ตอนที่ 2 อ้น ลูกโป่ง

แม้ลูกโป่งจะขอเวลาหนึ่งชั่วโมง แต่ระยะการเดินทางใช้เวลาเพียงยี่สิบนาที อ้นที่วันนี้ได้ค่าตอบแทนมาเกือบหมื่น ใยเขาต้องนั่งรถเมล์ เรียกแท็กซี่มายืนรอปลดปล่อยแถวๆหอของลูกโป่งดีกว่า

อ้นแวะเข้าร้านสะดวกซื้อ ซื้อเกราะป้องกันน้ำสเปิร์มสร้างปัญหา เพราะไหนๆคืนนี้เขากะจะให้ลูกโป่งแฟนเพื่อนรีดน้ำในตัวเขาทั้งคืน

อ้นเดิมเป็นเด็กต่างจังหวัดบ้านเกิดของเขาก็จังหวัดกาญจนบุรี แต่เมื่อเขาเรียนจบมัธยมปลาย จบแบบยากลำบาก และด้วยเขาเป็นลูกชายคนเดียวและหลานชายคนเดียวของป้าปุ๊ที่ทำงานอยู่บ้านเศรษฐีหลังนี้มาหลายปี เขาจึงขอมาอยู่กรุงเทพด้วยการส่งเสียจากทางบ้านที่ฐานะไม่ค่อยดีนักกับป้าปุ๊ที่เป็นหม้ายไม่มีลูก

อ้น เป็นเด็กหนุ่มสูงโปร่งหน้าตาดีใช้ได้ มีผิวสีทองแดงดูแข็งแกร่ง เมื่อสองปีก่อนที่เขามาหาป้าที่นี่ก็เจอกับคุณแป้ง เขาเองก็ไม่ใช่คนเคร่งศีลเคร่งธรรม แต่จะบอกเลยว่าเขาเองก็ถูกเปิดซิงกับผู้หญิงคนแรกก็คุณแป้งเนี่ยแหละ ตอนนั้นหล่อนซัดกับเขาในห้องนอนของป้าปุ๊กลางวันแสกๆ ห้องพักของคนงานที่ในตอนกลางวันไม่มีใครจะกลับที่พัก

คุณแป้งจัดเป็นหญิงสาวที่สวยมากๆ เธอยังสาวมากถ้าเทียบกับเศรษฐีเจ้าของบ้านหลังนี้ อายุห่างกันเกือบยี่สิบปีแต่นั่นไม่สำคัญ เศรษฐี เอาแต่ทำงานหาเงิน ทิ้งเมียสาวไว้ให้กินๆนอนๆ อยู่แต่บ้าน เฮ้ยยย เสร็จไอ้อ้น สบายทั้งตัวสบาย สบายทั้งกระเป๋า เรียกทีทีหนึ่งอย่างน้อยสุดก็สี่ห้าพัน ไม่เอาก็โง่แล้ว

[เต้ กำลังกลับแล้ว ประตูไม่ได้ล็อค ถ้ามาแล้วเห็นเต้ไปแล้วก็เข้ามาเลย จะอาบน้ำ...] ข้อความเข้ามาแจ้ง อ้นเดินออกจากร้านสะดวกซื้อแดดร่มลมตก ยามเย็นแล้ว เขาซื้อเครื่องดื่มสองสามกระป๋องติดมาด้วย สายตามองไปยังประตูทางออกหอ ร่างสูงของเต้ก็ก้าวลงมา

อ้นยกยิ้มมุมปากเมื่อสังเกตุว่าเพื่อนตนมีอาการเข่าอ่อน ไม่รู้ว่าลูกโป่งใช้วิธีไหนที่ทำให้เต้กลับไปได้ทั้งๆที่ถ้าเป็นเขาโดนลูกโป่งไปสองก๊อกคงอยากหลับสักตื่น แม่เนี่ยอึ๋บอวบร่านขั้นนางเทพเลย เขารู้ดีว่าเต้ก็ไม่ได้จริงใจอะไร ก็แค่สนองอารมณ์กันและกันเท่านั้น ส่วนลูกโป่งที่คบเต้ก็เพราะฐานะบ้านเต้พอมีแบ่งปันให้หล่อนใช้ขณะที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่

ที่ทำให้เขามั่นใจ เพราะไอ้เต้มันเคยชวนเขามาหาลูกโป่งพร้อมกันกับมันไง ตอนนั้นเขาปฎิเสธทำเป็นคนดีทั้งๆที่เขาเองก็อัดให้ลูกโป่งขย่มควบมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว

