คลังหนังสือ
ภาษาไทย
นักเขียน
Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์
3.0M
จำนวนคำ
30
นิยาย

นิยาย

สวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น

4.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

ครั้งหนึ่งเคยให้ใจบุรุษจนตัวตาย กลับมาครั้งนี้นางจะทวงคืนความแค้นให้สาสม 'แม้ไม่ได้เกิดหรือตายวันเดียวคืนเดียวกันแต่ข้าจะรักและซื่อสัตย์ต่อท่านเพียงพระองค์เดียว' นั่นคือคำมั่นสัญญาที่ 'เฟิงซูเหยา' ให้ไว้กับบุรุษผู้หนึ่ง ผู้ที่เก็บนางมาจากกองขยะในตรอกมืดที่ไร้ผู้คนสัญจร ชุบชีวิตนางขึ้นมาเป็นองครักษ์เงาข้างกายเขา ทว่าเพียงรู้หน้ามิอาจเดาใจคนได้ ในวันที่นางมอบทั้งตัวและหัวใจให้เขาทั้งดวง คนผู้นั้นกลับตอบน้ำใจให้นางด้วย 'ความตาย' ชาตินี้เฟิงซูเหยามิอาจแก้แค้นคนที่หักหลังนางอย่างเลือดเย็นได้ ทว่าสวรรค์กลับเมตตาสงสารคนอย่างนางจึงส่งให้กลับมาเกิดใหม่ในร่าง 'ฟ่างเซียนเซียน' สตรีอ่อนแอเป็นที่รองมือรองเท้าสองแม่ลูกเมียรองที่คิดกำจัดนางออกจากตระกูลฟ่าง ตระกูลแม่ทัพใหญ่แห่งเมืองหลวงถังเหลียนจนนางถึงแก่ความตาย ขณะที่กำลังจะบรรจุร่างไร้วิญญาณนั้นลงโลงศพเพื่อนำไปฝังยังสุสานของตระกูลร่วมกับมารดา ทันใดนั้นเกิดฟ้าผ่าขึ้นมาเปรี้ยงใหญ่ที่หน้าเรือนหลานฮวา ร่างที่เคยไร้วิญญาณกระตุกครั้งหนึ่งก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง หากเพียงครั้งนี้ นางกลับมาด้วยจิตวิญญาณของเฟิงซูเหยา สตรีห้าวหาญ จับดาบเก่งยิ่งกว่าเย็บปักถักร้อย มันผู้ใดที่เคยทำร้ายร่างกายนี้ไว้ ครั้งนี้เฟิงซูเหยาผู้นี้จะเอาคืนแทนให้อย่างสาสม รวมถึงคนที่หักหลังนางอย่างเลือดเย็นผู้นั้น!!

นิยายจีนโบราณจบแล้ว

Tea Time ชา(ม)รัก

137·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

‘เขา’ คือผู้ชายที่ชอบดื่มกาแฟยิ่งกว่าน้ำเปล่า ส่วน ‘เธอ’ จะเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นติดน้ำชาจนลืมกาแฟ ========== “คุณน้ำชาว่าแบบนี้พอใช้ได้ไหมครับ” ชลศึกษ์ชูช่อกุหลาบในมือให้หญิงสาวดู ชาวิมลมองแว๊บแรกก็คิดว่ามันสวยงามดี ถ้าเขารู้จักม้วนริบบิ้นให้เป็นม้วนๆ ดูมีลูกเล่นหน่อยถือว่าสวยมากทีเดียว “สวยค่ะ” เธอเอ่ยชมคนตัวโตที่ทำหน้าอย่างมีความหวังเพื่อรอฟังคำชมของตนเอง “ดีใจจัง งั้น... นี่ครับ” “...” ชาวิมลถึงกับเลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่อจู่ๆ ชลศึกษ์ก็ยื่นช่อดอกไม้ที่เขาเป็นคนทำให้ตนเอง “ดอกไม้สวยๆ ควรคู่กับคนสวยๆ อย่างคุณน้ำชา” “รับดอกไม้ไปแล้ว ไม่ทราบว่าอยากจะรับหัวใจสักดวงไปดูแลเพิ่มหรือเปล่าครับ”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ห้องนี้คุณผีหล่อ

158·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

ฉันชื่อเซียมซี ฉันเป็นคนที่มีความสามารถพิเศษคือสามารถสื่อสารกับวิญญาณคนตายได้ และจู่ ๆ ฉันก็ได้มอบหมายภารกิจอันใหญ่หลวงจากท่านยมทูต "จงจำเอาไว้ เจ้าต้องโปรดสัตว์ผู้นี้ด้วยความจริงใจของเจ้า แล้วชีวิตเจ้าจักเปลี่ยนไปตลอดกาล..." ใครจะรู้ว่าหลายวันต่อมาฉันจะได้เจอกับสัตว์(ประเสริฐ) ที่ท่านบอกไว้จริง ๆ คำแรกที่เขาพูดกับฉันคือ "คุณช่วยผมตามหาร่างได้มั้ยครับ" ทว่าทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายเมื่อวิญญาณที่ฉันต้องช่วยดัน ความจำเสื่อม! "นายช่วยพยายามนึกให้มากกว่านี้ไม่ได้หรือไง?" "ผมพยายามแล้ว" อีกตนตอบแบบหน้านิ่วคิ้วขมวด "ชื่อก็จำไม่ได้ บ้านอยู่ไหนก็ไม่รู้อีก แล้วแบบนี้นายจะให้ฉันช่วยตามหาร่างจากที่ไหน" ความบันเทิงจึงเกิดขึ้นเมื่อฉันมีเวลาเพียงแค่สามเดือนในการช่วยเขากลับเข้าร่าง

นิยายรักจบแล้ว

ทะลุมิติมาเป็นลูกกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง

4.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

"ตะกละ แม้ในความฝันก็ยังคิดแต่เรื่องกิน" ตงเปียนอ๋องส่ายศีรษะไปมาอย่างเอือมระอา มือหนาเอื้อมหยิบผ้าที่สาวใช้พาดไว้บนกะละมังเช็ดลงไปบนมุมปากจิ้มลิ้มลวก ๆ พร้อมสายตาที่บ่งบอกว่าขยะแขยงกริยานางยิ่งนัก "หอมจัง" จมูกเชิดรั้นเริ่มสูดดมตามหาต้นตอของกลิ่นอันหอมหวน "นี่เจ้า!" ตงเปียนอ๋องผู้สง่างามรักความสะอาดและไม่เคยต้องกายสตรีนางใดมาก่อนถึงกับทำตัวไม่ถูกเมื่อคนบนเตียงคว้ามือเขาเอาไว้แน่น "อืม หอม... น่า...กิน" ง่ำ ๆ... "เจ้า!" ใครจะไปคิดว่าจู่ ๆ คนที่หลับอยู่จะคว้ามือตนไปงับจนเกิดรอยฟัน "เจ้ากล้ากัดข้า!" เสียงขบกรามกังกรอด ดวงตาขึงดุจ้องอย่างอาฆาต ตงเปียนอ๋องค่อย ๆ ก้มลงไปจ้องใบหน้าสวยหวานที่มองยังไงก็หลับอยู่ หากแต่เวลาต่อมากลับเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้น หมับ! พึ่บ..! "อุ้บ!" หลันจินเยว่ที่กำลังฝันถึงอะไรบางอย่างคว้าเข้าที่ชุดผ้าไหมปักเลื่อมลายสวยงามที่ตงเปียนอ๋องเฟยหลงเพิ่งไปเปลี่ยนมา ด้วยความที่เจ้าของชุดไม่ทันตั้งตัวทำให้เสียหลักล้มลงจนริมฝีปากทั้งสองประกบกันแนบสนิท

