Ep.2

นั่นก็เพราะว่า ยังไม่มีผู้หญิงบ้านๆธรรมดาๆคนไหน กล้ามาเข้าใกล้ให้เขาพิจารณาเลยแม้แต่คนเดียวน่ะสิ

แล้ว ‘เพลินลดา’ นักร้องนักเต้นในผับของเพื่อนเขาคนนั้น จะเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาๆ ที่ไม่ใช่ไฮโซปลอมตัวมาหรือเปล่า

เพราะดูจากผิวพรรณของหล่อนก็ขาวๆ เนียนๆ และสวยเกินธรรมดาไปมาก หรืออาจเป็นเพราะว่าหล่อนแต่งหน้า

หรืออาจเป็นเพราะแสงสียามค่ำคืนหรือเปล่า ที่ทำให้หล่อนดูสวยขาว เปล่งปลั่ง และดูผุดผ่องเป็นยองใยขึ้นมา

บางทีถ้าได้เจอเจ้าหล่อนในตอนกลางวัน หล่อนอาจจะดูธรรมดาๆก็ได้นี่

“แม่ให้เวลาผมสองชั่วโมงใช่ไหมครับ โอเคเดี๋ยวผมจะพาว่าที่ลูกสะใภ้มาให้คุณแม่ดูตัว”

“ได้สิ แม่รอได้ แต่ว่าถ้าไม่ผ่านในสายตาของแม่ แม่ก็ไม่ยอมรับนะ”

“คร้าบแม่”

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา

ทัพเทวาก็กลับเข้ามาคุยกับมารดาเขาอีกครั้ง ด้วยท่าทีสบายๆ และมารดาของเขา ก็รอฟังข่าวดีจากปากของเขาด้วยใบหน้าที่ระบายไปด้วยรอยยิ้ม

ความจริงแล้ว นางไม่ได้เตรียมผู้หญิงคนไหนไว้ให้ลูกชายคนนี้ของนางหรอก เพราะนางรู้ดีว่า ทัพเทวาคงไม่มีทางทำตามที่นางต้องการได้แน่ เพราะหลายครั้งแล้วที่นางทำแบบนี้แล้วก็ผิดหวัง

แต่หนนี้ นางก็แค่แสดงละครให้สมจริงมากขึ้น แสดงให้ดูน่าสงสารจริงจังมากขึ้นเท่านั้น เพื่อดูว่าถ้าทำแบบนี้แล้ว ทัพเทวาจะแก้ปัญหายังไง

หากว่าทัพเทวาบอกว่าเขามีเมียแล้ว มีแฟนแล้ว นางก็จะโล่งใจ และนางก็ไม่คิดรังเกียจผู้หญิงคนไหนที่ลูกชายของนางเลือกมาเป็นภรรยาหรอก

เพราะนางมั่นใจในตัวลูกชายคนนี้เสมอ ว่าเขาจะสามารถเลือกผู้หญิงที่ดีให้ตนเองได้ หากว่าเขาต้องการที่จะมีเมียขึ้นมาจริงๆ

แค่เห็นเขาเป็นฝั่งเป็นฝา มีภรรยาที่ดี และมีลูกๆสักสองสามคน นางก็คงจะสบายใจแล้ว

ทุกวันนี้ฐานะทางครอบครัวของนางก็รวยมากพอแล้ว นางไม่ต้องการสะใภ้ที่รวยอีกก็ได้ สะใภ้จนๆก็ได้ ขอแค่ให้มั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นรักลูกชายของนางจริงๆ นางก็ยอมรับได้ทั้งนั้น ขอแค่ได้เห็นทัพเทวาแต่งงาน นางก็ดีใจมากแล้ว

อย่างน้อยๆ นางก็จะยังมีความหวังว่า นางจะได้อุ้มหลานนั่นแหละ

“ว่าไงตาทัพ ตกลงว่าลูกจะแต่งงานกับหนูสินีใช่ไหม”

“เสียใจด้วยนะครับคุณแม่ ผมมีว่าที่แม่ของลูกผมแล้ว เธอกำลังเดินทางมาครับ อีกเดี๋ยวก็คงจะมาถึงแล้ว”

“ดี แม่จะรอดูหน้าว่าที่ลูกสะใภ้ของแม่”

“ครับ รอดูได้เลย”

อีกประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา

ก๊อกๆ...

ก๊อกๆ...

เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองรอบ ทัพเทวาก็เดินไปเปิดประตู ออกต้อนรับว่าที่ภรรยาของเขาในอนาคตด้วยสีหน้ายินดี แล้วก็พอใจที่เห็นการแต่งกายของเพลินลดา ดูมีกาลเทสะ และคิดว่ามารดาของเขาคงจะชอบ

“เข้ามาสิลดา แม่ผมรอคุณอยู่”

“ค่ะ” เธอเดินตามชายหนุ่มไป และยกมือไหว้เมื่อเห็นผู้อาวุโสลุกขึ้นเดินมาหาเธอ

“สวัสดีค่ะ คุณป้า” เพราะดูจากสีหน้า มารดาของทัพเทวาคงจะแก่กว่ามารดาของเธอมาก เรียกป้าคงจะถูกต้องแล้ว

คุณนายนิรอรรับไหว้

“สวัสดีจ้ะหนู ไหนขอฉันสัมภาษณ์หน่อยซิ หนูเป็นลูกเต้าเหล่าใคร และเป็นคนจังหวัดไหน ทำงานอะไร อายุเท่าไหร่ และมาเจอลูกชายของฉันได้ยังไง เล่าให้ฉันฟังให้หมดเลยนะ”

“ได้ค่ะ”

“ตาทัพ เชิญลูกออกไปข้างนอกได้เลยนะ และไม่ต้องมาแอบฟังเราสองคนคุยกัน จะไปไหนก็ไป อีกสักหนึ่งชั่วโมงค่อยกลับมารับแฟนของลูกกลับที่พักของเธอก็แล้วกัน”

“ได้ครับแม่ ตามสบายนะครับ”

“หนูจ๋า มานั่งลงตรงนี้จ้ะ อันดับแรกเลยตอบฉันมาก่อน หนูแต่งชุดไทยมาทำไมเต็มยศเสียขนาดนี้ ตาทัพบอกให้หนูแต่งตัวแบบนี้มาหาฉันเหรอ”

“อ๋อเปล่าค่ะ พอดีหนูเพิ่งเลิกงานมาค่ะ”

“เพิ่งเลิกงาน” นางทวนคำตอบของเด็กสาวอย่างแปลกใจนิดหน่อย

“ใช่ค่ะหนูเพิ่งเลิกงานมาจริงๆ”

“แล้วหนูทำงานอะไรจ๊ะ ทำไมถึงได้สวมชุดนี้”

“งานของหนูคือ เต้นกินรำกินค่ะ แล้ววันนี้หนูก็ไปรำโชว์ที่งานหนึ่งมาค่ะ”