บทที่ 4

อีกด้านหนึ่ง ภายในโรงเรียนมัธยมชื่อดังของย่านนั้น ร่างแบบบางของวีรยาเดินหอบข้าวของพะรุงพะรังเข้ามาในตัวอาคารหลังใหญ่ เพื่อมุ่งหน้าไปยังห้องพักครูตั้งแต่เช้าตรู่อย่างผิดวิสัยของเจ้าตัว

เพราะต้องการนำเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับอติพัชรมาปรึกษาเพื่อนสนิท และอีกจุดประสงค์หนึ่งในการออกจากบ้านตั้งแต่ตีห้าครึ่งของเธอก็เพื่อหลบหน้าใครบางคนด้วย

เสียงเปิดประตูห้องพักครูส่งผลให้คนที่กำลังนั่งเติมลิปสติกสีอ่อนหันไปมองด้วยความสงสัย ก่อนจะพบว่าเพื่อนสนิทที่ไม่น่าจะมาแต่เช้าปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า แถมในมือยังหอบอุปกรณ์วาดรูปสำหรับใช้ในการสอนเป็นบ้าหอบฟางเสียด้วย

"แกจะรีบไปไหนเนี่ย ขนอุปกรณ์มาเยอะขนาดนี้ทำไมไม่โทรตามฉัน จะได้ลงไปช่วยกันขน"

วนาลีเอ่ยถาม แต่คู่สนทนากลับก้าวฉับๆ เข้ามาหยุดอยู่ข้างโต๊ะเธอ แล้วทุ่มกล่องเครื่องไม้เครื่องมือลงอย่างไม่ออมแรง

"โอ๊ย หนัก"

"ก็หนักน่ะสิ แกตัวนิดเดียว แต่กล่องใส่อุปกรณ์ใบเท่าตู้เย็น"

คนฟังหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วจัดการลากเก้าอี้ของตัวเองมานั่งลงข้างเพื่อนสนิท เพื่อเตรียมระบายความในใจและเรื่องที่อยากจะขอคำปรึกษากับเพื่อนเต็มแก่

"ถ้าเป็นเรื่องไอ้นัดฉันขอไม่ฟังนะ ช่วงนี้ได้ยินจนเอียนละ ไม่อยากเป็นหมาตอนพวกแกดีกันด้วย ลำไย" วนาลีว่าอย่างหัวเสีย แต่สุดท้ายก็ยอมนั่งฟังเรื่องมือที่สามของณัฐดนัยจนจบอย่างไม่อิดออด

"แกว่าฉันควรจะทำยังไงดี"

"แกก็ถามมันไปเลยสิ ว่ายัยเอมิที่ทักมาหาแกนี่มันเป็นใคร"

วีรยาสั่นศีรษะพรืด เพราะเธอไม่อยากถูกแฟนหนุ่มมองว่าเป็นผู้หญิงงี่เง่า ที่ตามหึงหวงเขากับผู้หญิงคนอื่นไปเสียหมด

"เอ้า! ถ้าแกไม่ถาม แล้วจะทำยังไง ยัยเอมิอะไรนั่นอุตส่าห์ทักมาเบิกเนตรแกขนาดนี้แล้ว ยังจะอาลัยอาวรณ์อะไรมันอีก"

"แกไม่เข้าใจอะแหวน"

วนาลีเลิกคิ้วมอง แล้วถอนหายใจออกมายาวเหยียด

"ใช่ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแกถึงได้รักมันนัก"

คนโดนตั้งคำถามย่นจมูก แล้วตอบ

"ความรักมันจำเป็นต้องมีเหตุผลด้วยหรอ"

"โอเค ความรักไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลก็ได้ งั้นแกมีอะไรจะปรึกษาก็ว่ามา แต่ต้องไม่ใช่เรื่องไอ้นัดนะ ฉันขี้เกียจฟังแล้ว" คนรู้ทันดักคอ ก่อนจะหันไปตรวจการบ้านต่ออย่างหัวเสีย

วีรยายื่นหน้าเข้ามาใกล้เพื่อสนิท แล้วเอ่ยเสียงเบา

"แก ฉันคิดว่าฉันกำลังโดนเด็กจีบว่ะ"

"เด็กนักเรียนเราอะนะ !?" วนาลีถามเสียงดัง

"บ้า! เด็กข้างบ้านย่ะ"

คิ้วได้รูปขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนจะคิดตามคำเพื่อน แล้วเอ่ยถามออกไป

"แกหมายถึงน้องพัด ที่เคยเป็นเดือนคณะ'ถาปัดอะหรอ"

"อือ"

"เออ เอาสิ ฉันว่าคนนี้เข้าท่ากว่าไอ้นัดเยอะเลย" วนาลียุหน้าตาเฉย เพราะเธอไม่ชอบนิสัยหมาหยอกไก่ของณัฐดนัยมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

"ไอ้บ้า! ฉันมาปรึกษาแกเพราะฉันเครียดที่มันจีบฉัน ไม่ได้มาปรึกษาเพื่อให้แกยุฉันไปคบเด็กสักหน่อย แกรู้ไหมว่าเมื่อคืนไอ้เด็กนั่นมันจูบฉัน มันจูบฉันเลยนะ มันชักจะกำเริบเกินไปแล้วนะโว้ย"

ปากกาในมือคนฟังหลุดจากการควบคุม ก่อนจะหันมาถามเพื่อนเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง

"หือ... แกว่าไงนะ"