Ep.5

“ก็ มีอยู่คนหนึ่ง”

“ว้าว ใครเหรอ บอกหน่อยสิ อยากรู้”

“คุณซานโดเลส เจ้าของร้านอาหารที่พรีมไปทำงานให้เขาไง”

“อ๋อ ที่แท้ก็เจ้าของร้านอาหารสุดหล่อนี่เอง แต่ว่าพรีมเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับเขามาบ้างหรือเปล่า”

“ข่าวลืออะไร” คราวนี้ไลลาเป็นฝ่ายอยากรู้บ้าง เพราะเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับซานโดเลสเลย

“ก็ข่าวลือว่าเขาเป็นผู้ชายที่เบื่อง่ายหน่ายเร็วแต่อึดสุดๆน่ะสิ อิอิ” คนเล่าแววตาเป็นประกายแบบขำๆชวนให้คนฟังยิ่งอยากรู้รายละเอียดยิ่งขึ้น

“อึด อึดยังไง”

“ก็ได้ยินบางคนเล่าว่า เขาหลั่งช้ามาก ทำให้ผู้หญิงหลายรายทนเขาไม่ได้น่ะสิ แต่มันก็ดีสำหรับพวกผู้หญิงที่มีความรู้สึกช้านะ อาจจะชอบก็ได้ พรีมเคยเล่าให้ฉันฟัง ว่าสามีที่เลิกไปไม่เคยทำให้พรีมไปถึงสวรรค์เลยใช่มั้ยเพราะเขาหลั่งเร็วและไม่ค่อยสนใจความรู้สึกของพรีม บางทีนะพรีม รินคิดว่าคุณซานโดเลสอาจจะทำให้พรีมมีความสุขก็ได้นะ”

“บ้าน่าริน พูดอะไรก็ไม่รู้ ฉันยังไม่ได้คิดกับคุณซานโดเลสไปไกลถึงขนาดนั้นเสียหน่อย” ไลลาแก้มร้อนผ่าน ขัดเขินอย่างบอกไม่ถูกเมื่อพูดถึงเรื่องบนเตียง

“อิอิ แล้วเขินทำไมล่ะ เรื่องธรรมดาจะตาย ว่าแต่พรีมตกลงไปเดทกับคุณซานโดเลสเขามั้ยล่ะ”

ไลลาพยักหน้ารับยิ้มๆ

“ทั้งหล่อและรวยขนาดนั้น ใครได้เป็นเมียคงสบายไปทั้งชาติเลยนะ” ดารินเสริม

“เขาอยู่สูงกินไป ฉันคงไม่หวังขนาดนั้นหรอก”

“จริงเร้อ”

ไลลาตะลึงมองสารถีหนุ่มที่มารับเธอถึงหน้าอพาร์ทเม้นท์อยู่หลายวินาที วันนี้ซานโดเลสสวมชุดสูทสีดำ สวมหมวกสีดำและใส่หน้ากากปีกค้างคาวสีเดียวกับชุดที่สวมใส่แลดูเท่ห์มาก ขณะที่เธอไม่มีชุดแฟนตาซีสวยๆที่จะสวมใส่เลย เพราะชุดผู้หญิงสวยๆที่เวนิสราคาแพงมากๆ เธอจึงได้แค่สวมโค้ทยาวตัวเดิมทับชุดเดรสรัดรูปสีดำด้านใน สวมถุงน่องลายลูกไม้สีเดียวกัน กับรองเท้าบูทสูงสีน้ำตาลเข้มคู่เดิม มีเพียงหน้ากากสีทองปีกค้างคาวเท่านั้นที่บอกให้รู้ว่าวันนี้เธอจะไปเที่ยวงานเวนิสคาร์นิวัล

ร่างเพรียวบางยืนนิ่งอยู่กับที่ แอบรู้สึกอายเล็กๆที่แต่งตัวไม่หรูสมกับคนที่มารับ นึกอยากจะปฏิเสธการไปเที่ยวกับเขาจริงๆ

“วันนี้คุณสวยมากนะครับ”

หญิงสาวมองสบตาชายหนุ่มตรงๆ รู้ว่าเขาคงชมไปตามมารยาทเท่านั้น “ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่มีชุดสวยๆใส่เลย ฉันอาจทำให้คุณขายหน้าได้ ถ้าฉันไป...”