นิยายจีนโบราณจบแล้ว

แพ้ทางรักรุ่นพี่หน้ามึน

1.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

"ผมขอบอกพี่ชัด ๆ ตรงนี้เลยนะ ผม ชอบ ผู้ หญิง" "ครับ พี่ก็ชอบเราเหมือนกัน" ให้ตายเถอะ! แล้วจะไม่ให้ผมเรียกไอ้พี่ซันว่าหน้ามึนได้ยังไง ในเมื่อมันทั้งหน้าด้านหน้ามึนเอาแต่ใจขนาดนี้! . . "พี่ถามแค่ว่าชอบหรือไม่ชอบ" อะไรของไอ้พี่ซัน ผมก็ตอบไปแล้วจะถามย้ำอะไรอีก "ชอบ พอใจยัง" เพื่อตัดความรำคาญผมเลยตอบให้มันตรงความต้องการคนเอาแต่ใจอีกครั้ง "ชอบพี่?" รีบตวัดไปมองหน้าคนขี้ตู่ "พี่ถามผมว่าชอบโรงหนังนี่ไหมไม่ใช่เหรอ" "เปล่านะครับ พี่ถามแค่ว่าชอบไหม"

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ชินอ้ายเตอ คนนี้ที่ผมรัก

540·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

พันห้าเป็นเหตุ เมื่อป่านรักกำลังถูกอดีตคนรักตอแย เธอจึงจับพลัดจับผลูคนแปลกหน้ามาเป็นไม้กันหมา ทว่าใครจะไปรู้ว่าผู้ชายคนนั้นกลับจริงจังกับเธอถึงขั้นตามตื๊อไม่เลิก . . "ช่วยฉันหน่อย เดี๋ยวให้พันห้า" หมอนั่นหันกลับมามองฉันด้วยแววตาเรียบนิ่งก่อนจะขยับปากโต้ตอบ "พันห้า?" เขาเลิกคิ้วถามกลับอย่างไม่เข้าใจ "อืม เดี๋ยวจ่ายสดหลังจบงาน" ฉันกระซิบบอกพร้อมมองอีกคนที่กำลังจะเดินมาทางนี้แล้ว "พันห้าไม่เอา...ได้ไหม?" อะไรของหมอนี่เงินตั้งพันห้าเชียวนะ ได้บุหรี่ไปดูดตั้งหลายซอง "แล้วนายอยากได้อะไร" ถามกลับเสียงหงุดหงิด ทว่าคำพูดที่เขาพูดต่อมาทำเอาฉันชาไปทั้งตัว "อยากได้พี่" "..." "มาเป็นแฟนผมแทนแล้วกัน" ดะ เดี๋ยวสิ! สมัยนี้เขาขอเป็นแฟนกันง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอวะ? "เอาไม่เอา แฟนเก่าพี่กำลังมา"

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

My Girl รักจังยัยจอมตื๊อ

7.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

“พี่บุรินใจร้าย” เหลือบมองเห็นคนเมาเริ่มตาปรือคล้ายจะหลับแต่ยังฝืนเอาไว้ “เนตรชอบพี่ พี่ไม่รู้เหรอ” ผมว่าเธอเริ่มจะอยู่ในโลกส่วนตัวโดยที่ลืมไปแล้วมั้งว่าผมอยู่ตรงนี้ “เนตรไม่เลิกหรอก เนตรจะตามตื๊อพี่” ตาเธอหลับแต่ปากยังขยับพูด “พี่บุริน คนใจร้าย” เสียงเธอเริ่มแผ่ว “ใช่ครับ พี่เป็นคนใจร้าย” รถจอดสนิทข้างทางอีกครั้ง ก่อนที่ผมจะค่อย ๆ โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ ๆ คนที่หลับสนิท น้ำลายก้อนใหญ่ ๆ ถูกกลืนลงคอ ก่อนที่ความอุ่นวาบจะจรดลง บนริมฝีปากคนตัวเล็กที่หลับไม่รู้ตัว “เป็นผู้หญิง อย่าให้ท่าจูบผู้ชายก่อนอีกนะครับ”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

Unloved ใจลวงรัก

8.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

'เขา' เกลียดวิธีถูกคลุมถุงชนกับเธอ และ 'เขา' เกลียดการที่เธอขอหย่าในเวลาต่อมา หลายๆ คนบอกว่า การได้แต่งงานกับผู้ชายรวยๆ คนหนึ่งคือความสุขที่สุดของผู้หญิง แต่สำหรับฉัน... การได้เลิกกับสามีที่แสนจะรวยล้นฟ้า แต่โคตรเจ้าชู้คือความสุขที่สุดของชีวิตต่างหาก "ช่วยเซ็นใบหย่าให้อัยญ์ด้วยค่ะ" ฉันไม่รอให้เสียเวลา เอ่ยปากบอกความต้องการออกไป "ใบหย่า?" คิ้วหนาเลิกขึ้นถามเสียงงุนงง "ค่ะ แล้วเฮียลัคจะไป 'เอา' กับผู้หญิงสักกี่คนก็แล้วแต่เฮียเลย" #หมามองเมีย

