ขึ้นดอยด้วยกันมั้ยครับ Season 3

เธอเหมือนเด็กไร้เดียงสาที่เพิ่งลืมตาดูโลก โลกที่ว่านี้คือโลกกว้างที่เธอไม่เคยก้าวออกมาเลยสักครั้ง เพราะสิ่งเดียวที่กักขังเธอไว้คือกรงทองที่พ่อแม่สร้างขึ้นมา

เธอเหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ หากร่วงหล่นลงพื้นก็จะแตกร้าวไม่เหลือชิ้นดี ทว่าเพราะความอยากรู้อยากเห็น เพราะความไม่รู้ ทำให้เธอพาตัวเองออกมาผจญภัยในโลกกว้าง

และพบกับเขา...

สัมผัสร้อนที่เกิดจากการครอบงำขอบผู้ชายคนหนึ่งเปิดโลกทัศน์ที่เกินจินตนาการ

เธอกำลังจะเดินไปหาอะไรกินเพราะหิวจนไส้กิ่ว แต่ไม่คิดว่ากำลังถูกใครบางคนฉุดเข้ามุมตึกแล้วปล้นจูบเธอไปโดยไม่ทันตั้งตัว

หญิงสาวพยายามผลักเขาออก ทว่าแรงของชายคนนี้มากเกินไปจนเหมือนเธอกำลังผลักหิน ฮู้ดสีแดงร่วงหล่นจนเผยให้เห็นใบหน้าสวยราวกับตุ๊กตา เส้นผมสีแดงพลิ้วสไวตามแรงลมราวกับเปลวเพลิงกำลังเริงระบำ

เธอถูกมือของชายคนนั้นรัดเอวเล็กแน่น ร่างกายแนบติดระหว่างกันจนไร้ช่องว่าง ลมหายใจเย็นชาของชายคนนี้คล้ายกับกลิ่นไม้หอมบนยอดเขา พรั่งพรูเข้ามาในโพรงปากเธอราวกับเชื้อเพลิงชั้นดีที่ทำให้ร่างกายสาวร้อนรุ่ม เมื่อเรียวลิ้นร้อนพัวพันเข้ามาในโพรงปาก สติของเธอก็แทบจะหายไป

จูบเร่าร้อนดำเนินต่อไปเนิ่นนาน กระทั่งเธอเริ่มเจ็บริมฝีปากเพราะรู้สึกเหมือนกำลังถูกกัด

เขาถอนริมฝีปากออก เธอคิดว่าเขาจะตั้งสติได้และปล่อยเธอไป ความพยายามต่อต้านจึงเกิดขึ้นอีกครั้ง หากแต่เสียงของเธอกลับไม่สามารถเปล่งออกมาได้ราวกับตัวเองกำลังเป็นใบ้ หญิงสาวตัวแข็งด้วยความตกใจ พยายามเปล่งเสียงออกมา ทันใดนั้นกลีบปากนุ่มของชายคนนี้ก็ประทับลงมาที่คอสวย พร้อมกับความรู้สึกเจ็บแปลบราวกับถูกเข็มทิ่มแทง

เลือดในกายเริ่มเดือดระอุ ขาเริ่มอ่อนแรงจนต้องอิงพักกับตัวเขา รู้สึกราวกับว่าเรี่ยวแรงทั้งหมดถูกสูบหายไปแทบจะทันทีที่เขากัดลงมา

ปฏิสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่ไม่ได้มีอะไรไปกว่าสัมพันธ์ทางกาย ทว่าคนที่เพิ่งถูกคุกคามตอนนี้กลับเหมือนหุ่นกระบอกที่ไร้ชีวิต ราวกับรอให้เขาเมตตาแล้วปล่อยเธอไป

สติของเธอเริ่มเลือนราง หญิงสาวคิดถึงหน้าพ่อแม่ คิดถึงสิ่งที่ท่านทั้งสองเคยเตือนเคยห้ามปรามตัวเองไว้ รู้สึกผิดที่เธอดื้อดึงจนตอนนี้เหมือนกับวิ่งหนีออกจากบ้านมาเพื่อพบกับ...ความตาย

ตัวของเธอเริ่มเย็นลงเรื่อยๆ หูแว่วเสียงสบถทุ้มต่ำ

“บ้าฉิบ ลืมตัวจนได้”