“อย่าคิดมากสิครับ ผมไม่ได้มองความสวยจากชุดที่คุณสวมใส่เลยนะ แต่คุณสวยที่รอยยิ้มและแววตาของคุณต่างหาก รอยยิ้มแสนหวานของสาวไทยและแววตาหวานซึ้งที่ดึงดูดให้ผมอยากเข้าใกล้คุณ ไปกันเถอะครับ งานใกล้จะเริ่มแล้ว”

“ค่ะ” ไลลาค่อยยิ้มกว้างออกมาได้บ้าง ดีใจที่เขาไม่รังเกียจผู้หญิงจนๆแต่งตัวธรรมดาๆอย่างเธอ

วันนี้ตามถนนหนทางแออัดเป็นพิเศษ ผู้คนเดินกันให้ขวักไขว่ แต่ละคนแต่งตัวแฟนตาซีสวมหน้ากากหรูๆกันทั้งนั้น เพราะวันนี้เป็นวันเริ่มต้นของเทศกาลสวมหน้ากาก ทุกคนเลยแต่งกายตามใจฉันได้อย่างเต็มที่ มุ่งสู่จัตุรัสเซ็นต์มาร์คสถานที่ที่จัดงาน

ยิ่งเดินทางเข้าใกล้ถนนสายหลักมากเท่าไหร่ ที่จะเดินก็ยังไม่ค่อยมีเลย สองหนุ่มสาวต้องยอมเดินอ้อมๆเข้าไปในงานเพื่อหลบหลีกเหล่ามหาชนทั้งชาวต่างชาติและชาวเวนิสด้วยกันเอง

ซานโดเลสพาไลลาเดินดูงานที่เต็มไปด้วยกองพาเหรดหลากหลายเชื้อชาติที่อลังการงานสร้างมาก พอเดินชมจนอื่มใจไกด์หนุ่มก็ชวนนักทัวร์สาวไปล่องเรือต่อ

“หิวไหมครับ ถ้าหิวก็แวะทานข้าวก่อนได้แล้วค่อยไปล่องเรือต่อ”

“ยังไม่ค่อยหิวค่ะ ฉันอยากล่องเรือเต็มทีแล้วค่ะ”

“งั้นก็เชิญทางนี้เลยครับ”

ไลลาถูกดึงมือลงไปยังเรือกอนโดล่าสีดำที่ตั้งใจนั่งด้วยกันเพียงแค่สองคน ไลลาเพิ่งได้นั่งเรือแห่งมนต์ขลังนี่เป็นครั้งแรกก็รู้สึกตื่นเต้น และตื่นเต้นมากๆก็ตรงที่ข้างๆเธอเป็นมหาเศรษฐีหนุ่มหล่อลูกครึ่งนี่แหละ มันทำให้หญิงสาวใจเต้นตึ้กตั้กราวกับตกหลุมรักครั้งแรกอย่างไรอย่างนั้น

“ตึกรามบ้านช่องที่นี่มีสีสันสวยงามแจ่มใสจังเลยนะคะ” ดวงตาสีน้ำผึ้งกวาดมองตึกรูปทรงเรขาคณิตสีสันสดใสด้วยความตื่นเต้นราวกับเด็กน้อยได้ของถูกใจ ริมฝีปากเล็กขยับแย้มยิ้มและคุยจ้อไม่หยุดเมื่อเห็นอาคารรูปทรงแปลกตา ผู้คนแต่งชุดแปลกๆ ทำให้ซานโดเลสรู้สึกมีความสุขตามเธอไปด้วย และเริ่มหลงเสน่ห์รอยยิ้มสยามที่น่าหลงใหลสมคำร่ำลือเข้าแล้วสิ

‘ว้าว ใกล้ถึงสะพานริอัลโต้แล้ว’ ไลลาแอบฝันหวานในใจ เริ่มเห็นคนรักแต่ละคู่เตรียมจะจูบกันเมื่อเรือใกล้จะถึงสะพาน แต่ซานโดเลสคงไม่ได้คิดอะไรกับเธอหรอก จำได้ว่าเขาเพิ่งขอเป็นเพื่อนกับเธอเมื่อวานนี้เอง

“พรีมครับ”

เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกเธอด้วยชื่อสั้นๆ ไลลาหันมามองแต่ไม่ค่อยกล้าสบตาคมหวานหยดที่เขามองมานัก มันรู้สึกแปลกๆแล้วมันก็ตื่นเต้นมากขึ้นเมื่อใบหน้าคมสันก้มลงมาใกล้ คล้ายจะ...

“อุ๊บ...” ร่างนุ่มถูกรวบเข้าไปกอดจูบอย่างลึกซึ้งขณะที่เรือลอดผ่านใต้สะพานพอดี ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองการกระทำของผู้ชายที่เธอแอบฝันถึงมาหลายคืนด้วยความคาดไม่ถึง เธอเพิ่งรู้จักเขาแต่แปลกที่เธอยอมให้เขาล่วงเกินเธออย่างง่ายดายโดยไม่คิดปฏิเสธ