งานแต่งานที่ล้มเหลว

แคว้นต้าฉิน

วันนี้เป็นวันมงคลของตระกูลจ้าวและตระกูลเซียวเนื่องจากทั้งสองตระกูลมั่นหมายกันมานาน จ้าวเฉิงหลานชายของจ้าวอันป๋ออำมาตย์ซ้ายที่ขึ้นบนหลังม้างามสง่าเพื่อร่วมขบวนไปรับเจ้าสาว

สาวน้อยสาวใหญ่ในเมืองหลวงต่างก็พากันอิจฉาคุณหนูเซียวอี้เซียนที่ได้ครอบครองบุรุษงามราวกับเทพเซียน ว่ากันว่าบุรุษอันดับหนึ่งในใต้หล้าคือหนิงอ๋อง หลานชายคนเดียวของฮ่องเต้ที่ทรงรักมากกว่าใคร สกุลหยางขึ้นปกครองต้าฉินมากว่าเจ็ดร้อยปี หยางเทียนฮั่วฮ่องเต้แห่งแคว้นนับว่ารูปงามมากนักแต่หลานชายของพระองค์หยางเทียนหลงนั้น ร่ำลือว่าใบหน้าราวกับสวรรค์สร้างมา

ชาวบ้านอยากเห็นแต่น้อยคนจะได้เห็น เพราะหนิงอ๋องเป็นเทพสงคราม บิดาของพระองค์หยางเทียนหลางที่เคยเป็นแม่ทัพใหญ่ บัดนี้วางมือส่งต่อให้บุตรชาย ตนเองพาพระชายาออกท่องเที่ยวส่งต่อตำแหน่งอ๋องให้แก่บุตรชายพร้อมตราแม่ทัพ

เสียงแตรเป่านำขบวน มโหรีบรรเลงดังกังวานไปทั่วทั้งถนน แต่ที่นาช่างแปลกคือสกุลเซียวตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเมืองหลวง แต่ขบวนรับเจ้าสาวกลับตรงไปทิศตะวันตกของเมือง ชาวบ้านเริ่มซุบซิบนินทากันไม่ขาดสาย นี่หมายความว่าอย่างไรกัน

"นี่ๆๆ ข้าได้ยินมาว่าบุตรชายอำมาตย์ซ้ายเดิมทีรักใคร่อยู่กับคุณหนูหลิว"

"อืม..ข้าก็ได้ยินมาเช่นกัน"

"พวกเจ้าดูสิ คุณหนูหลิวสดใสราวกับเทพธิดาตัวน้อยๆ แต่คุณหนูเซียวยังกับคนอมทุกข์ วันๆใส่แต่ชุดขาวหน้าตาซีดเซียว แต่งมาจะโชคร้ายหรือไม่ก็ไม่รู้"

"ข้าก็ว่าอย่างนั้นแหละ ไปๆพวกเราไปดูกันดีกว่าเหตุใดขบวนถึงไปทิศตะวันตก"

ชาวบ้านต่างซุบซิบนินทากันไปต่างๆนานา เมื่อตามไปดูก็เห็นพี่ชายของคุณหนูหลิวแบกน้องสาวที่สวมชุดเจ้าสาวมีผ้าคลุมหน้าออกมาจากจวน ส่งนางขึ้นเกี้ยว มโหรีบรรเลงขบวนรับตัวเจ้าสาวหันกลับไปยังทิศเหนือของเมืองเพื่อมุ่งสูู่ตระกูลจ้าวเพื่อทำพิธี

ทางด้านตระกูลเซียวที่ตอนนี้เซียวอี้เซียนนั่งบีบมือจนนิ้วขาวซีด นี่เลยเวลามามากแล้ว เหตุใดพี่เฉิงยังไม่มาอีก เขาเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า เสี่ยวฮวาที่ตอนนี้วิ่งกระหืดกระหอบมาด้วยความเป็นห่วงคุณหนูของตน บวกกับเรื่องที่เพิ่งได้ยินทำเอานายท่านถึงกับกระอักเลือด ตอนนี้หมอประจำจวนกำลังช่วยเขาอยู่

เมื่อมาถึงเรือนแม่สื่อที่มาอยู่กับนางก็มองหน้าทันที คนแก่คนเฒ่าเองก็สงสัยว่าด้านนอกเกิดอะไรขึ้น เสี่ยวฮวาเดินเข้ามาหาคุณหนูของตนก่อนจะเอ่ยทั้งน้ำตา

"คุณหนูเจ้าขา เกิดเรื่องใหญ่แล้วเจ้าค่ะ ฮือๆๆๆ"

"เกิดเรื่องอะไรเสี่ยวฮวา หรือว่าท่านพี่เฉิงเกิดเรื่องอันใดขึ้น"

"คุณหนูเจ้าขา คุณชายเฉิงเขาๆ คือว่าเขา"

"เสี่ยวฮวาเกิดอะไรขึ้นบอกข้ามาเถอะ"

