ขายครั้งที่ 1 - คุณหมออินทัช

อลิษาลางานหนึ่งวันเต็ม ๆ เพื่อเข้าปรึกษากับแพทย์เรื่องมีบุตร แผนมีลูกอลิษาคิดไว้ตั้งแต่บริษัทเริ่มมีชื่อเสียงและมีเงินทองเพียงพอที่จะเลี้ยงเด็กคนหนึ่งให้เติบโตมาอย่างดีได้ แต่งานที่รัดตัวทำให้ต้องประวิงเวลามาเป็นปี จนตอนนี้อายุปาไปยี่สิบแปดปีแล้ว

เรื่องคนรักอลิษาไม่เคยคิดอยากมี ถึงจะทำงานเกี่ยวกับความรักแต่เธอกลับไม่ได้ศรัทธาในความรักของหนุ่มสาวขนาดนั้น เพราะในวัยเด็กอลิษาเห็นพ่อกับแม่ที่แต่งงานด้วยความรักทะเลาะกันทุกวัน และสุดท้ายก็จบที่การหย่าร้าง มีครอบครัวใหม่ ทิ้งให้ลูกสาวอย่างเธอต้องอยู่กับคุณยายที่เป็นเหมือนแม่และพ่อในเวลาเดียวกัน

ช่วงมัธยมปลายคุณยายจากไปด้วยโรคร้าย อลิษาเสียใจได้ไม่นานก็ต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอด อาจจะโชคดีที่เธอเกิดมาสวยก็เลยได้โอกาสทำงานในวงการระยะหนึ่ง แต่เมื่อเริ่มตั้งตัวได้อลิษาก็ออกมาเพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะกับวงการมายาเท่าไหร่

พอเรียนจบอลิษาใช้เงินเก็บของตัวเองและกู้ธนาคารเพิ่มเติมมาก่อตั้งบริษัท ชวนน้อง ๆ ที่สนิทกันมาทำงานหารายได้เสริมระหว่างเรียน แรก ๆ ก็พากันล้มไปตั้งหลายรอบ แต่สุดท้ายความพยายามก็ไม่เคยทรยศใคร

เมื่อสามปีก่อนมีสองหนุ่มสาวมาใช้บริการหาคู่ พวกเขาเข้ากันได้ดีจนตัดสินใจแต่งงานกัน หลังจากนั้นพวกเขาเขียนโพสต์ถึงบริษัทเธอในโซเชี่ยล รีวิวถึงข้อดีของการใช้บริษัทหาคู่และผลลัพธ์ที่เกินความคาดหมาย โพสต์นั้นคนแชร์เป็นหมื่น คอมเมนต์อีกหลายพัน หลังจากนั้นบริษัทต๊อกต๋อยก็กลายเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงขึ้นมาในชั่วเวลาข้ามคืน

สำหรับอลิษา ความรักที่ดีมันต้องเริ่มจากคนที่ดีเป็นอย่างแรก ดังนั้นบริษัทของเธอจึงมีแต่หนุ่มสาวโปรไฟล์ดี ประวัติดี เรียกได้ว่าระดับพรีเมี่ยมให้ลูกค้าได้เลือกสรรตามสเปกที่ชอบ ความเอาใจใส่ใจข้อนี้ทำให้บริษัทถูกพูดถึงในแง่บวกตลอดเวลา

อลิษาถนัดทำให้คนรักกันมากกว่าทำให้ตัวเองมีความรัก ชีวิตตลอดยี่สิบแปดปีของเธอจึงโสดสนิท ส่งคู่รักเข้าพิธีวิวาห์ไปหลายสิบคู่แต่อลิษาก็ยังครองตัวโสด ไม่ใช่ไม่มีใครเข้ามา แต่เธอไม่คิดจะเปิดใจต่างหาก

ลึก ๆ แล้วอลิษารู้ดีว่าตัวเองกลัว.. กลัวว่าจะต้องเจอกับความรักที่พังทลายเหมือนพ่อและแม่ หัวใจดวงนี้จึงปิดตายมาตลอด

แต่ชีวิตตัวคนเดียวนับวันก็ยิ่งว้าเหว่ กลับบ้านไปก็เจอแต่บ้านที่เงียบเหงา มองไปทางไหนก็ไม่เจอใครเลย แต่ถ้าจะให้คบหากับใครอลิษาก็ไม่กล้า ลูก เป็นสิ่งเดียวที่เธอจะสามารถรักได้โดยไม่มีเงื่อนไข ถ้ามีลูกเข้ามาในชีวิตอลิษาคงมีความสุขมากกว่านี้

นั่นคือเหตุผลทั้งหมดที่ทำให้อลิษามานั่งอยู่ที่นี่ สถาบันชื่อดังที่มีคุณหมอเก่งกาจหลายคนคอยช่วยเหลือผู้ที่ต้องการมีบุตร คุณหมอที่อลิษาเข้ามาพบในวันนี้คือคุณหมออินทัช ผู้ที่เป็นทั้งคุณหมอ และเจ้าของสถาบันนี้ ว่ากันว่าไม่เคยมีใครเคยผิดหวังกลับไปถ้าเลือกให้หมออินทัชเป็นผู้ดูแล

