ตอนนที่7. ขนน้อย [ตัดผม]

​

ผวะ!

ผวะ!

เสียงไม้เรียวกระทบเนื้อก้นของสาวน้อย เหมยลี่กลับถึงบ้านกลางดึกแต่ถูกแม่จับได้ว่าหนีเที่ยว เช้าวันต่อมาจึงถูกลงโทษ

"เป็นสาวเป็นนางริอาจเที่ยวกลางคืน ถ้าป๊ารู้ลื้อคงโดนหนักกว่านี้" แม่ดุด่าถือไม้ในมือสั่น

"โธ่ ม๊าาา หนูไม่ได้ไปเที่ยวเล่นไกลสักหน่อย"

"ยัง ยังจะมาเถียง! ไม่เจ็บไม่จำใช่ไหม"

"พอแล้วม๊า"

"อย่าหนี!!"

เหมยลี่เลี่ยงเบี่ยงตัวเองหลบไม้ของแม่ ฝีเท้าใครบางคนเดินมาหยุดขวางทางบันได

"สมน้ำหน้า" เฮียมังกรทำหน้าตาเย้ยหยัน "ตีมันหนักๆ เลยม๊า เด็กดื้อ"

"ไอ้เฮีย!!"

"อย่ามาขึ้นเสียงนะเฮียเป็นพี่ชาย"

"พี่ชายแล้วไงไม่ใช่พ่ออั๊วแล้วกัน"

เคว้ยง

อาเหมยลี่!!!

ทันทีที่ตัวเล็กจับเหวี่ยงพี่ชายลงจนโดนเข้าของล้มระเนระนาด ผู้เป็นแม่ตะโกนตามไล่หลัง ก่อนรีบวิ่งไปประคองลูกชายทันที

เวลาผ่านไปหลายวัน

"เฮ้อออ เซ็ง"

เหมยลี่นั่งถอนหายใจอยู่บนห้อง คางเกยริมหน้าต่างมองนกกระจอกทำรัง อีกไม่นานจะสอบเอ็นทรานซ์จบมอหก แต่ไม่รู้จะเลือกเรียนคณะอะไรดี

"ว้ายยย! ผมเริ่มยาว" แต่อย่างน้อยก็มีเรื่องให้ดีใจ ผมหน้าม้าที่ตัดแหว่งกำลังจะเข้าทรง

ริมถนน

"มึงแน่ใจนะว่ามันจะดี"

"เอ่อดิ มึงเห็นป้ายไหมลดครึ่งราคา"

"เห็น! แต่ดูจากหน้าม้ามึงที่แหว่ง กูจะมีกะจิตกะใจไปตัดร้านนั้นไหม?"

"เอาเถอะมันราคาถูก"

ซึ่งเมื่อใกล้สอบ จิม แม้จะใจเป็นหญิงแต่กายเป็นชาย ต้องตัดผมก่อนสอบ

เหมยลี่จึงพามาร้านที่เคยมีเรื่องวิวาทเนื่องจากยังมีโปรโมชั่นที่น่าสนใจอยู่

แกร๊ก

เมื่อเปิดประตูกระจกทึบสีดำเข้าไป ภายในร้านไม่มีใคร สองคนจึงนั่งรอ สักพัก เจ็ตก็เดินออกมา

"มาทำไม" เสียงดุถามพลางจ้องมองหมวยตัวแสบที่ไม่เจอหน้ามาพักใหญ่

"พาเพื่อนมาตัดผมค่ะ"

"ร้านอื่นมีตั้งเยอะแยะไม่ไป"

"เอ้า! ก็ร้านเฮียมีโปรโมชั่นอยู่ ยุคนี้ประหยัดอะไรได้ก็ต้องประหยัด"

เหมยลี่โต้เถียงอีกทั้งคิดในใจ 'ยังคงกวนส้นตีนไม่เปลี่ยน วันนี้ใส่เสื้อสีดำพกแว่นสีดำตลอดเวลาไว้ที่ผม ถ้าไม่ติดว่าหล่อจะไม่มองเลยจริงๆ'

"เอาทรงไหน" เจ็ตถามผู้ชายที่ท่าทางตุงติ่ง "ตอนนี้กำลังฮิตรองทรงสูงเสยข้างสนไหม?"

"เอาทรงธรรมดาก็ได้ค่ะ เอ้ยยย! ครับจะสอบ"

"ลืมไปยังเรียนอยู่งั้นไถรองทรงต่ำนะ"

"ยังไงก็ได้ค่ะพี่คนหล่อ"

ผ้ากันเปื้อนสีดำโบกสะบัดคลุมผู้ชายที่นั่งบนเก้าอี้ตัดผม อุปกรณ์ครบครันถูกลากเลื่อนมาไว้ใกล้มือ

เหมยลี่ลุกยืนมองไปทั่วร้าน สายตาสะดุดกับแฟ้มใหญ่บางอย่างจึงหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน

"นั่นรูปลูกค้ากับการแว็กซ์ขน..ไหนบอกขนน้อย"

ขวับ!

