Ep.2 อย่าท้า(2)

“ลูกสะใภ้ย่ะ ไม่ใช่ลูกเซอร์ไพรส์ ยัยแป๋วแหวว คุณเชนคะเราออกไปต้อนรับครอบครับกาญจน์บุรินทร์กันเถอะค่ะ” แป๋วแหววทำหน้าทะเล้นก่อนจะรีบเดินตามคุณหญิงกับคุณผู้ชายของเธอไปติดๆ ยกเว้นคีรินทร์ที่ดูเหมือนจะไม่รู้สึกรู้สาอะไร

“ปาน!”

“ตรี”

สหายรักต่างวิ่งโผเข้าสวมกอดกัน ต่อหน้าทุกคน

“สวัสดีค่ะคุณหญิง” รุจิกานต์ยกมือไหว้เพื่อนรักของมารดาด้วยกิริยานอบน้อม

“หนูจี!” คุณหญิงปานดวงใจเรียกว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยความประหลาดใจ เมื่อมองสาวน้อยตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แล้วก็จากปลายเท้าขึ้นจรดศีรษะใหม่สองสามรอบอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา

เกือบสามปีที่ไม่ได้เห็นหน้าสาวน้อยคนนี้ เธอจำได้ว่าครั้งล่าสุดที่เธอถ่ายรูปรุจิกานต์มาเก็บไว้ ตอนนั้นผู้หญิงรูปร่างสูงเพรียวคนนี้ ยังถักเปียสองข้าง สวมแว่นสายตากรอบดำ หน้าจิ้มลิ้มไร้เครื่องสำอางอยู่เลย แต่ว่าตอนนี้

‘แม่เจ้าประคุณเปลี่ยนไปมาก ก.ไก่ล้านตัว’ เธอจะเป็นลม สาวน้อยที่เรียบร้อยปานผ้าพับไว้หายไปไหน

“เอ่อ ตรีจ๊ะ นี่หนูจีลูกสาวของเธอจริงๆใช่มะ”

“จริงสิจ๊ะ นี่ลูกจี ลูกสาวเพียงคนเดียวของฉันจริงๆ ทำไมเหรอ ลูกสาวของฉันไม่ถูกใจเธอแล้วเหรอ” ความจริงคนเป็นแม่นั่นแหละที่ไม่ถูกใจการแต่งตัวของลูกสาวสุดที่รักของตนเลยสักนิด แต่ก็ขัดใจลูกสาวเพียงคนเดียวไม่ได้

รุจิกานต์มีข้อแม้เยอะมากในการที่จะรับหมั้นกับลูกชายของเพื่อนรักของเธอ ถ้าหากไม่ตามใจ รุจิกานต์ก็จะไม่ยอมมาด้วยเย็นนี้

“เอ่อ คือ คือว่า ไม่ใช่อย่างนั้น เพียงแต่ว่า คือว่า.... หนูจีสวยขึ้นม้ากมาก สวยมากจ้ะตรี สวยจนฉันตะลึงไปสามวิเลย”

คุณนายราตรียิ้มแบบอิหลักอิเหลื่อมาก แล้วแอบเหลือบไปมองสภาพการแต่งตัวของลูกสาว ก็ต้องแอบลอบถอนใจยาวออกมาเบาๆ

รุจิกานต์แต่งหน้าแต่งตัวแบบไม่เกรงใจหัวอกคนเป็นแม่ที่เลี้ยงดูเธอมาให้เป็นเด็กเรียบร้อยเลยสักนิด

“ว่าแต่เธอจะไม่ชวนพวกเราเข้าไปในบ้านเหรอจ้ะ”

“โอ๊ะ เชิญๆจ้ะ เชิญทุกคนเลยจ้ะ เชิญจ้ะหนูจี”

“เชิญครับกำนัน”

“ครับ”

ฝ่ายผู้ชายก็เดินไปนั่งมุมหนึ่ง และคุยกันตามประสาผู้ชาย

รุจิกานต์ยิ้มหวานให้คุณหญิง ก่อนจะเดินกรีดกรายเข้าไปในบ้านอันหรูหราของคนรวยที่มารดาของเธออวดนักอวดหนา ว่าเพื่อนรักของแม่นอกจากจะสวยใจดีแล้ว ยังรวยมากๆด้วย หากเธอได้แต่งงานมาเป็นสะใภ้ของภัทรกานต์ รับรองว่าสบายไปทั้งชาติ แถมแม่ผัวก็จะรักมากด้วย

แล้วคุณแม่ยังบอกอีกว่า ‘ว่าที่สามีของเธอหล่อมาก!’

จะหล่อขนาดไหนกันเชียว หรือต่อให้หล่อหยาดฟ้ามาดิน จ้างเธอก็ไม่แลหรอก เพราะมีสายลับคนสนิทมารายงานเธอว่า

‘ลูกชายของคุณหญิงปานดวงใจ สำส่อน นอนกับผู้หญิงไม่เลือกหน้า ฉายาคาสโนวาตัวพ่อ ที่ไม่คิดจะรักจริงกับหญิงใด’ ผู้ชายแบบนี้อย่าว่าแต่จะมองหน้าตรงๆเลย แค่หางตา เธอก็จะไม่แล

ความจริงเธอไม่ชอบแต่งตัวแบบนี้หรอก แต่เพราะมารดาของเธอบอกว่า คุณหญิงปานดวงใจชอบผู้หญิงเรียบร้อยเป็นกุลสตรี เธอก็เลยต้องลุกขึ้นมาแต่งตัวเอาใจคุณหญิงสักครั้ง มันก็คงจะดีไม่น้อย

พอทุกคนเดินมาอยู่ตรงหน้า คีรินทร์ที่กำลังนั่งรอทุกคนอยู่ในบ้าน ถึงกับไม่ได้ยินที่มารดาบอกให้เขาสวัสดีแขกผู้มีเกียรติของเขา ดวงตาคมกล้าแพรวระยับ กำลังจ้องจับอยู่ที่ ‘ว่าที่คู่หมั้นของเขา’ อย่างไม่กะพริบตาเลยทีเดียว

‘ผู้หญิงอะไรนมโตสวยจัง ผิวก็เนี้ยนเนียนน่าลูบน่าจับ น่าขยำขยี้ นี่คงจะเป็นน้องสาวของยัยฉ่ำเชยในรูปสินะ’ แล้วชายหนุ่มผู้ที่ผ่านสนามรักมานับไม่ถ้วน ก็สำรวจมองความสวยสะพรั่งดั่งกล้วยไม้ป่าที่สวยเพริศพริ้งน่าเชยชม ตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า โดยยังไม่รู้อีกว่านี่แหละ คือว่าที่คู่หมั้นของตนเอง

ผมยาวๆของเธอช่างดำขลับ ดูนุ่มมีน้ำหนักเป็นเงาวับแทบจะส่องแทนกระจกได้ ยาวมาจนถึงสะโพกและดกหนามาก ดูพลิ้วสวยน่าจับต้องและน่าลูบไล้มาก

ผมส่วนหนึ่งปล่อยยาวลงมาปกปิดทรวงอกอวบอึ๋มคู่งามของหล่อนที่โผล่รำไรเกือบครึ่งเต้าบนชุดเดรสสายเดี่ยวสั้นเสมอหูสีดอกส้มสดใส เห็นแล้วอยากเอามือปัดผมกลุ่มนั้นออกไปจากหน้าอกของเธอจริงๆ