Ep.2

“แต่แม่ไม่อยากผิดสัญญานี่ลูก แม่ไม่เคยผิดสัญญากับใครมาก่อนเลยนะ แม่ขอร้องล่ะนะภู แต่งงานกับลูกสาวของเพื่อนแม่เถอะนะ แม่ขอร้อง แม่ขอแค่ให้ลูกแต่งงานกับน้อง และมีหลานให้แม่อุ้มสักคน แล้วหลังจากนั้น ลูกอาจจะเอาใครมาเป็นเมียอีกคนของลูก แม่ก็ยอมรับได้ แต่อย่าให้แม่ผิดสัญญาเลยนะ”

“แล้วแม่ไม่คิดเหรอครับ ว่าลูกสาวของเพื่อนแม่เขาจะเสียใจแค่ไหน ถ้าผมไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ทั้งๆที่ผมแต่งงานกับเขาแล้ว แล้วผู้หญิงอีกคนของผม ก็ต้องเสียใจ คงไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกครับ ที่อยากให้สามีของตัวเองไปมีเมียน้อยเมียเก็บ”

“โธ่ลูก แม่ก็ไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนั้นหรอกนะ แม่ก็พูดไปแบบนั้นเอง แต่ไม่ว่าจะยังไง แม่ก็ไม่อยากผิดสัญญานะลูก แม่ขอร้องล่ะนะ ช่วยทำให้แม่สมหวังหน่อยได้ไหม เพราะตั้งแต่แม่เลี้ยงภูมา แม่ไม่เคยขอร้องอะไรลูกเลยนะ นี่เป็นเรื่องแรกที่แม่ขอกับภู ให้แม่ได้ไหม แม่มีลูกชายเพียงคนเดียวนะ หรือว่าภูไม่ได้รักแม่”

“คุณแม่ครับ มันคนละเรื่องกันเลยนะครับ เพราะไม่ว่าจะอย่างไร ผมก็รักแม่อยู่แล้ว”

“ถ้าอย่างนั้น ก็เลือกเอา ถ้าลูกรักแม่ ลูกต้องแต่งงานกับหนูน้ำหวาน แต่ถ้าลูกเลือกที่จะรักผู้หญิงคนนั้น แม่ก็จะไม่อยู่เมืองไทยอีกแล้ว แม่จะไปอยู่เมืองนอก เพราะแม่คงจะทนอยู่สู้หน้าเพื่อนรักของแม่ไม่ได้ ในเมื่อแม่เป็นฝ่ายผิดสัญญากับเขาก่อน”

“แล้วทางฝ่ายหญิง หรือว่าลูกสาวของเพื่อนแม่ เขายอมตกลงแล้วเหรอครับ”

“หนูน้ำหวานเขาไม่เคยทำอะไรขัดใจแม่เขา น้องเป็นเด็กเรียบร้อย ไม่ว่าแม่ของเขาจะต้องการอะไร น้ำหวานก็ทำเพื่อแม่ของเขาได้ทุกอย่าง และแม่ก็เชื่อว่า หนูน้ำหวานไม่ปฏิเสธที่จะแต่งงานกับลูกชายของแม่แน่นอน”

ภูวดลกลับเข้ามาในห้องนอนของเขา ด้วยความรู้สึกลำบากใจเป็นอันมาก เขาจะทำอย่างไรดี

วันต่อมา ภูวดลก็เลยถามถึงที่อยู่ของลูกสาวของเพื่อนแม่

ว่าอยู่ที่ไหน เขาบอกกับแม่ของเขาว่าเขาแค่อยากจะไปทำความรู้จักกับน้ำหวาน เขาจะยินดีที่จะแต่งงานกับเธอก็ได้ ถ้าเธอเต็มใจที่จะแต่งงานกับเขา

คุณหญิงดีใจมากที่ลูกชายจะทำตามที่เธอขอร้อง จากนั้นในตอนเย็น ภูวดลก็เดินทางไปจังหวัดแม่ฮ่องสอน เพื่อไปทำความรู้จักกับน้ำหวาน แล้วเมื่อพบหน้าเธอเขาจึงเพิ่งรู้ ว่าน้ำหวานก็คือคู่ปรับของเขา สมัยที่เขาเรียนอยู่มหาลัยนั่นเอง

น้ำหวานเรียนคณะเดียวกับเขา เรียนคณะสถาปัตย์เหมือนกันกับเขา ทุกครั้งที่เจอหน้ากันหรือต้องทำกิจกรรมร่วมกันเธอกับเขาไม่เคยพูดจาดีๆต่อกันเลย

แล้วผู้หญิงคนนี้นะเหรอ ที่จะยอมแต่งงานมากับเขาด้วยความเต็มใจ

“น้ำหวาน ผมจะมีเรื่องต้องคุยกับคุณ”

“ฉันพอจะรู้ค่ะ ว่าคุณต้องการจะคุยเรื่องอะไรกับฉัน คงไม่พ้นเรื่องแต่งงานใช่ไหม”

“ใช่ คุณคิดว่ายังไงล่ะ”

“แม่ของฉันเป็นคนที่รักษาสัญญามาก ฉันเองก็เหมือนกัน เมื่อฉันได้สัญญากับใครแล้ว ฉันก็ไม่เคยผิดคำสัญญาเช่นกัน ฉันจึงเข้าใจความรู้สึกของแม่ของคุณ และแม่ของฉันดีว่า ท่านทั้งสองก็คงไม่ต้องการที่จะผิดสัญญาที่มีต่อกัน แต่ฉันก็ไม่คิดว่าลูกชายของคุณหญิงพิศมัยจะเป็นคุณ แต่ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็คงต้องแต่งงานกับใครก็ตาม ที่แม่ของฉันต้องการให้แต่ง ฉันคงไม่กล้าขัดใจแม่ของฉันหรอก เพราะแม่ของฉันก็ไม่ค่อยสบายด้วย ท่านเป็นโรคหัวใจอ่อนๆ แล้วก็ยังเป็นโรคความดันอีกต่างหาก ฉันอยากให้แม่ของฉันมีความสุข เพราะแม่ของฉันมีฉันเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว ส่วนน้องชายของฉันก็ยังเล็กอยู่มาก ฉันอยากให้ท่านสบายใจ ฉันคงไม่อาจปฏิเสธการแต่งงานครั้งนี้ได้”

“โอเค ผมเข้าใจแล้ว แต่ผมอยากก็จำเป็นต้องบอกคุณก่อนนะ ว่าผมมีคนรักของผมแล้ว วันนี้ผมจึงมาเจรจากับคุณ ว่าเราสองคน จะแต่งงานกันแค่เพียงในนามเท่านั้น แต่งงานเพื่อความสบายใจของแม่ของเราทั้งสองฝ่าย แต่หลังจากที่คนรักของผมเรียนจบ แล้วเราจะหย่ากันทันที ก็ถือว่าแม่ของเราทั้งคู่ไม่ได้ผิดคำสัญญาที่ให้ไว้ต่อกัน”