กรงกรรม

66.0K · จบแล้ว
แอดอ้วน
34
บท
2.0K
ยอดวิว
8.0
การให้คะแนน

บทย่อ

ความรักที่มีไห้ผู้ชายคนหนึ่ง เธอทุ่มเททุกอย่างจนลืมคิดถึงตัวเอง เเต่สุดท้ายเธอก็ถูกผู้ชายคนนั้นทรยสความรักของเธอจนป่นปี้ ชีวิตผู้หญิงคนนี้จะเดินหน้าต่อแบบไหนไปติดตามกันเลยจ้า เธอจะโชคดีไปเจอคนที่เีกว่าหรือเธอจะต้องกลับมาทุกใจเหมือนเดิม

นิยายรักนิยายปัจจุบันนิยายรักโรแมนติกแก้แค้นนอกใจดราม่า

บทนำ

บทนำ

“ซี๊ดเเรงอีกอาส์”

“กรี๊ด ฮื่อๆไอ้นรก”สองขาแทบยืนไม่อยู่เมื่อได้เห็นภาพผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีกำลังร่วมรักอยู่กับผู้หญิงอื่นบนเตียงนี้คือเตียงของเรา

“เหี้ย”เมื่อฝ่ายเห็นภรรยาเลยรีบลุกออกจากผู้หญิงคนนั้นเเล้วดึงผ้าขนหนูมาปกปิดร่างกาย เขาตกใจที่ภรรยาของเขายืนอยู่ในห้องที่เขากำลังร่วมรักกับหญิงสาวคนอื่น เธอผู้เป็นเเฟนทั้งโกรธแล้วก็แค้นที่สามีตัวเองพาผู้หญิงอื่นมาร่วมรักในห้องมาร่วมรักในบ้านที่อยู่ด้วยกันมา เธอรีบกระโดดขึ้นไปบนเตียงและคอมผู้หญิงคนนั้นก่อนที่จะฟาดฝ่ามือลงไปที่ใบหน้าหญิงสาว

ผวะ ผวะ

“ไม่มีปัญญาหาผัวเองหรือยังไงห้ะ”เธอใช้มือซ้ายของเธอจิกผมของหญิงสาวคนนั้น และกระตุกขึ้นแล้วมือด้านขวาก็ตบเข้าไปที่ใบหน้าผู้หญิงคนนั้นหลายครั้งเธอไม่มีปัญญาสู้ หญิงสาวที่เป็นชู้อยู่ในสภาพที่เปลือยกาย ได้แต่เอามือกอดผ้าห่มเพื่อปิดหน้าอกของเธอไว้

“กรี๊ดฮื่อๆต้นช่วยเจนด้วยฮื่อๆ”ชู้รักของสามีเธอได้ร้องอ้อนวอนเพื่อไห้เข้ามาช่วย แล้วสามีของเธอก็ได้เข้ามาช่วยผู้หญิงคนนั้นโดยที่ พลักแฟนตัวเองออกด้วยความเเรงจนเกือบตกเตียง

“หยุดตยกูบอกไห้หยุด”ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีนั้นพลักภรรยาของตัวเองแล้วเข้าไปกอดผู้หญิง คนที่ตัวเองนั้นเอามารวมรักอยู่ที่บนเตียง ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนได้เเต่ร้องไห้แล้วยืนกำหมัดเพราะว่าสามีของตัวเองเลือกผู้หญิงคนใหม่เเละปกป้องเขา

“ทำไมมึงเลวแบบนี้ที่กูให้มึงทุกอย่างมันไม่เคยพอเลยใช่ไหมมึงเอามันมาเอากันบนเตียงกู หัวใจมึงทำได้ไงวะไอ้ต้นฮื่อๆกูเป็นเมียมึงกูเป็นเมียมึงไง”เธอมองหน้าสามีทั้งน้ำตาพูดออกไปโดยที่สามีนั้นยังใช้สองมือประคองผู้หญิงชู้รักคนนั้นอยู่บนเตียงปกป้องไม่ให้ภรรยาไปทำร้ายผู้หญิงคนนั้น