อลิษาเลือกคุณหมออินทัชโดยไม่ลังเล แลกกับการรอคิวที่ยาวนาน และค่าบริการที่แพงหูฉีกกว่าหมอคนอื่น แต่ถ้าแลกกับลูกชายหรือลูกสาวน่ารักสักคนอลิษาก็ยอมจ่าย

“คุณอลิษาคะ”

พยาบาลหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเดินเข้ามาหาพร้อมแฟ้มเล็ก ๆ ในอ้อมแขน ที่นี่เป็นสถาบันเอกชนที่ได้รับการรองรับระดับสากล การบริการไม่ต้องพูดถึง ดีถึงขั้นที่แทบจะปูพรมแดงต้อนรับตั้งแต่หน้าประตู มีเจ้าหน้าที่คอยดูแลและแนะนำตลอดเวลา

“ค่ะ”

“เชิญทางนี้ค่ะ”

อลิษาเก็บความตื่นเต้นไว้แทบไม่อยู่ ขาเรียวในรองเท้าส้นสูงสี่นิ้วก้าวตามพยาบาลไป เดินไปจนถึงห้องสุดท้ายก็เจอกับป้ายชื่อแพทย์ประจำห้องเด่นหรา

ดร.นพ.อินทัช

เป็นด็อกเตอร์เลย คงจะเก่งมากจริง ๆ

อลิษาไม่ได้หาข้อมูลอะไรเกี่ยวกับคุณหมอท่านนี้เลย หน้าตา อายุ ประวัติอะไรก็ไม่รู้เลยสักอย่าง เธอยอมรับว่างานยุ่งจนลืม แล้วก็ไว้ใจว่าคุณน้ำคงไม่แนะนำหมอไก่กาให้...ล่ะมั้งนะ

“เชิญค่ะ”

พยาบาลเปิดประตูให้และปิดลงหลังจากอลิษาก้าวพ้นมาแล้ว หญิงสาวในชุดเดรสเข้ารูปโชว์สัดส่วนอรชรยืนเก้ ๆ กัง ๆ เหมือนคนทำอะไรไม่ถูก จนกระทั่งคุณหมออินทัชหมุนเก้าอี้กลับมา

“สวัสดีครับ”

“สวัสดี...ค่ะ”

แม่เจ้า...

อลิษาเหมือนถูกน็อคด้วยหมัดหนักกะทันหัน ดวงตาโตเฉี่ยวเบิกกว้าง ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสดอ้าออกน้อย ๆ

นี่คุณหมอหรือเทพบุตรกันแน่..

อลิษาคิดว่าคุณหมอที่คุณน้ำอวยนักอวยหนาว่าเก่งมาก ทั้งยังเรียนจบปริญญาเอกน่าจะมีอายุราวสี่สิบห้าสิบปีขึ้นไป แต่คนตรงหน้าดูยังไงก็ไม่เกินสามสิบ ใบหน้าของเขาดูดีไร้ที่ติ ทั้งรูปหน้า จมูก ดวงตา หรือแม้แต่ริมฝีปากก็ลงตัวกันอย่างเหมาะเจาะ คุณหมอมีผิวขาวอมชมพู จมูกโด่งเป็นสัน ใบหน้าคมเข้ม คิ้วเข้ม ดวงตาคมกริบสีสนิม ริมฝีปากหยักลึกสีชมพูระเรือ

ถ้ามีลูกชายหน้าตาแบบนี้ก็คงดี..

“คุณอลิษาครับ” อินทัชอ่านแฟ้มข้อมูลแล้วเอ่ยเรียกชื่อผู้ที่ต้องดูแลในวันนี้

ขนาดเสียงยังเพราะเลย..

“คุณอลิษา”

อินทัชเรียกย้ำเมื่อหญิงสาวตรงหน้าเอาแต่เหม่อลอย อลิษากระพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะรีบขานรับเสียงเบาหวิว

“..คะ”

“เชิญนั่งก่อนครับ”

อลิษาเดินตัวลอยไปนั่งบนเก้าอี้นุ่ม เธอมองใบหน้าหล่อเหลาของคุณหมอไม่กระพริบตา ผู้ชายอะไรแม้แต่ขนตายังเป็นแพยาว นี่มันพ่อพันธุ์เกรดพรีเมี่ยมชัด ๆ

“คุณอลิษาต้องการมีบุตร แต่ตามประวัติยังไม่ได้แต่งงาน ยังไม่ได้จดทะเบียนสมรส?”

