ตอนที่4

“ว้า..นึกว่ามีของพี่ด้วยซะอีก”

“อืมม..เคทเลี้ยงข้าวพี่คริสแทนก็ได้ค่ะจะเที่ยงพอดี”

เคทเธอรีนหาเรื่องปลอบใจคริสโตเฟอร์โดยจะพาไปเลี้ยงข้าวแทนหวังว่าพี่ชายคนนี้ของเธอจะไม่งอนอีกอย่างเธอก็อยากจะมีเพื่อนทานข้าวกลางวันอยู่แล้วเพราะเธอกะเวลามาที่นี่เพราะอยากจะทานอาหารกลางวันกับอคิณ

“พี่ล้อเล่นไม่ต้องเลี้ยงข้าวพี่ก็ได้”

คริสโตเฟอร์รีบตอบปฏิเสธเพราะเขาแค่ล้อเธอเล่นเท่านั้นเมื่อเห็นหญิงสาวมีท่าทีจริงจังจึงเลิกแกล้งเธอ

“เคทอยากหาเพื่อนทานข้าวด้วยพอดีค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นยินดีครับ”

หากหญิงสาวอยากได้เพื่อนทานอาหารกลางวันเขาก็ยินดีเพราะนี่มันก็ใกล้เที่ยงแล้วเขาต้องออกไปหาอะไรทานอยู่ดี

ร้านอาหารXXX

“น้องเคทมีแพลนจะไปเที่ยวไหนต่อครับ”

คริสโตเฟอร์เห็นว่าหญิงสาวไปแทบจะทุกที่แล้วเขาอยากรู้ว่าที่ไหนบ้างที่เธอกำลังจะไปต่อ

“พี่คริสจะไปด้วยหรอคะ..ฮ่าๆๆ”

เคทเธอรีนพูดหยอกชายหนุ่มเพราะเธอรู้ว่าคริสโตเฟอร์ไม่ค่อยเดินทางไปเที่ยวไหนนอกจากเดินทางเฉพาะเรื่องงาน

“ป่าวครับ..งานพี่ยังยุ่งอยู่เลย”

คริสโตเฟอร์ส่ายหัวเขาหาเวลาเที่ยวไม่ค่อยจะได้เพราะงานของเขามันก็ล้นมืออยู่ทุกวัน

“เคทไม่อยากนึกถึงตอนที่เคททำงานเลยนะคะคงอดเที่ยวแล้วก็คงจะเบื่อแย่”

เคทเธอรีนเห็นคนอื่นเค้าทำงานกันเวลาที่จะเที่ยวไม่ค่อยมีเธอไม่อยากนึกถึงตอนที่เธอต้องมานั่งทำงานเลยเธอไม่รู้ว่าจะเบื่อหรือป่าวและก็กลัวว่าเธอจะทำงานออกมาไม่ดี

“พี่ว่าการทำงานมันก็สนุกไปอีกแบบนะน้องเคทยังไม่ลองก็ยังไม่รู้”

คริสเฟอร์เห็นว่าหากเราเห็นเรื่องงานเป็นเรื่องสนุกชีวิตของเราก็จะสนุกไปเองหากเขาไม่ได้ทำงานเขาก็เบื่อตายเหมือนกัน

“อืมม..หรอคะงั้นเคทขอเที่ยวอีกสักปีแล้วจะเข้ามาช่วยงานคุณพ่อค่ะ”

เคทเธอรีนขอเที่ยวให้เบื่อก่อนก็แล้วกันจะได้มาเริ่มสนุกกับการทำงานอย่างที่ชายหนุ่มว่า

เชียงราย

“สี่ล้านนะครับ”

“เรียบร้อยครับ”

อคิณทำการซื้อบ้านไม้เรือนไทยหลังหนึ่งที่ได้ใหม่แต่ก็ไม่ได้เก่ามากเจ้าของที่ค่อนข้างร้อนเงินเลยทำให้ธุระของเขาเสร็จไวขึ้นที่นี่ค่อนข้างไกลหูไกลตาคนอยู่ท่ามกลางธรรมชาติเขาชอบตรงนี้อีกอย่างที่เขาชอบก็คือมันไม่ได้ไกลจากที่ที่เขาคอยจับตาดูมากก็เลยโอเคกับที่ตรงนี้มากๆ

วันต่อมา

โฮมสเตรย์อุ่นรัก

“สวัสดีครับ...มีที่พักว่างมั้ยครับพอดีผมไม่ได้จองเอาไว้ล่วงหน้า”

