3

เมื่อปานวาดหลุดพ้นจากเชนมาได้ในวันนั้น เธอก็บล็อกการติดต่อจากเขาทุกช่องทาง เพราะเขาส่งข้อความมาก่อกวนเธออยู่ตลอด

หนีอย่างไรก็เหมือนจะหนีไม่พ้น เธอไม่ออกไปเจอเขา เขาก็ตามมาถึงบ้าน พร้อมทั้งข่มขู่สารพัด ให้เธอเลิกกับพี่ชายของเขา

เพราะเขาเหนือกว่า ปานวาดยอมช้ำใจถอนหมั้นกับชัชเพื่อให้เชนเลิกตามราวีเธอเสียที

ตั้งแต่ถอนหมั้นกับชัช เชนก็หายไปจากชีวิตของเธอ ในความโล่งอกก็กลายเป็นใจหายอย่างประหลาด

ปานวาดออกมานั่งดื่มคนเดียวเพราะรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิต บิดาโกรธครอบครัวของชัชมาก และตัดขาดกันไปแล้ว เธอแอบรักชัชมานานหลายปี เธอเองก็คงต้องตัดขาดจากเขาด้วย เพราะเขาเย็นชาไร้รัก ไม่มีใจให้เธอ มีเพียงคนเดียวที่เขารักก็คือผู้หญิงที่ชื่อมยุรินเพียงเท่านั้น

ยิ่งดื่มยิ่งเมา แต่มันก็ทำให้ลืมความทุกข์ใจไปได้ มีชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งมาทรุดนั่งลงข้าง ๆ เธอ ปานวาดหรี่ตามองเพราะเมาไม่ได้สติ

“คุณเมามากแล้วนะครับ ให้ผมไปส่งไหม” ชายหนุ่มคนนั้นเรียกพนักงานมาเก็บเงิน ก่อนที่จะประคองร่างไร้สติของปานวาดออกมา

“ส่งผู้หญิงคนนั้นมาให้ผม” เชนเข้ามาขวางเอาไว้

“คุณเป็นใคร” ชายหนุ่มแปลกหน้าเอ่ยถาม

“เป็นผัวของเธอไง” เชนตอบกลับไปเสียงกร้าว ชายหนุ่มแปลกหน้ารีบดันร่างของปานวาดให้เชนในทันที เขานั่งมองปานวาดอยู่นานแล้ว รอจนเธอเมาเลยเข้าไปทัก ไม่คิดว่าจะมีผัวแล้ว คืนนี้อดหิ้วใครกลับห้องอีกตามเคย

“เมาเหมือนหมา” เชนทำเสียงดุใส่คนในอ้อมแขน แต่คนที่ซุกอยู่ตรงอกกว้างของเขาไม่ได้โต้ตอบอะไรเพราะไร้สติ เขาต้องพาเธอกลับห้องอีกเช่นเคย

จำได้ว่าได้เธอครั้งแรก เธอก็เมาไม่ได้สติแบบนี้ ต่อไปเขาคงต้องสั่งสอนเธอว่าถ้าอยากเมาขนาดนี้ดื่มอยู่ที่ห้องดีกว่า

ปานวาดตื่นขึ้นมาในตอนสายของอีกวัน เธอปวดศีรษะอย่างรุนแรง ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด มองสภาพตัวเองมีเพียงแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียวเท่านั้นอยู่บนเรือนร่าง

“ตื่นแล้วเหรอ”

“พี่เชน เป็นพี่ได้ไง”

“นึกว่าจะเป็นไอ้หนุ่มแปลกหน้าเมื่อคืนหรือไง” พอเขาถามแบบนั้นเธอก็หลับตากุมศีรษะเพราะมึนศีรษะอย่างรุนแรง

“ปวดหัวเหรอ ดื่มอันนี้หน่อยจะได้ดีขึ้น” เขายื่นเครื่องดื่มมาให้เธอ ปานวาดก็รับมาดื่มก่อนจะครางออกมาเพราะรู้สึกปวดหัวจนแทบระเบิด เธอทิ้งตัวนอนลงไปบนเตียงอีกครั้ง ยอมรับสภาพไม่น่าดูของตัวเอง แต่ไม่คิดสนใจ

“หิวไหม” เชนมองหญิงสาวที่นอนหลับตานิ่งอยู่บนเตียง ก่อนจะเอ่ยถาม

“ง่วงมาก ขอนอนอีกนิดนะคะ” เธอพลิกกายไปกอดหมอนข้าง ยุติการสนทนาทุกอย่าง เชนเท้าสะเอวมองแล้วส่ายหน้าไปมา แต่ไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยให้เธอนอนหลับให้สบาย

ปานวาดตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เธอก็อาบน้ำและสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหม่ของเชนเดินออกมาจากห้องน้ำ

ข้างในโล่งไม่ใส่อะไรเลย แต่เธอก็ไม่อยากพูดอะไรมาก เพราะเสื้อผ้าเมื่อคืนที่สวมใส่คงไม่เหมาะที่จะเอามาสวมอีกทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ซัก

“เสื้อผ้าของเธอมันโป๊จนเกินไป พี่เลยสั่งเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้เธอ เดี๋ยวคงมาถึง ให้เขาซักรีดมาให้เรียบร้อย” เชนมีฐานะและรวยมาก เรื่องแค่นี้เธอรู้ว่าเขาทำได้

“มีอะไรกินบ้างคะ”

“วันนี้มาแปลกไม่โวยวาย” เชนเลิกคิ้วขึ้นมองหญิงสาวที่เดินไปทรุดนั่งบนเก้าอี้ที่โต๊ะอาหาร แล้วเริ่มกินอาหารเงียบ ๆ

“จะให้โวยวายเหรอคะ โวยวายแล้วได้อะไรขึ้นมา ปานเสียเปรียบพี่ทุกทางอยู่แล้ว” เธอตักสลัดผักผลไม้เข้าปากก่อนจะพูดโต้ตอบกับเขา ยอมรับว่าสลัดผักผลไม้ทำให้เธอรู้สึกสดชื่นไม่น้อย