5

มันรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ ปนกับความสยิวที่วิ่งพล่านลงสู่ท้องน้อย ฉันได้แต่ยืนบิดกายไปมา ไม่ได้ขัดขืนอะไร ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงยอม

“อาไม่คิดมาก่อนเลยว่านมแป้งจะใหญ่ขนาดนี้ บีบมันส์มากเลยรู้ไหม ?” อารันกระซิบชิดใบหูพร้อมพ่นลมหายใจร้อนๆ เข้ามา ริมฝีปากขบกัดติ่งหูจนฉันต้องห่อตัวหนี

ความซาบซ่านจากท้องน้อยพุ่งมารวมกันที่กึ่งกลางกาย มันคันยุบยิบและรู้สึกวูบวาบอย่างน่าประหลาด

“พะ…พอแล้วค่ะอารัน…”

“วัดแค่ข้างนอกไม่รู้เรื่อง ต้องถอดเสื้อให้อาวัดข้างใน”

“ปะ…แป้งอกสี่สิบค่ะ”

“โกหกอาหรือเปล่า ?”

“พูดจริงๆ นะคะ” ฉันทำใจดีสู้เสือ เงยหน้าขึ้นสบตาอารันเพื่อยืนยันว่าตัวเองไม่ได้โกหก

อารันไม่ได้ตอบอะไร เขาชะงักมือที่บีบเคล้นหน้าอกฉันแล้วพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะผละตัวออก

“งั้นก็ไปเถอะ” พูดจบอารันก็เดินออกจากห้องลองชุดไปเลย แถมตอนพูดก็ยังไม่ยอมมองหน้าฉันด้วย

ไม่มีเวลาให้ฉันคิดอะไรมาก รีบจัดแจงเสื้อผ้าให้เป็นระเบียบแล้วเดินตามอารันออกไป

“อกสี่สิบ เอวยี่สิบห้า สะโพกยี่สามสิบ” อารันกำลังบอกไซซ์ของฉันกับพนักงาน “หน้าอกตัดให้หลวมหน่อยนะ อย่าให้รัด กระโปรงต้องยาวเลยเข่า ถึงตาตุ่มได้ยิ่งดี”

อะไรกัน นี่สรุปว่าพาฉันมาตัดชุดไปเรียนหรือพามาตัดชุดไปบวชกันแน่

บ้าน

รถของอารันเลี้ยวเข้ามาจอดในโรงรถบ้านฉันในเวลาหนึ่งทุ่มครึ่ง แน่นอว่าตั้งแต่ออกจากร้านตัดชุดมาอารันก็ไม่พูดคุยกับฉันเลย

“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง แล้วก็ขอบคุณที่พาแป้งไปตัดชุดใหม่” ฉันหันไปขอบคุณอารันอย่างทุกครั้ง คลี่ยิ้มหวานให้เขาจนตาหยี ทว่าอารันกลับเอาแต่มองออกไปนอกกระจก

มันเริ่มอึดอัดขึ้นมาแล้วสิ อยู่ๆ อารันเป็นอะไรไปทำไมถึงได้เฉยชาใส่ฉันล่ะ

หรือว่าเขาจะเครียดเรื่องงาน ถ้างั้นฉันไม่ควรเซ้าซี้อะไรต่อสินะ

เมื่อคิดได้แบบนั้นก็เตรียมตัวจะลงจากรถ แต่ก็ถูกอารันคว้าแขนเอาไว้ ก่อนที่เขาจะออกแรงดึงตัวฉันเข้าไปประกบปากจูบ

ดวงตาฉันเบิกโพลงด้วยความตกใจ เพราะอารันจูบฉันรุนแรงและดูดดื่มมาก สองมือประคองใบหน้าฉันแล้วบรรจงเบียดริมฝีปากราวกับกำลังโหยหา

ฉันยอมรับว่าตอนแรกตั้งตัวไม่ทันและยังงุนงง ทว่าพอเรียวลิ้นสากสอดแทรกเข้ามาในโพรงปาก สติมันก็ถูกดึงทึ้งออกไป กลายเป็นฉันที่เปิดปากรับสัมผัสร้อนแรงของคุณอา

สองมือเลื่อนขึ้นคล้องลำคอหนา ริมฝีปากพยายามจูบตอบอย่างเงอะงะ เรียวลิ้นเล็กตวัดเกี่ยวแลกน้ำลายกันนัวเนีย

เสียงหอบหายใจของเราถี่รัวขึ้นทั้งคู่ จุดอ่อนไหวของฉันเจ็บแปลบขึ้นมาเหมือนความรู้สึกบางอย่างกำลังก่อตัว

อารันผละริมฝีปากออก น้ำลายจากปลายลิ้นของเรายังเชื่อมต่อกันเป็นสาย เขาจดจ้องใบหน้าของฉันด้วยแววตาฉ่ำปรือ สัมผัสได้ถึงความต้องการที่แรงกล้า

ฝ่ามือยกปัดผมฉันไปไว้ด้านหลังเพื่อเปิดซอกคอ

“อารัน…อื้อ~” ไม่ทันได้ร้องท้วงอะไร อารันก็ซุกใบหน้าเข้าไซ้ซอกคอทั้งสองฝั่ง

ฉันเผลอขยำแผงอกแกร่งด้วยความลืมตัว ทั้งยังเอียงซอกคอให้อารันไซ้ดมอย่างเต็มใจ

ฉันไม่ได้อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเรา แต่ทุกครั้งที่อารันแตะต้องร่างกายฉัน ฉันกลับควบคุมอะไรไม่ได้เลย

ขณะที่ไซ้ซอกคออารันก็พยายามจะปลดกระดุมชุดนักศึกษาของฉันแล้วแหวกมันออก ใบหน้าผละจากซอกคอ สายตาจดจ้องเต้าอิ่มที่ล้นบราเซีย