นิยายรักจบแล้ว

S.K.Y. Sexy Kiss You เทียนเผารัก

1.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

เขาเคยปรามาสไว้ว่าจะเป็นเทียนที่แฝดเผารักของเธอ ทว่าอีกคนกลับรุกหนักจนใจที่แข็งดั่งหินผาเริ่มละลายอย่างไม่รู้ตัว "เฮียเทียนหล่อจัง" ฟอด~ มัวแต่คิดเรื่อยเปื่อยจนลืมป้องกันคนด้านบนทำให้ถูกหอมเข้าที่แก้มด้านซ้าย ตัวหลั่นเทียนแข็งทื่อเหมือนกลายเป็นหินกับสิ่งที่เกินรับไหว เอาอีกแล้ว ยายบ้านี่ถึงเนื้อถึงตัวอีกแล้ว "สกาย!" นับว่าเป็นครั้งแรกที่รุ้งนภาถูกเขาเรียกชื่อเล่นแบบนี้ ถึงแม้น้ำเสียงจะเหมือนโมโหก็ตามเถอะ "ครับ เรียกกายทำไมเหยอ" รู้สึกว่ายิ่งนานเข้า รุ้งนภายิ่งเหมือนเด็กไปทุกวินาที หรือเป็นเพราะสติเธอที่เริ่มหดลง ทั้งศัพท์บ้าบ้อที่พูดออกมาทั้งนิสัยมีแต่หัวจะปวดหากปล่อยไว้แบบนี้ "นี่เมาจริงหรือกำลังแกล้ง?" หลั่นเทียนดันไหล่เล็กเอาไว้ไม่ให้เธอโน้มกายลงมาทาบทับเขาได้อีก แต่พอเป็นท่วงท่านี้แล้ว ไอ้อกตู้ม ๆ มันกลับยั่วยวนสายตาจนต้องหันไปมองอย่างอื่นแทน "ตัวเฮียเทียนหอม หอมเหมือนเทียนหอมเลย"

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

Don't touch me ห้ามรัก

8.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

เธอคือผู้หญิงที่เขาเกลียดเข้าไส้ ด้วยความเข้าใจผิดจึงทำร้ายเธอทั้งตัวและหัวใจ หวังให้ตกนรกมอดไหม้ไปด้วยน้ำมือของเขา "ไหว้พี่เขาสิหนูอิม" "สวัสดีค่ะพี่..." หนูน้อยมองหน้าคุณลุงที่บอกให้เธอไหว้ผู้ชายตรงหน้า แต่กลับไม่บอกชื่อให้เธอเรียก "พี่เขาชื่อ อินทรี" ธนากรยิ้มขำที่เด็กน้อยตรงหน้าช่างใสซื่อเหมือนแม่เธอจริง ๆ "สวัสดีค่ะพี่อินทรี หนูชื่ออิมเมจนะคะ" เด็กน้อยอิมเมจยิ้มร่าให้กับคนที่ตัวเองเรียกพี่ "ลูกเมียน้อยคืออะไรคะ" เด็กน้อยอิมเมจถามด้วยใบหน้าสงสัยปนอยากรู้ด้วยความไร้เดียงสา "คือ..." ธนากรไม่อยากจะอธิบายคำนี้ให้เธอรู้เลยจริง ๆ "หมายความว่า แม่เธอเป็นผู้หญิงที่อยากได้ผู้ชายคนอื่นยังไงล่ะ" เขาเกลียดพ่อ... ที่ไม่ดูดำดูดีทำให้แม่ต้องเจ็บช้ำน้ำใจจวบจนวินาทีสุดท้าย เขาเกลียดเธอ... ที่เข้ามาทำลายชีวิตครอบครัวเขาจนย่อยยับ และเขาสาบาน... นับตั้งแต่นาทีนี้เป็นต้นไป เขาจะเอาคืนเธอแทนแม่ที่จากไปอย่างสาสม จะให้เธอชดใช้บาปที่แม่เธอแย่งเสาหลักครอบครัวเขาไปอย่างไม่ให้อภัย "ตอนนี้ฉันจะยอมเรียกเธอว่าน้อง แต่เมื่อฉันทำเธอท้อง จะขยี้เธอด้วยคำว่า 'เมียน้อย' " นั่นคือสิ่งที่อินทรีให้คำมั่นสัญญากับตัวเอง

นิยายรักจบแล้ว

King of red

1.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

'ไซรัส' คือผู้ชายที่ปากกับใจไม่ตรงกัน พูดจาห่าม ๆ ห้วน ๆ เขาคบเธอเพื่อหวังแก้แค้นพี่ชายเธอ ทว่าพอเวลาผ่านไปกลับไม่รู้ตัวเลยว่า หัวใจเขาค่อย ๆ ถูกละลายความแค้น แปรเปลี่ยนเป็นรัก ด้วยความจริงใจของคนที่เขาดึงเธอเข้าสู่วังวนการแก้แค้นนี้ "เลิกสำออย กลับได้แล้ว" ฉันมองหน้าเขาพร้อมริมฝีปากที่เม้มเข้าหากันแน่น รู้สึกน้อยใจกับคำพูดนั้นของเขา "เม่ยไม่ได้สำออยสักหน่อย" เสียงแผ่วขึ้นมา ก้มหน้ามองข้อมือตัวเองที่เจ็บแปลบ ๆ "อ้าว จะไปไหนกันคะคู่รักคู่นี้" เสียงทิฟฟี่ดังขึ้น สงสัยจะเต้นพอแล้ว "มีอะไรหรือเปล่า" อิงอิงช่างสังเกตถามขึ้น "เพื่อนเธอเมาแล้ว ฉันจะพากลับ" ไซรัสชิงตอบเพื่อน ๆ แทนฉัน "ชะนีน้อยเมาแล้วเหรอลูก งั้นกลับดี ๆ อย่าดื้อกับเฮียไซรัสละ" ทิฟฟี่ขยิบตาใส่ฉันเหมือนมีเลศนัย ยัยบ้านี่ต้องคิดอะไรอกุศลอยู่แน่เลย! "แล้วนี่จะกลับบ้านเลย" "กลับคอนโดฉัน" "..." ได้แต่อ้าปากค้างเมื่อไซรัสตอบอิงอิงไปแบบนั้น "เม่ยจะกลับบ้าน" ฉันดึงดัน "ดึกแล้ว คอนโดฉันใกล้กว่า" เขาว่า "เม่ยรอกลับพร้อมเพื่อนก็ได้" "อย่าเถียง กลับ!" ไซรัสไม่ฟังอะไรฉันเลย เขากึ่งลากกึ่งจูงฉันออกมาจากตรงนั้นทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ร่ำลาเพื่อน ๆ

นิยายรักจบแล้ว

Fiance & facety!

