ความรักที่ไร้ค่า

บทที่ 1

ชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งต้องมาพังทลายลงเพียงเพราะความเข้าใจผิดของผู้ชายคนหนึ่งที่ทำให้เธอต้องมาทนทุกข์ทรมานเจ็บช้ำใจกับการกระทำที่ไร้หัวใจของผู้ชายสารเลว เขาทำกับเธอเหมือนเป็นผู้หญิงที่ไร้ค่า ตอกย้ำความน่ารังเกียจลงบนร่างกายของเธอราวกับสัตว์ป่า รุมทึ่งร่างของเธออย่างไม่ไยดีเพื่อระบายความโกรธของตัวเอง โดยไม่รู้เลยว่าเป็นเพียงแค่หมากตัวหนึ่งของอีกคนเท่านั้น

“อุ๊บ...อื้ออ”

ริมฝีปากหนาประกบลงริมฝีปากอย่างรุนแรง บดเคล้าเคล้นคลึงอย่างหนักหน่วง มือเรียวบางระดมทุบหน้าอกของชายหนุ่มอย่างรัวเพื่อให้เขาหยุดการกระทำทรามๆ แบบนี้

"หยุดดิ้น แล้วร้องครางอย่างเดียว ฉันจะทำให้เธอตายทั้งเป็นให้สมกับที่กล้ามาขโมยแหวนหมั้นของฉัน"

"แคว้กกก"

"กรี้ดดด"

มือหนากระชากชุดของหญิงสาวจนขาดติดมือ เผยให้เห็นทรวงอกที่อวบอิ่มที่ถูกปิดบังด้วยเสื้อในลายลูกไม้ เขาแลบลิ้นเลียลิ้มฝีปากถึงแม้ว่าจะเกลียดขี้หน้าผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเรือนร่างตรงหน้านั้นชั่งเย้ายวนเลือดในกายของเขาเหลือเกิน

"ฮึก!! อย่าทำอะไรรินเลย ปล่อยรินไปเถอะคะ ฮึก! รินไม่ได้ขโมยแหวน รินไม่รู้ว่ามันมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง”หญิงสาวขอร้องอ้อนวอนให้ชายหนุ่มปล่อยเธอไปเพราะเขากำลังเข้าใจเธอผิด มือเรียวบางยกปิดบังทรวงอกของตัวเองไว้ ตอนนี้เธอกลัวใจของชายหนุ่มตรงหน้าเหลือเกินเขาเหมือนปีศาจร้ายจ้องจะกระชากร่างของเธอให้แหลกเป็นจุน

"เธอหาว่าดาวโกหกงั้นหรอ... เธอมันร้ายกาจที่สุด จะให้ฉันปล่อยไปเหรอมัน... ง่ายเกินไป เธอต้องรับกรรมที่เธอก่อไว้สักก่อน นังเเพศยา!! เธอกล้ามาเลยนะที่มาขโมยแหวนหมั้นของฉัน เธออิจฉาพี่สาวของเธอมากสินะ ฉันจะทำให้เธอเจ็บไปจนวันตาย!! ริริน!!!"

ชายหนุ่มพลักตัวหญิงสาวลงบนเตียงนอน แล้วทับตัวลงตาม สองมือปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนเอง จากนั้นหยิบเข็มขัดมามัดมือหญิงสาวกับเตียงนอน

"ฮือ... อย่าทำอะไรรินเลยคะ"เสียงสั่นๆ เอ่ยขอร้องขึ้น นัยน์ตากลมสั่นไหวริกๆ อย่างหวาดกลัว

"เปลี่ยนจากร้องอ้อนวอนมาเป็นเสียงครางดีกว่ามั้ย? เธอชอบฉันไม่ใช่เหรอริรินโดนแบบนี้ ผู้หญิงอย่างเธอคงไม่ต้องทะนุทนอมหรอกนะคงผ่านอะไรมาเยอะได้ข่าวว่าร่านไม่เบานิ”

ผู้ไม่ทันขาดคำชายหนุ่มก็จับเรียวขาทั้งสองขาของหญิงสาวผู้น่าสงสารแยกออกจากกัน ก่อนที่จะจับแก่นกายขนานใหญ่ที่โป่งพองดันเข้าไปในโพรงรักที่เเห้งเผือดจนมิดด้านอย่างไม่เบาแรง

"กรี้ดดด!!!"

หญิงสาวกรีดร้องขึ้นอย่างเจ็บปวดเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมสอดเข้ามาในกายเธอ เธอดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวดทรมานราวกับถูกมีดกรีดแทงบนร่างกายของเธอไปมา

"ฮืออ....เจ็บ! รินเจ็บ ปล่อยรินไปเถอะคะ รินเจ็บ!"

หญิงสาวขอร้องอ้อนวอนทั้งน้ำตา แต่ความโกรธของชายหนุ่มที่ปิดบังตาไม่รู้ว่าหญิงสาวใต้ร่างของตนเองนั้นเจ็บปวดทรมานจวนเจียนตายแค่ไหน เขาจวงแทงแก่นกายเข้าไปในโพรงรักอย่างรุนแรงและหนักหน่วงราวกับสัตว์ร้ายที่รุมทึ่งร่างของเหยื่อจนขาดสะบันเป็นชิ้นๆ

ความทรมานที่หญิงสาวต้องมาทนรับ ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งครั้งแต่มีครั้งที่สอง สาม และสี่ตามมา เธอต้องมาทนนอนรอรับอารมณ์โหดร้ายป่าเถื่อนของชายหนุ่มที่แสนวิเศษที่เธอเคยแอบชอบ แต่ตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับซาตานที่กำลังคร่าลมหายใจของเธอออกไปจากร่าง

เวลาผ่านไปนานแสนนาน ชายหนุ่มได้ได้ระบายความโกรธลงบนตัวของหญิงสาวจนร่างกายบอบช้ำไปด้วยน้ำมือของเขา วูบหนึ่งเขาก็นึกสงสารขึ้นมาแต่อดแปลกใจไม่ได้ที่หญิงสาวนั้นยังคงบริสุทธิ์ไม่ได้ผ่านมือชายใดมา ทั้งที่เขานั้นได้รับรู้มาจากคนรักว่าเจ้าหล่อนมั่วไปทั่ว

แต่ถึงยังไงแล้วสิ่งที่หญิงสาวนั้นทำไว้มันอยากเกินที่จะสงสารให้อภัยได้ ความบริสุทธิ์ของเจ้าหล่อยไม่สามารถทดแทนน้ำตาของคนรักเขาได้

ชายหนุ่มลุกขึ้นแต่งตัวและเดินไปจากห้องอย่างไม่สนใจไยดีว่าหญิงสาวนั้นจะบอบช้ำแค่ไหน โดยทิ้งเงินให้ไว้หญิงสาวจำนวนก้อนหนึ่ง เขาตีตราความบริสุทธิ์ของหญิงสาวผู้โชคร้ายกับผู้หญิงไร้ค่าที่ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัวทำเหมือนว่าเหยื่อบางๆ ของผู้หญิงที่น่าสงสารคนนี้เหมือนเศษขยะที่รอถูกทำลาย