ผลั๊วะ ประตูไม่ได้ล็อค คราวนี้อ้นจึงล็อคเสียเอง เขาวางถุงกระป๋องเครื่องดื่มไว้บนโต๊ะ ห้องขนาดสี่คูณสี่ เข้ามาก็เจอกับเตียงนอนขนาดห้าฟุต ผ้าปูยับยู่ยี่บ่งบอกว่าพึ่งใช้ผ่านศึกมาหยกหยก

ลูกโป่งอยู่ในห้องน้ำเพราะเขาได้ยินเสียงน้ำ อ้นถอดเสื้อถอดกางเกงยีนส์ของตนออก เหลือไว้แต่กางเกงชั้นใน เขาเปิดเครื่องดื่มที่ซื้อมาและยกขึ้นดื่มทีเดียวเกือบหมด

อ้นเดินไปที่ซิ้งค์ล้างจาน เขาดึงดุ้นที่แข็งโด่เดของตนออกมา เอาเครื่องดื่มที่เหลืออยู่ในกระป๋องราดและใช้มือถูไถชโลมให้น้ำสีทองอาบรด และเขาก็ล้างมือตัวเอง เขาล้างแต่มือ และหันกลับมาเดินไปนั่งปลายเตียง พร้อมกับเปิดกระป๋องที่สอง

ผลั๊วะ ลูกโป่งนุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมาจากห้องน้ำ หล่อนเดินไปหาเขาและยื่นมือไปดึงกระป๋องในมือของอ้นมากรอกปากตัวเอง เธอดื่มไปสองสามอึกเท่านั้น

“นี่ถามหน่อย ถ้ากูกับไอ้เต้มาพร้อมกัน แกไหวมั้ยว๊ะ”

“ไม่ไหว เพราะแกสองคนบ้าพลังเหมือนกัน และอีกอย่างของโป่งไม่ฟรีโว้ย”

“แล้วถ้ากูยืมสถานที่หน่อยจะได้มั้ย จะไว้ใช้กับตู้เอทีเอ็มของกู กูจะชวนไอ้เต้มาด้วย ถ้ามันเจ๋งอย่างที่โป่งว่า”

“ไม่กลัวว่า ตู้เอทีเอ็มของแก จะเขี่ยแกทิ้งเหรอ”

“เออว๊ะ แต่กูว่านะ...แม่คุณไม่ได้มีกูคนเดียวหรอก” พูดจบอ้นก็กระชากผ้าขนหนูออกจากร่างของลูกโป่ง โอ้ว! อ้นร้องออกมา “ไอ้เต้มันเดือดปุดๆเลยสิ ยังบวมอยู่เลย” ลูกโป่งยกยิ้มมุมปาก

“โอ้ย! แค่นี้ สบายสำหรับโป่งเลย...ว่าแต่แกเตรียมเกราะมาพอมั้ย” อ้นชำเลืองเหลือบสายตาไปที่ถุงที่มีกระป๋องเครื่องดื่ม มีกล่องเล็กๆสองกล่องกลิ้งซ้อนอยู่ในนั้น

ร่างทั้งร่างของอ้นทอดลงบนเตียงนอนเมื่อลูกโป่งทาบทับอยู่ด้านบน อกอวบอึ๋มลอยเด่นตามลงมาจดจ่อยอดเกสรที่แดงฉ่ำเข้าปากของอ้นที่ก็รู้งานคาบเกี่ยวบีบอัดจากมือทั้งสอง บีบเคล้นเต็มมือ จ๊วบ จ๊าบ เสียงดูดรั้งดังอย่างไม่ต้องเกรงใจผู้ใด อ้าร์รรร...ส

กลีบฉ่ำที่เดิมบวมแดงอยู่นั่น ลูกโป่งก็ยังเบียดเสียดท่อนแข็งที่ขยายตัวใหญ่โตด้วยฤทธิ์ยาไม่สนใจว่าหลังเสร็จสมแล้วเธอจะเจ็บปวดแสบร้อนไปอีกนานสักกี่วันกี่คืน

