ปากไม่ตรงกับใจ

ในขณะที่กวินขะมักเขม้นทำอาหารอยู่ในครัว มารียาได้เผลอหลับไปที่โซฟากว้าง ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ทั้งที่ความเป็นจริงเธอควรจะไล่กวินไปให้พ้นๆ แต่มารียากลับเลือกที่จะนิ่งเฉย นั่นเป็นเพราะว่าเธอเองก็อาจจะมีใจให้เขาไปบ้างแล้ว แต่ยังไม่รู้ตัว เมื่อน้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อนนับประสาอะไรกับใจคน ที่กวินแอบสะกดรอยตามเธอไปทุกที่ และเขาก็มักจะลักลอบเข้ามาในบ้านของเธอบ่อยครั้ง จนบางทีมารียาเองก็รู้สึกว่าเขานั้น ชักจะทำตัวกลมกลืน คล้ายกับเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ไปทุกที

"คุณตื่นมาทานข้าว นอนหรือซ้อมตาย ผมเรียกคุณตั้งนานแล้วทำไมไม่ลุก" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเขย่าลงไปที่ต้นแขนของมารียาเบาๆ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว เขาแอบนั่งมองเธออยู่ตั้งนาน ความสวยบนใบหน้าที่ปราศจากเครื่องสำอาง ทำให้กวินคิดว่าเธอนั้นไม่ต้องพึ่งสิ่งเหล่านั้นมาแต่งแต้ม มารียาก็สวยแบบไม่มีที่ติอยู่แล้ว และที่สำคัญเธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียว ที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง เมื่อเข้าใกล้เธอทุกครั้ง ความรู้สึกที่มีมันยิ่งตอกย้ำให้เขาอยากใช้ชีวิตร่วมกันกับเธอ

"อืม..ยุ่งแท้ ว่าสินอนเว็นแหน่จักหน่อย เจ้านี่เป็นเจ้ากรรมนายเวรข่อยแต่ชาติปางก่อนติ ตามตอแยอยู่ได้" (อืม..ยุ่งจัง ว่าจะนอนพักช่วงกลางวันสักหน่อย คุณนี่เป็นเจ้ากรรมนายเวรของฉัน แต่ชาติปางก่อนหรือไง ถึงได้ตามราวีอยู่ได้)

มารียาพูดออกมาพร้อมกับทำหน้ามุ่ยอย่างรำคาญใจ แต่กวินกลับฉีกยิ้มกว้าง เขาชอบจังเวลาที่เธอนั้นโวยวาย กวินไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนขี้โมโหแล้วน่ารักเท่ากับมารียามาก่อน

"เรียกแทนตัวเองว่ามะลิสิ! ผมชอบชื่อนี้น่ารักดี ลุกขึ้นได้แล้วอย่างอแง" กวินพูดพร้อมกับฉุดมารียาลุกขึ้น จนดาราสาวมองออกไปอย่างไม่ชอบใจ ที่เขานั้นถึงเนื้อถึงตัวเธอ

"ปากว่ามือถึง นิสัยของคุณ คงทำแบบนี้กับผู้หญิงเสียจนเคยชิน แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะ ฉันไม่ใช่หนึ่งในนั้นอย่างแน่นอน" มารียาพูดพร้อมกับผลักกวินออก เมื่อเธอนั้นไม่ชอบสัมผัสจากเขา เพราะกลัวว่าตัวเองจะเผลอใจไปกับชายหนุ่ม ที่แน่ๆ หากเขาหนีหน้าไปสักวัน เธอเองก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่มีจะรู้สึกขาดหายขาดหายอะไรบางอย่างในชีวิตไปหรือเปล่า

"แตะนิดแตะหน่อยก็ไม่ได้ เดี๋ยวก็ฉุดทำเมียเลยซะนี่" กวินพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆ แต่ก็ไม่สามารถทำอย่างที่พูด เพราะกลัวว่าเธอนั้นจะโกรธและเกลียดเขาไปตลอดชีวิตอย่างที่แบงก์เคยเตือน หากวันไหนเขาหน้ามืดขึ้นมาเรื่องนั้น ค่อยว่ากันอีกที

"ฉันถามจริงๆ เถอะ คุณไม่มีการมีงานทำเลยหรือไง หรือว่าเกิดมาเพื่อเกาะพ่อแม่กินไปวันๆ" มารียาพูดพร้อมกับตักข้าวใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย โดยลืมนึกไปว่าอาหารที่เลิศรสมื้อนี้ เป็นฝีมือของกวินทั้งสิ้น

"คุณไม่ต้องเป็นห่วงสวัสดิการของผมหรอก บังเอิญว่าที่บ้านผมรวย" กวินพูดออกมาอย่างลอยหน้าลอยตา เมื่อเขาไม่รู้ว่ามารียากำลังพูดจาประชดประชัน

