EP : 2 หมอพเนจร

EP : 2 หมอพเนจร

ทันทีที่เว่ยลู่เซียนหนีมาได้นางก็มองซ้ายขวาก่อนจะเดินไปซื้ออาหารมาทานแบบง่ายๆ เพราะนางไม่ใช่คนเรื่องมากในการทานอาหารอยู่แล้ว

“ทานแค่นี้ก่อน” นางบอกกับตัวเองพลางเดินเข้าร้านเสื้อผ้าเพื่อจะซื้อใหม่ นางเลือกชุดที่ไม่เด่นมากนัก พร้อมกับหมวกสานหนึ่งใบ เมื่อเปลี่ยนชุดใหม่เสร็จนางก็เดินไปตามทางเพื่อจะไปขึ้นรถม้าที่มีไปส่งคนตามเมืองหรือตามแคว้นต่างๆ

นางไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยเพราะคนขับรถม้านั้นมีระดับลมปราณนั้นอยู่ที่ระดับจักรพรรดิขั้นต้นขึ้นไป เวลาเดินทางไปไหนต้องจ้างแพงหน่อย ซึ่งมันก็คุ้มกับชีวิตของตัวเองมากเมื่อเจอกับโจรหรือสัตว์อสูรที่จะโจมตีเราระหว่างทาง

อันที่จริงแล้วนางสามารถเดินทางไปแคว้นต่างๆ โดยไม่จำเป็นต้องเพิ่งรถม้าเลยด้วยซ้ำเพราะตอนนี้นางมีระดับเซียนขั้นต้นสามารถไปไหนมาไหนได้อย่างสบายๆ ขนาดที่ไปเป็นอาจารย์ให้สำนักไหนเขาก็รับทั้งนั้นเนื่องจากมีระดับเซียนไม่มากนัก

“ใครจะไปเมืองตงเชิญทางนี้ขอรับ” ชายคนหนึ่งตะโกนขึ้นในตอนที่เว่ยลู่เซียนกำลังเดินผ่าน

“ใครจะไปเมืองนภาเชิญทางนี้เลยขอรับ เหลือที่นั่งอีกที่เดียวขอรับ” ชายหนุ่มอีกคนร้องบอกเพราะเขาจะได้ไปเสียที

“เท่าไร” เมื่อไปถึงเว่ยลู่เซียนก็เอ่ยถามทันทีเมืองนภานั้นห่างจากที่นี่ไปสามเมืองใช้เวลาสามวันในการไปถึงที่นั่น

“ห้าสิบเหรียญทองแม่นาง” ชายหนุ่มบอกอย่างดีใจเมื่อจะได้ออกเดินทางเสียที เพราะไปตอนนี้จะได้ไปถึงที่พักอีกเมืองตอนช่วงเย็น

เว่ยลู่เซียนจ่ายไปก่อนจะเดินขึ้นรถม้าทันที ไม่นานรถม้าก็ออกไป การเดินทางในครั้งนี้มีสิบคน แต่ละคนมีที่นั่งเป็นของตัวเอง ส่วนของนางนั้นมาทีหลังจึงไม่มีสิทธิ์เลือกที่นั่ง เลยได้นั่งด้านนอกติดกับชายชราคนหนึ่งที่เหมือนจะไม่สบาย

เห็นแบบนี้ครอบครัวของนางก็ส่งให้นางไปเรียนการต่อสู้หรือแม้แต่การเป็นหมอก็ตามที การต่อสู้ของนางนั้นก็ดีในระดับหนึ่งแต่เรื่องรักษาคนเนี่ยหมอเก่งๆ บางคนยังต้องยกมือให้นางเลยทีเดียว

“เราจะพักกันที่โรงเตี๊ยมที่นี่ก่อน พวกท่านไปหาอาหารทานก่อน” ชายหนุ่มคนขับรถม้าบอกเมื่อเข้ามาในเขตนอกเมืองได้นิดหน่อย ทุกคนต่างพากันลงจากรถม้าไม่เว้นแม้แต่เว่ยลู่เซียน

นางเดินไปยังร้านอาหารแบบง่ายๆ ก่อนจะเดินมานั่งใต้ต้นไม้ เพื่อทานอาหารเงียบๆ นางมองไปที่ชายชราคนที่ขึ้นมาบนรถม้ามาพร้อมกับนาง ร่างของชายชราคนนั้นกำลังจะล้มทำให้นางเคลื่อนตัวไปรับตัวของชายชราคนนั้นได้ทัน

“ท่านตาได้โปรดดื่มโอสถขวดนี้ก่อน” เว่ยลู่เซียนบอกเสียงนุ่มก่อนจะเอาขวดโอสถที่เอาออกมาจากแหวนมิติให้กับชายชรา

