ตอนที่ 2

เขาสรุปสั้นๆ พร้อมกับชะลอความเร็วรถ เอื้อมมือออกไปปรับเบาะนั่งให้ร่างสลึมสลือของหญิงสาวเอนลงนอน เหมือนรู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้นภายหลังจากเธอดื่มเบียร์ที่เขายื่นให้

ในเวลาต่อมา

ขณะที่พิมพ์พลอยกำลังตื่นขึ้นมาในอาการสลึมสลือ แล้วพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียง ในห้องนอนกว้างขวาง ภายใต้แสงไฟแปลกตาที่ฉายลงมาจากดวงโคมคริสตัลห้อยระย้าอยู่ใต้เพดาน

เหตุการณ์ตรงหน้าทำให้หญิงสาวตกใจสุดขีด มือเรียวรีบลูบสำรวจความผิดปกติของร่างกายตัวเองในทันที ตอนนั้นจึงได้รู้ว่ากระดุมเสื้อถูกแกะหลุดรุ่ยออกจากกัน ความเจ็บระบมตรงปลายถันยืนยันว่ามันโดนแตะต้องมาแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย ทว่ายังโชคดีที่กระโปรงยังอยู่พร้อมกับกางเกงในซึ่งยังไม่โดนถอดออกไปจากร่างกาย

“นะ... นายทำอะไรฉัน... ไทเกอร์”

ความรู้สึกแรกคือโกรธจัด เสียงถามเล็ดลอดออกมาจากไรฟันกัดกรอด

แม้ว่าภายในห้องจะมีเพียงแสงไฟสลัวราง หากก็สว่างพอให้มองเห็นว่าผู้ชายร่างสูงใหญ่ที่กำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างไม่กระดากอายต่อสายตาเธอนั้นก็คือไทเกอร์

คุณพระช่วย! เธอพลาดเองที่ไว้วางใจเพื่อนของแฟน ภัยที่กำลังจะมาถึงตัวทำให้คนรู้ตัวว่ากำลังจะตกเป็นเหยื่อรีบกระถดกายถอยหนีจนแผ่นหลังกระแทกเข้ากับหัวเตียง เมื่อเห็นว่าร่างสูงใหญ่ทำท่าว่าจะปรี่เข้ามาหา

“อย่าเข้ามานะ”

เสียงของพิมพ์พลอยสั่นกลัว แต่ไทเกอร์กลับไม่สนใจใยดี ใบหน้าเจ้าเล่ห์ยิ้มพรายอยู่ในความสลัว ดวงตาวาวโรจน์ไปด้วยความปรารถนาที่ลุกโชนราวกับมีเปลวไฟฉายโชนอยู่ในดวงตากระหายคู่นั้น

เร็วเท่าความคิด ร่างกายซึ่งกำยำและตึงเต็มไปด้วยมัดกล้ามแข็งแรงโถมเข้าหาเธอสุดแรง คนหื่นพยายามเบียดลำตัวเข้ามาสู่หน้าขาของเธอที่ถูกบังคับง้างให้อ้ากว้างออกรับลำตัวใหญ่โตของเขา

“ได้โปรด... อย่าทำอะไรฉันเลย”

เสียงของพิมพ์พลอยสั่นเครือคล้ายจะร้องไห้ ด้วยไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายเยี่ยงนี้ ไทเกอร์กำลังทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวสุดขีด

ลางสังหรณ์บางอย่างได้เตือนเธอแล้ว ตั้งแต่ตอนที่อยู่ในงานเลี้ยงที่บ้านของมารุตเมื่อชั่วโมงก่อนหน้า เธอแอบสังเกตเห็นว่าไทเกอร์ลอบชำเลืองมาบ่อยๆ และทุกครั้งที่เธอหันไปมองก็พบว่าเขามองเธออยู่เช่นกัน มองมาบ่อยจนรับรู้ได้ว่ามีพลังบางอย่างซุกซ่อนอยู่ในดวงตาลึกลับของผู้ชายคนนี้

“อยากเจ็บตัวหรือยังไง”

น้ำเสียงของไทเกอร์เยียบเย็นราวเป็นคนละคนกับที่เคยรู้จัก หญิงสาวดิ้นรน พยายามชันกายลุกขึ้นเพื่อที่จะหนีลงจากเตียง แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของเขาที่กระชากข้อมือน้อยๆ ของเธอเอาไว้เสียก่อน

“ชะ... ช่วย... ”

เพียงแค่ขยับริมฝีปาก ไม่มันจะเปล่งเสียงร้องออกมาให้คนช่วยก็ถูกฝ่ามือของคนใจร้ายปิดปากเธอเสียสนิท กักกั้นเสียงร้องอู้อี้ของเธอให้กลืนกลับลงไปในลำคอ

เมื่อเห็นว่าเธอนิ่ง เขาจึงยอมคลายฝ่ามือที่บีบปากของเธอเอาไว้แน่น ก่อนจะรวบรั้งร่างบอบบางให้ลงไปนอนหงายบนเตียงอย่างไร้ทางสู้ ไทเกอร์โถมทับลงไปทันที มือทั้งสองข้างโอบใบหน้าของหญิงสาวให้แหงนขึ้นรับจุมพิตเร่าร้อนของเขา

“ไม่... อื๊อออ”

ตอนแรกพิมพ์พลอยขัดขืน แต่มือแข็งแรงของเขาที่โอบล็อคใบหน้าของเธอเอาไว้แน่น ทำให้หญิงสาวจำต้องหันมาเผชิญหน้ากับเขาแบบหวาดๆ หากเธอก็พยายามเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงด้วยความรู้สึกต่อต้านการกระทำป่าเถื่อนของเขา ไม่ยอมเปิดรับริมฝีปากของไทเกอร์ที่พยายามบดเคล้าลงมาอย่างดุดัน

“อย่าดื้อน่ะ... มาจูบกันดีๆ”

เขาทำเสียงเข้มขู่ สายตาจับอยู่ที่กลีบปากเย้ายวน ก่อนจะนาบริมฝีปากลงมาอีกครั้งอย่างรุนแรง

ด้วยริมฝีปากที่ผนึกแน่นเข้าหากันนานเป็นครู่ ความรู้สึกหวามไหวอันประหลาดล้ำที่หัวใจของพิมพ์พลอยรับรู้อยู่ในขณะนั้น ทำให้เธอยอมเปิดริมฝีปากรับปลายลิ้นร้อนๆ ของเขาที่สอดลึกเข้าไปในกลีบปากละมุนอย่างมีชั้นเชิงลีลา ก่อนจะร้อยรัดปลายลิ้นของเธอให้ยื่นออกมาเกี่ยวกระหวัดพัลวัน

ในที่สุดทั้งคู่ก็ดูดดุนเรียวลิ้นของกันและกันอย่างดื่มด่ำโหยหา ไทเกอร์จูบเก่งมากจนหญิงสาวหวามไหว เนื้อตัวอ่อนเปลี้ยไปชั่วขณะ

“พิมพ์... ”

เขาเรียกชื่อเธอ นึกในใจว่าผู้หญิงคนนี้ช่างเร่าร้อนเหมือนอย่างที่คิดเอาไว้ไม่มีผิด