ตอนที่ 1อุ่นใจ&แม็กเวลล์（2）

น้ำเสียงค่อนขอดกับสีหน้ามองเหยียดขั้นสุดส่งให้เธอจนใบหน้าเห่อร้อน เขาส่ายหัวให้กับบราแสนเฉิ่มของเธอไปเสียหนึ่งทีอย่างขัดใจ

"มาทำให้เสร็จๆ แล้วก็รีบๆ ออกไปซะหน้าตาก็ดีอยู่หรอกแต่ดูใส่เสื้อในดิ พาหดหมด"

เขายังไม่เลิกพูดเหยียดหยามอุ่นใจ สาวน้อยตัวสั่นเทาไปหมดไม่รู้จะทำยังไงดีพยายามอธิบายแต่เขาก็ไม่ฟังเสียงแถมยังพ่นคำพูดเหยียดหยามสารพัดทำเอาเธอเจ็บใจจนกัดปากแน่นไปหมด

“อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ ไอ้คนเฮงซวย”

อุ่นใจโกรธจนไม่อยากไว้หน้าไอ้ลูกเจ้านายคนนี้อีกแล้วปกติเธอไม่ใช่คนที่จะด่าใครง่ายๆ แต่เจอคำพูดดูถูกของแม็กเวลล์ทำเอาอุ่นใจอยากจะด่าแรงๆ

“ช่วยไม่ได้หลับหูหลับตาเอาๆ ให้มันเสร็จๆ ไปแล้วกันไม่รู้จะแข็งรึเปล่าดูสภาพบรากับกางเกงในเฉิ่มเชยนั่น”

เขามองเธอแล้วพูดจาร้ายๆ ออกมาทำเอาอุ่นใจเจ็บใจไม่หายเฉิ่มเชยแล้วมันยังไงวะเธอได้แต่คิดแต่ไม่กล้าพูดออกมาเพราะกลัวคนตัวโตจะทำอะไรที่มันเกินคาด

แควก!!! เสียงบรากับกางเกงในถูกดึงทึ้งออกไปอย่างไม่ไยดีเหมือนชุดนักศึกษาก่อนหน้าเผยให้เห็นเต้านมอวบกับถอดถันสีชมพูระเรื่อแถมไม่พอเนินอูมของอุ่นใจมันยังสวยงามปานดอกซากุระทำเอาแม็กเวลล์ถึงกับตะลึงกลืนน้ำลายลงคอ

สาวน้อยผู้ถูกจ้องพยายามโกยทุกอย่างที่คว้าได้มาปกปิดร่างกายเปลือยเปล่านี้แต่ไม่เป็นผล เมื่อแม็กเวลล์เห็นสิ่งเร้าตรงหน้าเขาก็แทบอยากถอนคำพูดแต่ต้องวางมาดไอ้ที่บอกว่าจะไม่แข็งเมื่อกี้มันกลับปึ๋งปั๋งขึ้นมาทันที

“นะนี่ ไหนคุณบอกว่าฉันไม่น่าเอาไง ปล่อยฉันไปเถอะนะ”

อุ่นใจพยายามทำใจดีสู้เสือหว่านล้อมแต่เธอจะสู้เสือตัวนี้ยังไงไหวก็เมื่อเรือนร่างของตัวเองมันปลุกเสือตัวนี้ให้ตื่นเต็มตัวแล้ว

“เธอน่าจะดีใจนะที่ไอ้หนูฉันมันยอมแข็ง”

พระเจ้า!ไม่อยากจะเชื่อไอ้หมอนี่เป็นคนที่รับมือยากที่สุดเท่าที่เธอเคยพบมาในชีวิตปากพูดอย่างแต่การกระทำอีกอย่างพวกซึนโดเระของแท้!

แม็กเวลล์เปิดลิ้นชักเตียงหยิบห่อฟรอยออกมาแกะและสวมเครื่องป้องกันอย่างชำนาญ เขาผ่านผู้หญิงมาเยอะเกินกว่าจะนับได้และอุ่นใจก็เป็นแค่ผู้หญิงอีกคนที่เขาจะเอาแก้ขัดเขาไม่ได้ถามชื่อเธอเลยด้วยซ้ำ