บทนำ ขยี้รักคาสโนว่า Halloween Party ฮาโลวีนหลุดโลก (4)
“เควินไม่มีทางทำอย่างนั้นแน่” แพทริคเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนปลีกตัวออกจากเพื่อนรักทั้งสองแล้วหยิบโทรศัพท์กดโทรหาเจ้าภาพของงานปาร์ตี้ฮาโลวีนทันที...
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นในช่วงเวลาที่ ‘เควิน โนแลน’กำลังปวดหัวกับเรื่องชุดแฟนซีที่จะใส่อวดหญิงในงานปาร์ตี้ฮาโลวีน เขาไม่รู้ว่ามือดีที่ไหนฉกเอาชุดท่านเคาท์ แดร็คคิวล่าของเขาไป แล้วสลับสับเปลี่ยนเป็นชุดแม่มดสุดเซ็กซี่มาไว้ให้แทน
“บ้าเอ๊ย!!!” ชายหนุ่มเจ้าสำราญซึ่งอารมณ์ดีเป็นนิจสินสบถหัวเสีย เพราะเขากำลังร้อนรนกับการหาชุดแฟนซีที่เป็นเซตเดียวกับเพื่อน ๆ อีกสามคนมาใส่
แล้วดูเถอะ ชุดหายไป ยังมีโทรศัพท์เข้ามาในวินาทีเร่งรีบอีก
“เรียนคุณโนแลน ผมให้เด็กไปหาชุด SCREAM กับหน้ากากมา เอ่อ... พอจะแทนชุดท่านเคาท์ แดร็คคิวล่าได้มั้ยครับ?”
“ไอ้เจ้าบ้า! แกเอาสมองส่วนไหนคิดวะ” เจ้าของดวงตาสีเข้มประกายจรัสปรายตาไปยังผู้จัดการโรงแรมด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
“เอ่อ... ขออภัยเป็นอย่างสูงครับคุณโนแลน” ผู้จัดการที่รับหน้ากับปัญหารีบค้อมศีรษะลง ด้วยเขาไม่อยากมีปัญหากับหุ้นส่วนคนสำคัญของทางโรงแรม
“ฉันต้องการชุดของราชาผีแวมไพร์เท่านั้น!! จะให้แต่งตัวเป็นฆาตรกรโรคจิตไม่เอาด้วยหรอก ฉันต้องการแสดงให้ทุกคนในงานเห็น ว่าฉันและเพื่อน ๆ คือราชาผู้ยิ่งใหญ่ของเหล่าภูตผี ปีศาจ นายเข้าใจมั้ย!” ไม่ใส่อารมณ์เพียงอย่างเดียว เควินยังกระชากคอเสื้อของผู้จัดการโรงแรมจนตัวลอย
“ครับ ๆ ผมทราบแล้วครับ ผมจะให้เด็กหาชุดให้ใหม่”
“เร็วที่สุด ฉันให้เวลาอีกห้านาที ไม่งั้นพวกนายเจอดีแน่!”
สั่งเสียงเฉียบเควินก็ผลักหน้าอกผู้จัดการออก แล้วหันมาคว้าโทรศัพท์มือถือที่ส่งเสียงร้องไม่เลิก พอเห็นชื่อคนโทรมาตาม เขาจึงมีสีหน้าที่เซ็งอารมณ์มากกว่าเก่า
“ว่าไงไอ้หมอ?”
“นายอยู่ไหน?” แพทริคยิงคำถามทันที
“อยู่ที่โรงแรมจัดงานนั่นแหละ ฉันกำลังแต่งตัวอยู่” เควินตอบพลางเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหาชุดที่ใกล้เคียงกับชุดที่หายไป
“มัวแต่หล่ออยู่นั่นแหละ เร็วหน่อยเพื่อน พวกเราทุกคนรอนายอยู่”
“ก็อยากจะเร็วอยู่หรอก แต่ไม่รู้มีมือดีที่ไหนดันฉกเอาชุดเก่งของฉันไป เซ็งว่ะ”
หากเควินเห็นหน้าแพทริค ก็จะเห็นว่าคุณหมอน้ำแข็งกำลังส่ายหน้าระอากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเขา
“ชุดสำรองไม่มีเลยหรือไง?”
