บทที่ 2 หย่า

เซอร์เกรย์ไม่เคยมีความสัมพันธ์กับฮันน่าตั้งแต่แต่งงานกันมาชายหนุ่มสืบประวัติของฮันน่าจนรู้ทุกอย่างแล้วเอาไปให้แด๊ดดูแต่ท่านไม่ฟังยืนยันจะให้เขาแต่งงาน เมื่อแต่งานกันแล้วฮันน่าก็มาอยู่บ้านของเขาแต่เซอร์เกรย์ก็ไม่ยอมมีความสัมพันธ์กับเธอเพราะรังเกียจที่เธอมั่วไม่เลือกชายหนุ่มจึงเอาแต่ทำงานจนเกิดเรื่องเมื่อหกเดือนก่อนแต่ตอนนั้นยังระงับข่าวไว้ได้จนมาเกิดเรื่องอีกครั้ง

“พี่ชนม์คงไม่ได้เกลียดแด๊ดหรอกค่ะ แค่ทำตามหน้าที่ของลูกเท่านั้นตอนนี้แด๊ดต้องปล่อยพี่ชนม์ได้แล้วนะคะ” อันย่าสงสารพี่ชายที่ถูกพ่อบังคับให้แต่งาน

“เรื่องนี้แด๊ดแล้วแต่พี่ชนม์ของอันย่าเลยลูก ที่ผ่านมาแด๊ดผิดที่ตัดสินใจให้พี่ชายเรา ต่อไปนี้พี่ชนม์ของลูกจะทำอะไรแด๊ดจะไม่ขัดเลย” เฟเดอร์พูดกับลูกทั้งสองเขาเข็ดแล้วที่เอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่หาก ศิริพร ภรรยาของเขายังอยู่คงบ้านแตกแน่

“ท่านครับคุณเซอร์เกรย์มาครับ” บอดี้การ์ดของเฟเดอร์มาบอกเจ้านายเมื่อ รปภ.หน้าประตูหน้าบ้านโทรมาแจ้งเขา

“อืม”

“แล้วนักข่าวตามมาเป็นพรวนเลยครับ” บอดี้การ์ดบอกตามที่ รปภ.แจ้งเขา

“นายไปดูสิอย่าให้นักข่าวหลุดเข้ามาในบ้านได้” มิสเตอร์เฟเดอร์บอกหัวหน้าบอดี้การ์ดที่รีบออกไปทำตามคำสั่งเจ้านายอย่างรวดเร็วสวนกับเซอร์เกรย์ที่เดินเข้ามาในคฤหาสน์ของตระกูลที่ตอนนี้อยู่กันครบทั้งน้องสาวน้องชาย

“ชนม์ ไม่เป็นไรนะลูก แด๊ดขอโทษนะ” คุณเฟเดอร์รีบพูดกับลูกชายเพราะกลัวเซอร์เกรย์จะโกรธตัวเองที่ไม่ยอมให้เขาหย่ากับฮันน่าทั้งที่จับได้ว่าเธอทั้งเสพยาและมั่วเซ็กส์ตั้งแต่เมื่อหกเดือนก่อนในเมื่อต่างฝ่ายอยู่ด้วยกันเพื่อผลประโยชน์เขาก็ไม่สนใจแต่วันนี้ไม่ได้แล้วเพราะเป็นข่าวดังฉาวโฉ่ขนาดนี้ยังไงฮันน่าต้องยอมหย่าเพราะหลักฐานมีคนเห็นทั่วประเทศ

“ไม่เป็นไรครับแด๊ด ผมชินแล้วครับ” เซอร์เกรย์ตอบแด๊ดของเขาอย่างเฉยเมยไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรต้องเป็นฝ่ายตระกูลของฮันน่ามากกว่าที่จะต้องอับอายขายหน้ากับสิ่งที่เธอทำ

“พี่ชนม์จะทำยังไงต่อครับ ผมว่าฟ้องอย่าไปเลยทำเรื่องงามหน้าขนาดนี้” น้องชายผู้ใจร้อนบอกพี่ชายที่ยังทำเป็นทองไม่รู้ร้อน

