บทที่2.ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ... 3/4

เธอตัดบท ป่วยการอธิบาย เมื่อในใจอีกฝ่ายมีอคติกับเธอ สิ่งที่เธอควรทำ คือการอยู่ห่างๆ จากพวกเขา

“ขอให้เธอทำได้อย่างที่เธอพูดนะบุษบัน ฉันไม่อยากทำร้ายเธอเหมือนกัน”

นรสิงห์กระตุกยิ้มหยัน ให้เลือกระหว่างคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก กับภารตีที่เป็นหลาน เขาย่อมเข้าข้างคนของเขาอยู่แล้ว แม้จะรู้ว่าบางครั้งภารตีก็อาจจะทำเกินไปสักหน่อย

“ค่ะ บายค่ะ”

หญิงสาวเดินเลี่ยงไป เธอเดินดูความเรียบร้อย และพยายามกันตัวเองออกห่างเจ้าบ่าว-เจ้าสาว ที่มักจะชำเลืองมองมาที่เธอบ่อยๆ ด้วยความรู้สึกต่างกัน

นรสิงห์ผ่อนลมหายใจแผ่วๆ สลับกับสูดลมหายใจเข้าแรงๆ หนุ่มวัย30ปีเต็ม ที่แบกภาระไว้เต็มบ่า สารพันปัญหาที่เขาต้องจัดการ ในฐานะผู้นำ บางครั้งชายหนุ่มก็รู้สึกเบื่อ ปัญหาหลากหลายโถมทับ ส่วนมากจะเป็นเรื่องวุ่นวายของภารตี หลานสาวที่ขยันก่อเรื่อง จนเขาเริ่มระอา...นั่นอาจจะเป็นเพราะว่า ภารตีถูกสปอยจนเคยตัว พี่สาว พี่เขยของเขาตามใจเสียจนบุตรสาวเก่งแต่สร้างเรื่อง แต่ไม่เคยจัดการปัญหาเหล่านั้นได้ด้วยตัวเอง

รวมทั้งปัญหาใหญ่ที่กำลังเกิดขึ้นนี่ไง

‘ไชยยะนัน’ มีแต่เปลือกตามข่าวลือ แต่ภารตีก็ฝืนดื้อ หล่อนไม่สนใจเสียงทัดทานของทุกคนในครอบครัว

จนวันนี้ก็เกิดขึ้น งานวิวาห์ที่ฝืนความรู้สึกของเหล่าพี่น้อง คนที่มีความสุขยิ้มหน้าระรื่น มีแค่ภารตีคนเดียว

“พี่ล่ะไม่อยากจะบ่น แต่มันอดไม่ได้จริงๆ นะสิงห์”

เสียงเคร่งๆ ของพี่สาวคนเดียวของเขา บ่นลอยๆ เมื่อเดินมาหยุดยืนข้างๆ

“พี่วีก็ต้องทนให้ได้ครับ พี่วีเป็นคนอนุญาตยัยตีเอง”

วิภาวีเบ้ปาก บุตรสาวคร่ำครวญเหมือนจะขาดใจ คนเป็นแม่อย่างเธอจะทนเห็นลูกทุกข์ตรมได้ยังไง

“พี่รู้ แต่แหม...หมอนั่นน่ะ ต่างจากแมลงปีกแข็งตรงไหนกันหะ มาแต่ตัวไม่พอ ยังทำท่าจะเกาะเราไม่ปล่อยเสียอีก”

หล่อนไม่คิดว่า... ว่าที่บุตรเขยจะเป็นเหมือนข่าวลือ เมื่อ ‘ไชยยะนัน’ เองก็เป็นตระกูลใหญ่ คุ้นหน้าคุ้นตากันในวงสังคม ใครจะไปรู้เบื้องลึกของเขาเล่า ว่าสิ่งที่พวกเขาซุกไว้ มีแต่หนี้สิน กับความกระหาย

“ดีนะพี่ยังมีสิงห์ คนพวกนั้นคงหลอกยัยตีไม่ได้มากไปกว่านี้ เห้อ!!”

วิภาวีบ่นๆ แล้วก็ถอนใจเฮือก ทอดสายตามองงานวิวาห์ที่ตัวเองเป็นฝ่ายออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียวแบบปลงๆ

“พี่วีก็เตือนๆ ยัยตีบ้าง...ช่างเหวี่ยง ช่างวีนน่ะลดๆ ลงหน่อย แต่งออกไปแล้ว หากถูกส่งคืนละจะได้งามหน้าทั้งตระกูล” นรสิงห์โครงศีรษะ ถึงไชยยะนันจะมีแค่เปลือก แต่เป็นเปลือกที่มีหน้ามีตาทางสังคมพอตัว หากเขาเอาเรื่องแย่ๆ ของภารตีมาขาย หลังเกิดข้อพิพาท กษิดิศชญาธรคงได้เอาปีบคลุมหัวเดิน เพราะวีรกรรมของภารตี บรรยายยังไงก็ไม่หมด

“นอกจากต้องจ่ายเพื่อซื้อ ‘ผัว’ มาให้ลูก พี่ไม่อยากจะนึกถึงตอนแยกทางกันเลยสิงห์... เรามิต้องจ่ายเงินค่าปิดปากให้เขาอีกหรือ”

“พี่วีก็ต้องทำใจครับ เพราะพี่วีเป็นคนอนุญาตยัยตีเอง”

ในขณะที่ทุกคนในครอบครัวไม่เห็นด้วย วิภาวีกลับดันบุตรสาวสุดตัว คงเพราะความรักของนางที่มีต่อภารตี แต่นั่นเท่ากับโยนบุตรสาวลงนรกหรือเปล่า

“สิงห์ก็ต้องช่วยพี่ซิ!! ยัยตีเป็นหลานสิงห์นะ และหากมันพลาดจริง เราก็จับคนของเราใส่ตะกร้าล้างน้ำเสีย”

ครั้งหนึ่งเพราะความเยาว์วัย วิภาวีก้าวพลาด แต่ก็ลุกขึ้นมายืนใหม่ได้ เพราะมีกำลังใจจากคนรอบข้าง ดังนั้น หากบนถนนชีวิตไม่ได้ดีอย่างที่คิด ก็หยุดมันซะ แล้วเริ่มต้นใหม่กับคนที่ดีกว่า

ชายหนุ่มไม่ได้ตอบ เขาจับตามองบุษบัน เพื่อป้องกันความผิดพลาด ถึงหล่อนจะไม่ก่อเหตุอะไร...แต่การที่หล่อนปรากฏตัวขึ้น ก็ทำให้มีข่าวลือในแง่ไม่ดีกับภารตีแล้ว เพราะข่าวซุบซิบหลุดออกมาจากปากภารตีเองนั่นแหละ หล่อนเหวี่ยงตอนที่รู้เรื่องบุษบันใหม่ๆ จนเป็นข่าวกระหึ่ม แบบนี้คนที่รู้ทำไมจะไม่สนใจ

“ไม่ยักรู้ว่าคุณบุษรู้จักกับไชยยะนันกับกษิดิศชญาธรด้วย”

ทรงศักดิ์เปรย เขาได้ยินข่าวแว่วๆ เรื่องลึกลับซับซ้อนที่ใครบางคนแอบซุกไว้ แต่อีกคนกลับอยากแฉ คงเพราะต้องการฉีกหน้าผู้หญิงสาวสวยสง่าข้างตัวเขานี่เอง