บท
ตั้งค่า

เจอกันบ่อยไปนะ?

“ทำไมทำหน้าเซ็งแบบนั้นวะ”

“พอดีว่าฉันไปเจอภาพอุจาดตามานะสิ” ณิชาแวะมาหามีนาที่ร้านกาแฟหลังจากที่เธอแวะไปส่งพี่สาวที่ผับและไม่คิดไม่ฝันว่าต้องไปเจอภาพทุเรศของชายหญิงคู่หนึ่งที่แทบจะสิงกันด้วยซ้ำ ณิชาเล่าเหตุการณ์ให้มีนาฟังจนหมดด้วยท่าทางขนลุขของณิชาทำให้มีนาหัวเราะดังลั่น

“หัวเราะอะไรของแก”

“อ้าว!!ก็เรื่องธรรมชาติไหม ก็แกไปผับไม่ได้ไปวัด”

“โอ๊ย!!มีนา ก็ควรให้ถึงรถก่อนไหม” ณิชาสาวมั่นและแสบไม่คิดว่าเธอจะทนดูภาพแบบนี้ไม่ได้

“ค่ะ!!” ณิชานั่งเม้าท์ให้มีนาฟังสักพักก่อนจะขอตัวกลับบ้านไปพักผ่อน ภายในร้านจึงเหลือแค่มีนาและเชนที่กำลังทำงานอยู่

“มีนา เรื่องงานฉันถามพี่ที่รู้จักให้แล้วนะ”

“เค้าว่าไงบ้าง”

“เขารับเด็กหลังครัวอยู่ ถ้าสนใจก็ไปสมัครได้เลย”

“จริงเหรอเชน ขอบคุณน๊า”

“ไม่เป็นไร” ท่าทางดีใจของมีนาทำให้เชนยิ้มตามด้วยความน่ารักของเธอ แววตาเปล่งประกายหลังจากรู้ช่องทางทำงาน

“ดีใจจัง”

เช้าวันต่อมาก่อนเข้าทำงานที่ร้านกาแฟ มีนาแวะมาสมัครงานที่ผับ P ผับที่ดูภายนอกหรูหรามีรถหรูจอดอยู่ที่ลานจอดรถ มีนาตัดสินใจก้าวเข้าไปด้านในผับเพื่อติดต่อกับผู้จัดการของผับนี้

“สวัสดีค่ะ หนูมาสมัครงานค่ะ”

“สมัครเป็นเด็กเสิร์ฟเหรอ”

“เด็กหลังครัวค่ะ อายุหนูยังไม่ถึง”

“คนที่เชนแนะนำมาใช่ไหม” พี่อาร์มผู้จัดการของผับทักทายมีนา ใบหน้าสวยของมีนาทำให้อาร์มเสียดายไม่น้อยที่อายุของเธอไม่ถึงพอที่จะเป็นเด็กเสิร์ฟ

“ใช่ค่ะ”

“พี่ถามเจ้านายเอาไว้ให้แล้ว เจ้านายอนุญาตให้เริ่มงานพรุ่งนี้”

“ขอบคุณมากนะคะพี่อาร์ม”

“ไม่เป็นไรหรอก ช่วย ๆ กัน ไอ้เชนมันบอกว่าเราขยันมาก” น้ำเสียงดีใจของมีนาทำให้อาร์มเอ็นดูเธอไม่น้อย ยิ่งได้ยินประวัติของมีนายิ่งทำให้เขาสงสารและเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง

“ขอบคุณค่ะ งั้นพรุ่งนี้มีนามาเริ่มงานเลยนะคะ วันนี้หนูขอตัวก่อน” มีนายกมือไหว้ผู้จัดการร้านด้วยความนอบน้อมก่อนจะขอตัวกลับไปทำงานที่ร้านกาแฟต่อ

ชีวิตของเธอวนลูปอยู่แบบนี้แต่ดีหน่อยที่ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมและกว่ามหาลัยจะเปิดก็อีกสองเดือนกว่า ทำให้เธอไม่เหนื่อยมากเท่าไหร่นัก

“นี่น้องใหม่ ฝากด้วย”

“สวัสดีค่ะพี่ ๆ มีนาฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” วันต่อมามีนามาเริ่มงานที่ผับตั้งแต่ห้าโมงเย็นโดยมีผู้จัดการร้านพามาแนะนำให้กับรุ่นพี่ภายในแผนกครัวรู้จัก และให้เธอเป็นชุดยูนิฟอร์มของทางผับ

วันนี้ภายในห้องครัวยุ่งเป็นพิเศษเนื่องจากเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ผู้คนต่างหลั่งไหลกันมาเที่ยวสถานบันเทิงแห่งนี้กันให้แน่น