“มี แต่ใส่ไม่ได้ กางเกงมันลัดไอ้หนูฉัน”
เควินทำเสียงหงุดหงิด เพราะนี่คือปาร์ตี้สำคัญที่เขาทุ่มงบไม่อั้นเพื่อเนรมิตปาร์ตี้ฮาโลวีนที่วิเศษสุดในโลกให้กับเหล่าเพื่อน ๆ แล้วดูเถอะ ทุกอย่างลงตัวหมด ทั้งเรื่องสถานที่ อาหารการกิน แขกรับเชิญ แต่เขากลับต้องมามีปัญหากับเรื่องไม่เป็นเรื่อง!
อย่าให้รู้ก็แล้วกันว่าเป็นฝีมือใคร รับรองว่าเจอฤทธิ์เขาแน่!!
“แล้วชุดสำรองอื่นล่ะ ไม่มีเลยหรือไง ถ้ามีใส่มาก่อนก็ได้” แพทริคช่วยคิดหาวิธีแก้ปัญหาให้เพื่อนรักที่เขาซี้มากสุดในกลุ่ม
“ก็อยากจะใส่อยู่หรอกหากมีชุดที่เข้าท่า ดูผู้จัดการหาชุดมาให้ฉันสิ จะให้ฉันแต่งเป็นฆาตกรโรคจิต เห็นแล้วเซ็งชะมัด!” คนเลกเชอร์ทำหน้าเซ็งสุดชีวิต แต่คนฟังกลับหัวเราะหึหึในลำคอ แต่นั่นก็ทำให้เควินยั๊วขึ้นมาอีก
“ขำอะไร ไอ้หมอ?”
“อย่างนายไม่น่าจะมาปวดหมองกับเรื่องแค่นี้นะเควิน”
“นายไม่ใช่ฉัน นายไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้น มันน่าเจ็บใจนัก ดันมีมือดีมาขโมยชุดของฉันไป!!” เควินกัดฟันกรอด ๆ ด้วยความเจ็บใจ แต่คนรับฟังกลับใจเย็น ไม่มีท่าทีร้อนใจตามเพื่อนแม้แต่น้อย ซ้ำยังสำทับขึ้นอีก
“ถ้าไม่มีชุดใส่มาเปิดงาน ก็แก้ผ้าซะเลยสิ”
“นี่ไอ้หมอ ถ้าไม่ช่วยคิดก็อย่าซ้ำเติมกันได้มั้ย?” คนที่หงุดหงิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่งอารมณ์เสีย แต่แพทริคกลับหัวเราะในลำคอ
“ฉันกำลังให้คำแนะนำนายอยู่ หลุดโลกอย่างนายคงไม่น่าจะมีปัญหากับเรื่องแค่นี้ นายว่าจริงมั้ย?”
“เออ รู้แล้วน่า มีอะไรอีกมั้ย?”
“เร็ว ๆ เข้าล่ะ โจนาสกับมาร์ตินรอนายอยู่”
“บอกเจ้าพวกนั้นด้วย ขอเวลาสักครู่เดี๋ยวฉันไป”
“อย่านานนักล่ะ” บอกสั้น ๆ คุณหมอน้ำแข็งก็วางสายไป
ส่วนเควินถอนหายใจอีกเฮือกพลางกวาดสายตามองเสื้อผ้าที่จะทำให้เขาดูดีที่สุดในคืนนี้ แต่เขาก็ไม่พบชุดโดนใจที่จะทำให้ตัวเองโดดเด่นเลย แต่แล้วเขาก็เหลือบไปเห็นบางสิ่งซึ่งวางอยู่หน้า
