ตอนที่ 1อุ่นใจ&แม็กเวลล์（1）

“อุ่นขึ้นไปปูผ้าปูเตียงใหม่ให้คุณแม็กเวลล์หน่อยนะลูกพอดีแม่ไม่ว่าง”

เสียงของป้านวลแม่บ้านเก่าแก่ร้องบอกลูกที่กำลังโตเป็นสาวในขณะที่มือก็ง่วนอยู่กับภารกิจทำอาหารตรงหน้า

เรือนใหญ่คือตึกที่หญิงสาวต้องไปตามคำบอกของแม่เพื่อจัดการเรื่องที่นอนให้แก่ลูกชายเพียงคนเดียวของนายใหญ่คุณแม็กเวลล์ถึงแม้ว่าตอนนี้ตัวจะไม่อยู่บ้านแต่ถ้ากลับมาเจอผ้าปูผืนเก่าต้องโดนโวยวายอีกแน่

นายน้อยของบ้านที่อุ่นใจรู้จักแต่ไม่เป็นอย่างดีเพราะเห็นผ่านๆ เท่านั้นเขาเป็นคุณชายมาเฟียที่ขึ้นชื่อว่ารับมือยากในระดับสูงเลยก็ว่าได้ เนื่องจากเขาเอาแต่ใจสุดๆ ตามประสาลูกชายคนเดียวของตระกูล แถมช่วงนี้ก็เหมือนจะอารมณ์ไม่ค่อยดีมากขึ้นกว่าเดิมไปอีก เห็นว่าไปตามก้อร่อก้อติกมาดามคนสวยแก๊งกรุงแต่ทางนั้นไม่เล่นด้วยเลยเมาหัวราน้ำกลับมาโวยวายคนที่บ้านทุกวัน

อุ่นใจรับปากผู้เป็นแม่แล้วคิดว่ารีบขึ้นไปทำแล้วรีบลงมาก่อนที่จะเจอเขาดีกว่าลำพังอุ่นใจก็ไม่ค่อยได้มาเรือนใหญ่อยู่แล้วเธอเป็นแค่ลูกสาวแม่บ้านที่อาศัยอยู่กินอยู่ภายในบ้านของเจ้าพ่อ

ด้วยความที่เจ้าพ่อใจดี ป้านวลก็เป็นคนเก่าคนแก่เจ้าพ่อก็ดูแลแกมาอย่างดีตั้งแต่ผัวแกตาย อุ่นใจเลยได้รับอนิสงค์ไปด้วยตอนนี้อุ่นใจอายุ19 ปีแล้วและเรียนอยู่ปี1 ด้วยการส่งเสียของเจ้าพ่อที่ไม่เชิงว่าส่งเสียเท่าไหร่หรอก

จะพูดให้ถูกก็คือเจ้าพ่อแค่ถามป้านวลว่าลูกสาวอยากเรียนต่อมั้ย พอป้านวลบอกว่าอยากเรียนต่อเจ้าพ่อก็โยนเงินให้เป็นทุนการศึกษามันก็เท่านั้นจริงๆ สำหรับพวกเขามันก็แค่เศษเงินแต่สำหรับป้านวลมันคือบุญคุณและเธอก็พร่ำสอนอุ่นใจเสมอว่าคนพวกนั้นคือผู้มีพระคุณ

อุ่นใจในชุดนักศึกษาปัดมือไปมาเมื่อเปลี่ยนผ้าปูที่นอนตามคำสั่งของแม่เสร็จที่เธอยังอยู่ในชุดนี้เพราะตนเพิ่งกลับมาถึงนั่นเอง ทว่านี่ไม่ใช่เพราะหญิงสาวเหลวไหลไปเที่ยวเล่นจนหลงลืมเวลาแต่อย่างใด หากแต่เป็นเพราะกิจกรรมที่มหาลัยนั่นตากหากที่ทำให้อุ่นใจกลับมาบ้านเวลานี้นี่ก็ร่ำๆ ว่าจะมีต้องวุ่นมากกว่าเดิมไปอีกเมื่อมีรุ่นพี่เข้ามาทาบทามเธอไปเป็นดาวคณะตามประสาคนมีหน้าตาและรูปร่างที่ดี