คลั่งไคล้ไอยรา

“ทำไมนาฬิกาของพี่คีย์ถึงมาอยู่ที่นี่ได้”

คุณภัทรหยิบนาฬิกาเรือนคุ้นเคยขึ้นมาดู หากว่ามันวางตรงอื่นเขาคงไม่รู้สึกแปลกได้ขนาดนี้ แต่นี่มันบนหัวนอนในห้องที่เป็นส่วนตัวแบบนี้ นั่นก็คือเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะแค่แวะมากินข้าว หรือ เข้าห้องน้ำแล้วลืมไว้

“อึก…”

ไอยรามองสิ่งที่อยู่ในมือแฟนหนุ่มพลางกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก ดวงตาและสีหน้าของเขาทำเอาขนอ่อนในตัวหญิงสาวลุกชันขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่

“คือว่า…”

“คุณจำได้นาฬิกาเรือนนี้คุณซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้พี่คีย์”

“คือ…”

“คุณถามว่าทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่”

ไอยราไม่ได้ตอบอะไรได้แต่ส่ายหน้าไปมา พยายามหลบสายตาอีกฝ่ายอย่างมีพิรุธ เมื่อเห็นท่าทีของแฟนสาว ทั้งเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวต่างไปได้ของคนที่ชื่อว่าแฟนและพี่ชายตัวเอง

“กูถามว่ามันมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง! เอากัน???”

คุณตะคอกถามออกมาโดยเสียงดังลั่น พร้อมกับปานาฬิกาเจ้าปัญหาไปกับพื้นเต็มแรง ไอยราตัวสั่นเทิ้มและตกใจสุดขีดกับท่าทีของแฟนหนุ่ม ปกติเขาไม่เคยก้าวร้าวคุณใจดีกับเธอเสมอ แต่ครั้งนี้ ไม่ใช่

“ไม่พูดใช่ไหม! ถ้าไม่พูดก็อย่าส่งเสียงออกมาก็แล้วกัน!” เขาคำรามก่อนจะผลักเธอให้นอนลงไปกับพื้นก่อนจะฉีกทึ้งเสื้อผ้าของเธออย่างไม่ไยดี

“ขะ…คุณ อย่านะ…”

“พูดได้แล้วเหรอ งั้นก็พูดมาสิว่าทำไมถึงเป็นชู้กับพี่กู”

เธอส่ายหน้าไปมาไม่ยอมปริปาก นั่นทำให้เขายิ่งหมดความอดทน

"ปกป้องมันนักใช่ไหม มา! กูจะทวนความจำให้ว่าใครกันแน่ที่เป็นผัว ใครเป็นชู้!!"