คุณบ.ก.ที่รัก

สำนักพิมพ์เติมรักลายอักษรวรรณกรรม

นักเขียนสาวนามปากกา นางฟ้า ตามชื่อของเธอ เดินเข้ามาด้านในสำนักพิมพ์ ตามนัดที่คุยไว้กับบก. รับต้นฉบับหนังสือนิยาย วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่เธอเขียนงานไม่ออกจนต้องออกมาเที่ยวที่นี่ เพื่อคลายเครียด

นางฟ้า พิมพ์นภา สาวสวยวัย ยี่สิบสี่ ปี หุ่นเพรียวบาง ดวงตาหวานซึ้ง อดีตพนักงานประจำที่ผันตัวมาเป็นนักเขียนนิยายรักแนวโรมานซ์ หลังจากผลงานชิ้นแรกของเธอเป็นที่ยอมรับ และกระแสยังดีติดอันดับ จนทำให้เธอลาออกจากงานประจำแล้วหันมาเป็นนักเขียนอย่างเต็มตัว

ทั้งที่วันนี้เธอต้องนั่งแต่งนิยายอยู่ที่บ้านพักตัวเอง หรือสักที่หนึ่งบนโลกนี้ กลับต้องมานั่งถอนหายใจข้างๆ ก้อง บก. ที่ช่วยรับงานเธอไปพิจารณาจนได้ตีพิมพ์

ไม่อิน...ทั้งอารมณ์เข้าถึงตัวละครที่กำลังแต่งอยู่ ทั้งเหตุการณ์ที่อยู่ภายในสมอง

ทำไม ทำไมเป็นแบบนี้ หรือว่าเธอต้องการที่พึ่งยามฉุกเฉิน

คงไม่พ้นที่จะต้องหาผู้ช่วยสอนฉากเลิฟซีน ใครสักคนที่พอจะมาสอนเธอให้เข้าถึงอารมณ์แบบนั้น

เอ หรือว่าเราจะจ้างบก. ของเราเองเลย หญิงสาวชั่งใจ แต่ที่หนักใจไปกว่านั้นคงเป็นเรื่อง...

“เฮ้อ...แล้วเราจะไปหาที่ไหนล่ะ” เธอบ่นพึมพำ ถอนหายใจเสียงดัง เมื่อคิดไม่ตก บอกไม่ถูก ก็คนที่เธอต้องการให้เป็นบก. ดีกรีต้องของนอก อืม...หล่อ ก็ดีนะ แต่จะหาได้ที่ไหน ถ้ามันหาง่ายอย่างปอกกล้วยก็ว่าไปอย่าง

“โอ๊ย ปวดสมองจัง”

“ผมสวยๆ ยุ่งหมดแล้ว นางฟ้า ไม่สมกับเป็นนักเขียนยอดถล่มทลายเลยนะ” เสียงทักจากหัวหน้างานของเธอ พร้อมแซวเธอที่มียอดพิมพ์หนังสือถล่มทลาย

เมื่อไม่นานมานี้ เธอขึ้นมาอยู่ที่หนึ่งของสำนักพิมพ์ อาจเพราะความบังเอิญหรือโชคเข้าข้างนั้นไม่แน่ใจ เพราะเดือนที่แล้ว นิยายของเธอติดอันดับขายดีภายในสามชั่วโมง

เธอไม่คิดว่าความคิดเพ้อฝันก้าวแรกของเธอจะประสบความสำเร็จได้ขนาดนี้ จนตอนนี้เธอขึ้นเป็นนักเขียนหมายเลขหนึ่งของสำนักพิมพ์ แต่เมื่อเป็นที่หมายตา คนรักก็ต้องมีความชังก็ต้องตามมาเช่นเดียวกัน

“พี่ก้องคะ คือฟ้ามีเรื่องอยากปรึกษา” นางฟ้าขยับไปกระแซะหัวหน้างานร่างชายใจหญิง อยากได้คำปรึกษาจากคนที่มีความชำนาญการ

“มีเรื่องอะไร”

“ฟ้าอยากได้คนช่วยแนะนำต้นฉบับของฟ้า ไม่ใช่สิ ที่ต้องการคือ ฟ้าอยากได้คนช่วยสอนการแต่งฉากเลิฟซีน” พูดไปก็เขินเอง เดี๋ยวคงมีใครเข้าใจว่าเธอยังไม่เคยแน่ แต่ริอ่านอยากเขียนงานรักๆ ใคร่ๆ

