EP.14 อ่อยจนติดใจ? [เฮีย นิ่มไม่ดื้อแล้ว]

วันต่อมา

ใต้สะพานข้ามแม่น้ำ

นุ่มนิ่มนัดรวมตัวกับเพื่อนสนิทอีกครั้ง พูดพร่ำเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน แม้จะได้การปลอบใจ แต่ก็ไม่ทำให้ความรู้สึกเจ็บปวดดีขึ้น คิมเริ่มแสดงความคิดเห็น

"ฉุดอีนั่นแล้วยกพวกไปรุมโทรมมันเลยดีไหม"

"นี่มึงเป็นเพื่อนหรืออาชญากรเนี่ยเหมือนโตในคุก มึงจะบ้าหรือไง คุกไม่ได้มีไว้ขังหมานะคะ"

"กูสงสารอีนิ่ม ฮึกกก"

"เออ กูก็สงสารมัน ครั้งนี้เจอศึกใหญ่มาก อีน้องสาวเพื่อนคนนี้ต้องสำคัญสุดๆ เลยว่ะ ส่วนอีนิ่มนั่งซึมเป็นส้วมเลย" เมี่ยงพูดพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ มองดูนุ่มนิ่มก้มหน้าร้องไห้

"แล้วมึงจะเอายังไงต่อ" เมี่ยงถามนิ่ม

"กูยังไม่รู้เลย ฮือออ~เฮียเอาแต่ด่ากู"

"มึงไม่น่าไปช่วยมันเลย น่าจะให้ไอ้พวกผู้ชายลากไปซะก็หมดเรื่อง"

"แม่กูสอนไว้ว่า ถ้าเห็นคนเดือดร้อนเราช่วยได้ก็ต้องช่วย เกิดมาเป็นมนุษย์ร่วมโลกเดียวกัน ถึงกูไม่ค่อยชอบขี้หน้าอีนั่นก็เถอะ"

"ค่ะ แม่นางเอกในละครไทย"

เพื่อนเกลอก็ยังคงนั่งปรับทุกข์พูดคุยกันถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น และดูเหมือนความสัมพันธ์ระหว่างเฮียเล้งกับน้องสาวเพื่อนจะพิเศษเกินหน้าเกินตายิ่งทำให้นุ่มนิ่มคิดมาก

อู่ซ่อมรถ หลีเกี่ยวฮวด

"ที่จริงพวกมึงอยู่ที่นี่ก็ได้นะ มีห้องรับแขก" เล้งบอกกับเพื่อน ชิตรีบตอบโต้ "กูมีน้องสาวมาด้วย อยู่ท่ามกลางผู้ชายเป็นฝูงแบบนี้ก็กระไรอยู่"

"จริงของมึง น้องหญิงก็โตเป็นสาวแล้ว"

"กูก็เลยจองโรงแรม ให้ไอ้ไทป์ด้วย"

"เอ้า ไหนมันบอกจะมาอยู่กับกู"

"ก็มันเกรงใจมึงนั่นแหละ บางทีมึงไปส่งรถซื้ออะไหล่ มันก็บอกว่ามีคนมาถามเรื่องการซ่อมรถต่างๆ มันก็ไม่มีความรู้ช่วยเหลืออะไรมึงได้ ฮ่าๆ"

สรุปเพื่อนทั้งแก๊งก็พากันไปเช่าโรงแรมซึ่งอยู่ไม่ไกล แต่ยังคงนัดพูดคุยสังสรรค์กันตามประสา

"เฮียเล้งดื่มน้ำเย็นๆ ก่อนนะคะ" หญิงน้องสาวของเพื่อนรินน้ำใส่แก้วใสยื่นให้

"น้องหญิงไม่ต้องลำบากหรอกครับ ไปนั่งเล่นโทรศัพท์เถอะ ตรงนี้เปื้อนคราบน้ำมัน"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อยู่เฉยๆ หญิงก็เบื่อ"

"ว่าแต่ฝึกงานเป็นยังไงบ้าง"

"สนุกดีค่ะ ที่ต่างประเทศอากาศเย็นสบาย แต่พอมาที่ไทยต้องปรับตัวแทบแย่ ร้อนมาก"

"ไม่ได้เจอกันแป๊บเดียวโตเป็นสาวขึ้นตั้งเยอะ สงสัยมีหนุ่มมาจีบเยอะแยะเลยสินะ"

สายตาเปล่งประกายจ้องมองสาวสวยตรงหน้า หญิงยิ้มกรุ้มกริ่มพร้อมกับพูดจาอ่อนหวาน

"ไม่มีหรอกค่ะผู้หญิงเรียบร้อยอย่างหญิงใครจะชอบ"