1.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

จู่ๆ น้องสาวต่างสายเลือดก็ต้องการแย่งคู่หมั้นของพี่สาวอย่างฉัน "ขอได้ไหมผู้ชายคนนั้น" ในเมื่อเธอหน้าด้านขอ ฉันก็ใจกว้างพอที่จะให้เธอลองแย่งดู "ได้สิ ฉันใจกว้าง แต่มีข้อแม้..." "ถ้าในหนึ่งปีร่างกายเธอมีรอยสักจากฝีมือเขา" ฉันเว้นช่วงไว้เพื่อสูดหายใจพร้อมเอ่ยต่อ "และครอบครองหัวใจเขาได้ ฉันจะยกเขาให้โดยไม่มีข้อแม้อะไรเลย" ส่วนอีกด้าน... คู่หมั้นที่ขึ้นชื่อว่ารักฉันนักรักฉันหนาและไม่ชอบให้ร่างกายฉันมีรอยบอบช้ำ วันนี้เขากลับทำมันเอง “เฮ้ย! ยีนส์” หมับ! ฉันมองเจ้าของเสียงนั้นที่มาพร้อมแรงกระชากที่ข้อมือฉันเพื่อให้ถอยออกมาจากร่างน้องสาวสุดที่รักของเขาอีกคน “ทำไมต้องรุนแรง” การ์เซียบีบข้อมือฉันแรงขึ้น เขาโกรธที่ฉันตบหน้าผ้าแพร “ถ้ายีนส์พูด เฮียจะเชื่อมั้ย?” ฉันสะบัดมือออกจากมือหนาที่บีบข้อมือฉันไว้แรงระดับหนึ่ง พร้อมเหลือบมองรอยแดงปื้นใหญ่รอบข้อมือตัวเองก็ได้แต่แค่นหัวเราะในใจ เขาทำมัน เขาทำร่างกายฉันมีรอยช้ำ และในเวลาต่อมาเขากลับ... "มีคนฝากนี่มาให้พี่ยีนส์” เด็กคนที่กำลังกระหืดกระหอบยื่นถุงบางอย่างมาให้ฉัน “ให้พี่?” ฉันชี้นิ้วเข้าหาตัวเองเพื่อจะยืนยันว่าไม่ผิดคน “ฮะ เขาบอกว่าให้ทาด้วย ห้ามดื้อ” ฉันแค่นหัวเราะเบาๆ เพราะรู้ดีว่าใครเป็นเจ้าของสิ่งนี้ และไม่ต้องเดาให้ยากว่าในนั้นมันต้องเป็นยาทาลดบวมช้ำแน่นอน “ขอบใจ” “ไม่เป็...น ไร” ตุ้บ! “ฝากบอกเจ้าของสิ่งนี้ด้วยนะ ว่าฉันไม่ต้องการ ฉัน ‘เจ็บ’ เองก็หายาทาเองได้” ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ เป็นคู่หมั้นที่ไม่อ่อนหวานไม่เคยอ่อนโยนไม่แน่ฉันอาจจะเสียคนรักให้กับน้องสาวคนนั้นก็ได้ แต่ไม่รู้ทำไมยิ่งฉันแข็งข้อและทำใจแข็งเพื่อพิสูจน์บางอย่าง คำพูดของเขาก็ยิ่งกัดกล่อนฉันให้อ่อนยวบทุกครั้ง “เวลาอยู่กับฉัน เธออ่อนแอได้เสมอ” “อ่อนแอเหมือนหนูยีนส์คนก่อนได้ไหม” “อ่อนแอ ให้ผู้ชายคนนี้ได้ดูแลบ้าง” แววตาเขาสั่นไหวเล็กน้อย “แค่สักนิดก็ยังดี” บทพิสูจน์ 'หัวใจ' ของ 'การ์เซีย' ที่ฉันท้าขึ้นมันจะได้ผลมากน้อยแค่ไหนกันนะ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

Unable lovely ขอแค่ได้รัก

2.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

มักจะมีคำสองคำเป็นเส้นบาง ๆ เหลื่อมล้ำกันอยู่ในทุกการกระทำของคนเรา นั่นคือคำว่า 'ชนะ' หรือ 'พ่ายแพ้' สำหรับฉัน คำว่าชนะ คือต้องได้เขามาครอบครองทั้งตัวและหัวใจ ส่วนคำว่าพ่ายแพ้คือ ฉันจะไม่ได้อะไรกลับมาเลยแม้แต่ 'หัวใจของตัวเอง' - เจ้าจันทร์ จันทรารัตน์ - สำหรับผม มีอยู่สองคำที่กำลังหลอกหลอนนั่นคือ 'ลืมเธอ' หรือ 'ลืมไม่ลง' และผมพร้อมจะเลือกคำหลัง เพราะไม่ว่าใครจะเข้ามาในชีวิต ผมก็ไม่อาจจะลืมเธอคนนั้นได้ - ราชย์ ราชันย์ - "ไม่ต้องพูดเยอะค่ะ นั่งตรงนี้ นิ่ง ๆ ที่เหลือเดี๋ยวเจ้าจันทร์จัดการเอง" กดไหล่หนาให้นั่งลงกับเก้าอี้ตัวเดิมก่อนจะใช้นิ้วทั้งห้าสางผมนุ่มสลวยสีแสบตาแล้วใช้ไดร์ค่อย ๆ เป่าผมที่ชุ่มให้แห้ง "มันร้อน!" เสียงร้องแบบไม่ชอบใจดังขึ้น มีส่งตาขวางให้ฉันอีก "ไหนบอกว่าโตแล้วงั้นก็อย่าง้องแง้งงอแงเป็นเด็ก ๆ สิ" ย้อนคืนซะเลย คนอะไรกลัวแม้แต่ไดร์เป่าผม "จะทำก็รีบ ๆ ทำ ยุ่งชะมัด!" ฮึบไว้เจ้าจันทร์ ที่เธอทำอยู่เพื่อตัวเขาที่ไม่สบาย และเพื่อเจ๊แยมโรลที่อุตส่าห์ฝากฝังให้ดูแลญาติเธอ "รีบอยู่แล้วค่ะ เสร็จไวก็ออกจากห้องนี้ไว เพราะงั้นโปรดให้ความร่วมมือด้วย" เหน็บเขาแต่เจ็บเอง ชอบจังเลยไอ้ความเจ็บ ๆ คัน ๆ ที่หัวใจน่ะ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