“พี่ก้องพอจะแนะนำใครให้ฟ้าได้ไหมคะ”

นางฟ้าขอความคิดเห็นจากหัวหน้างาน ส่งสายตาขอความช่วยเหลือ ตอนนี้เธอจนปัญญาแล้วจริงๆ และไม่รู้จะหันไปทางไหน ก็ไอ้ฉากรักๆ ใคร่ ๆ ของพระเอก-นางเอก เนี่ย เธอมักจะศึกษาแค่ทางทฤษฎีแต่ไม่เคยเลยที่จะลงมือปฏิบัติ แล้วตอนนี้อยู่ๆ มันก็เกิดการแต่งไม่ออกเสียแบบนั้น เขาต้องถอนหายใจแรงๆ เมื่อเห็นสีหน้าเว้าวอนของนางฟ้า

“แล้วเราจะไปหาคนช่วยสอนที่ไหน มีใครที่หมายตาบ้างหรือเปล่า”

“จริงๆ แล้วฟ้าชอบอยู่คนหนึ่งค่ะ แต่เคยส่งจดหมายไปหาแล้วเขาไม่ตอบ” นางฟ้ากล่าวถึงใครบางคนที่เธอชื่นชอบเขาประหนึ่งเขาเป็นคนพิเศษมาก หลายครั้งที่เธอมักส่งจดหมายไปถามไถ่ พูดคุยด้วย แต่ก็ไร้วี่แววว่าเขาจะตอบกลับมา

“ก็เดินทางไปหาเขาเองเลยสิ” ก้องส่งเสริม “ในเมื่อรู้ที่อยู่ และรู้ชื่อแล้ว” หากจะเดินทางไปหา ต่อให้จะถูกปฏิเสธกลับมายังไงก็ถือว่าได้ลองทำ

“ฟ้าไม่กล้า” นางฟ้าตอบเสียงอ่อย ให้เธอนั่งอ่านงานของเขายังดีกว่า เพราะเธอไม่กล้าจริงๆ แค่เขียนจดหมายไปยังต้องรวบรวมความกล้าอยู่นานหลายวัน หญิงสาวเลื่อนสายตาไปมองหนังสือเล่มหนาของนักเขียนในดวงใจ

หนังสือนิยายเรื่องแรกของเธอก็ถูกตีพิมพ์ด้วยยอดจำหน่ายที่ล้นตลาด และเริ่มมียอดสั่งจองมากขึ้น บางสาขาที่มีลงวางขาย ก็โทร. แจ้งข่าวหนังสือหมดทุกแผง จนตอนนี้ต้องเร่งจัดพิมพ์รูปเล่มกันใหม่ และที่ดีใจจนเนื้อเต้นคงเป็นนักเขียนสาวดาวรุ่งพุ่งแรงอย่างเธอ เมื่อมีคำชมและกระแสตอบรับดีเกินคาดหมาย และตอนนี้เธอประสบความสำเร็จได้เป็นนักเขียนชื่อดังแล้วแต่ทว่า...

สมองของเธอกลับคิดงานไม่ออก มันบอกไม่ถูกว่าทำไมอยู่ดีๆ ความคิดสร้างสรรค์ในการเขียนนิยายมันถึงได้ขาดตอนและหยุดห้วนแบบนี้กัน สีหน้าเครียดจัดของนางฟ้าทำให้หัวหน้างานต้องถอนหายใจ

“ตกลงจะไปหาที่ไหน แล้วอยากได้คนแบบไหนมาเป็นคนช่วยสอน ถ้าไม่กล้าไปหาคนนั้น” หลังจากปรึกษากันอยู่นานแล้ว ก็ยังไม่ได้บทสรุปสักที ก้องถามอีกฝ่ายเมื่อเธอบอกมาว่าไม่กล้าเดินทางไปหาใครคนนั้น เขาเองก็อยากรู้ว่าเป็นใคร

“ฟ้าอยากได้คนที่...มากประสบการณ์ เอ่อ...ฟ้าอยากให้เขาสอนบางเรื่องค่ะ”