Ep.2

เพราะคืนนี้เขาจะไม่ยอมให้สาวน้อยคนนี้ออกจากห้องไปไหนแน่ หากว่าเขายังไม่ได้แอ้มเธอ และยังไม่หมดแรง

แล้วชายแก่ที่ยังมีความต้องการสูง ก็โทรศัทท์สั่งแม่บ้านให้เอานมมาให้มีนชญาเสร็จ ก็เดินเข้ามานัวเนียเจ้าสาวสุดเซ็กซี่ของเขาอย่างหลงใหลเต็มไปด้วยไฟตัณหา

มีนชญาพยายามหลบหลีกการสัมผัสนั้น คล้ายอาการของหญิงสาวที่เอียงอายขวยเขิน ทว่าความเป็นจริงเธอรู้สึกขยะแขยงมากกว่า

“อย่าเพิ่งค่ะป๋าขา ใจเย็นๆสิคะ ขอมีนดื่มนมก่อนนะคะ นะคะป๋าขา” หญิงสาวพยายามทำเสียงอ่อนเสียงหวาน ดูแววตาเว้าวอน

เธอพยายามที่จะถ่วงเวลาเอาไว้ ไม่ให้เขาได้แตะต้องตัวเธอได้อีก แต่มีหรือที่เจ้าบ่าวอย่างนายอนันต์ ผู้กระหายในรสรักที่ไม่รู้จักพอ ที่เฝ้ารอคอยวันนี้มานาน จะยอมฟังคำหญิงสาวและทำตามที่เธอของ่ายๆ

เขายังคงระดมหอมแก้มนวลทั้งสองข้างของหญิงสาวไปหลายฟอด จนกระทั่ง

ก๊อกๆ...

แม่บ้านเอานมมาส่งแล้ว เจ้าของร่างสูงเกือบสองเมตร จึงเดินไปเปิดประตูและรับนมจากแม่บ้านมาให้มีนผกาดื่ม

หญิงสาวรีบรับแก้วนมมาไว้ในมือ แล้วดื่มต่อหน้าเขา แต่ก็ค่อยๆจิบไปเรื่อยๆ

“อุ้ย”

นมเกือบครึ่งแก้ว หกเลอะเทอะ อาบไปตามร่องอกอวบอิ่มและเนินทรวงขาวๆที่โผล่พ้นออกมา จนบราเซียชุ่มไปด้วยของเหลวสีขาว

พอคนที่กำลังกระหายนมจากเต้าแลเห็น กำหนัดของเขายิ่งพวยพุ่งขึ้นสูง แล้วก็เดินมาโอบกอดร่างเล็กทันทีด้วยท่าทางหื่นจัด แล้วจัดการปาดเรียวลิ้วลงเนินทรวงนั้นอย่างหื่นกระหาย

ทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผนการ ที่มีนชญาคิดและวางแผนเอาไว้แป๊ะ

‘ทุกอย่างจะต้องสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี แน่นอน’

หญิงสาวภาวนาในใจทุกวินาที

แล้วเธอก็พยายามสะกดจิตสะกดใจไม่ให้ขืนตัวออกจากวงแขนอันแสนน่าขยะแขยงนั้น

เธอฝืนใจอย่างที่สุด ที่ยอมให้ตาเฒ่าจอมหื่นกาม ล่วงเกินเธอ ด้วยการละเลงปลายลิ้นลงบนเนินทรวงของเธอ เขาขบเม้มไปทั่ว เล็มเลียไปทั่วทั้งเต้า ไปทั้งบราเซียผืนบาง

หญิงสาวภาวนาให้เขาอย่างเพิ่งถอดบราเซียเธอออกเลย และเธอก็พยายามที่จะให้เขาพุ่งจุดสนใจไปที่เนินทรวงของเธอให้มากที่สุด หลังจากนั้นก็สวดภาวนาในใจให้ยาออกฤทธิ์ไวๆ ด้วยใจที่หวาดหวั่นเป็นที่สุด

‘เมื่อไหร่ยาจะออกฤทธิ์เสียทีนะ เธอจะทนไม่ไหวแล้ว จะไม่ไหวแล้ว...ฮือ...’

ทุกวินาทีผ่านไปด้วยความทุกข์ทรมานใจ รู้สึกขยะแขยง จนแทบจะทนไม่ไหว เธอรู้สึกรังเกียจจนแทบจะอาเจียนออกมา

เวลาหนึ่งนาทีราวกับหนึ่งชั่วโมงที่ผันผ่าน

แล้วในที่สุด บราเซียตัวจิ๋วก็ถูกปลดออกอย่างง่ายดาย ด้วยมือหยาบกร้านของเขา

‘ไม่นะ...’

มีนชญารู้สึกใจหายวาบ ตกใจมากเมื่อเห็นว่าคนที่อยู่บนตัวเธอ สัมผัสตัวเธออย่างตะกละ ยังไม่มีทีท่าว่าจะหลับเลย

‘เธอจะรอดไหมนี่ ได้โปรด..ขอให้ยาออกฤทธิ์ไวๆด้วยเถอะ เธอทรมานจนจะขาดใจตายอยู่แล้ว เธอขยะแขยงการสัมผัสจากตาแก่คนนี้เป็นที่สุด’

“โอ้ว หนูสวยมาก หวานมาก อืม...”

มีนชญาแทบอยากกรีดร้อง และแทบจะร้องไห้ออกมา เมื่อปากร้อนๆของตาแก่ตัณหากลับ กำลังเอาปากเอาจมูกซุกไซ้ซอกคอเธออยู่ และกำลังจะเคลื่อนปากร้อนๆลงบนเนินทรวงที่ไม่มีอะไรปกปิดเลย

‘โอว...อย่านะ! ยาจ๋าออกฤทธิ์ซะทีซี่’

คนที่กำลังกลั้นใจ หลับตาปี๋แทบจะกลั้นใจตายลลงเดี๋ยวนั้นเลย เมื่อปากที่เต็มไปด้วยน้ำลายนั้น กำลังเคลื่อนต่ำลง ต่ำลง จนสัมผัสโดนเนินทรวงแล้ว และ...

“ทำไมฉันรู้สึกง่วงจังเลย”

นายอนันต์พยายามสลัดศีรษะไปมา เพื่อขับไล่ความง่วงงุนอออกจากหัว

เขาพยายามที่จะมองยอดทรวงสีสวยที่ทำกำลังชูช่ออยู่ตรงหน้า และก่อนที่ใบหน้าของเขาจะซบลงตรงร่องอกอวบ ร่างเล็กก็รีบถอยกายออกไปทางหัวเตียงอย่างรวดเร็ว ด้วยใจที่ยังเต้นระรัว

‘เธอรอดแล้ว รอดแล้วจริงๆ’

หญิงสาวหายใจหอบสะท้าน และแทบร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะรีบหาเสื้อคลุมมาสวมใส่แล้วย่องออกไปจากห้องหออย่างรวดเร็ว แล้วรีบเดินย่องไปยังอีกห้อง ที่หัวมุมสุดของคฤหาสน์ทันที