ของเล่นวัยเด็ก

ผมหยิบมาดูเเล้วก็ใส่เข้าไปในกระเป๋าเหมือนเดิม พี่ไตเติ้ลยังเก็บของเล่นตอนเด็กไว้ด้วยหรอเนี่ย555 ต้องล้อพี่เขาสักหน่อยแล้ว ผมวางกระเป๋าไว้บนเตียงก่อนจะหยิบหูแมวสีขาวมาใส่เพราะมันน่ารักดี ผมจัดของที่เอามาไม่เยอะของผมจัดเสร็จ ผมเลยมานอนเล่นบนโซฟาดูที่ห้องนั่งเล่น

22.00น.

ผมนั่งดูทีวีรอพี่ไตเติ้ลจนเริ่มง่วง

ติ๊ด!

เสียงรูดคีย์การ์ดดังขึ้น

พี่ไตเติ้ลกลับมาแล้ว

“เอ้า ปังทำไมยังไม่นอน” พี่ไตเติ้ลที่เดินเข้ามา ผมที่นอนโซฟาอยู่หน้าทีวีลุกขึ้นนั่ง

“ปังรอพี่เติ้ลครับ” แต่พอพี่เติ้ลหันมองมาทางผมหน้าก็ชีดเผือก ผมเอียงหัวมองพี่เติลอย่างงๆ

“พี่เติ้ลเป็นอะไรรึเปล่าครับ” ผมถามแล้วก็โบกส่ายมือไปมาเพื่อเรียกสติของพี่เติลที่เหมือนจะหลุดไป

“เอ่อ..อะ ปังไปเอาหูแมวมาจากไหน”

“55555 อ่อนี่หรอครับขนมปังมันล่นออกมาจากในตู้นะครับ” ผมหัวเราะแล้วก็ชี้นิ้วไปที่หูแมวสีขาวบนหัวตัวเอง พี่เติ้ลคงตกใจที่ผมรู้ความลับที่พี่เติ้ลเก็บของเล่นตอนเด็กไว้

“แล้วปังเห็นอะไรอีกไหม”

“ปังวางกระเป๋าไว้บนเตียงในห้องฮะทำไมหรอพี่เติ้ลหวงหรอ ปังขอโทษที่ยุ่งกับของเล่นตอนเด็กๆ ของพี่เติ้ลนะครับ” ผมหน้าหง่อย ผมผิดเองแหละที่เล่นไม่รู้เรื่อง หยิบของพี่เขามาเล่นโดนไม่ได้ขอก่อน รู้สึกเสียมารยาทจังเลย

“หือ ว่าไงนะ ของเล่นตอนเด็กๆ ? ”

“เอ๊ะ ไม่ใช่หรอครับ” พี่ไตเติ้ลถามพลางทำหน้าเเปลกใจ ไม่ใช่ของเล่นวัยเด็กหรอครับ ? ผมทำหน้างง

“อะ เอ่อ....ใช่ๆ ของเล่นพี่ตอนเด็กๆ เองแหละ555 ”

“แล้วพี่โกรธปังรึเปล่า ที่หยิบของมาไม่ได้บอกก่อน” ผมมองพี่ไตเติ้ลอย่างอ้อนๆ เพราะผมไม่อยากให้พี่เติ้ลโกรธผมเลย

"ไม่ๆ เข้าใจอย่างั้นก็ดีเเล้ว เห้ย! ไม่ใช่ๆ พี่หมายความว่าพี่เข้าใจปังของเล่นพี่ตอนเด็กๆ ก็น่ารักอย่างงี้เเหละ เเหะๆ ไปๆ นอนกันเถอะดึกเเล้ว"

"อืมมม ครับผม" ผมรับคำพร้อมกับยิ้มกว้าง ผมนึกว่าพี่เติ้ลจะโกรธเเล้วซะอีกโล่งใจไป~

พี่ไตเติ้ลเดินชับๆ เข้าไปในห้อง ผมเองก็เดินตามเข้าไปแต่ก็ไม่เจอกับกระเป๋าบนเตียงเเล้ว

"พี่เติ้ลฮะ เเล้วอันนี้ละฮะ" ผมชี้ที่หูเเมวสีขาวบนหัวผม

"ปังใส่เเล้วน่ารักดีนะ"

"จริงหรอฮะ"

"เอาไปเถอะ พี่ให้ นอนรอพี่ไปเลยพี่ขออาบน้ำเเปป" ผมพยักหน้าหงึกๆ พี่เติ้ลหยิบผ้าขนหนูเเล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

ไตเติ้ล พาท

ผมรีบเดินเข้าห้องน้ำเมื่อกี้หัวใจผมเกือบวายไปแล้ว ทำเอาตกใจไปหมด ใครจะไปรู้ละครับว่าน้องปังจะไปเจอเข้ากับขุมสมบัติของผมเข้า นั้นมันของเกรดเอจากญี่ปุ่นเลยนะครับดีเเล้วที่น้องเข้าใจว่าเป็นของเล่นตอนเด็กๆ เเละยิ่งดีกว่าคือน้องเจอเเค่หูเเมวไม่เจออะไรที่มันแปลกๆกว่านั้น เห้อออออออ ถ้าน้องถือไข่สั่นออกมาผมคงจะเป็นลม

ผมเปิดน้ำผ่านหัวของตัวเองเพื่อสงบสติอารมณ์ เเต่ตอนที่ผมเห็นน้องปังกับหูเเมวสีขาวเล่นเอาผมใจเต้นเลยนะครับ น่ารักเหมาะกับน้องมาก ผมคิดภาพน้องขนมปังกับหูเเมวกับปลอกคอเเละก็หางครบชุดอยู่บนร่างกายขาวเนียนนั้นเเล้ว อือหือออออ ผมจินตนาการได้ไม่นาน ลูกชายของผมก็เเข็งขึ้นมาซะอย่างนั้นผมเเค่คิดเองนะ พอเป็นเรื่องของน้องขนมปังทีไรผมหื่นขึ้นทุกที่ผมจัดการใช้บริการน้องอุ้งมือเสร็จไปหนึ่งน้ำ 55555

หลังจากจัดการตัวเองเสร็จ ผมเดินออกมาน้องปังก็หลับไปสะเเล้ว ผมอยู่กับน้องยังไม่ถึงวันผมยังเป็นหนักขนาดนี้เเล้วต่อไปผมจะทนไหวไมครับเนี่ยย ผมมองร่างบางนอนบนเตียงหายใจเข้าออกสม่ำเสมอก่อนจะโน้มตัวเข้าไปมองใบหน้าน่ารักใกล้ๆ

จุ๊บ

"ฝันดีครับน้องขนมปัง"

.

.

ผมตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าในอ้อมกอดมีน้องขนมปังนอนหลับตาพริ้มอยู่ มันจะเป็นบรรยากาศที่โรเเมนติกมากถ้าไม่มีสิ่งรบกวนเล็กน้อย

.

.ไม่น้อยเเล้วล่ะของใหญ่ด้วย

อืมมม..ซวยเเล้วไง

.

ตื่นเช้าๆ ผู้ชายอย่างเราย่อมพบเจอกับปัญหานี้ ยิ่งโดยเฉพาะกับผู้ชายเเบบผมเเล้วด้วยลูกชายที่น่ารักของผมยืนตรงอยู่ในกางเกง ด้วยความที่ผมนอนกอดน้องอยู่ทำให้มันทิ่มเข้าหาก้นนิ่มของน้องปัง

ลูกชายเอยยย พ่อรู้ว่ามันดีพ่อก็อยากจะเข้าไปเหมือนกันนน