เสียงผู้ชายไพเราะเหมือนเสียงจากสวรรค์ แต่ความเย็นชาในน้ำเสียงทำให้เธอตัวสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่ ทันใดนั้นร่างเธอก็คล้ายกับถูกฉุดกระชาก รู้ตัวอีกทีก็ถูกกดลงกับเตียงนุ่ม

กลิ่นหอมบนเตียงคล้ายกับกลิ่นลมหายใจเขา เธอสูดดมอย่างมึนเมา ราวกับพยายามสูดลมหายใจเฮือกสุดท้าย

เวลาเดียวกันเธอก็เริ่ม...ร้อน

อยากถอดเสื้อผ้าโดยไม่รู้ตัว

ชายหนุ่มซึ่งผละออกจากร่างโปร่งบางของหญิงสาวแทบบ้าเมื่อเธอเริ่มถอดเสื้อผ้าด้วยตัวเอง

“เธอหยุดมือ”

แต่หญิงสาวกลับไม่ได้ยิน “ร้อน” ปากเล็กพึมพำไม่ได้ศัพท์

เสื้อยืดลายการ์ตูนถูกถอดออกจนเผยให้เห็นชั้นในสีชมพูตัวจิ๋ว คอเรียวระหงมีรอยแดงที่เกิดจากการฝังริมฝีปากของเขา ชายหนุ่มเริ่มร้อนขึ้นมาอีกครั้ง ฤทธิ์ยาที่อยู่ในกระแสเลือดเริ่มจู่โจมร่างกายจนควบคุมไม่อยู่

ดวงตาเรียวรีราวกับมีเปลวเพลิงไหวระริกอยู่ภายในมองร่างขาวโพลนเบื้องหน้า เขาพยายามหลับตาลงเพื่อข่มกลั้นความต้องการที่เกิดจากการวางยาของใครบางคน

แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ผลในตอนนี้ เพราะกลิ่นหอมที่เกิดจากร่างกายร้อนของหญิงสาวราวกับดอกไม้ที่กำลังหลอกล่อหมู่แมลง

“เธอ...”

เขาสูดลมหายใจ โน้มตัวกดฝ่ามือเล็กที่เริ่มลูบคลำตัวเธอเองราวกับต้องการปลดปล่อยความร้อนที่ปะทุขึ้น เวลาเดียวกันนั้นเนินอกซ้ายที่โผล่พ้นบราเซียร์ก็ปรากฏรูปแบบของดอกไม้ขึ้นราวกับเป็นรอยสัก

ดอกโบตั๋น

หัวใจเขากระตุกอย่างช่วยไม่ได้ โมโหตัวเองที่ก่อนหน้านี้พลั้งเผลอจนเปลี่ยนเธอโดยไม่รู้ตัว

มีคนไม่มากในโลกนี้ที่เคยเห็นรอยสักนี้ มีคนไม่มากในโลกนี้ที่ทำให้มันเกิดขึ้นได้และถ้าหากมันเกิดขึ้น ก็ราวกับเธอกลายเป็นดอกไม้ที่รอให้คนมาเชยชม

ความรู้สึกผิดเกิดขึ้นในใจของชายหนุ่ม นึกโมโหตัวการที่คิดวางยาปลุกเซ็กส์เขา กลิ่นหอมที่เกิดจากตัวเธอราวกับยากระตุ้นชั้นดี ร่างกายเริ่มควบคุมไม่ได้

หากไม่ได้ปลดปล่อยในวันนี้...เขากลัวว่าจะกลายเป็นปีศาจร้ายไปจริงๆ

“ขอโทษนะ แต่ต้องใช้มือเธอแล้วล่ะ”

เขาไม่กล้าทำลายผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้ แต่ก็ไม่ใช่คนดีถึงขั้นไม่ทำอะไรเลย

ในคืนนั้นหญิงสาวไม่รู้ตัวเลยว่าน้องนางทั้งสิบของเธอกำลังช่วยเหลือใครคนหนึ่งจากฤทธิ์ยาปลุกเซ็กส์ ขณะเดียวกันก็ไม่รู้ตัวเลยว่าสิ่งที่เธอคิดว่าเสียไปแล้ว

มันไม่ใช่แบบนั้น...

ยกเว้นรอยแดงที่เกิดทั่วตัว...เขาไม่ได้ปล้นเธอจริงๆ