การอยู่ร่วมกันอย่างกระสับกระส่าย

ฉันปิดน้ำและหยิบผ้าเช็ดตัว หลังสีขาวและสั้นรอบเอวของฉัน แต่หยุดที่บั้นท้าย

“ฉันลืมเสื้อผ้า!” ฉันบ่นกับตัวเอง

เลยต้องออกไปแบบนั้นที่ห้องตัวเอง แม้จะไม่มีใคร แต่ฉันก็รู้สึกเหมือนเปลือยกายอยู่ในชุดนี้ ฉันเปิดประตูห้องน้ำและเดินออกไปที่โถงทางเดินเพื่อไปที่ห้องของฉันได้แต่กระโดดและกรีดร้องด้วยความกลัว

มีใครบางคนอยู่ข้างหน้าฉันกำลังจ้องมองมาที่ฉัน คนๆ นี้มองฉันขึ้นๆ ลงๆ และให้ความสนใจกับร่างกายของฉันจริงๆ ฉันอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจแต่ไม่แม้แต่จะโต้ตอบด้วยความตกใจและหวาดกลัว

"อึ » ปล่อยมือจากบุคคลนั้น

ใช่ด่ามัน ฉันอยู่ในผ้าเช็ดตัวที่แทบจะคลุมตัว และคนตรงหน้าก็จ้องมองร่างกายของฉันด้วยความ...โหยหา?

สิ่งที่แย่ที่สุดคือการมองไปที่คนๆ นั้น ฉันรู้สึกช็อกไปทั่วร่างกาย โดยเฉพาะบริเวณท้องน้อย

และที่นั่นฉันเข้าใจว่าฉันทำเสร็จแล้ว คนนี้เป็นเพื่อนร่วมห้องของฉัน เป็นผู้ชายก็หล่อ...