อคิณจอดรถได้เขาก็มองไปรอบๆที่นี่สักครู่หนึ่งเขายอมรับว่าที่นี่ถึงจะเป็นโฮมสเตรย์เล็กๆแต่ก็ค่อนข้างสวยงามมากอากาศก็ดีมากด้วยเช่นกันเขาเดินเข้าไปในจุดเชคอินพร้อมถามหาที่พักทันที

“ว่างค่ะ..พักกี่คนคะ”

ณิชาต้อนรับลูกค้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มที่วันนี้ลูกค้ามาแต่เช้าเลย

“คนเดียวครับสักอาทิตย์นึง”

ดวงตาคมลอบมองซ้ายขวาต้องการมองหาใครบางคนที่เขาคิดว่าเธอจะเข้ามาบริการเขาเสียอีกแต่ไม่เห็นจะมีวี่แววว่าเธอจะอยู่ตรงนี้

“โอเคค่ะ..เดี๋ยวนิพาไปดูบ้านนะคะคุณชื่ออะไรหรอคะ”

เมื่อจัดการธุระเรื่องเงินค่าที่พักกันเรียบร้อยนิชาก็รีบพาลูกค้าของเธอไปที่บ้านพักพร้อมหาเรื่องคุยให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าคนที่นี่เป็นกันเองเพื่อให้ลูกค้าประทับใจครั้งหน้าจะได้ไม่ลืมที่จะใช้บริการที่พักที่นี่อีก

“อคิณครับเรียกผมว่าคิณก็ได้”

อคิณเดินตามหญิงสาวเข้ามาด้านในยิ่งเขาเข้ามาได้สัมผัสกับบรรยากาศด้านในเขาก็ยิ่งชอบที่นี่ขึ้นไปอีกบ้านพักที่นี่เหมือนกันหมดแต่ละหลังจะมีความเป็นส่วนตัวสูงไม่ติดกันมากแบบนี้แหละที่เขาชอบการจัดพื้นที่หรือลงดอกไม้ต้นไม้ก็จัดได้อย่างลงตัวเลยทีเดียว

“ค่ะคุณคิณ...อาหารที่ร้านอาหารจะเป็นอาหารพื้นเมืองทั้งหมดนะคะคุณคิณอยากได้อาหารที่ไม่ใช่ของพื้นเมืองให้สั่งล่วงหน้าหนึ่งวันนะคะถ้ามีอะไรขาดเหลือก็โทรเข้ามาได้ตลอด24ชั่วโมงเลยค่ะนี่ค่ะเป็นตารางกิจกรรมหากคุณคิณอยากไปเที่ยวที่ไหนก็บอกทางเราได้เลยนะคะราคาตามที่แจ้งในใบค่ะ”

“ที่นี่มีคนนำเที่ยวด้วยหรอครับ”

“ค่ะ”

“ใช่คนในคลิปหรือป่าวครับ”

อคิณอยากจะรู้ว่าหญิงสาวที่เขาอยากจะเจอเป็นคนบริการด้านนี้ด้วยหรือป่าว

“ใช่ค่ะ..คุณคิณเห็นที่พักเราจากคลิปหรอคะ”

อันที่จริงณดาก็ไม่ใช่คนนำเที่ยวแต่นิชาเห็นว่าชายหนุ่มดูตัวอย่างที่พักมาจากคลิปก็อยากจะให้เพื่อนเธอเป็นคนนำเที่ยวเองเพราะหน้าที่นี้ณดาค่อนข้างที่จะทำได้ดี

“ครับ..ที่นี่น่าสนใจมากเลยนะครับพอดีผมเป็นเจ้าของบริษัททัวร์อยากจะพาลูกทัวร์มาพักที่นี่เหมือนกัน”

อคิณถือโอกาสเกริ่นออกมาว่าเขาเป็นใครและอยากจะพาลูกทัวร์มาลงที่นี่เขาคิดว่าหากเขาบอกทุกคนไปอย่างนี้แล้วคนทุกคนที่นี่จะดูแลเขาเป็นพิเศษและไม่กล้าที่จะมีปัญหาอะไรกับเขาโดยเฉพาะณดา

“จริงหรอคะ..ถ้ายังไงติดต่อเรามาได้เลยนะคะทางเรายินดีค่ะ”

นิชาถึงกับตาลุกวาวสมองเธอตอนนี้เห็นเม็ดเงินลอยมาในหัวเต็มไปหมดเธอยินดีมากๆที่ชายหนุ่มจะพาคนมาพักที่นี่