ตอนที่ 12 ลูกค้าวีไอพี

บรรยากาศในยามเช้าแสงแดดอ่อนๆ ส่องผ่านหน้าต่างห้องพักผู้ป่วยหญิง เทียนหอมที่เพิ่งเผลอหลับไปข้างเตียงยายหลังจากเลิกงานตอนกลางดึก กว่าเธอจะมาถึงโรงพยาบาลได้ก็เกือบตีสี่

“เทียนหอม... ตื่นหรือยัง?” ยายนวลจันทร์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

เทียนหอมสะดุ้งตื่นเมื่อรู้สึกได้ถึงเสียงเรียกที่แผ่วเบาของยายนวลจันทร์

“ยาย! ยายตื่นแล้วเหรอคะ? หนูหลับไปหน่อยเดียวเองค่ะ ยายเป็นยังไงบ้างคะวันนี้ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”

“ยายไม่เป็นอะไรหรอก แค่เห็นหน้าหลานยายก็มีกำลังใจขึ้นมากแล้ว หลานล่ะเหนื่อยไหมทำงานจนดึกแล้วยังต้องมานอนเฝ้ายายอีก” ยายนวลจันทร์ยิ้มอ่อนๆ พร้อมสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก

“หนูไม่เหนื่อยหรอกค่ะ ยายอย่าห่วงเลยนะ แค่เห็นยายดีขึ้น หนูก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ” เทียนหอมพยายามฝืนยิ้มเพื่อปกปิดความเหนื่อยล้าทั้งหมดที่มี

“ยายรู้ว่าเทียนเหนื่อยแค่ไหน เทียนไม่ต้องมาฝืนตัวเองหรอกนะ ยายแค่อยากให้เทียนมีความสุข ไม่อยากให้เทียนต้องลำบากเพราะยาย” ยายนวลจันทร์บอกเทียนหอมด้วยน้ำเสียงที่แฝงความเป็นห่วง

“ยายอย่าพูดแบบนั้นเลยค่ะ ยายเลี้ยงหนูมาตั้งแต่เด็ก หนูมีวันนี้ได้ก็เพราะยาย ถ้ายายไม่อยู่หนูจะทำยังไง... หนูตั้งใจแล้วว่าจะทำทุกอย่างเพื่อยายค่ะ” เทียนหอมกุมมือของยายเอาไว้แน่น พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

น้ำตาเริ่มคลอที่ดวงตาของเทียนหอม ยายนวลจันทร์มองหลานด้วยความรู้สึกซาบซึ้งและเศร้าหมองในเวลาเดียวกัน ยายใช้มือลูบศีรษะของหลานเบาๆ

“เทียนเป็นเด็กดีจริงๆ ยายภูมิใจในตัวเทียนมาก แต่ยายขออย่างหนึ่งนะ... ถ้ายายเป็นอะไรไป เทียนต้องดูแลตัวเองให้ดีๆ เข้าใจไหม?” ยายนวลจันทร์บอกเทียนหอมพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มคลอออกมา

“อย่าพูดแบบนี้สิคะยาย ยายจะต้องอยู่กับหนูไปอีกนานๆ หนูจะหาเงินมารักษายายให้หายดีให้ได้ค่ะ” เทียนหอมส่ายหน้าไปมาเบาๆ น้ำตาก็ไหลออกมาพร้อมกับคำพูดที่เต็มไปด้วยน้ำเสียงที่ปนความสะเทือนใจ

บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่นระหว่างสองยายหลาน แม้จะมีความเศร้าแฝงอยู่ แต่ความสัมพันธ์ที่มั่นคงทำให้ทั้งสองยังคงมีกำลังใจที่จะก้าวผ่านอุปสรรคต่างๆ ไปด้วยกันได้

..

วันต่อมาหลังจากที่เทียนหอมปรับตัวกับงานเสิร์ฟในผับได้ เธอก็มาทำงานตามปกติด้วยความตั้งใจที่เต็มเปี่ยม ทุกการกระทำของเธอแสดงถึงความมุ่งมั่น ไม่ว่าจะเป็นการเสิร์ฟเครื่องดื่ม การพูดคุยอย่างสุภาพกับลูกค้าหรือการจัดการพื้นที่ที่ได้รับมอบหมาย เธอทำหน้าที่ทุกอย่างเป็นอย่างดีเท่าที่เธอจะทำได้ โดยไม่ให้ความเหนื่อยล้าหรือความกังวลในใจมาทำให้การทำงานของเธอช้าลง

ในขณะที่เทียนหอมเดินไปยังโต๊ะลูกค้า เธอยิ้มแย้มสดใสและพูดคุยเพื่อสร้างบรรยากาศดีๆ ทุกคำพูดของเธอเต็มไปด้วยความสุภาพและเป็นมิตร ทำให้ลูกค้าหลายคนรู้สึกประทับใจในบริการของเธอ แต่ในขณะที่เธอทำงานอยู่นั้นก็มีใครบางคนที่แอบมองเธอด้วยความสนใจเป็นพิเศษ