“มีนาหยิบเฟรนฟรายในตู้ให้พี่หน่อย”

“ค่าพี่ปุณ” ภายในครัวยุ่งวุ่นวายไปหมด เธอขยันและไม่อิดออดงานทำให้พี่ ๆ ต่างเอ็นดูในความตั้งใจของเธอไม่น้อย กว่าทุกอย่างจะสงบลงเป็นเวลาที่ครัวของผับปิดแต่ผับก็ยังดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ จนถึงดึก

“เป็นไงบ้างมีนา”

“เหนื่อยใช่เล่นเหมือนกันนะพี่ปุณ”

“สุด ๆ แต่เจ้านายใจดี ผลตอบแทนน่าพอใจ เชื่อพี่” เมื่อปิดครัวเสร็จเรียบร้อยก็ถึงเวลากลับของพนักงานในห้องครัวและหนึ่งในนั้นก็เป็นมีนาด้วย เธอเปลี่ยนชุดของทางร้านกลับมาใส่ชุดไปรเวทของตัวเองสะพายกระเป๋าผ้าเดินออกจากห้องครัว

“พี่ปุณห้องน้ำไปทางไหน มีนาปวดฉี่”

“เดินตรงไปอยู่ใต้บันได ให้พี่ไปส่งไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ปุณกลับบ้านเถอะ เดี๋ยวมีนาเข้าห้องน้ำเสร็จก็จะรีบกลับแล้วเหมือนกัน” มีนาโบกมือบ๊ายบายปุณ รีบวิ่งไปยังห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

เมื่อมีนาจัดการธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย ร่างบางเดินออกจากห้องน้ำเธอก้มลงจัดเสื้อผ้าของตัวเองโดยไม่ทันมองเธอเผลอเดินชนกับผู้ชายร่างสูงเข้าอย่างจังแต่ดีที่เขารับเธอเอาไว้ในอ้อมกอดได้ทัน ไม่งั้นเธอคงล้มหัวฟาดลงกับพื้นอย่างจัง

“ขอโทษค่ะ”

“เด็กเปรต อีกแล้วเหรอ”

“คุณ!!” ตาเฉี่ยวเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อเห็นว่าบุคคลที่เธอเดินชนนั้นเป็นใคร เธอรีบสะบัดตัวให้หลุดออกจากอกของเขาอย่างแรง

“เข้ามาที่นี่ได้ไง เธออายุยังไม่ถึง”

“ฉันทำงานที่นี่ คุณเสือกอะไรด้วยค่ะ”

“ทำงาน?”

“ใช่ค่ะ ฉันไม่ได้ว่าง ทำตัวไร้สาระแบบคุณ แกสักเปล่า ขอตัวค่ะ”

“มานี่!!” ข้อมือบางถูกมือหนาจับและรั้งให้เดินตามขึ้นไปยังบันไดชั้นสองของผับ มีนาพยายามขัดขืนคนตัวโตกว่าแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ ตอนนี้เธอแค่รู้สึกได้ถือเหงื่อที่เปียกชื้นที่มือของอีกฝ่ายได้ดีเพราะเขาจับข้อมือของเธอเอาไว้แน่น

“ปล่อยฉันนะ”

“พูดมาก”

“คุณปล่อยฉันเถอะ ฉันจะกลับแล้ว” ร่างบางของมีนาถูกภูผาดึงเข้ามาที่ห้องทำงานแต่ที่น่าตกใจไปมากกว่านั้น

เขาแตะผนังที่ติดห้องทำงานเผยให้เห็นห้องนอนขนาดใหญ่อยู่ด้านหลังผนังนั้น ร่างเล็กของมีนาถูกฉุดเข้าไปภายในห้องนอนก่อนที่เขาจะปิดประตูลง

“คุณจะทำอะไร”

“ฉันว่าเราเจอกันบ่อยเกินไปรึเปล่า สาวน้อย”

“ใครจะอยากเจอคุณ” อึ้ม!! ร่างหนากระชากท้ายทอยของคนตัวเล็กเข้ามาประกบปากจูบอย่างจัง แรงกระแทกสามารถรับรู้ถึงกลิ่นคาวของเลือดได้เป็นอย่างดี

เพี๊ยะ!!

“ปล่อยฉันนะไอ้สารเลว”

“เท่าไหร่ก็ว่ามา”

“ฉันไม่ได้ขายตัว”

“แต่โทษที วันนี้ฉันต้องได้ปลดปล่อยเพราะไอ้ยานรกนั้น”

กรี๊ด!!

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel