นเห็นเนินสามเหลี่ยมอวบอูมลอยล่อตาอยู่ตรงหน้าจึงเปลี่ยนมาใช้นิ้วมือลากลูบกรีดกลีบดอกไม้ทั้งสองข้างแล้วบดคลึงเน้นย้ำยังติ่งเกสรก่อนจะเปลี่ยนไปสอดใส่ในร่องสีหวานจนสุดปลายนิ้วสร้างความสะท้านสะเทิ้น

เมิ่งเจียวเจียวที่กำลังเพลิดเพลินกับปลายลิ้นว่องไวที่ไล่เลียดูดเม้มที่ยอดตูมสีชมพูได้รับสัมผัสอ่อนไหวจู่โจมในร่องดอกไม้นุ่มจนสั่นสะท้านถึงกับเด้งความอวบอิ่มแล้วร้องครางอืออาออกมาจนริมฝีปากที่กำลังประกบติดเลื่อนหลุด

โจวหานใช้โอกาสนี้เงยหน้ากวาดสายตาคมเข้มจ้องมองความล้นทะลักที่กำลังถูกคลึงเคล้นดูดกินอย่างไม่วางตา จากนั้นจึงไล่ติดตามประกบปิดริมฝีปากบางเพื่อมอบแรงปรารถนาปลุกอารมณ์ราคะเร่าร้อนให้ลุกโชนมากยิ่งขึ้น

คุณหนูคนงามโดยประกบติดจนไม่อาจเอ่ยคำใดยามสองขาถูกจับแยกให้กว้างขึ้นอีกเพื่อให้หลัวจิ้งได้ดื่มด่ำกับรสชาติหอมหวานของร่องดอกไม้สีสด

“อืม...น้ำของเจ้าหวานยิ่งนัก อร่อยยิ่ง ข้าจะกลืนกินให้หมดทีเดียว”

เมิ่งเจียวเจียวได้ยินย่อมอยากห้ามปรามสักหน่อยแต่เสียงที่เล็ดลอดออกมากลับเป็นเสียงครางสะท้านอย่างน่าอับอายโดยไม่อาจแยกได้ว่าเป็นความเสียวจากลิ้นที่จู่โจมตรงก้อนเต้าอวบอิ่มหรือลิ้นที่ซุกไซ้อยู่ตรงร่องดอกไม้แดงฉ่ำ

อื้อ...เหตุใดพวกเขาจึงเล้าโลมโจมตีเก่งกาจเช่นนี้ แม้ไม่อยากคล้อยตามก็ไม่อาจหักห้ามความหวามไหวที่พุ่งขึ้นสูงแล้ว

แม้จะโดนปล้นเอาตัวมา แต่คุณหนูซึ่งควรจะดิ้นรนจนน่ารำคาญกลับคล้อยตามว่าง่ายทั้งยังแอ่นอกเด้งสะโพกเปิดความงดงามทุกส่วนสัดให้พวกเขาได้สัมผัสจับต้องกลืนกินตามสบาย

ติ่งชมพูกลางร่องสีหวานที่ถูกเขี่ยบดจนขึ้นแข็งกับความนุ่มฟูที่เด้งไหวหลอกล่อช่างเป็นภาพบาดตาบาดใจจนเหล่าหัวหน้าโจรต่างคึกคักพากันตามใจหญิงสาวด้วยหวังเสพสุขอีกสักหลายครา

ไม่ว่าเสียงหวานจะบอกให้พวกเขากลืนกินส่วนใด พวกเขาล้วนทำตามไม่มีขัด มือหนาทั้งสามคู่ต่างพากันวนเวียนลูบไล้เคล้าคลึงอยู่บนร่างงดงามไม่ได้หยุด

ยามเกิดตัณหาราคะ มือที่ฟอนเฟ้นย่อมเผลอไผลออกแรงขย้ำขยี้จนทรวงนุ่มบิดเบี้ยวนั่นจึงทำให้เสียงอ้อนวอนดังขึ้นแผ่วเบา

“เบาหน่อยเถิดข้าเป็นเพียงสตรีบอบบางหากจับแรงเกินไปจะเป็นรอยแล้วหายยาก”