ชายหนุ่มนั่งอยู่ในมุมที่ไม่โดดเด่นมากนัก ดวงตาของเขาจับจ้องไปยังการเคลื่อนไหวของพนักงานเสิร์ฟหน้าใหม่ แต่เธอไม่รู้ตัวเลยว่าเขากำลังมองเธออยู่ เขาดูเงียบขรึมและไม่ได้มีท่าทีที่จะเรียกหญิงสาวมาบริการ แต่สายตาที่เต็มไปด้วยความสนใจและความสงสัยของเขานั้นดูชัดเจนยิ่งขึ้นในทุกวินาที

เมื่อหญิงสาวที่ถูกใจเดินผ่านโต๊ะของชายหนุ่มไป เธอส่งยิ้มให้ตามมารยาทที่ดีของงานโดยที่ไม่ทันได้สังเกตว่าเขามองเธออย่างลึกซึ้ง เขานิ่งเงียบและไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความคิดที่เกี่ยวกับหญิงสาวที่ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างที่พิเศษและแตกต่างจากพนักงานเสิร์ฟคนอื่นในผับ

“ผู้หญิงคนนี้... ดูไม่เหมือนคนที่ทำงานจะมาทำงานแบบนี้เลยสักนิด” ชายหนุ่มเผลอพูดออกมาอย่างลืมตัว สายตาหยาดเยิ้มมองไปยังหญิงสาวที่เป็นพนักงานเสิร์ฟ

“นี่แกสนใจเด็กเสิร์ฟแล้วเหรอวะ ไม่เคยเห็นแกสนใจใครแบบนี้เลยนะ” เพื่อนของชายหนุ่มมองตามก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงล้อเลียนและติดตลก

“ก็แค่รู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นมีอะไรบางอย่างที่น่าสนใจ แบบที่ไม่เคยเจอในผู้หญิงคนไหนมาก่อน” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบก่อนจะหัวเราะเบาๆ ด้วยความพอใจ

มาร์เวลนั่งอยู่กับเพื่อนด้วยท่าทางสบายๆ แต่ในสายตาของเขากลับเต็มไปด้วยความเฉียบคมและความสงสัยเล็กน้อย เขาไม่ได้สนใจบรรยากาศรอบตัวสักเท่าไหร่นัก แต่เมื่อสายตาเขาไปหยุดอยู่กับพนักงานเสิร์ฟที่กำลังเดินเสิร์ฟเครื่องดื่มพร้อมรอยยิ้ม อยู่ๆ เขาก็รู้สึกสนใจในตัวเธอแบบไม่ทันตั้งตัว

ด้วยความสนใจทำให้มาร์เวลต้องเรียกหัวหน้าพนักงานเสิร์ฟของผับมาหาทันที ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนเพื่อนของเขารู้สึกแปลกใจกับอาการของชายหนุ่มที่กำลังเป็นอยู่ในตอนนี้

“ผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไร?” มาร์เวลถามด้วยน้ำเสียงและสายตาที่เต็มไปด้วยความสนใจ

“ชื่อเทียนหอมครับ เธอเป็นพนักงานใหม่ที่เพิ่งจะมาทำงานได้ไม่กี่วันครับ” ภูมิหัวหน้าพนักงานรีบตอบกลับในทันที เพราะรู้ดีว่าคนที่ถามเป็นลูกค้าวีไอพีของผับแห่งนี้

“เรียกเธอให้มาดูแลที่โต๊ะนี้หน่อยสิ” มาร์เวลรีบบอกถึงความต้องการของตัวเองอย่างไม่รีรอ

“ได้ครับ” ภูมิรีบพยักหน้าตอบตกลงทันที เพราะหน้าที่ของเขาคือทำให้ลูกค้าพอใจในการบริการของผับให้มากที่สุด ไม่ว่าลูกค้าจะต้องการอะไรเขาก็ต้องทำตาม

มาร์เวลยิ้มมุมปากด้วยความพอใจก่อนจะยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้กับหัวหน้าพนักงานเสิร์ฟ สำหรับคนรวยแบบเขาไม่มีเรื่องอะไรที่ยากเกินไปถ้าหากเงินถึงทุกอย่างก็ต้องเป็นไปตามที่เขาต้องการ เพราะเขาเชื่อว่าเงินสามารถซื้อทุกอย่างได้

หนุ่มหล่อหน้าตาดี แถมยังรวยติดอันดับต้นๆ ของประเทศ มีผู้หญิงหลายคนที่พร้อมจะพลีกายเพื่อเป็นผู้หญิงของเขา แต่ก็ไม่เคยมีใครครองใจเขาได้เลยสักคน เพราะเขาเป็นพวกเบื่อง่ายหน่ายเร็วแค่มีเงินก็สามารถเปลี่ยนผู้หญิงได้ตามใจชอบ

..

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