“เดี๋ยวเธอก็แจ้นมาเองแหละนายเทพ แต่ฟังเรื่องของผมก่อนดีกว่าครับ”

“มีอะไรลูก.” คุณเฟเดอร์มองลูกชายด้วยความสงสัยเพราะท่าทางของเซอร์เกรย์เหมือนโล่ใจมากกว่า

“ผมจะขอลาออกจากงานของตระกูลทุกตำแหน่งครับแด๊ด”

“อะไรนะลูก / พี่ชนม์ / พี่ชนม์ว่าอะไรนะคะ.” สามเสียงถามพร้อมกันด้วยความตกใจมากกว่าเรื่องของฮันน่าอีกเมื่อชายหนุ่มจะขอออกจากตำแหน่งผู้บริหาร

“พี่จะไปอยู่กับคุณยายที่เมืองไทย แด๊ดจำได้มั้ยครับว่ามัมฝากให้พวกเราดูแลคุณยายแต่เราละเลยท่านมานานมากถึงจะไปเยี่ยมท่านบ้างแต่ก็นานๆที ผมคิดว่าจะไปดูแลท่านตามคำสั่งของมัมครับ” เซอร์เกรย์บอกแด๊ดที่ฟังลูกชายพูดแล้วก็พูดไม่ออกเพราะภรรยาสุดที่รักของท่านได้จากไปเพราะอุบัติเหตุและได้ทันสั่งเสียลูกๆและท่านให้ช่วยดูแลคุณยายของลูกที่แก่แล้วและอยู่คนเดียวถึงแม้จะมีแม่บ้านและคนในบ้านหลายคนที่อยู่ดูแลเป็นเพื่อนท่านก็ตาม

“ชนม์เอาจริงเหรอลูก” คุณเฟเดอร์ถามลูกชายที่ดูมุ่งมั่นเพราะเขาคิดว่าลูกชายไปทำไร่องุ่นที่บ้านเกิดภรรยาของท่านเล่นๆจึงไม่ได้สนใจอะไร ที่ไหนได้ลูกชายเขาวางแผนไว้นั่นเอง

“จริงครับ, มันประจวบเหมาะกับข่าวของฮันน่าพอดี งานทั้งหลายของแด๊ดก็มีผู้ช่วยเก่งๆทั้งนั้นนี่ ขาดผมไปคนเดียวไม่เป็นไรหรอกครับ”

“พี่ชนม์ พูดจริงเหรอคะ” กลอเรียถามพี่ชาย

“จริงสิ พี่เบื่อน่ะอันย่า มีแต่เรื่องวุ่นวายไม่จบแต่พี่ไม่ได้หนีแค่อยากอยู่อย่างเงียบๆมากกว่า” เซอร์เกรย์บอกทุกคนในครอบครัวที่เหลืออยู่ของเขา

“แด๊ดแล้วแต่ชนม์นะลูก แต่ยังไงงานพวกนี้ก็เป็นของลูกๆทุกคนที่ต้องสานต่อจากแด๊ด” คุณเฟเดอร์บอกลูกชายลูกสาวทั้งสาม

“แด๊ดก็ยกให้นายเทพกับอันย่าดูแลไปเลยครับ” เขาคิดว่าแค่หุ้นที่เขาซื้อไว้ก็มีกินมีใช้ทั้งชาติก็ไม่หมดแล้วเขาจะดิ้นรนไปเพื่ออะไรแต่จะให้อยู่เฉยๆเขาก็อยู่ไม่ได้เมื่อไปเยี่ยมคุณยายเมื่อสามปีก่อนเขาก็เลยลองปลูกองุ่นในไร่ของคุณยายแล้วมันก็ได้ผลเขาจึงให้คุณยายช่วยชื้อที่ใกล้กันเก็บไว้เรื่อยๆแล้วเขาก็มีไอเดียขึ้นมาอยากทำไร่องุ่นและผลิตไวน์ของตัวเองทุกอย่างจึงเป็นรูปเป็นร่างขึ้นเขาก็จ้างผู้เชี่ยวชาญไปดูแลการปลูกองุ่นและสร้างโรงหมักขุดสระน้ำขนาดใหญ่เพื่อให้เพียงพอกับการดูแลองุ่นนับพันไร่ของเขา ส่วนตัวเขาก็บินไปดูบ่อยๆจนตอนนี้ที่ไร่สามารถหมักไวน์ได้และมีไวน์ล็อตแรกของไร่แล้ว

