คลั่งรักร้ายนายวิศวะ

206.0K · จบแล้ว
Kim Nayeol
86
บท
51.0K
ยอดวิว
9.0
การให้คะแนน

บทย่อ

"ถ้าไม่อยากให้ฉันตามไปฆ่ามัน ก็อ้าขาซะ อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ" ริวจ้องหน้าเจนิสมาด้วยความโมโห "ไม่นะ พี่ริว ปล่อย...ฉันไม่ได้ตั้งใจจะใช้พี่เป็นเครื่องมือ ประชดใคร" "ฉันไม่กินหญ้า ที่ดูเธอไม่ออก ถ้าอยากให้สมจริง อยากให้มันเชื่อสนิทก็ทำตามฉันสั่ง" "ต้องโดนฉันกระแทกก่อน" ร่างสูงไม่รอช้า ฝ่ามือหนากระชากชุดที่ร่างบางออกจนขาดติดมือและเขวี้ยงลงบนพื้นด้วยความโมโห "อร้าย...มะ ไม่นะ พี่ริว มันไม่ใช่แบบนี้" เจนิสต่อต้านคนใจร้ายอย่างสุดกำลัง *************** "ไง...หลบหน้าผัวมาหลายวัน" คนตัวโตกดเสียงมาอย่างไม่น่าฟัง ยิ่งเธอขัดขืนเขายิ่งเพิ่มแรงบีบที่ข้อมือ "ปล่อยนะพี่ริว พี่ไม่ใช่ ผัว..." เสียงเล็กถูกกลื้นหายในลำคอ เมื่อโดนคนใจร้ายตรงหน้าระดมจูบไปทั้งใบหน้า อย่างไม่ทันตั้งตัว ริวถอนจูบออก เสมองคนตรงหน้าอย่างเย้ยหยัน "ผัว...ที่เอาเธอคนแรกหนะ" "พี่ริว..." เจนิสตะเบ่งเสียงด้วยสีหน้าอันโกรธจัด "ทำไม เรียกชื่อพี่บ่อยแบบนี้ละครับ" ริวเอ่ยพร้อมกับสบตาคนตรงหน้าด้วยสายตาดุดัน "คิดว่าคืนนี้เธอจะรอดเหรอ" ริวตะเบ่งเสียงขึ้นมา จนร่างบางถึงกับชะงัก "ปล่อย...นะ คนเลว" ยิ่งเธอต่อต้านเขายิ่งรุนแรงกับเธอมากขึ้น "เอาดิ...เธอตบ ฉันจูบ..." ริวเอ่ยพร้อมกับจ้องมองด้วยสายตาดุดัน ใครรอพี่ริวสายหวานละมุน อบอุ่นเหมือนไมโครเวฟ ข้ามไปได้เลยจ้า แก๊งค์นี้ไม่มีคนดีอยู่จริง ที่ผ่านมามันเป็นแค่ภาพลวงตา อิอิ ถึงคิวเรื่องของพี่ริว พ่อหนุ่มเฟรนรี่กันแล้วนะคะ ฝากนักอ่านที่น่ารักติดตามและให้กำลังใจพี่ริวและนุ้งเจนิสกันด้วยคะ ใครชอบพระเอกสายละมุน โลกสวย ไม่เหมาะกับนิยายเรื่องนี้ ผ่านไปได้เลย อ่านแล้วไม่ถูกจริต ไม่ทิ้งคอมเมนท์แย่ๆ ให้กับนักเขียนนะคะ เพื่อเซฟความรู้สึกนักเขียน นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นตามจิตนาการของผู้แต่ง ห้ามคัดลอกหรือลอกเรียนแบบใดๆ ทั้งสิ้น ไม่อนุญาตให้ละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด ฝ่าฝืน ทั้งจำทั้งปรับ เนื้อหาในเรื่องเขียนขึ้นตามจิตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลในภาพ ศิลปิน เสียหายแต่อย่างใด นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหารุนแรงในบางตอน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน อายุต่ำกว่า20 ปีควรได้รับคำแนะนำ ฝากเป็นกำลังใจให้ไรท์กันด้วยนะคะ เพจ Kim Nayeol คะ เปิดเรื่อง 07.12.2022

นิยายปัจจุบันประธานวิศวกรโรงแรม/มหาลัยพระเอกเก่ง

intro

ริว / รัฐพล

หนุ่มหล่อ เบ้าหน้าฟ้าประทานอีกคนของกลุ่ม ของดีคณะวิศวะ ปี 4 รั้ว ม.B รองประธานบริษัท ทายาทคนที่2 ตระกูลดังอย่าง ธัญญดาภัทร์ ครอบครัวทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ระดับต้น ๆ ของประเทศ