Breakin' heart ทลายหัวใจ ผู้ชายไร้ใจ

1.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

ชีวิตของผู้หญิงที่ชื่อ 'ไฉ่หง' นอกจากจะสูญเสียความทรงจำแล้วฉันยังเกือบถูกรุมโทรม แต่ฟ้ายังมีตาส่งคนดีมาช่วยไว้ได้ทัน และนั่นคือจุดเริ่มต้นของฉันกับเขา ตั้งแต่ที่ฉันตามมาเพื่อตอบแทนบุญคุณของเขาฉันกลับได้รับแต่ความรังเกียจเดียดฉันท์ สายตาที่เบื่อหน่ายและหงุดหงิดใจเวลาเห็นฉันอยู่ในสายตา แต่นานวันเข้าหัวใจฉันกลับไม่รักดีแปรเปลี่ยนจากแค่ต้องการตอบแทนพระคุณกลับกลายเป็นอยากครอบครองหัวใจเขา “อย่าเสนอหน้าเข้ามาพื้นที่ส่วนตัวฉันอีกเป็นครั้งที่สอง” น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมที่ดังรอดไรฟันนั้นยังไม่น่ากลัวเท่ากับแววตาที่เหมือนราชสีห์กำลังอยากฉีกกระชากร่างของเหยื่อที่ไม่มีค่าตรงหน้า “หงส์เป็นห่วงนี่คะ ว๊าย!” แค่เอ่ยคำว่าเป็นห่วงแค่นี้ คนใจร้ายถึงกับผลักฉันล้มลงพื้นอีกครั้ง “เก็บความเป็นห่วงของเธอไว้ตรงนั้นแหละ ฉันไม่เคยอยากได้ไอ้ความเป็นห่วงจากผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้น” ‘คนไม่มีสิทธิ์ ต่อให้ดิ้นให้ตายยังไงมันก็ไม่มีสิทธิ์อยู่วันยันค่ำ จำใส่หัวสมองน้อยๆ ของเธอเอาไว้ไฉ่หง’ แต่ในวันที่ฉันกำลังจะตัดใจจากเขา ยูกิกลับกลายร่างเป็นเทพบุตรหลอกล่อหัวใจฉันให้พองโตอีกครั้ง “ปากแตก” สายตาดุดันกำลังต่อว่าฉัน “อื้อ เจ็บ” ฉันบอกเขาทั้งๆ ที่เขายังค้างนิ้วไว้ที่ริมฝีปากไม่ให้หุบติดกัน “แบบนี้ต้องรักษา” ฉันกำลังงงกับคำพูดของยูกิ แต่ก็เข้าใจในเวลาต่อมา คำว่า ‘รักษา’ ของเขามันเผด็จการที่สุด ยูกิโฉบริมฝีปากหนาของเขามาใกล้ริมฝีปากบางของฉัน ลิ้นชื้นสีแดงระเรื่อถูกส่งออกมานอกริมฝีปากหนานั่น แตะลงยังริมฝีปากด้านในฉันที่เป็นแผล ความรู้สึกแสบเมื่อมีอะไรแตะโดนแผลไม่ส่งผลต่อหัวใจฉันเท่ากับความเสียวซ่านที่ถูกปฏิบัติด้วยความอ่อนโยน ฉันได้แต่ท่องจำเอาไว้ในใจตลอดเวลา ‘เจ็บแล้วจำคือคน แต่ถ้าเจ็บแล้วยังจะทนเธอจะตายเข้าสักวัน ไฉ่หง’ แล้วแบบนี้ฉันจะเลือกเดินทางไหนดี ระหว่าง ปล่อยให้หัวใจเดินตามสิ่งที่ปรารถนา หรือ หักดิบหัวใจดวงน้อยๆ ของตัวเองเสียแต่เนิ่นๆ

นิยายรักจบแล้ว

Keen on you หัวใจคลั่งรัก

9.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

เพลิงกัลป์ มาเฟียที่ใคร ๆ ต่างเกรงขาม และคิดว่าเขาไร้หัวใจ หากแต่ทุกคนไม่รู้ ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่ง ท่าทางแสนเย็นชานั้น เขามีความอบอุ่นซ่อนอยู่ และพร้อมจะมอบให้เธอแค่คนเดียว ============= “อ้าปาก” “คะ?” คิ้วย่นเข้าหากันเมื่ออีกคนใช้ส้อมพันเส้นสปาเกตตีที่ฉันทำแล้วยกมาจ่อตรงหน้า “อ้าปาก” ครั้งนี้ไม่ถามมากความเพราะดูจากแววตาแล้วคุณเพลิงกัลป์ไม่น่าถามครั้งที่สาม “อร่อยไหม” ก็ต้องอร่อยสิ ฉันเป็นคนทำนะ! “เฮียเพลิงไม่ทานเหรอคะ” พอเคี้ยวเสร็จกลืนอาหารเรียบร้อยก็ถามเขาออกไปทันที “กินสิ” สิ้นสุดคำพูดนั้น สปาเกตตีคำโตก็ถูกยัดเข้าปากเขาทันที นะ...นั่นส้อมที่เขาเพิ่งป้อนฉันนะ! “หวาน” เอียงคอเล็กน้อยเมื่อเขาบอกว่าอาหารที่ฉันทำมันหวาน “แต่หนูใส่น้ำตาลแค่ปลายช้อนชาเองนะคะ” ที่เฮียเทพบอกว่าเขาไม่กินหวานหรือว่าไม่ใส่น้ำตาลเลย? “น่าจะหวานเพราะปากเธอ” “อร่อยที่สุด” พอหมดจานคนที่เอาแต่ป้อนฉันสามคำต่อเขาหนึ่งคำจนหมดจานกลับบอกว่าอาหารมื้อนี้อร่อย “เฮียเพลิงทานนับคำได้ แกล้งชมหรือเปล่าคะ” บางทีก็สงสัยที่เขาไม่ค่อยทานเอาแต่ป้อนฉันเพราะว่าอาหารไม่ถูกปากหรือเปล่าเลยกลบเกลื่อนโดยให้ฉันกินให้หมด “แกล้งชมที่ไหน อร่อยจริง ฉันไม่เคยกินอาหารมื้อไหนที่อร่อยเท่าวันนี้มาก่อนเลย”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

You're my mind มิอาจเลิกรัก

7.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

'เขา' คือเพลย์บอยที่สาวๆ ต่างหลงใหล และ 'เธอ' คือคนกุมหัวใจเขาไว้เพียงแค่คนเดียว "นี่นาย!" ดอกเบี้ยอาศัยจังหวะเผลอนั่งลงกับพื้นเพื่อผูกเชือกรองเท้าให้ฉันจนได้ "ทีหลังให้ผูกแน่นๆ เวลาเดินก็หัดสังเกตบ้าง" "..." "ขืนหลุดกลางทางมองไม่เห็นเหยียบสายหกล้มมาจะเจ็บตัว" บ่นเหมือนคนแก่เลย "รักไม่ใช่เด็กสามขวบนะคะ" ฉันเถียงกลับ "ครับ แสนรักคนสวยโตแล้ว" "โตพอที่จะเป็นแฟนพี่ดอกเบี้ยคนนี้" ฉ่า~~ รู้สึกถึงใบหน้าที่เห่อร้อน ทำไมเขาถึงได้หน้ามึนแบบนี้กันนะ เล่นอยากหยอดมุขจีบเมื่อไหร่ก็ทำเลยว่างั้น ไม่สงสารหัวใจดวงน้อยๆ บ้างเลย ฮื่อๆ แต่สุดท้าย... เธอกลับทิ้งเขาไปอย่างเลือดเย็น "ภรรยาคุณชื่ออะไรคะ" ฉันตัดสินใจถามออกไป "หึ นี่เล่นปาหี่กันอยู่เหรอแสนรัก อ้อ หรือว่าเพราะเปลี่ยนชื่อเป็นต้องรักแล้วเลยลืมผัวเก่าคนนี้" เมื่อมีโอกาสพบกันอีกครั้ง เขาเลยต้องเคลียร์เอาหัวใจคืนจากเธอ บทสรุปของเรื่องราวจะจบลงตรงไหน เขาจะได้หัวใจคืนจากคนใจร้าย หรือ... ดำดิ่งรักเธอยิ่งกว่าเดิม

