บทที่ 2

ร่างสูงของตำรวจหนุ่มที่พึ่งเดินทางมาจากฮ่องกงแบบเร่งด่วน ก้าวฉับๆเข้าไปภายในกรมตำรวจอย่างรีบร้อน เพราะหัวข้อภารกิจที่เขาได้รับมอบหมายมันก่อให้เกิดคำถามมากมายขึ้นในหัว จนเขาแทบอดรนทนไม่ไหว อยากจะจับตัวคนร้ายให้ได้โดยเร็วที่สุด

“สวัสดีครับผู้กองหวาง” เสียงทักเป็นภาษาอังกฤษดังขึ้น ทันทีที่นายตำรวจยศใหญ่ท่าทางภูมิฐานเห็นหน้าเขา

ผู้กองหวาง หรือ เจเดน หวาง ส่งยิ้มให้คนตรงหน้า แม้มันจะดูเป็นรอยยิ้มฝืดๆที่เจ้าตัวพยายามประดิษฐ์ขึ้น ทว่าคู่สนทนากลับไม่ได้ให้ความสนใจอะไรกับมันมากนัก

“คุณคงรู้เรื่องภารกิจนั้นแล้วสินะ มีความคิดเห็นยังไงบ้างล่ะ” คนอาวุโสกว่าเริ่มเปิดประเด็นการสนทนา พลางเดินนำเขาเข้าไปภายในห้องประชุม ที่มีนายตำรวจสองสามนายนั่งรออยู่ด้านใน

“ผมยังไม่มีความเห็นครับ รู้แค่หัวข้อภารกิจกับสถานที่เกิดเหตุ”

ชายหนุ่มร่างสูงชะรูดเอ่ยตอบตามตรง แล้วโค้งศีรษะทักทายทุกคนในห้องตามมารยาท และนั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่ว่างด้วยท่าทางสุขุม และคาดเดายาก จนทุกคนมีอาการเกร็งไปหมด

“คนที่ถูกรูดทรัพย์ทุกคนล้วนเป็นชาวต่างชาติ และช่วงนี้เหยื่อก็มักจะเป็นนักท่องเที่ยวชาวฮ่องกงที่ค่อนข้างมีฐานะ ส่วนรูปร่างหน้าตา…” คนอาวุโสเว้นวรรคประโยค เพราะกำลังมองรูปภาพหน้าตาของเหยื่อแต่ละคน ก่อนจะพูดต่อจนครบ “ก็ดี บางคนเข้าขั้นดารา นายแบบเลยด้วยซ้ำ”

“ครับ เหยื่อรายล่าสุดคือมิสเตอร์อวี้ เขาเป็นนายแบบ” ตำรวจชาวฮ่องกงเอ่ยขึ้น

“อ่า… แปลกนะที่คนร้ายเลือกแต่เหยื่อหน้าตาดี แถมโปรไฟล์ยังไม่ธรรมดาอีก”

“ผมว่าคนร้ายต้องรู้จักข่าวสารของเหยื่อผ่านทางโซเชี่ยลครับ เดี๋ยวนี้โลกออนไลน์แค่กดๆ คลิ๊กๆก็รู้กันทั่วแล้ว แต่ที่แปลกคือ…” นายตำรวจไฟแรงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเจเดนวิเคราะห์บ้าง แล้วก็เงียบไปดื้อๆ

“ผู้กองจะบอกว่าที่แปลกคือทำไมต้องเอาเหยื่อไปทิ้งไว้ที่ PG Pub ใช่ไหมครับ ?” ตำรวจอีกคนถามขึ้น เพราะเขาเองก็สงสัยอยู่เหมือนกัน

“ถ้าเหตุการณ์รูดทรัพย์นักท่องเที่ยวไม่ได้เกิดขึ้นที่ PG Pub ก็แปลว่าคนร้ายอาจจะเป็นศัตรูกับเจ้าของผับ” เจเดนพูดขึ้นอย่างใจเย็น

“เหตุการณ์ไม่ได้เกิดขึ้นที่ PG Pub ครับ เพราะเหยื่อทุกรายให้การว่าพวกเขากับคนร้าย ไปมีความสัมพันธ์กันที่โรงแรมม่านรูดใกล้ๆ และหมดสติไป พอตื่นขึ้นมาก็เหลือแต่ตัวอยู่หน้าผับแล้ว” ตำรวจนายหนึ่งที่มีทำหน้าที่สอบปากคำเอ่ยขึ้น

“ในเมื่อเขามีความสัมพันธ์กันก็น่าจะมีรอยนิ้วมือ หรือหลักฐานอื่นๆที่พอจะระบุตัวคนร้ายได้บ้างสิครับ” เจเดนพูดขึ้น เมื่อรู้สึกแปลกใจที่ไม่มีหลักฐานอะไรบ่งชี้ตัวคนร้ายได้เลย

“เอ่อ… คือว่าเหยื่อมีแต่คำให้การที่เป็นหลักฐานเนี่ยแหละครับ คนร้ายจะเก็บกวาดหลักฐานจากร่างกายเหยื่อแบบสะอาดหมดจด ก่อนจะเอามาทิ้งไว้หน้าผับ”

“…”