"ผู้ชายก็อยากได้ผู้หญิงเรียบร้อยเป็นแฟนทั้งนั้น"

"แล้วทำไมเฮียถึงยังไม่มีแฟนคะ..สมัยเรียนมหาวิทยาลัยฮอตจนถึงขนาดสาวสวยทุกคณะก็ฟาดเรียบ แต่แปลกที่ยังโสดจนถึงตอนนี้"

"นั่นน่ะสิครับ ฮ่าๆ"

เฮียเล้งพูดจาเพราะเรียบร้อยกับหญิงมาโดยตลอด แทบจะไม่มีคำหยาบคายหลุดออกจากปากแม้แต่น้อย คงเพราะความเรียบร้อยน่ารักจึงทำให้เกรงอกเกรงใจ ก่อนจะช่วยจัดกระเป๋าข้าวของแล้วพาทุกคนเดินทางไปยังโรงแรมที่จองเอาไว้ จากนั้นก็กินข้าวอยู่ร่วมวงสนทนากัน

เวลาทุ่มสิบนาที

ส้มตำบ้านนุ่มนิ่ม

คืนนี้อากาศเย็นสบายไม่ร้อนอบอ้าวเหมือนทุกที แต่นุ่มนิ่มกลับนอนดิ้นรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก ในใจก็อยากไปอธิบายเรื่องทั้งหมดให้เฮียเล้งฟัง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่อยากรับรู้ จึงทำได้เพียงข่มอารมณ์น้อยใจ

"เว้ยยย! นอนก็ไม่หลับ" สุดท้ายนิ่มก็ต้องลุกไปยังตู้เสื้อผ้า หยิบชุดเสื้อสายเดี่ยวกับกางเกงขาสั้นออกมาสวมใส่ เดินย่องลงบันได เปิดประตูออกจากบ้าน ตรงดิ่งไปยังสถานที่หนึ่ง

ร้านยาดองครองใจ

"หนีแม่ออกมาอีกแล้วล่ะสิ" เจ๊นาถามไถ่ "หน้าบอกบุญไม่รับขนาดนี้เป็นอะไร"

"ทำไมผู้ชายถึงโง่นัก! งี่เง่าไม่มีเหตุผล"

"ทะเลาะกับไอ้เล้งมาอีกแล้วสิมึง ฮ่าๆ"

"ไหนใครบอกว่าทำดีได้ดีไง..ทำไมนิ่มทำดีทีไรโดนด่าทุกทีเลยเนี่ย เฮ้อออ"

"คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด"

"ขอบคุณนะเจ๊ที่ซ้ำเติม!"

"โอ๊ยยย กูล้อเล่น อย่าคิดมาก ซดยาดองก่อน"

เจ๊นาเดินเข้าไปหลังร้านเพื่อดูออเดอร์ต่างๆ เนื่องจากวันนี้ลูกค้าเยอะมาก สักพักชายต่างหมู่บ้านมาเป็นกลุ่มก็เดินมานั่งที่โต๊ะของนิ่มริมข้าง ซึ่งวันนี้นิ่มเลือกโซนนั่งทางด้านนอกร้าน ไม่มีหลังคาลมพัดโกรกเย็นสบาย

"ขอโทษนะคนสวย เห็นนั่งคนเดียวขอนั่งด้วยได้ไหม" เสียงเข้มพูด หน้าตาบ้านๆ ผิวคล้ำ ส่งสายตาหวานเยิ้ม

"นั่งได้ค่ะ แต่เลี้ยงเหล้าด้วยนะ"

"แบบนี้พี่เลี้ยงได้ทั้งชีวิตเลยครับ"

"ชื่อนุ่มนิ่มนะคะ บ้านอยู่แถวนี้"

"พี่ชื่อชัยนะ อยู่อีกหมู่บ้านหนึ่ง ได้ยินว่าร้านเหล้าที่นี่สนุกก็เลยแวะมา ไม่น่าเชื่อว่าจะเจอเนื้อคู่เลยอะ"

ชายสามคนนั่งรุมล้อมพร้อมพูดจาหวาน นุ่มนิ่มได้แต่เออออตามเพราะอย่างน้อยก็กินเหล้าโดยไม่ต้องเสียเงิน

เมื่อรู้สึกมึนเล็กน้อยก็ขอตัวกลั แต่เดินไปสักพักเหล่าบรรดาชายที่นั่งด้วยก็มารุมล้อม

"ไปต่อที่บ้านพี่ไหม สนุกกว่านี้อีกนะ" ชัยถาม

"แต่นิ่มรู้สึกเมาแล้วค่ะ"

"เมาก็ค้างบ้านพี่ได้ พี่อยู่คนเดียว ดูท่าทางน้องจะมีเรื่องเครียด ให้พวกพี่อยู่ปลอบใจดีกว่า"

"อาการนิ่มมันชัดขนาดนั้นเลยหรือคะ"

หมับ!