อ้น ไม่ถนอมร่างอวบอึ๋มนี่เลยแม้แต่น้อย คนเคยค้าม้าเคยขี่ รู้ท่ารู้อารมณ์กันดี พวกเขาทั้งสองเคยแม้กระทั่งกินยาโด๊ปด้วยกันทั้งคู่ เริ่มตั้งแต่ฟ้ายังไม่มืดจนสว่างคาตา หมดเรี่ยวแรงหลับเกยเกี่ยวกันไปอีกคืน ด้วยความอยากลองของที่ได้มากันมาแล้ว

“ขอพ่นออกสักทีหนึ่งก่อนเถอะว๊ะ” เสียงของอ้นร้องบอกเพราะเขาทนมาเป็นชั่วโมงแล้ว และยิ่งถูกกระตุ้นเสียดสีกับเนินกลีบอวบฉ่ำเยิ้มด้วยแล้ว มันเกินสุดจะทนยาก็ยาเถอะ

“จะเอาบนหรือเอาล่าง” ลูกโป่งกระซิบร้องถามอย่างเย้ายวน

“ล่าง และแรงๆด้วย” อ้นบอกกลับในทันที ลูกโป่งขยับ เอื้อมไปหยิบกล่องเล็กในถุงกระป๋องเครื่องดื่ม หล่อนแกะออกจัดการให้อ้นอย่างชำนาญในกามกิจ

ดุ้นอันขนาดเขื่องตั้งแข็งดั่งท่อนไม้หายเข้าไปในร่องกลีบบวมแดง เอี๊ยด เอี๊ยด และเสียงควบโยกร่างอวบของลูกโป่งก็บรรเลงบนเตียงที่ไม่ใหม่แต่ก็ไม่เก่าจนน่าเป็นกังวล ดังเป็นจังหวะที่ให้ผู้ใดก็ตามที่เดินผ่านหน้าห้องก็ต้องได้ยินและเดาได้ว่า ลูกโป่งกำลังทำอะไรแต่กับใครนั้น ยากที่จะเดา

กึก สองสาวกับหนึ่งหนุ่มที่เผอิญเดินผ่านประตูห้องของลูกโป่งก็หยุดการก้าว อาร์รรส...เสียงครางสองเสียงดังเล็ดรอดประตูออกมา

“แม่เนี่ย กินแรดเป็นอาหารหลักหรือยังไง” หนึ่งในสองสาวเอ่ย เพื่อนสาวอีกคนยิ้มขบขัน

“เรื่องของเขาจะไปยุ่งทำไม”

“ทำไม อยากเจอแม่เนี่ยด้วยเหรอ” ฝ่ายชายไม่เอ่ยอะไรต่อ ทำหน้ารำคาญและเดินต่อไป สองสาวก็เดินตาม เสียงไม้เสียดสีที่รอดออกมาค่อยๆจางไปเมื่อระยะเดินห่างออกไป

พั่บ พั่บ อาร์ส อ้า อ้า ร่างอวบอึ๋ม ที่ขยับโยกขึ้นลงเร็วแรงเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อและหยดน้ำที่ตกค้างมาจากการอาบน้ำพร่างพราวบนผิวขาวเผือกเต็มไปหมด

โอ้วววว อู้ยยย เฮ่อ เฮ่อ อ้นครางกระสันร้องลั่น คุณแป้งก็ดี ลูกโป่งก็เยี่ยม หญิงสาวต่างวัยทั้งสองที่อ้นเกี่ยวข้องด้วย ไม่มีใครเลยที่ทำให้ตน ผิดหวัง ต่างก็ตรงที่คุณแป้งมีค่าตอบแทนให้เขาสบายเปรมปรีด์ แต่ลูกโป่งก็คุ้มค่าจ้างให้ร้อยหล่อนเล่นล้านเลยทีเดียว ไม่เกรงไม่กลัวว่าจะทำให้ตัวเองใช้งานไม่ได้ไปสักพักเลยสักนิด ขอเพียงอย่างเดียวสำหรับลูกโป่งคือห้ามถ่ายคลิปเธอเท่านั้น

โอ้ววว และไม่นานเกินรอจริงๆ สำหรับครั้งที่สองในวันนี้ของอ้น เพราะเขาอึดอัดมานาน ด้วยลีลาเรี่ยวแรงอันมากไปด้วยประสบการณ์ของลูกโป่ง อ้นก็พ่นความขุ่นครั่กในถุงเกราะป้องกันออกมาจนเอ่อ ฟู่วววว อ้นพ่นลมออกจากปากอย่างโล่ง