นิยายรักจบแล้ว

So sorry โทษทีเมียผมดุ

4.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

‘เขา’ พร้อมจะละลายหัวใจของพวกคุณ ระวังจะหลงรักผู้ชายที่ชื่อ ‘ชานนท์ เลิศวัฒนานนท์’ . . "อยากป่วย" "คนบ้าที่ไหนเขาอยากป่วย" พูดตลกไปหน่อยไหมชาน "นี่ไง" "บ้า" "อยากป่วย" ชานนท์เอื้อมมือมาหยุดมือฉันที่ซับน้ำบนผมเขา ก่อนจะดึงมือฉันมาวางไว้ตรงใบหน้า ชานนท์คับให้ฉันกอบกุมกรอบหน้าทั้งสองข้างของเขาไว้โดยมีมือเขาจับตรงข้อมือฉันไว้เบาๆ "เจ็บ" แววตาออดอ้อนส่งตรงมายังฉัน ไม่ต้องอธิบายมากไปกว่านี้ฉันก็เข้าใจคำว่าเจ็บที่เขาบอก "หยีขอโทษ" มือซ้ายฉันลูบใบหน้าซีกขวาที่เผลอตบเขาเมื่อตอนเย็นแผ่วเบา ในใจรู้สึกปวดหน่วงจนเกือบร้องไห้ออกมา "อือ ไม่เป็นไร" ชานนท์ส่ายหน้าไปมา ก่อนที่มือหนาทั้งสองข้างของเขาจะวางทาบบนหลังมือฉันทั้งสองข้าง "ตบอีกก็ได้" "ตบจนกว่าจะหายโกรธพ่อ"

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

Just a fiance ว่าที่คู่หมั้นตัวร้าย

39.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

'ซาดีนส์' คือเจ้าของฉายาเสือร้อยรักที่เพื่อนสนิทฉันเล่าให้ฟัง และที่สำคัญเขาคือ เจ้าชายในวันเด็กที่ฉันตามหามาตลอด 17 ปี แต่การเจอกันครั้งแรกของเรามันดันเป็นสถานการณ์ที่ชวนให้เข้าใจผิด “โอ๊ย! แทงเบาๆ สิวะ” ฉันหยุดขาไว้เพื่อที่จะเงี่ยหูฟังบทสนทนา “ไอ้ห่า! แทงทีละนิดมันจะไปเสร็จอะไร เนี่ยแบบนี้แหละดีแล้ว แทงครั้งเดียวมิดเลย เจ็บ แสบดีมั้ยล่ะ ฮ่าๆ” ทั้งสองเสียงที่คุยกันดันเป็นเสียง... ผู้ชาย ทั้งสถานการณ์และสถานที่เกิดเหตุมันชวนให้ฉันเข้าใจผิดคิดว่าทั้งคู่เป็นมนุษย์สายเหลืองที่กินกันเอง จนมาวันนี้ ผู้ชายคนนั้นกลับมาปรากฏตัวต่อหน้าฉันในอีกครั้งในอีกสถานะ “ขอโทษครับ ช้าไปหน่อยพอดีคนรอคิวเยอะ” เสียงทุ้มฟังแล้วคุ้นหูดังขึ้น ทำให้พวกเราห้าคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหันกลับไปมอง เฮ้ย! นั่นมัน... ตาฉันเบิกกว้างอัตโนมัติ เมื่อเห็นหน้าเจ้าของเสียงเมื่อกี้เต็มๆ สองตา “นี่มัน... ไอ้สายเหลืองนี่” ฉันเรียกคู่กรณีครั้งก่อนเสียงลั่น “เมื่อกี้หนูเพลย์เรียกพี่เขาว่าอะไร...” เสียงผู้หญิงที่มากับลุงพงษ์ถามฉันขึ้น แต่ยังไม่ทันที่ท่านจะพูดจบใครบางคนที่ไร้มารยาทก็พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน “อย่าบอกนะ... จะให้ผมแต่งกับยัยขี้มโนนี่” เรื่องราววุ่นวายจึงได้เริ่มต้นขึ้น ณ ตอนนั้น จากคู่ปรับ กลายเป็นว่าที่คู่หมั้น ฉันจะสามารถเปลี่ยนเกย์ให้แมนได้หรือไม่ ความจริงแล้วว่าที่คู่หมั้นฉันนั้นแมนทั้งแท่งหรือแค่ความเข้าใจผิดของฉัน โอ๊ย! งานนี้เพลย์เยอร์คนนี้ต้องพิสูจน์ ต่อให้ซาดีนส์เป็นเกย์ ฉันก็จะเปลี่ยนเขาให้แมนให้ได้!!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

My wife เมียระบาย

6.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

ความสัมพันธ์ของเราเกิดขึ้นจาก 'หนี้' ก้อนหนึ่ง "สิ่งที่จะใช้ค้ำประกันหนี้ครั้งนี้ได้ต้องเป็นสิ่งมีชีวิต" "เดินเหินสะดวก และที่สำคัญต้องเป็นเพศเมีย" และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการใช้ 'ร่างกาย' ขัดดอกใช้หนี้แทนพ่อเลี้ยงฉัน แต่นานวันเข้า ฉันชักเริ่มไม่แน่ใจ ที่ทำอยู่เพื่อแลกหนี้ หรือกำลัง 'ตกหลุมรัก' ผู้ชายหื่นกามและดิบเถื่อนคนนี้กันแน่ ======= "อื้อ" เป็นอีกครั้งที่ริมฝีปากฉันไร้ซึ่งอิสระ ความนุ่มหยุ่นของกลีบปากเราบดเบียดกันจนเกิดความร้อนขึ้นบริเวณที่กำลังสัมผัสกัน ลิ้นชื้นหยอกเย้าพัวพันเล่นในโพรงปากจนหนำใจจึงผละออกมาแล้วสบตาก่อนเอ่ยขึ้น "นี่คือความถูกต้องในแบบของฉัน" เขาเอ่ยอย่างราบเรียบ นัยน์ตาคมดุนั้นจ้องฉันอย่างไม่วางตา "เป็นหนี้ก็ต้องใช้หนี้ แต่ถ้าไม่มีปัญญาใช้ฉันก็จะคิดดอกกับเธอแบบนี้แหละ" - ธนูศิลป์ - ....... "คุณธนูทานข้าวทานยาหรือยังคะ" เห็นว่ามีอาหารวางอยู่บนโต๊ะสำหรับวางอาหารคนป่วยเลยถามดู "ฉันคงไม่รอเธอตื่นขึ้นมาป้อนหรอก" อืม เจอไปอีกหนึ่งดอก ปากเขานี่ผีเจาะปากมาให้พูดแต่เรื่องทำร้ายน้ำใจหรือยังไง "ก็ดีค่ะ ทำอะไรด้วยตัวเองได้แล้วข้าวจะได้ไม่รู้สึกผิด" "รู้สึกผิด? ทำไมเธอต้องรู้สึกผิด" "ก็แผลนั่นได้มาจากอะไรล่ะคะ ถ้าเกิดเป็นอะไรร้ายแรงขึ้นมา จู่ ๆ มาคิดดอกเพิ่มต้นให้หนี้ก้อนนั้นอีก ชาตินี้ทั้งชาติข้าวอาจจะไม่มีปัญญาใช้" - ข้าวฟ่าง -