'ว้ายยยยย'

นุ่มนิ่มตกใจเมื่อถูกใครบางคนกระชากออกจากวงล้อม เมื่อแหงนหน้ามองปรากฏว่าเป็นเฮียเล้งเจ้าของอู่ซ่อมรถคนดัง สายตาแข็งกร้าวจ้องมองพร้อมดุด่า

"เมาหัวราน้ำอะไรที่นี่ กลับบ้านได้แล้วนะ"

"อย่ามายุ่งนะเฮีย"

"ทำไมเป็นเด็กดื้อขนาดนี้ฮะ!"

"ใช่ นิ่มมันดื้อมันเลวในสายตาเฮียอยู่แล้ว"

"กลับบ้าน"

"ไม่กลับ"

ชายหนุ่มอีกฝ่ายก็จับแขนนิ่มทำทีจะกระชากกลับ แต่เหลือบเห็นมือของเฮียเล้งปัดชายเสื้อฝั่งขวา ซึ่งมีประแจเหล็กอันใหญ่แนบอยู่ ถือเป็นอาวุธถนัดมือ

"เอาไว้วันหลังก็ได้ครับน้องนิ่ม พวกพี่ไปก่อนละกัน" เพราะเห็นรูปร่างกำยำของเล้งก็รู้ดีว่าสู้ไม่ไหว แถมอีกฝ่ายยังพกอาวุธซึ่งเป็นอุปกรณ์ซ่อมรถติดตัวเอาไว้ จึงรีบร่ำลาแล้วจากไปในทันที

อู่ซ่อมรถ หลีเกี่ยวฮวด

"ต้องพาไปรักษาไหมโลกแรดเนี่ยยย" เล้งลากนิ่มมายังที่พักของตนเองพร้อมต่อว่า "ขนาดเพื่อนฉัน เธอยังอ่อยจนมันติดใจ มาขอเบอร์ขอไลน์"

"เพื่อนเฮียเหรอ ใคร?"

"ไอไทป์ไง"

"อ๋อออ พี่ผู้ชายหล่ออบอุ่นคนนั้น"

"เหอะ"

"ก็ดี ให้เขาเปิดซิงนิ่มเลย"

"พูดอะไรรู้ตัวไหม!"

"รู้สิ นิ่มจะไม่ชอบเฮียแล้ว ต่อไปนี้จะ..อื้อออ!"

พูดยังไม่ทันจบประโยค มือหนาก็คว้าท้ายทอยกระชากมาบดจูบ เมื่อผละออก ดวงตากลมโตก็เบิกโพลง เสียงเล้งพูดย้ำด้วยท่าทีโมโห "อยากได้ฉันเป็นผัวมากไม่ใช่หรือไง เดี๋ยวจะจัดให้ครางเสียงหลงเลย"

"อ๊ะ~เฮียยยย!"

"อยู่เฉยๆ"

"จะทำอะไรเนี่ย ถอดเสื้อนิ่มทำไม"

"ก็จะทำให้เธอได้มีผัวสมใจ"

ตัวเล็กโดนกระชากวางหน้าฝากระโปรงรถที่เตรียมจะซ่อม สองขาโดนยกขึ้นตั้งฉากในท่าชันเข่า กางเกงขาสั้นถูกถอดโยนทิ้งพื้นปูนเปื้อนฝุ่น ก่อนจะลากลงมาเกยขอบรถเก๋ง หมุดหน้าจ่อลิ้นเลียลาก ความรู้สึกสะท้านทำเอวบางแดดิ้น รสชาติของการถูกรุกล้ำมันเสียวสะท้านสะเทือน ตอนปลายลิ้นควานแหย่แทรกกลีบอูมยิ่งเย็นยะเยือก

น้ำลายไหลเยิ้มปนน้ำเมือก แต่ยังไม่ทันได้หยดย้อยริมฝีปากหนาของเฮียเล้งก็ตะปบซดดูดจนเกลี้ยง

นิ่มเกร็งจนหน้าท้องกระตุกแอ่น เสียงครางสั่นอ้อนวอน "เฮีย~ นิ่มไม่ดื้อแล้ว งือออ"

❤️❤️❤️❤️

จ้องจะล่อน้องแล้ว กริ๊ดดดด!555555555

กดใจ+คอมเมนต์ให้มีกำลังใจเขียนต่อไปด้วยค่ะ

 *สปอยตอนต่อไป*

"จะทำอะไรเนี่ย ถอดเสื้อนิ่มทำไม"

"ก็จะทำให้เธอได้มีผัวสมใจ"

❤️❤️❤️❤️