หญิงสาวนั่งตัวตรง ถึงจะอยากมองหน้าคุณหมอต่อ แต่เธอไม่ได้ลืมว่าตัวเองมาที่นี่เพราะอะไร

“ค่ะ ยังไม่ได้แต่ง”

“ไม่ได้มีภาวะมีบุตรยาก”

“ไม่แน่ใจเท่าไหร่ค่ะ”

เธอไม่เคยลองปั๊มลูกมาก่อน อลิษาเลยไม่มั่นใจว่าจะท้องได้ง่ายแค่ไหน อินทัชได้ยินคำตอบถึงกับขมวดคิ้วน้อย ๆ

“ไม่เคยผ่านการแท้ง”

“ไม่ค่ะ”

“มดลูกไม่ได้มีปัญหา”

“เอ๊ะ? คิดว่าไม่นะคะ”

“ถ้าอย่างนั้น..”

อินทัชเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย เขาไม่ได้รู้สึกอะไรที่ถูกจ้องจนเกือบพรุน เรียกได้ว่าโดนบ่อยจนชิน

“คุณต้องการมีบุตรโดยไม่มีสามี?”

“ใช่แล้วค่ะ”

อินทัชถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เคสนี้อีกแล้ว อลิษาไม่ใช่เคสแรกที่เขาเจอ ตั้งแต่เป็นหมอด้านนี้มาเขาเจอเคสแบบนี้นับครั้งไม่ถ้วน และรายนี้ก็เป็นอีกรายที่เขาต้องปฏิเสธไป

“ที่ประเทศเรา การทำ IUI IVF หรือ ICSI โดยที่ยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสไม่ใช่เรื่องที่ถูกกฎหมายนะครับ คุณรู้หรือเปล่า”

“แต่ฉันรู้มาว่าเรื่องแบบนี้มันหยวน ๆ กันได้นี่คะ ถ้าคุณหมอยอมทำให้ฉัน..”

“ขอโทษด้วยครับ แต่ผมไม่รับเคสแบบนี้ครับ”

เหมือนฟ้าผ่าลงกลางหัว อลิษาตกใจเพราะไม่คิดว่ามาถึงที่นี่แล้วจะได้ยินคำปฏิเสธ

“คะ?”

“ที่อื่นอาจจะหยวน ๆ ได้ แต่ไม่ใช่ที่นี่ครับ ผมไม่รับทำเคสสีเทาแบบนี้ คุณคงต้องไปที่อื่นแล้ว”

“ไม่ค่ะ ฉันตั้งใจมาหาคุณหมอ ใคร ๆ ก็บอกว่าคุณหมอทำลูกให้ฉันได้แน่ ๆ ขอร้องนะคะ ทำให้ฉันเถอะนะ ได้โปรด..”

“ขอโทษด้วยครับ ผมไม่อยากมีปัญหา และอยากให้คุณเข้าใจว่าถ้าเกิดมันเป็นเรื่องขึ้นมาทางเราจะเสียหายหนัก”

“แต่ว่า..”

“คุณอายุเพียงแค่ยี่สิบแปดปี ปกติต่อให้แต่งงานแล้วทางแพทย์เราก็ยังแนะนำให้ใช้วิธีธรรมชาติไปก่อน หากไม่ติดจริง ๆ ถึงจะแนะนำให้ทำ ส่วนใหญ่มักจะอายุอายุสามสิบปีขึ้นไป”

“แต่ฉันไม่มีสามีแล้วจะให้ฉันทำวิธีธรรมชาติกับใครล่ะคะคุณหมอ”

“ถ้าอย่างนั้นผมแนะนำให้บินไปทำที่ต่างประเทศ ที่อเมริกาสามารถทำได้โดยไม่ผิดกฎหมายนะครับ”

“คุณหมอพูดเหมือนอเมริกาอยู่แค่หน้าปากซอย” อลิษาบ่นอุบ “คุณหมอขา คุณช่วยดูแลเคสฉันเป็นพิเศษไม่ได้เหรอคะ ฉันจ่ายเงินเพิ่มก็ได้ นะคะ”

“ขอโทษด้วยครับ” อินทัชพูดประโยคเดิมเป็นครั้งที่สาม

คำขอโทษสั้น ๆ แปลได้ง่าย ๆ ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอินทัชก็จะไม่รับเคสนี้ให้มาเป็นปัญหาทีหลังกับตัวเองเด็ดขาด

“ผมจะคืนเงินมัดจำเต็มจำนวนเพื่อแทนคำขอโทษ”

“คุณหมอ..”

“ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ครับ”

.

.

อลิษาเดินออกมาจากห้องด้วยท่าทางสิ้นหวัง เพราะไม่ว่าจะร้องขอเท่าไหร่อินทัชก็ไม่ยอมใจอ่อน เอาแต่เอ่ยคำว่าขอโทษซ้ำ ๆ จนอลิษาต้องเป็นฝ่ายขอตัวออกมาเพราะเอียนเต็มทน

แค่อยากมีลูกแต่ไม่อยากมีสามีทำมันถึงได้ยุ่งยากขนาดนี้

แต่คนอย่างอลิษาไม่เคยยอมแพ้อะไรง่าย ๆ อยู่แล้ว ในเมื่อที่นี่ไม่ได้เธอก็จะไปหาที่ใหม่ ไม่ว่ายังไงลูกของเธอก็ต้องได้เกิดมาดูโลกใบนี้ คอยดูก็แล้วกัน