ตุบ!!เสี่ยวฮวาคุกเข่าลงตรงหน้า เซียวอี้เซียนแปลกใจที่สาวใช้ตัวน้อยของนางมีกิริยาเช่นนี้จึงเลิกผ้าคลุมหน้าออกก่อนจะเอ่ยถามเรื่องราว

"มีเรื่องอะไรกันแน่เสี่ยวฮวา เจ้าเป็นอะไรไปบอกข้าสิ อย่าทำแบบนี้ข้าทำตัวไม่ถูกนะ"

"คุณหนูเจ้าคะ คุณชายเฉิงไปยังทิศตะวันตก รับคุณหนูหลิวเป็นเจ้าสาวตอนนี้ทำพิธีกราบไหว้ฟ้าดินอยู่ที่จวนจ้าวเสร็จเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ พวกเขาเหลือแค่ส่งตัวเข้าหอเท่านั้น"

"อะไรนะ? ไม่ ไม่ๆๆ ไม่จริง ท่านพี่เฉิงไม่มีวันทำกับข้าแบบนี้ ไม่จริงเสี่ยวฮวาเจ้าโกหก ฮือๆๆๆไม่จริง ไม่จริง"

เซียวอี้เซียนลุกขึ้นวิ่งออกไปข้างนอก แต่กลับถูกบ่าวไพร่จับเอาไว้ คนของสกุลจ้าวที่ถูกส่งมาก็เดินมาหานาง แม้คนจวนเซียวจะห้ามแต่กลับต้านไม่ได้

"คุณหนูเซียว คุณชายของเราบอกว่าเรื่องแต่งงานกับท่านเป็นไปไม่ได้ คุณขายของเรามีใจต่อคุณหนูหลิว แต่ว่าเพื่อไม่ให้ท่านเสียหน้าสินสอดไม่เอาคืน เพราะอย่างไรจวนเซียวก็ตกต่ำจำเป็นต้องใช้จ่าย อีกเรื่องหากคุณหนูยินดียอมเป็นอนุ คุณชายก็จะส่งเกี้ยวมารับท่าน"

"อนุหรือ หมายความว่าอย่างไร พวกเจ้าสกุลจ้าวคิดว่าจวนเซียวของข้ารังแกง่ายงั้นหรือ แค่กๆๆ เซียนเอ๋อร์ กลับไปเข้าห้อง ไม่แต่งก็ดีรู้เช่นเห็นชาติวันนี้ดีกว่าแต่งไปแล้วทุกข์ใจ แค่กๆๆ โอ๊ะ"

พ่อบ้านสกุลจ้าวผลักบิดาของเซียวอี้เซียนจนล้มลง ชายชรากระอักเลือดออกมา เซียวอี้เซียนรีบวิ่งไปประคองเขา อนุหรือ เขาทำอย่างนี้ได้อย่างไร เขาสัญญาว่าจะรักนางคนเดียว

"ข้าไม่เชื่อๆว่าพี่เฉิงจะเอ่ยเช่นนี้ ข้าไม่เชื่อ"

"คุณชายคิดไว้แล้วว่าท่านต้องเป็นเช่นนี้ นี่เป็นจดหมายจากคุณชาย เชิญคุณหนูเซียวอ่านเองเถอะ"

เซียวอี้เซียนรับจดหมายมา มือสั่นเทาก่อนจะเปิดอ่าน ลายมือของเขานางจำได้

("คุณหนูเซียว..ขออภัยที่ไม่สามารถแต่งงานกับเจ้าได้ ข้ากับเย่วเอ๋อร์มีใจตรงกัน อีกอย่างนางเป็นหน้าเป็นตาให้กับสามีเช่นข้าได้ เจ้าเองนอกจากท่าทีอ่อนแอจนน่ารำคาญก็จืดชืดจนไร้สีสัน ฝืนใจแต่งกับเจ้าชีวิตข้าคงต้องทนทุกข์ แต่หากเจ้ายอมเป็นอนุของเย่วเอ๋อร์ได้ข้าจะส่งเกี้ยวมารับ ส่วนจะเข้าหอกับเจ้าหรือไม่ต้องถามเย่วเอ๋อร์ว่านางยอมหรือเปล่า สินสอดไม่เอาคืน ตระกูลเซียวตกต่ำเพียงนี้เงินเหล่านี้เอาไว้พยุงฐานะพวกเจ้าก็แล้วกัน จ้าวเฉิง")

"ไม่จริง พี่เฉิงไม่ทำกับข้าแบบนี้ ไม่จริงจดหมายนี่โกหก ฮือๆๆ"

"เฮ้อ หมดหน้าที่ของข้าแล้วขอตัวก่อน หึ มีอะไรคู่ควรกับคุณชายของข้ากัน ไม่ประมาณตนเอาเสียเลย"

พ่อบ้านจวนจ้าวไปแล้ว