(5)กดขี่ห่มเหง

กดขี่ห่มเหง

หลังจากเยี่ยมว่าที่พี่สะใภ้ของเทมโปเรียบร้อย เขาก็ขับรถพาฉันมายังมหาวิทยาลัย น่าแปลกใจที่เทมโปกลับขับรถไปจอดที่มุม ๆ หนึ่งซึ่งไม่ใช่ที่จอดรถของคณะ

"เทมโปทำไมถึงจอดรถตรงนี้ทำไมถึงไม่จอดที่..."ยังพูดไม่จบประโยคเทมโปก็แทรกพูดขึ้นทำเอาหัวใจฉันเต้นแทบไม่เป็นจังหวะด้วยความตื่นตระหนกตกใจ ไม่นึกว่าเขาจะมีความคิดบ้า ๆ แบบนี้

"อยากเอา..."เขาแสยะยิ้มร้ายราวกับว่าตัวเองอยู่เหนือกว่า ต้องการอะไรก็ต้องได้ ฉันรู้สึกเจ็บใจตัวเองซะมัดที่ต้องยอมให้เขากระทำตามอำเภอใจแบบนี้

"...เมื่อคืนไม่ได้เอาเลย"

"แต่เราต้องเข้าเรียนแล้ว"ฉันพูดพร้อมยกแขนโชว์นาฬิกาข้อมือให้เขาดู

"ขาดแค่วิชาเดียวเกรดเธอคงไม่ตกหรอก"ฉันขบกรามไว้แน่น รู้สึกไม่พอใจกับคำพูดของเขาเลย เห็นแก่ตัวที่สุด

"หลังเลิกเรียนได้ไหม"

"ไม่! ฉันอยากตอนนี้"เขาตวาดกลับในขณะที่ใช้มือลูบที่เป้ากางเกงตัวเอง

"เทมโป..อ๊ะ!"ยังพูดไม่ทันจบ เทมโปก็ใช้มือหนากระชากร่างฉันเข้าไปในระยะประชิด แล้วจับปลายคางฉันเชิดขึ้น ก่อนจะใช้นิ้วโป้งเกลี่ยที่บริเวณริมฝีปากของฉัน

"ปากเธอสวยดี..งั้นก็เอาปากเธอทำให้ฉันล่ะกัน"พูดจบเทมโปก็ปลดเข็มขัดรูดซิบกางเกงลงมาระดับหนึ่ง ฉันนั่งตัวสั่นกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ เมื่อเห็นท่อนเอ็นขนาดใหญ่ตั้งชูชันต่อหน้า

"เร็ว ๆ สิ อย่าลีลา!"เขาหันมาตวาดอย่างไม่สบอารมณ์ และแน่นอนว่าฉันต้องทำตามคำสั่งเขา โดยปฏิเสธอะไรไม่ได้เลย

ฉันโน้มกายลงมาแล้วใช้มือเล็ก ๆ จับไปที่ท่อนเอ็นแข็งขนาดใหญ่กว่ามือ ก่อนจะรูดขึ้นลง โดยใช้หัวแม่มือเกลี่ยกลึงไปที่ปลายหัวหยัก

"อื้มมม"เสียงครางออกจากบาง ๆ ตามไรฟันของคนตัวโตอย่างพอใจ จากนั้นฉันก็ใช้ปากครอบแท่งร้อนเข้าไปแล้วผงกหัวรูดขึ้น รูดลง บำเรอความใคร่ให้กับเขา ก่อนจะใช้ลิ้นตวัดดูดที่ปลายหัวหยักอย่างระมัดระวังไม่ใช้ฟันโดนจุดที่บอบเบา

"เธอเก่งขึ้นเยอะเลยนะ ออร์แกน อ่า.."เขาเอ่ยชมด้วยน้ำเสียงกระเส่า พร้อมกับกระตุนแก่นกายเป็นระยะ

"..."ฉันไม่ได้สนใจคำชมนั้นเลยเพราะตอนนี้อยากจะทำให้มันจบ ๆ เพราะในหัวของฉันต้องการที่จะเข้าเรียนให้ทันวิชาแรก

"ซี๊ดดด อ๊าส์ ใกล้แล้วออร์แกน"ฉันเร่งสปีดให้เร็วและรัวขึ้นเพื่อให้เจ้าของท่อนเอ็นได้ปลดปล่อยออกมาสักทีมันจะได้จบ!