ระดับความรวยนั้นคงไม่ต้องพูดถึง

นิสัย เจ้าชู้ไหม...น่าจะน้อยกว่าพี่ชายฝาแฝดนิดนึง

ไม่ชอบผู้หญิง อ่อนหวาน หัวรั้น ที่สำคัญเขามีคนในใจอยู่แล้ว

ปากแข็ง แต่คลั่งรักมาก ปากปฎิเสธไม่ชอบ แต่กับมักพาตัวเองเขาไปยุ่งเกี่ยวกับเธอ และที่สำคัญแต่เมื่อปากปฎิเสธไปแล้ว กับต้องกลื้นน้ำลายตัวเอง เมื่อดันแพ้ทางให้กับยัยเด็กหัวรั้นอย่าง เจนิส

เจนิส / เจนิตา

คณะบริหารปี 2 หญิงสาวใบหน้าสวย อ่อนหวานแต่ไม่ใช่กับทุกคน หัวรั้น ดื้อ และที่สำคัญไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น ไม่สนใจใคร

เมื่อโดนผู้ชายหน้าตาดี หักอกมา ฉันจึงมีฐิติ กับผู้ชายหน้าหล่อ ฉันเกลียด ผู้ชายเจ้าชู้ ไม่ชอบผู้ชายหล่อเบ้าหน้าฟ้าประทาน เพราะมีอีกหลายคนที่พร้อมจะเข้ามาแย่งฉัน แต่วันนึงฉัน กับพลาดมีอะไรกับคนที่ฉันไม่รู้จัก

เขาคือใคร ทำไมทุกคนต้องหลงเสน่ห์ของเขา

[ทั้งมหาลัยนี้ มีแค่ฉันหรือเปล่า...ที่ไม่รู้จักเขา ]

ไม่คิดจะไม่สนใจ แต่กับฉันหลงสเน่ห์ของเขาคนนั้น อย่างไม่รู้ตัว

"ฉันห่างไกล คำว่า แฟนของเขา...มาก"

ฉันจะห้ามความรู้สึกนี้ได้ยังไง เมื่อเขามีคนที่ใช่...อยู่แล้ว

***************

"ถ้าไม่อยากให้ฉันตามไปฆ่ามัน ก็อ้าขาซะ อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ" ริวจ้องหน้าเจนิสมาด้วยความโมโห

"ไม่นะ พี่ริว ปล่อย...ฉันไม่ได้ตั้งใจจะใช้พี่เป็นเครื่องมือ ประชดใคร"

"ฉันไม่กินหญ้า ที่ดูเธอไม่ออก ถ้าอยากให้สมจริง อยากให้มันเชื่อสนิทก็ทำตามฉันสั่ง"

"ต้องโดนฉันกระแทกก่อน" ร่างสูงไม่รอช้า ฝ่ามือหนากระชากชุดที่ร่างบางออกจนขาดติดมือและเขวี้ยงลงบนพื้นด้วยความโมโห

"อร้าย...มะ ไม่นะ พี่ริว มันไม่ใช่แบบนี้" เจนิสต่อต้านคนใจร้ายอย่างสุดกำลัง

***************

"ไง...หลบหน้าผัวมาหลายวัน" คนตัวโตกดเสียงมาอย่างไม่น่าฟัง ยิ่งเธอขัดขืนเขายิ่งเพิ่มแรงบีบที่ข้อมือ

"ปล่อยนะพี่ริว พี่ไม่ใช่ ผัว..." เสียงเล็กถูกกลื้นหายในลำคอ เมื่อโดนคนใจร้ายตรงหน้าระดมจูบไปทั้งใบหน้า อย่างไม่ทันตั้งตัว ริวถอนจูบออก เสมองคนตรงหน้าอย่างเย้ยหยัน

"ผัว...ที่เอาเธอคนแรกหนะ"

"พี่ริว..." เจนิสตะเบ่งเสียงด้วยสีหน้าอันโกรธจัด

"ทำไม เรียกชื่อพี่บ่อยแบบนี้ละครับ" ริวเอ่ยพร้อมกับสบตาคนตรงหน้าด้วยสายตาดุดัน

"คิดว่าคืนนี้เธอจะรอดเหรอ" ริวตะเบ่งเสียงขึ้นมา จนร่างบางถึงกับชะงัก

"ปล่อย...นะ คนเลว" ยิ่งเธอต่อต้านเขายิ่งรุนแรงกับเธอมากขึ้น

"เอาดิ...เธอตบ ฉันจูบ..." ริวเอ่ยพร้อมกับจ้องมองด้วยสายตาดุดัน

***************