“แต่น้องยังเด็กนะลูก ก็ได้แด๊ดดูแลรอลูกกลับมานะชนม์” เฟเดอร์จำต้องยอมลูกชายและคิดว่าสักวันหนึ่งเซอร์เกรย์จะกลับมารับผิดชอบตามหน้าที่ สี่พ่อลูกคุยกันจนเข้าใจซอร์เกรย์ไม่ได้โกรธพ่อเพราะตอนแรกเขาก็เหมือนจะชอบฮันน่าแต่ไปๆมาๆเห็นพฤติกรรมของเธอก่อนเขาจึงเลิกยุ่งเกี่ยว

ขณะที่สี่คนพ่อลูกคุยกันอยู่ก็ได้ยินเสียงรถเข้ามาจอดก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของฮันน่าและพ่อแม่ของเธอที่ด่าทอกันดังลั่นอย่างไม่อายคนใช้

“เอะอะอะไรกันเตอร์กิส เรเชล อายเด็กมันบ้างสิมีอะไรก็มาคุยกันในบ้าน” เฟเดอร์พูดเสียงดังจนสามพ่อแม่ลูกเงียบลงมองไปรอบๆก็เห็นคนในบ้านนับสิบมองพวกเขาด้วยความอยากรู้จึงสะบัดหน้าเข้าไปในบ้าน

“เฟเดอร์ ฉันขอโทษนะที่ลูกสาวฉันมันไม่รักดีทำเรื่องเสื่อมเสียให้พวกเราจนออกไปพบปะผู้คนไม่ได้แล้ว” เตอร์กิสบอกเพื่อนนักธุรกิจที่เป็นดองกันอย่างอับอายขนาดเซอร์เกรย์เป็นผู้ชายยังไม่มีข่าวฉาวเลยถึงแม้เขาจะมีสาวๆเคียงข้างไม่ขาด

“แด๊ดดี้ เรื่องนี้จะมาโทษฮันน่าคนเดียวไม่ได้นะคะ เซอร์เกรย์เขาไม่สนใจฮันน่าแล้วจะให้ฮันน่าเหี่ยวแห้งอยู่บ้านเหรอคะ” ฮันน่าโทษสามีที่ละเลยเธอไม่สนใจจะร่วงเรียงเคียงหมอนหรือปฏิบัติการตามธรรมชาติของคู่สามีภรรยา

“หุบปากไปเลยฮันน่า พูดออกมามันก็ไม่ทำให้ลูกดูดีขึ้นมาได้หรอกไม่มีผู้ชายคนไหนอยากได้ผู้หญิงเหลวแหลกมาเป็นเมียหรอก”

“แด๊ดดี้”

“ฮันน่าเงียบก่อนลูก” เรเชลไม่คิดว่าลูกสาวเธอจะวิปริตทางเพศแบบนี้ทั้งที่เกิดมาในตระกูลสูงส่งร่ำรวยเฉิดฉายในสังคมไม่ต้องทำมาหากินก็มีกินมีใช้ทั้งชาติแต่ทำตัวร่านสวาทจนเป็นข่าวดังไปทั่วบ้านทั่วเมืองแล้สเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

“เซอร์เกรย์จะเอายังไงก็บอกลุงได้นะ” เตอร์กิสบอกลูกเขยที่กำลังจะเป็นอดีตเพราะการกระทำของลูกสาว

“ผมขอแค่ใบหย่าครับ และจะจัดการเรื่องสินสมรสให้ครับ”

“ไม่นะเซอร์เกรย์ ฮันน่าไม่หย่าค่ะ” ฮันน่าทักท้วงขึ้นเสียงดังเธอไม่อยากหย่ากับเขา

“ก็เรื่องของคุณ จะเจอกันที่ศาลก็ได้นะฮันน่า” เซอร์เกรย์พูดอย่างอย่างเฉยเมยเขาไม่สนใจอยู่แล้วเพราะยังไงฮันน่าก็เสียอยู่วันยังค่ำ