"อ๊ากกกกกก"น้ำคาวขาวขุ่นพ่นเข้ามาในปากฉันโดยตรง ฉันหลับตาทนกลืนมันลงคอมันไปทันที เพราะถ้าคายออกก็คงจะต้องโดนสั่งให้กลืนอยู่ดี มือหนาของเทมโปลูบที่หัวฉันอย่างอ่อนโยน ใช่สิเขาคงพอใจมากกับการกระทำของฉัน

จากนั้นฉันก็เลียบริเวณส่วนของแท่งร้อนให้อย่างสะอาดก่อนที่จะถอนปากออก แล้วหยิบทิชชูมาเช็ดปากตัวเอง

"ไปได้แล้ว"ชายหนุ่มเอ่ยบอกขณะที่กำลังสวมใส่กางเกง พอสิ้นเสียงฉันก็หยิบกระเป๋า แล้วเปิดประตูลงจากรถทันที

"ยังพอมีเวลา"พอเดินมาถึงตึกคณะ ฉันก็ยกแขนดูนาฬิกาอย่างพอใจที่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเข้าเรียนจึงตัดสินใจเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเสียก่อน

ฉันส่องกระจกดูใบหน้าตัวเองก็พบว่าริมฝีปากจืดซีด จึงหยิบลิบสติกขึ้นมาทา ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำเพื่อไปยังห้องเรียน ระหว่างทางสายตาก็เหลือบไปเห็นนักศึกษาชายหญิงคู่หนึ่งยืนจูบแลกลิ้นกันอย่างโจ่งแจ้ง หัวใจดวงน้อยฉันเกิดเต้นแรงขึ้นมาซะงั้น ไม่เขาใจอารมณ์ของตัวเองเลย ว่าโกรธหรือหึงหวงชายหนุ่มที่กำลังแลกจูบกับหญิงสาวอยู่ แน่นอนว่าชายหนุ่มที่ฉันเห็นนั้นก็คือคนที่ฉันสนองความใคร่ไปให้เขาเมื่อกี้นี้เอง

"เทมโป"ฉันเอ่ยชื่อเขาเบา ๆ แล้วก็หยุดชะงัก เมื่อทั้งคู่หันมาที่ฉัน ฝ่ายชายละจูบหญิงสาวแล้วเดินตรงมาที่ฉัน

"วันนี้กลับบ้านเองนะ"

"อืม"สิ้นเสียงเทมโปก็เดินกลับไปโอบไหล่หญิงสาวเข้าไปในห้องเรียน ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

พอเลิกเรียนฉันก็เก็บของใส่กระเป๋ารีบเดินออกจากห้องโดยที่ไม่ทักทายใครเลย ฉันเลือกที่จะนั่งแท็กซี่ไปยังคอนโดเทมโปเพราะว่าต้องไปเอารถของตัวเอง