“เสร็จเปล่าว๊ะ” อ้นร้องถามลูกโป่ง เมื่อหล่อนหยุดแต่ยังนั่งคร่อมท่อนล่างเขาไว้ ลูกโป่งพยักหน้าหอบหายใจ “แสบเปล่าว๊ะ” อ้นไม่รู้ว่าที่ถามเพราะเป็นห่วงลูกโป่งหรือเป็นห่วงตัวเองกันแน่ เพราะฤทธิ์ยาในตัวยังไม่หมด ถ้าลูกโป่งไม่ไหว เขาก็คงค้างพาลให้หงุดหงิดแน่

“ได้อยู่” ลูกโป่งร้องบอกและยกขาออกจากท่าคร่อม อ้นดึงทิชชู่ออกมาและถอดเกราะป้องกันที่เต็มไปด้วยน้ำขุ่นออก และเหวี่ยงทิ้งลงถังขยะขนาดเล็กที่วางอยู่ไม่ไกลอย่างแม่นยำ

ลูกโป่งล้มตัวลงนอนข้างกายอ้น แยกขาออกจากกันอย่างรู้งานเมื่อฝ่ามือสีทองแดงทาบถูไถแหวกกลีบแดงฉ่ำ เหมือนเป็นกิจกรรมยามว่างที่อ้นมักจะทำกับลูกโป่งเสมอเมื่อมีโอกาส อู้ยยยย ลูกโป่งซู๊ดปากร้องเมื่อนิ้วและมือของอ้นเขย่าขยับเตร็ดเตร่เล่นอยู่แถวบริเวณเนื้อที่เปียกแฉะ นิ้วเท้าทั้งสิบจิกเกร็งขยุ้มผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่ ปากก็ร้องครวญครางเสียงดังไม่หยุด ดวงตาปิดลงปากเผยอน้อยๆ

อ้นโน้มใบหน้างับกัดยอดเกสร จ๊วบจ๊าบ ปลายลิ้นละเลงปาดไปปาดมายอดเกสรที่แข็งเป็นไตแข็งชูชัน ขนอ่อนตามร่างอวบลุกชันด้วยความเสียว

ควับ ลูกโป่งคว้าหมับที่ดุ้นขนาดเขื่อง เมื่อคว้าได้ก็ขยับมือรูดโดยทันที อ้นครางลั่น เวลาที่ผ่านไปไม่นานมากมือสีทองแดงที่เปียกแฉะเดิมก็ฉ่ำเยิ้มเมื่อลูกโป่งกรีดร้องปล่อยน้ำชโลมย้ำซ้ำน้ำของเก่าเติม เข้าไปอีก พร้อมๆกับมือของลูกโป่งก็เปียกน้ำขุ่นครั่กเหนียวข้นของอ้นอีกครั้ง

เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ อ้นหายใจหอบ นอนหงายแผ่นอกกระเพื่อมขึ้นลงถี่เร็วเป็นจังหวะ

“ทำไมถึงค้างแบบนี้ ตู้เอทีเอ็มแกสลบคาดุ้นแกเหรอ” ลูกโป่งชวนคุยฆ่าเวลาแบบไม่ได้คิดอะไร

ฮาฮาฮา อ้นหัวเราะ “ไม่มีทาง คุณแป้ง แซ่บมาก กูยังติดใจเลย คุณเธอได้ทุกท่าทุกสถานที่เลยเชียวล่ะ วันนี้ก็ซัดกับกูในสวนห่มฟ้าห่มลม มันส์เป็นบ้า เออ!” เหมือนอ้นจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาผลุ๊บลุกขึ้นนั่งพิงพนักหัวเตียง ใบหน้าเปลี่ยนเป็นครุ่นคิด

“มีอะไร” ลูกโป่งถามเมื่อเห็นอาการแปลกๆของอ้น

“เหมือนมีใครในบ้านมาเห็นกูกำลังซัดคุณแป้งอยู่”

ห๊า!! ลูกโป่งร้องออกมา เพราะถ้าอ้นไม่มีรายได้ ตนก็ขาดรายได้ไปเช่นกัน เพราะดีไม่ดียังไง อ้นก็มีให้เธอได้กินอิ่มหลายมื้อยามที่เงินขาดมือ

อ้นพยายามจะเดาให้ออกว่าแผ่นหลังแว็บๆ นั่นเป็นใคร “ใครกัน”

“มีสองคนเท่านั้นที่จะวิ่งได้เร็วแบบนั้น...พี่แต้วกับเบล”