“แป้งกำลังจะทำให้อาทนไม่ไหว” อารันเงยหน้าขึ้นสบตาฉันครู่หนึ่ง ทำเอาในอกร้อนวาบขึ้นมา เพราะสีหน้าของอารันตอนนี้ชวนให้ฉันคิดไปไกล “แป้งกำลังจะทำให้อาคลั่ง”

ฉันพูดอะไรไม่ออก ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร ได้แต่หลบสายตาของอารัน รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ปลายจมูกโด่งของอารันฝั่งลงที่ร่องนมกลางอกแล้วสูดดมกลิ่นกายแรงๆ

“นมหอม” อารันบอกเสียงกระเส่าแล้วเงยหน้าขึ้นถามฉันต่อ “มันหวานด้วยไหม ?”

“ปะ…แป้งไม่รู้” ฉันส่ายหน้า

“งั้น…อาขอชิมได้ไหม” ขณะที่พูด มือหนาก็ถกบราเซียลงทำให้เห็นทั้งเต้าทั้งจุกอย่างชัดเจน โครงของเสื้อในช่วยดันหน้าอกให้นูนสูงขึ้นกว่าเดิม

“หัวนมแป้งสวยมาก”

“อะ…อารัน…อ๊า~” ฉันสะดุ้งเล็กน้อยในตอนที่อารันใช้ปลายนิ้วชี้และนิ้วโป้งบดหัวนมไปมาทั้งสองข้าง

ภายในท้องน้อยมันกำลังปั่นป่วนและเครียดเกร็งอย่างหนัก สัมผัสแค่นี้ของอารันทำไมถึงทำให้ฉันอ่อนระทวยได้มากขนาดนี้กัน

“บิดแค่นี้ก็แข็งเป็นเม็ดแล้วนะ อยากให้อาดูดแล้วใช่ไหม ?” เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ เพราะทันทีที่พูดจบอารันก็แลบลิ้นออกมาแตะที่จุกนมแข็ง

“อ๊า อ๊าง~”

ปี๊ดดดด!!

ไม่ถึงเสี้ยววินาทีเสียงบีบแตรก็ดังขึ้น อารันจึงรีบผละตัวออก ฉันเองก็รีบดึงเสื้อในขึ้นแล้วติดกระดุมเสื้อนักศึกษาให้เรียบร้อย

โชคดีนะที่เมื่อกี้แค่โดนลิ้นแตะแบบเฉียดๆ แต่เพียงแค่นั้นก็ทำเอาฉันเสียวจนต้องเกร็งขมิบส่วนล่างของตัวเอง

“สะ…สงสัยจะเป็นคุณพ่อค่ะ”

“อืม”

จากนั้นฉันก็รีบเปิดประตูลงจากรถ มองไปทางด้านหลังเป็นรถของคุณพ่อจริงๆ ด้วย อารันเดินตามลงมา ก่อนจะเข้าไปในตัวบ้านด้วยกัน

เรานั่งเล่นคุยกันอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก โดยที่ฉันนั่งข้างคุณพ่อส่วนอารันนั่งฝั่งตรงข้าม

“มัวทำไรกัน ไม่ยอมลงจากรถสักที” คำถามของคุณพ่อทำให้ฉันเลิ่กลั่ก หัวใจกระวนกระวาย ไม่รู้ว่าคุณพ่อจะเห็นเหตุการณ์ในรถหรือเปล่า

อารันเหลือบสายตามองมาทางฉัน ทำให้ภาพเหตุการณ์เมื่อกี้ลอยเข้ามาในหัว ฉันรีบก้มหน้าบีบมือตัวเองแน่น ทั้งเขิน ทั้งอาย หัวใจก็เต้นแรงระรัว

สัมผัสจากปลายนิ้วและปลายลิ้นของเขาฉันยังจำได้ขึ้นใจ รอยจูบอุ่นๆ ยังติดอยู่บนริมฝีปากอยู่เลย

“พอดีผมดุแป้งเรื่องใส่ชุดสั้นน่ะครับ” อารันแก้ตัวได้นิ่งและแนบเนียนมาก ไม่หลุดพิรุธอะไรเลย

“ดีเลยที่รันดุหลาน ลุงเองก็ไม่ชอบใจแต่คงพูดไรไม่ได้” คุณพ่อฟ้องอารันใหญ่เลย ทำเหมือนฉันดื้อด้านไปได้

“คุณพ่อพูดเกินไปแล้วนะคะ” ถึงอย่างนั้นฉันก็ค่อยโล่งอกขึ้นมาหน่อยที่คุณพ่อไม่ได้ติดใจอะไร

“ผมพาแป้งไปตัดชุดมาใหม่แล้วครับ วันพรุ่งนี้น่าจะได้”

“ขอบใจมากที่เป็นธุระให้”

“เรื่องเล็กน้อยครับ”

“ไหนๆ ก็มาแล้วงั้นอยู่กินข้าวด้วยกันก่อนสิ”

“ไม่รบกวนดีกว่าครับคุณลุง พอดีผมมีงานด่วนต้องกลับไปทำ” ทำไมพออารันไม่อยู่กินข้าวกับเราแล้วจิตใตของฉันต้องห่อเหี่ยวลงด้วยนะ

“โอเคไม่เป็นไร ขับรถดีๆ นะ” คุณพ่อบอกกับอารันอย่างอบอุ่น ซึ่งอารันก็พยักหน้ารับแทนคำขอบคุณ ก่อนจะหันมามองฉันแล้วพูด

“พรุ่งนี้เตรียมไว้ให้ดีนะ…เดี๋ยวอามารับไปเอา”

“….”

“ชุด”