เราชื่อเตยอายุ 26 สูง168 น้ำหนัก 52 ส่วนสามีของเราชื่อพี่ต้นอายุ 28 เราทั้งสองคนคบกันมา5ปีเรามาอยู่บ้านพี่ต้น [ บ้านเช่า ] หลังจากเรียนจบพี่ต้นก็ได้ทำงานอยู่ในกรุงเทพฯส่วนเราก็ทำงานอยู่ในกรุงเทพฯเช่นกันบ้านของพี่ต้นอยู่ที่จังหวัดสระบุรีส่วนบ้านของเราอยู่ที่ภูเก็ตแต่เรามาเรียนที่กรุงเทพฯ เเล้วก็ฝึกงานกรุงเทพพร้อมกับทำงานที่กรุงเทพฯเลย พี่ต้นก็มาฝึกงานที่กรุงเทพฯเราเลยได้เจอกันคบกันตั้งแต่นั้นมาเราไม่เคยมีเรื่องทะเลาะคือพี่ต้นดูแลเราดีจนเราสองคนตกลงที่จะแต่งงานกันเก็บเงินร่วมกันมาเกือบ 5 ปีแต่พี่ต้นมาเปลี่ยนไปเมื่อ 3 เดือนก่อน พี่ต้นเริ่มใช้เงินเริ่มให้เราไปเบิกเงินมาหลายครั้งพอเราพูดเรื่องที่จะเอาเงินไว้จัดงานแต่งก็เกิดทะเลาะกันเรากับพี่ต้นกำลังจะแต่งงานกันในปลายเดือนหน้า เราเป็นคนบ้านๆคือพูดกูมึงแต่ก็ให้เกียรติคือเรียกพี่! ทำงานอยู่ที่ออฟฟิศบริษัทแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯนั่นแหละ ส่วนพี่ต้นเป็นเซลขายรถยนต์ วันนี้เราบอกกับพี่ต้นว่าเราจะไปดูงานกับเพื่อนแต่จริงๆแล้วเราไม่ได้ไปหรอกเราอยากเห็นกับตา

เราบอกกับพี่ต้นแบบนั้นเราก็นั่งแท็กซี่ออกไปแค่หน้าปากซอยแล้วก็เดินกลับเข้ามา แอบดูพี่ต้นเขาก็เอารถยนต์ออกไปเราเลยกลับเข้ามาอยู่ในบ้าน คนข้างบ้านเคยบอกกับเราเรื่องนี้แล้วว่าพี่ต้นเคยพาผู้หญิงเข้ามาในบ้านตอนที่เราไม่อยู่ แต่เราเลือกที่จะไม่เชื่อเพราะคิดว่าเขาใส่ร้ายแต่ทุกอย่างมันเริ่มเปิดเผยขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้เราเริ่มเชื่อ แล้วก็จะพิสูจน์เรานั่งอยู่ในบ้านได้สักพักเสียงรถก็ได้ขับมาจอดที่หน้าบ้านเรารีบวิ่งเข้าห้อง และไปยืนอยู่ในมุมที่มืดภาพบาดตาบาดใจก็เกิดขึ้นเราได้แต่ยืนเอามือปิดปากไว้น้ำตาไหลจนเราคุมสติไม่อยู่

“ฮื่อๆทำไมทำแบบนี้กูฮื่อๆทำไมวะทำไมทำไมวะทำไม”เราพุ่งไปหาพี่ต้นทุบหน้าอกเขาแต่เราถูกเขาผลักออกพี่ต้นยืนขึ้นและยังผลักเราล้มลงกับพื้นอีก

“ยังไม่รู้ตัวอีกหรอว่ากูเบื่อมึงแค่ไหนเตย”เบื่อหรอ คือตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาเขาไม่เคยแสดงท่าทีว่าเบื่อมีแต่เขาเริ่มเปลี่ยนไปแต่ไม่ได้เปลี่ยนไปขนาดนั้น พอเราได้ยินคำนี้เราเจ็บจนทำอะไรไม่ถูก

“ฮื่อๆเรากำลังจะแต่งงานกันพี่ต้นฮื่อๆทำไมมึงเลวแบบนี้”

“ออกไปจากบ้านกูซะจะไม่มีงานแต่งอะไรทั้งนั้นมึงก็เเค่ควายตัวหนึ่งที่กูเอาไว้เเก้ขัดออกไปจากบ้านกูซะ”ถ้อยคำที่พูดด่าพูดดูถูกที่ว่าให้เรานี่หรอคนที่เรารักคนที่เราฝากชีวิตไว้

“ฮื่อๆเอากุญแจรถกูมาสิ่เพราะว่ารถนั้นเป็นเงินของกู”

“แต่มันเป็นชื่อกูเตย มึงอ่ะออกไปจากชีวิตกูได้แล้วคนอย่างมึงอยู่ไปก็ถ่วงความเจริญออกไป”เราถูกเขาจับกะชากแขนดึงออกมาจากในบ้านแล้วพี่ต้นเหวี่ยงเราลงที่พื้นหน้าบ้านก่อนจะที่จะปิดประตูบ้านหนีเรา

“ฮื่อๆ”ชีวิตตอนนี้เหมือนไม่เหลืออะไรเลยทำไมทุกอย่างถึงได้พังแบบนี้ถ้าเราเชื่อพ่อกับแม่ตั้งแต่ทีแรกเราคงไม่ต้องเจ็บแบบนี้หรอกเราเชื่อมาตลอดว่าเขาเป็นคนดีและสามารถดูแลเราได้ รถคันนี้เป็นเงินเก็บของเราที่ไม่ใช่เงินร่วมกับเขา

“ฮื่อๆไอ้เลว”