คนต่ำต้อยจบแล้ว

Get Lost! ไปซะ ก่อนจะรักคุณ

2.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

"white lilly คุณลิลณารู้จักไหมครับ" จู่ ๆ คนที่ฉันไม่ได้สังเกตว่ามีชีวิตอยู่ในห้องก็เอ่ยเสียงทุ้มออกมา เขานั่งอยู่บนเก้าอี้แบบพิงหลังตัวใหญ่ที่หันหลังให้ฉัน ทำให้ไม่สามารถมองเห็นได้ว่าหน้าตาหรือบุคลิกเขาเป็นแบบไหน "ลิลลี่สีขาว เขาว่ากันว่ามักหมายถึงความรักที่บริสุทธิ์" "..." "และมักเปรียบเปรยเป็นนัย ๆ ว่า คือรักแรกพบ" "..." "ความรักแบบอ่อนหวาน จริงใจ และเทิดทูน คุณว่าในโลกนี้เราสามารถหาความรักแบบนี้ได้จริงไหม" นั่นสิ! ฉันจะมีโอกาสเจอความรักแบบนั้นบ้างไหมนะ . . "เฝ้า?" "อือฮึ! เฝ้าเมีย แถมเมียยังดื้อยังแสบอีก" คนถูกว่าทำปากยื่นปากยาวล้อเลียนที่ถูกแขวะ "แต่ผมมีความสุขนะ" ลิลณาขมวดคิ้วมุ่นมองอีกคนที่พูดจาไม่ให้เธอเข้าใจ "ผมดีใจที่เวลามีอันตรายแล้วพี่นึกถึงผมคนแรก" อา... นึกว่าเรื่องอะไร ใครจะไม่นึกถึงสามีตัวเองกันล่ะ เด็กนี่สงสัยจะประสาทไปแล้ว "และผมก็ดีใจ ที่แม้ว่าพี่จะเมาสติไม่เต็มร้อยแต่ยังไม่ปล่อยตัวปล่อยใจกับการถูกเล้าโลม" "ใครจะไปมีอารมณ์กับคนอื่นได้ล่ะ!" ========== เรื่องในเซ็ต : Keen on you หัวใจคลั่งรัก [เพลิงกัลป์ x ฟางเซียน]

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

Betrayed heart ของรักที่ไม่โปรดปราน

7.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

หนึ่งคนรักเขาสุดหัวใจ ส่วนอีกคน ต้องการเพียงการแก้แค้น เมื่อหนึ่งความเชื่อใจหมดลง เธอจึงถอยห่าง ทั้งจากเขาที่เป็นคนรัก และเธอที่เคยเป็นเพื่อนสนิท . . ตุ้บ! เค้กในมือล่วงหล่นลงพื้นทันทีที่เห็นแผ่นหลังพร้อมรอยสักตรงต้นแขนที่แสนคุ้นตากำลังขยับบนร่างระหงของเพื่อนรักเพื่อนสนิท "ม...มาคัส" เสียงฉันแทบจะเป็นเสียงสะอื้นตอนเอ่ยชื่อผู้ชายที่บอกกับปากเองว่าปีนี้ไม่ว่างมาร่วมฉลองวันเกิดเพื่อนฉันตอนที่ถูกฉันเอ่ยชวน "น้ำแข็ง!" เสียงเพื่อนรักเอ่ยชื่อฉันด้วยความตกใจ ตามมาด้วยใบหน้าที่แสนคุ้นเคยค่อย ๆ เอียงคอหันมาสบตา แววตาที่เขาทอดมองมาช่างเยือกเย็นไร้ความตกใจเมื่อเห็นว่าฉันยืนอยู่ตรงนี้ "ท...ทำไม?" แทบจะไร้เสียงเอ่ยถามทั้งสองคนที่ยังกอดกันกลมต่อหน้าต่อตาฉัน "ก็อย่างที่เห็น" "..." "ฉันกับเพื่อนเธอ 'ได้กันแล้ว' ทีนี้เข้าใจหรือยัง" หัวใจฉันแทบหยุดเต้น... ทำไมมาคัสที่แสนอ่อนโยน อยู่ใกล้แล้วอบอุ่น ถึงได้ดูมีแต่ออร่าความเยือกเย็นดั่งปีศาจไร้หัวใจเช่นนี้

นิยายรักจบแล้ว

หว่ออ้ายหนี่ คนนี้จอง

4.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

พี่คิมหันต์ คือพี่ชายข้างบ้านที่หุ่นล่ำ กล้ามแน่น แถมยังเป็นพวกขี้อ่อยแบบไม่รู้ตัว ยิ่งโตเป็นหนุ่มพี่เขายิ่งมีเสน่ห์ ทำให้แก้วตาคนนี้เผลอมีใจให้อย่างไม่รู้ตัว ภารกิจตามจีบ ตามอ่อย ตามรุกหนุ่มข้างบ้านจึงบังเกิดขึ้น "แก้วชอบพี่" คนถูกบอกรักไม่ได้ดูตกอกตกใจหรืออะไรเลย ดวงตาเขาไม่มีความไหวติงใด ๆ ทั้งสิ้น ทุกอย่างดูปกติจนฉันใจหาย ก่อนจะได้ยินเสียงขำเบา ๆ ดังลอดออกมา "พูดจริงพูดเล่น?" ฉันน่ะพูดจริง แต่คนที่ทำเล่นคือเขาต่างหาก "พูดจริงดิ แก้วอุตส่าห์รีดยางอายพูดออกมาเลยนะ" คนตรงหน้าจ้องฉันอยู่ครู่หนึ่งก่อนเอ่ย "ฟังนะเตี้ย" อืม ตั้งใจฟังอยู่ รีบ ๆ ตอบคำถามเถอะ ลุ้นจนฉี่จะราดแล้วเนี่ย! "ไว้เราสูงเท่านี้พี่ก่อนค่อยมาบอกรักใหม่นะ" มือข้างหนึ่งเขาวัดส่วนสูงจากศีรษะฉันขึ้นไปหลายสิบเซนฯ ให้มันอยู่ตรงช่วงไหล่เขาพอดี "พี่คิมสูงเท่าไหร่" "ร้อยเจ็ดสิบห้า" อืม... ห่างกันเกือบยี่สิบเซนฯ ได้ "ถ้าแก้วสูงเท่าไหล่พี่คิมแล้วจะได้คำตอบใช่ปะ?" ฉันถามอย่างมีความหวัง "รอสูงก่อนเถอะ ค่อยมาทวงคำตอบจากพี่" "จำคำพูดตัวเองให้ดี ๆ ละ" ฉันยิ้มแป้นให้คนตรงหน้าจนถูกบีบจมูกอย่างมันเขี้ยว

