หนุ่มโฮสต์ (ตอก) มันส์ : บทที่ 6 ORION

มือหนาทั้งสองข้างโอบรอบร่างบางของเธออย่างมั่นคง ก่อนจะช้อนแผ่นหลังและเรียวขาทั้งสองขึ้นอย่างนุ่มนวล ท่ามกลางความเงียบและความมืดที่บดบังการมองเห็น เธอสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด เพราะร่างกายของเธอเหมือนถูกห่อหุ้มด้วยสนามพลังงานอุ่นๆ ที่ชื่อว่า ‘โอไรออน’

เธอสัมผัสถึงกลิ่นกายของเขา แฝงกลิ่นเครื่องหนังเจือหมอกเย็นของจักรวาล ล้อมรอบตัวเธอในอ้อมแขนมั่นคง ขณะที่เขาก้าวเดินไปข้างหน้า

แม้จะหลับตาอยู่ แต่แสงสว่างบางเบาเริ่มรัดลอดผ่านลูกไม้ผืนบางที่ปิดตาเธอไว้ เธอจึงรู้ได้ทันทีว่า... ผืนผ้าที่พันดวงตาเธออยู่นั้นเป็นผ้าลูกไม้ลายดวงดาว มันมีลวดลายเล็กๆ นับร้อยพราวแสงระยิบระยับเป็นประกาย สะท้อนกับไฟ LED สีม่วงและน้ำเงินจากเพดาน ราวกับเธอกำลังอยู่ในหมู่ดาวในกาแล็กซีจริงๆ

เขาค่อยๆ วางเธอลงอย่างอ่อนโยนบนเก้าอี้ยาวที่คุ้นตา มันเป็นเก้าอี้ตัวเดิมที่เธอเคยนั่งกับเพื่อนๆ ในครั้งแรกที่เหยียบย่างเข้าสู่ “เนบิวลา น็อกเทิร์น”

ทุกอย่างเหมือนวนกลับมายังจุดเริ่มต้นอีกครั้ง

แล้วทันใดนั้น... เสียงจากไมโครโฟนก็ดังขึ้นจากบนเวทีกลางร้าน มันเป็นเสียงทุ้มของพิธีกรที่ทุกคนรู้จักในร้านแห่งนี้

“เอาผ้าปิดตาของลูกค้าออกได้แล้วครับ” เสียงของพิธีกรประกาศอย่างเป็นทางการ แต่ทุ้มหนักด้วยน้ำเสียงเชิงสัญลักษณ์ ราวกับสิ่งที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังม่านบางๆ ของจักรวาล กำลังจะถูกเปิดเผย

เธอรู้สึกถึงปลายนิ้วของเขา ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ คือ โอไรออนเขากำลังค่อยๆ ปลดปมผ้าลูกไม้ลายดวงดาวออกจากดวงตาเธออย่างบรรจง

ปลายนิ้วของเขาสัมผัสข้างแก้มเธอเพียงแผ่วเบา แต่มันกลับเหมือนปลุกทั้งหัวใจให้เต้นแรงอีกครั้ง

เมื่อผ้าถูกดึงออกจนหมด ภาพแรกที่เธอเห็น คือดวงตาลึกล้ำของเขา

มองตรงมาหาเธออย่างไม่มีแม้แต่คำพูด

และในแววตาคู่นั้น... เธอเห็นบางอย่างสะท้อนกลับมา มันไม่ใช่แค่ใบหน้าของเธอ แต่เป็นจักรวาลที่หมุนวนอยู่ภายใน จักรวาลที่เขายอมให้เธอเห็นเป็นคนแรก

ทันทีที่ผ้าปิดตาถูกถอดออก เสียงดนตรีในร้านก็เปลี่ยนจังหวะไป

จากเสียงคลื่นแม่เหล็กอันบางเบา กลายเป็นจังหวะสังเคราะห์แน่นลึกคล้ายจังหวะการเต้นของหัวใจของดาวฤกษ์

..............................

ขอปรับเนื้อเรื่องให้สมูทก่อน เมื่อ NC มาเมื่อไหร่รับประกันความแซ่บถึงใจได้เลย

ไปตามอ่าน 2P, 3P และ 4P ของเราได้ อยู่ในนามปากกา ณ ธารา