ระหว่างที่กำลังขับรถกลับบ้าน ในหัวก็ผุดเรื่องราวของฉันกับเทมโปขึ้นมา รวมถึงเหตุการณ์ที่ฉันได้เจอในวันนี้ อยู่ ๆ น้ำตาก็ไหลออกมา และรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจเอามาก ๆ ขณะที่อาจารย์สอนอยู่ฉันเห็นเทมโปคอยหยอกล้อหญิงสาวที่ยืนจูบกันหน้าห้องอย่างไม่สนใจใครเลย มันทำให้ฉันรู้สึกหน่วง ๆ ในใจอย่างบอกไม่ถูก จากวันนั้นที่ฉันต้องยอมเป็นทั้งเบ้ และนางบำเรอให้กับเขา ยอมรับว่าโกรธและเกลียดเขามาก ภาวนากับตัวเองตลอดว่าถ้าเรียนจบกันไปแล้ว ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรกับเขาอีกเด็ดขาด แต่พอเห็นภาพบาดตาบาดใจหลายต่อหลายครั้งฉันก็รู้สึกสับสนตัวเองว่าฉันเกลียดเขา หรือยังรักเขาอยู่กันแน่ ทั้งที่เขาคอยกดขี่ห่มเหงฉันตลอด ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเลยจริง ๆ

"ฮึก..ฮือออ"ฉันรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจตัวเองจึงกรีดร้องออกมาอย่างไม่อดกลั้นภายในรถ

"กลับมาแล้วเหรอ..."พอมาถึงบ้านฉันก็ลงจากรถเดินเข้าไปในบ้านก็เจอกับแม่เข้าพอดี

"...หิวไหมแม่ทำของโปรดไว้ให้ด้วยนะ"ฉันจ้องหน้าแม่แล้วขมวดคิ้วสงสัย ทำไมแม่รู้ว่าฉันจะกลับวันนี้

"เทมโปโทรมาบอกแม่น่ะ ว่างานเสร็จแล้วลูกจะกลับบ้านวันนี้"ฉันผงกหัวรับอย่างเข้าใจ

"เดี๋ยวแกนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ"กำลังจะก้าวขาเดิน แม่ก็คว้าแขนฉันไว้

"ทำไมสีหน้าไม่ดีเลย เหนื่อยเหรอ"แม่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

"นิดหน่อยค่ะ"ฉันตอบกลับแล้วลอบหายใจเบา ๆ มันเหนื่อยทั้งกายและใจเลยแหละ

"อย่าหักโหมเกินไปนะ..."แม่ยกมือลูบที่หัวฉัน

"...พ่อกับแม่เป็นห่วง"

"ค่ะ"ฉันคลี่ยิ้มบาง ๆ ให้ผู้เป็นแม่

"จริงสิ เราไม่ได้ไปเที่ยวพักผ่อนกันนานแล้ว อาทิตย์เราไปเที่ยวกันดีไหม ถือว่าเป็นการพักผ่อนไปในตัว"พอแม่พูดจบฉันก็ฉีกยิ้มกว้าง เพราะภาพครอบครัวที่เคยไปเที่ยวพักผ่อนกันผุดขึ้นมาในหัว มันช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก

"ไปค่ะ แกนอยากไป"ฉันรีบตอบกลับทันที

"ถ้างั้นเดี๋ยวแม่จะบอกกับพ่อให้"ฉันโผเข้ากอดแม่อย่างดีใจ

อาหารค่ำ เราสามคนพ่อแม่ลูกก็นั่งทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา และได้พูดคุยกันเรื่องที่จะไปเที่ยวพักผ่อนกัน ซึ่งพ่อฉันก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรยินดีที่จะพาแม่กับฉันไปเที่ยวอย่างเต็มใจ

"ไปที่ไหนกันดีล่ะ"พ่อเอ่ยถามแล้วมองมาที่แม่สลับมาที่ฉัน

"พัทยาก็ได้ใกล้ ๆ..."แม่เป็นคนตอบแล้วหันมาที่ฉัน

"..โอเคไหมออร์แกน"

"แกนไปที่ไหนก็ได้ขอแค่มีพ่อกับแม่ไปด้วยก็พอ"ฉันพูดออดอ้อนแม่ตัวเอง

"โตแล้วยังติดพ่อกับแม่อีก"พ่อพูดขึ้นแล้วอมยิ้มพร้อมกับส่ายหน้า

"นั่นสิ ออร์แกนโตแล้วนะ เมื่อไหร่จะมีแฟนกับเขาสักที"สิ้นประโยค ฉันก็เกิดสำลักน้ำที่กำลังยกดื่มทันที