"ชิ! จ้าพ่อเศรษฐี รวยมาก ฉันก็ขออวยพรให้คุณใช้ชีวิตแบบนี้ไปอีกนานๆ พ่อแม่คุณท่านไม่เอือมระอาเลยหรือไง ที่มีลูกชายไม่เอาการเอางานแบบนี้" มารียายังคงพูดจาแขวะกวินอย่างไม่เลิกรา เพราะเธอคิดว่าต่อให้รวยแค่ไหน เมื่อเขาโตเป็นผู้ใหญ่ก็ควรจะมีความรับผิดชอบมากกว่านี้ เพราะรู้สึกว่าเขาตามติดชีวิตเธอมาเป็นปี ไม่เห็นว่าจะมีวันไหนไปทำงานเลย

"คุณพูดยังกับว่า เป็นภรรยาของผมอย่างนั้นแหละ แต่ผมชอบนะ ที่คุณดูใส่ใจห่วงใยผมขนาดนี้" กวินยังคงพูดจาหยอดคำหวานไปให้กับมารียา แต่แม่ดาราสาวของเขากลับกลอกตามองบน ด้วยความหมั่นไส้ชายตรงหน้า

"รีบทานข้าว แล้วคุณก็รีบกลับบ้านได้แล้ว" มารียาพูดพร้อมกับยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม "อิ่มแล้วเหรอ ทำไมคุณทานน้อยจัง ผอมยังกับกุ้งแห้งอย่าบอกนะว่าไดเอท" กวินพูดออกมาด้วยสีหน้าที่จริงจัง เพราะเขานั้นห่วงใยมารียา แม้ว่าเธอนั้นจะเป็นดารา ก็ควรรับประทานอาหารให้ครบห้าหมู่ ไม่ใช่อยากกินอะไรก็อดเอาไว้กลัวอ้วนไปหมด

"ฉันอิ่มแล้ว สงสัยอาหารจะไม่ถูกปาก เลยทานได้น้อย" มารียาพูดพร้อมกับลุกขึ้นเก็บจานชามไปล้างในครัว กวินมองตามหลังสาวร่างเล็ก พร้อมกับแอบยิ้มให้กับท่าทีของเธอ

Rrrr! เสียงโทรศัพท์ของกวินดังขึ้น ทำให้เขาล้วงไปในกระเป๋ากางเกง หยิบขึ้นมาดู ก่อนจะจิ้มลงไปรับสาย เมื่อมารดาของเขาเป็นคนโทรมา

"ฮัลโหลสวัสดีครับคุณแม่ มีอะไรให้คนหล่อรับใช้ครับ" กวินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หวานและอ่อนโยน จนมารดารู้สึกหมั่นไส้ให้กับจริตของลูกชาย

"แกอยู่ไหนกวิน แม่บอกแล้วใช่ไหมว่าวันนี้น้องจะมาหา แกปล่อยให้นาตาชามานั่งรอเป็นชั่วโมงแบบนี้ได้ยังไง รีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้ ถ้าแกยังเห็นฉันเป็นแม่อยู่!" หญิงสูงวัยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว เพราะนางนั้นกำลังโกรธลูกชาย เมื่อกวินทำตัวเสเพลไปวันๆ ไม่สนใจการงานเลยสักอย่าง

"คุณแม่ครับ วันนี้ผมไม่ว่าง..ฮัลโหล" ดูเหมือนว่ามารดาของเขาจะวางสายไปเสียแล้ว เพราะนางรู้ดีว่ากวินจะปฏิเสธนาตาชา เวลานี้ความต้องการของมารดาคือการหาผู้หญิงสักคน มาเป็นสะใภ้ของบ้าน ลูกชายจะได้หยุดทุกอย่าง แล้วทำตัวเป็นช้างเท้าหน้าได้แล้ว แต่คนที่กำลังจะตกที่นั่งลำบากคือกวิน ในเวลานี้เขานั้นไม่สามารถรับใครเข้ามาได้ในหัวใจอีกแล้วนอกจากมารียา

ดาราสาวล้างจานเสร็จได้เดินออกมาจากห้องครัว และเธอต้องแปลกใจ เมื่อพบว่ากวินเดินออกไปจากบ้าน โดยที่ไม่บอกกล่าวเธอเลยสักคำ หรือเขาจะโกรธที่เธอพูดแรงไป มารียาพยายามไม่ใส่ใจ แต่ก็อดไม่ได้อยู่ดีที่จะคิดไปเอง เขาอยู่ก็ผลักไสพอเขาไปก็คิดถึง ปากไม่ตรงกับใจ ไม่รู้ว่าวันใดที่กวินนั้น อาจจะหมดความอดทนเลิกตามตอแย แล้วเดินออกไปจากชีวิตของเธอ มารียากำลังคิดว่ามันน่าจะเป็นทางออกที่ดี

เพราะเวลานี้เธอก็ไม่อยากพาใจไปเจ็บ ขออยู่แบบนี้จะดีกว่า ไม่ต้องหาพันธะมาผูกมัดตัวเองเอาไว้ เมื่อสิ่งที่เธอตั้งใจคือการหาเงินให้ได้สักก้อน แล้วกลับไปตั้งรกรากที่บ้านเกิด เพื่อดูแลยายในช่วงบั้นปลายชีวิต