โอสถนี้สามารถขับลมร้อนออกจากร่างกายแถมมันยังช่วยขับพิษออกจากร่างกายได้อีกด้วย ชายชราคนนี้ได้โชคสองชั้นเลยนะ อย่าได้ถามว่านางนั้นมีโอสถพวกนี้ได้ยังไง ก็บอกแล้วว่านางนั้นเก่งเรื่องพวกนี้มากกว่าพวกต่อสู้เสียอีก

“ท่านตาทานอะไรหรือยังเจ้าคะ” เว่ยลู่เซียนเอ่ยถามพลางพาชายชราเดินไปยังที่ต้นไม้ที่อยู่ใกล้เพื่อนั่งพัก สีหน้าของชายชราดีขึ้นเรื่อยๆ

“ยัง” เสียงแหบแห้งพยายามเอ่ยบอกอย่างยากลำบาก

“รออยู่ที่นี่นะเจ้าคะ เดี๋ยวข้าไปซื้อมาให้” เว่ยลู่เซียนเอ่ยบอกพลางเดินไปซื้ออาหารแบบทานง่ายๆ มาให้กับชายชรา

“เจ้าเป็นใครหรือ ทำไมมีโอสถดีเช่นนี้” ทันทีที่เว่ยลู่เซียนกลับมาชายชราก็เอ่ยถามทันที

“ข้าเป็นหมอพเนจรเจ้าค่ะ ว่าจะไปปักหลักที่เมืองนภา” เว่ยลู่เซียนเอ่ยบอกก่อนจะส่งอาหารให้กับชายชรา แล้วขยับมานั่งไม่ไกลจากเงาร่มต้นไม้มากนัก นางมองขลุ่ยสีเขียวของนางที่ท่านแม่เอาให้กับนางก่อนที่นางจะมาอยู่ที่นี่

“เพราะดีแต่ฟังดูเศร้าๆ” เสียงแหบเอ่ยบอกเมื่อเห็นหญิงสาวนั่งเป่าขลุ่ยพร้อมกับหลับตาไปด้วยราวกับว่ากำลังอยู่ในห้วงอารมณ์ของตัวเอง

“ขออภัยท่านตา ถ้าหากมันรบกวนท่าน” เว่ยลู่เซียนกล่าวบอกนางเพียงแค่คิดถึงท่านแม่ของนางก็เท่านั้น

“ไปขึ้นรถม้ากันเถิดเขาเรียกแล้ว” ชายชรากล่าวบอกก่อนจะลุกขึ้นช้าๆ จากนั้นก็ล้วงเอาของในสาบเสื้อแล้วส่งให้กับหญิงสาวที่กำลังส่งมือมาให้เขาจับ

“เอ๊ะ เอ่อ ข้าไม่ได้ต้องการมันเจ้าค่ะ” เว่ยลู่เซียนกล่าวตอบเมื่อเห็นทองคำแท่งที่อยู่ในมือของนาง

“โอสถนั้นเป็นของดี เจ้าจะมาให้ข้าเฉยๆ ไม่ได้ รู้หรือไม่ข้าออกเดินทางมาเพื่อที่จะหาหมอที่จะรักษาโรคประหลาดของข้านั้นมาเป็นสามปีแล้ว แต่ก็ไม่มีใครทำได้เช่นเจ้าเลย ถือว่ามันคุ้มมาก” ชายชรากล่าวบอกโดยไม่สนใจหญิงสาวที่กำลังทำท่าจะคืนทองคำแท่งให้กับเขา

“ท่านตาข้ารับไว้ไม่ได้จริงๆ เจ้าค่ะ” เว่ยลู่เซียนกล่าวบอกที่นางไม่รับเป็นเพราะมันมีค่ามากเกินไปเพราะมันไม่ต่างจากมีเงินในมือเป็นหนึ่งล้านเหรียญทองอยู่ในมือ

“ถ้าเจ้ายังไม่เก็บมันไปไม่แน่อาจจะมีโจรเห็นแล้วอาจจะอยากได้มันไปแล้วดักปล้นเราก็ได้นะ” ชายชรากล่าวเตือนเพราะพวกโจรมันมีอยู่ทุกที่ อีกอย่างเขามีเยอะไม่จำเป็นต้องเสียดายเลยที่ได้ให้ทองคำแท่งกับหญิงสาว

“งั้นข้าให้โอสถท่านตาอีกสี่ขวดแล้วกันนะเจ้าคะ ข้าจะได้สบายใจ” นางรีบเก็บตามที่ชายชรากล่าวจากนั้นก็เอาโอสถที่เหมือนกับขวดที่ให้ชายชราดื่มเมื่อครู่ออกมาอีกสี่ขวดส่งให้ไปเพื่อความสบายใจของตัวเอง

“ตกลงๆ” ชายชรากล่าวตอบอย่างว่าง่ายแล้วรับโอสถจากมือของหญิงสาวแล้วรีบเก็บใส่แหวนมิติของตัวเองทันทีอย่างรวดเร็ว