"แค่ก ๆ"

"ค่อย ๆ กิน"แม่บอกก่อนจะดึงทิชชูมาให้

"ขอบคุณค่ะ"ฉันรับมาแล้วคลี่ยิ้มเจื่อน ๆ

"ลูกสาวแม่ก็ออกจะสวยทำไมไม่มีคนจีบนะ"

"แม๊.."ฉันเรียกแม่เสียงสูงทันที ทำให้ทั้งพ่อกับแม่ต่างพากันหัวเราะชอบใจ

"...แกนยังไม่คิดเรื่องนั้น"จริง ๆ ฉันก็เคยคิด แต่ผิดหวังค่ะ ตอนนี้เลยไม่อยากคิดแล้ว

เช้าวันต่อมา

ฉันมาเรียนตามปกติซึ่งวันนี้เป็นวันสุดท้ายของสัปดาห์ ขณะที่ฉันนั่งอ่านหนังสืออยู่ จู่ ๆ ก็มึแฟ้มรายงานโยนมาตกตรงหน้าฉัน พรึ่บ! พอเงยหน้าขึ้นมองก็เป็นฝีมือของเทมโปนั่นเอง

"ช่วยตรวจให้ฉันหน่อย"ไม่แค่เทมโป ฝนก็เดินเข้ามายื่นแฟ้มรายงานให้ฉันอีกคน

"ตรวจให้ฉันด้วย"ฉันไม่รับแล้วก็พูดขึ้น

"เธอก็ตรวจเองสิ"

"ไหน ๆ เธอก็ต้องตรวจให้เทมโปอยู่แล้วตรวจให้ฉันอีกคนจะเป็นไร"ฉันเบือนหน้าไปลอบหายใจอย่างเอือมระอา

"ฝน เกรงใจออร์แกนบ้างเถอะ"นั่นเป็นดีแลนที่พูด

"นั่นสิ ตรวจเองได้ก็ตรวจเองเถอะ"เจมส์เสริม

"พวกนายไม่ต้องมายุ่ง"ในหันไปตวาดใส่ทั้งสอง ก่อนจะไปคล้องแขนเทมโปที่ยืนอยู่ข้าง ๆ

"เทมโปช่วยพูดให้แกนทำให้ฉันด้วยสิ นะ ๆ"เธอใช้น้ำเสียงออดอ้อนเทมโปแล้วใช้หน้าอกถูที่แขนเขาด้วย เทมโปยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะดึงแฟ้มรายงานของฝนยื่นมาให้ฉัน

"ทำให้ฝนด้วย ฉันจ่ายสองเท่า"

"ฉันไม่ทำ!"

"เธอคิดจะขัดคำสั่งฉัน?"เทมโปส่งน้ำเสียงแข็งกร้าว แบบดุ ๆ

"..."ฉันได้แต่นั่งนิ่งก้มหน้าเม้มปากทั้งสองแน่นด้วยความเจ็บใจ พรึ่บ! เสียงแฟ้มรายงานโยนลงมาตรงหน้าอีกครั้ง.

"เราไปกันเถอะ"เทมโปหันไปบอกเพื่อน ๆ พร้อมกับโอบไหล่ฝนแล้วหันหลังเดินไป

"เทมโปใจดีที่สุด"เสียงฝนพูดอย่างดีใจ

"ฉันไม่ได้ช่วยฟรี ๆ มันต้องมีอะไรแลกเปลี่ยน"

"ได้สิ..คืนนี้เจอกันที่เดิม"ฉันได้ยินบทสนทนาทั้งคู่ก็กำหมัดไว้แน่น มองแผ่นหลังด้วยความแค้นใจ

.........