ทันทีที่แจ็ตพูดจบจิมก็หันมามอง

"มึงเคยมาเเว็กซ์เหรอ?ทำไมรู้ว่ามึงขนน้อย"

"จะบ้าเหรอ! กูเคยที่ไหน"

ตัวเล็กถลนตาใส่ ไอ้เฮียที่ยิ้มกริ่ม จากนั้นรีบเก็บแฟ้มเจ้าปัญหาวางไว้ที่เดิม นั่งเรียบร้อยดูเพื่อนตัดผม

แทรดดดด

เสียงปัตตาเลี่ยนดังตามจังหวะ เหมยลี่หรี่ตาจ้องมองด้านหลัง

"เฮีย! ทำไมมันไม่เท่ากัน" เสียงเล็กท้วง

"กำลังไล่ขั้นระดับ"

"ผมหรือที่ดินเกษตรมันเป็นเนินเอียง"

"ก็ต้องค่อยๆ ตัดค่อยๆ ไถไปสิ!"

เขาหันกลับมาตวาด แต่ตาชั้นเดียวตี่กำลังจ้องเขม็งก่อนจะลุกจากที่นั่งตรงดิ่งมายืนข้างๆ

"เนี่ยยย..อันนี้เฮียตั้งใจตัดปะ" นิ้วชี้เหมยลี่จิ้มที่ผมเพื่อน "ตรงนี้มันแกว่งด้วย"

"อันนี้เขาเรียกตัดก่อนค่อยมากันขอบ"

"แล้วทำไมเฮียไม่กันเลย"

"อะ! มาทำเองไหม?รู้ดีกว่าช่างก็ไปเปิดร้านเอง"

น้ำเสียงเริ่มดุไมพอใจ ก่อนจะรีบไถแบตตาเลี่ยนอีกครั้งเพื่อจัดการทรงผมที่ยังไม่เสร็จสรรพ

"เฮีย"

"เว้ยยยย! กูจะได้ตัดไหมเนี่ยวันนี้"

"ก็หนูสงสัยจะตัดแค่ซีกเดียวทำไม"

"มันต้องไล่ระดับไง! อะตัดเอง"

"บ้าเหรอหนูตัดไม่เป็นหรอก"

หมึบ!

แบตตาเลี่ยนถูกยัดใส่มือสาวน้อย แต่ทว่าอีกฝ่ายก็ไม่ยอมทั้งสองคนยื้อยุดฉุดกระชากกันอย่างเอาเป็นเอาตาย

แซ๊บ!

"บอกกูทีว่า..เสียงเมื่อกี้" จิมพูดช้าๆ "ไม่ใช่เสียงผมกูใช่ไหม?"

กริ๊ดดดดดด!!

หัวศีรษะของจิมโดนที่ตัดผมไถขนเกรียน และ ที่สำคัญโล้นไปข้างแถบ จนสุดท้ายต้องโกนทิ้งทั้งหมด

เมื่อออกมายืนหน้าร้าน จิมมี่แทบกลั้นความรู้สึกไม่ไหวกำหมัดแน่น เหมยลี่รีบมายืนหยุดตรงหน้าพร้อมยกมือไหว้

"นมัสการหลวงพี่"

"เจริญพรอีสัด!! โอ้ยยย กูจะด่ามึงยังไงดี"

"กะ กูขอโทษไม่ได้ตั้งใจ อีกอย่างต้องโทษเฮียเจ้าของร้านถึงจะถูก"

"โทษมึงนี่แหละ!! ใครสั่งสอนให้มึงไปเถียงเขา แม่กูเห็นสภาพนี้ไม่รีบใส่บาตรเลยเหรอเนี่ย"

จิมมี่บ่นไปตลอดทางโดยที่เหมยลี่ได้แต่พูดคำว่าขอโทษ ส่วนเจ็ตออกมาสูบบุหรี่นอกร้านจ้องเขม็งบ่นอย่างหงุดหงิด มองสองเพื่อนเกลอเดินจากไป 'กูปิดร้านแม่ง คนยิ่งน้อยๆ มาพากูเครียดอีก ฉิบหาย!!'

________________

ตั้งแต่เฮียเจ็ตเจอหมวย ก็ไม่ได้พักอีกเลย555555555

กดหัวใจ +เพิ่มเข้าชั้น รับแจ้งเตือนด้วยนะคะ