กระหน่ำรักละลายใจ

“โซซาลโดร!”

มันคือคำอุทานสุดท้ายก่อนที่สติของเธอจะดับวูบลง คงเพราะร่างกายเพิ่งได้รับการพักฟื้นจากการจมน้ำทะเลและจิตใจที่ได้รับการกระทบกระเทือนเมื่อเห็นภาพชายที่เธอรักโดนทำร้ายในสงครามและจมน้ำทะเลไปต่อหน้าต่อตา จึงทำให้ญานิลยังอ่อนแอทั้งร่างกายและจิตใจ

ร่างเล็กรู้สึกตัวในความมืดสลัวของห้องนอนในยามสาย ลมที่พัดมาทางหน้าต่างทำให้หญิงสาวง่วงงุนจนต้องล้มตัวลงนอนอีกครั้ง

ประตูห้องเปิดออกพร้อมกับผู้ชายสองคนที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกันเดินเข้ามา

“คงเพราะฤทธิ์ยาบำรุง เลยทำให้นางยังไม่ตื่น” โซซาลโดรเอ่ยเบาๆเมื่อมองไปทางร่างเล็กบนที่นอน

“ท่าทางญานิลจะช็อกมากตอนที่เห็นท่าน”

“แต่ข้าดีใจที่ได้เจอนางอีกครั้ง”

“เราไปคุยกันข้างนอกดีกว่านะพี่ชาย”

โซซาลโดรนำโซซาลเดสไปนั่งบนแคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นปาล์ม สองหนุ่มคุยกันเรื่องของญานิล ว่าจะทำอย่างไรกับนางดี แต่เมื่อยังคิดไม่ออก ทั้งสองก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนาถามถึงเรื่องของคาซัสแทน

“ภาพสุดท้ายที่ข้าเห็นคือตอนที่คาซัสมาช่วยข้าจากไอ้พวกโจร หลังจากนั้นข้าก็ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มาอยู่ที่นี่แล้ว”

“ข้าคิดว่าคาซัสต้องรอด” โซซาลโดรบอกอย่างมั่นใจ

แต่ในใจของโซซาลเดส ก็ยังหวั่นๆอยู่ เพราะตอนที่สู้รบด้วยกันกับเพื่อนรัก คาซัสก็ดูเหมือนได้รับบาดเจ็บสาหัส

แม้ว่าคาซัสจะมีฝีมือในด้านการต่อสู้ แต่พวกศัตรูมีกำลังเยอะกว่า ก็อาจพลาดได้

“ข้าก็หวัง ว่ามันจะยังมีลมหายใจอยู่”

ดวงตาของโซซาลเดสเหม่อมองไปทางเมืองเนิร์สอย่างมีความหวัง

จากนั้นทั้งสองหนุ่มต่างก็มองเข้าไปในบ้านที่มีหญิงสาวที่พวกเขาทั้งสองต่างก็รักนอนอยู่ เรื่องนี้สองหนุ่มต่างก็รู้สึกห่วงไม่น้อยไปกว่าเรื่องของเพื่อนรัก

ลมหายใจของคาซัสเริ่มขาดเป็นห้วงๆ เมื่ออยู่ใต้ร่างสาวน้อยนางหนึ่งที่กำลังโยกขย่มอยู่บนตัวเขาอย่างเร่าร้อน

“โอว สาวน้อย เจ้าช่างร้อนแรงเหลือเกิน”

หลังจากการสู้รบ เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ระหว่างทางกลับบ้านก็เจอผู้หญิงคนหนึ่งแต่งกายซอมซ่อวิ่งมาขอความช่วยเหลือ เขาจึงได้ช่วยนางเอาไว้ แล้วก็พานางกลับมายังบ้านของเขา

สายๆของวันต่อมาหลังจากร่างกายได้พักผ่อนเต็มที่ คาซัสก็ตื่นขึ้นมาใต้ผ้าห่มที่มีร่างเล็กเปลือยเปล่านอนอยู่เคียงข้าง นางบอกว่าเมื่อคืนเขาเป็นไข้สูงมาก นางจึงดูแลเขาทั้งคืนด้วยการใช้ร่างกายของนางแทนผ้าห่ม ห่มร่างให้เขาเพื่อมอบความอบอุ่น

ทว่าพอตื่นขึ้นมา เขากลับร้อนรุ่มยิ่งกว่าเดิม เมื่อเปิดผ้าห่มออกมาเห็นร่างนวลเนียนขาวผ่องนอนอยู่เคียงข้าง นางสวยน่ามองไปเสียทุกส่วน และมีรูปร่างส่วนโค้งส่วนเว้าและส่วนนูนน่าฟัดเอามากๆ แล้วจอมหื่นอย่างเขามีหรือจะทนไหว นางเองก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จนถึงนาทีนี้

ร่างหนาจับนางแมวยั่วสวาทพลิกลงนอนหงายใต้ร่างเขา เมื่อรู้สึกว่ากำลังจะทานทนต่อไปไม่ไหว เพราะนางโยกรัวเร็วเหลือเกิน เขาไม่ชอบให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายควบคุมเมื่อใกล้ถึงจุดไคลแม็กซ์ เพราะมันไม่สะใจ

“อ๊า...ซี๊ดดด” ความแข็งขันที่สอดลงมาช่างรุนแรงได้ใจเธอมากเหลือเกิน หญิงสาวครางซี๊ดด้วยความเจ็บปนความเสียวซ่าน

กายใหญ่หมุนควงสว่านสองสามรอบก่อนจะตอกตรึงลงมาเต็มแรง นางช่างรัดแน่นจนเขาแทบจะหายใจไม่ออก

“เร็วๆค่ะ...” หญิงสาวเร่งเสียงกระเส่า พลางร่อนสะโพกขึ้นหา สองมือเล็กจิกลงบนฟูกนุ่ม กอบกำจนมันยับย่น ใบหน้าสวยสะบัดไปมา เมื่อคาซัสทำตามที่ขอ

ชายหนุ่มซอยถี่รัวเข้าหาความคับแน่นที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวานที่หล่อลื่นแก่นกายอันเขื่องให้ขยับขับเคลื่อนในร่องสวาทได้อย่างรัวเร็ว ราวกับกระบอกลูกสูบของเครื่องจักรกล

“อา...ซี๊ด แบบนั้นแหละค่ะ” หญิงสาวครางไม่หยุด นี่ขนาดร่างกายของชายหนุ่มยังไม่เต็มร้อย เขายังมีแรงมากมายขนาดนี้ เธออดคิดไม่ได้เลยว่าถ้าคาซัสแข็งแรงเต็มที่เขาจะ ‘เอาดี’ ขนาดไหน

ดาริสายิ่งคิดก็ยิ่งเสียวกระสัน เธอกลายเป็นนางร่านรักก็เพราะไอ้พวกเดนนรกที่มันจับเธอไปทารุณ พวกมันให้เธอกินยาอะไรไม่รู้เพื่อสนองตัณหาของพวกมัน