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

Love wile คนคั่นเวลา

3.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

'แก้มใส' สำหรับผมเธอก็แค่ของเล่นชั่วคราว ไม่ได้คิดจริงจังถึงขั้นอยากจะยกสถานะให้เป็นเมียหรืออะไรสักอย่าง “เลิกพยศ ถ้ายังไม่อยากให้ไอ้ผู้ชายตรงหน้าเห็นหนังสดของฉันกับเธอ” ผมขู่เธอต่อหน้าชู้บางตัว “หยาบคาย” ส่วนเธอก็พยศแล้วพยศเล่า มันน่านัก... ---- 'กรุงโซล' คือซาตานร้ายที่เข้ามาเพื่อล่อลวงฉันให้ติดอยู่ในวังวนที่เรียกว่า 'เกมชิงหัวใจ' เกมที่ใครเผลอยกหัวใจให้ใครก่อนคนนั้่นเป็นฝ่ายแพ้ และฉันจะต้องเป็นคนชนะเกมนี้เพื่อเอาคืนสิ่งที่เขาทำกับฉัน แต่ทุกครั้งที่อยู่ใกล้ซาตานอย่างกรุงโซล ฉันเหมือนเป็นเพียงลูกไก่ในกำมือของเขา “อย่ามาทำสำออยแก้มใส ผู้หญิงมั่วไม่เลือกแบบเธอมันต้องเจอกับฉัน วันนี้ฉันจะปราบพยศคนอย่างเธอให้สาแก่ใจเลยคอยดู” แคว่ก~~ “ไม่นะ อย่า ออกไปนะ อื้อ!” พรึ่บ! เขาคร่อมตัวลงมาทับฉันไว้ เอาผ้าคลุมไหล่ฉันที่ฉีกเป็นสองท่อน มัดมือทั้งสองข้างรวบเข้าด้วยกันผูกไว้กับหัวเตียง อีกท่อนใช้มัดปิดปากฉันไว้ “อื้อๆ” ฉันพยายามเปล่งเสียงในลำคอร้องท้วง ดีดดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นจากซาตานตรงหน้า “เอาเลยแก้มใส ดิ้นเลย เดี๋ยวพอเธอหมดแรงฉันค่อยจัดการกับเธอทีหลังก็ยังไม่สาย” ร่างสูงตรงหน้าใช้สายตาเหยียดหยามมองฉัน มือเขาก็ถอดเสื้อเชิ้ตตัวนอกออกแบบใจเย็น จากนั้นก็ตามด้วยเสื้อกล้ามสีขาวตัวใน เหวี่ยงทิ้งไปอย่างไม่ใยดี “ดิ้นอีกสิ ดิ้นเลย ฉันอนุญาต” "แต่อย่าลืมตัวไปล่ะ ของมันเคยๆ อย่ามาทำเป็นบริสุทธิ์หน่อยเลยว่ะ รำคาญ!!”

นิยายรักยังไม่จบ

Keep love จองจำรัก

7.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

นรกบนดิน' ทุกคนเคยได้ยินคำนี้ แต่จะมีใครสักกี่คนที่ได้สัมผัสมันเหมือนกับฉัน 'ไททัน' ผู้ชายที่พ่อแม่ฉันต่างรักและเอ็นดูจนเปลี่ยนสถานะเราให้กลายเป็นคู่หมั้นกัน เขาผู้กุมความลับที่แสนเลวทรามในอดีตของฉันไว้ในมือ เวลาเดียวกันก็ใช้ 'เรื่องนั้น' จองจำกักขังฉันไว้ด้วยโซ่เส้นใหญ่ ทุกคำพูดที่ออกจากปากผู้ชายคนนี้ไม่เคยมีสิ่งดีๆ ออกมาเลยสักนิด เขาทั้งดูถูก เหยียดหยาม เหยียบซ้ำความผิดบาปของฉันจนสำนึกผิดแทบไม่ทัน "ถ้าอยากให้ฉันตายนักก็จับโยนน้ำถ่วงหินไปเลยสิ" "อย่างเธอจับถ่วงน้ำมีแต่จะทำลายแม่น้ำลำคลองให้เน่าเสีย" "พูดยังกับว่าตัวเองดีตาย" "ก็ไม่เคยบอกว่าฉันเป็นคนดี แต่ฉันไม่เคยวางแผนฆ่าใครเหมือนเธอ" อดีตที่เคยพัง ปัจจุบันฉันพยายามที่จะลืม แต่ทุกวินาที เขากลับยัดเยียดความผิดนั้นเข้ามาซ้ำๆ จากตอนแรกถูกพันธนาการด้วยโซ่เส้นใหญ่ แต่ยิ่งนานไป หัวใจฉันกลับถูกล่ามด้วยโซ่ที่มองไม่เห็นด้วยตา หากเป็นสิ่งที่ตรึงมันด้วยใจ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

My bodyguard - บอดี้การ์ดหลงเด็ก

5.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

‘เธอ’ คือตัวน่ารำคาญ ที่พร้อมจะทำให้เขาเปลี่ยนไป . . "คุณมอม้าแกล้งวา" ในที่สุดก็ตามทันสักที คนหน้ามึน ไอ้คุณบอดี้การ์ดบ้า ทั้งๆ ที่ได้ยินทุกคำพูดแต่แกล้งฉันซะงั้น "แกล้ง? แกล้งตรงไหน" มอม้าไม่ถามเปล่า เขายิ่งรั้งท้ายทอยฉันเข้าไปใกล้กว่าเดิมจนต้องเบือนหน้าหลบทำให้แก้มเราเฉียดกันแทน ร่างกายฉันร้อนวูบวาบเพียงแค่เนื้อกายเราเสียดสีกันเล็กน้อย "หายใจแรง?" "..." ฉันไม่ตอบ ได้แต่เม้มปากเข้าหากันแน่น พยายามหายใจให้เป็นปกติแต่ก็ทำไม่ได้ เมื่อเสียงทุ้มต่ำของเขาดังคลออยู่ใกล้ๆ ใบหู มีบ้างที่ลมหายใจเป่ากระทบซอกคอขาวเนียนฉันเบาๆ "อึก" เผลอกลืนน้ำลายลงคอเมื่อมอม้าจรดริมฝีปากหนานุ่มลงซอกคอช้าๆ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

Stop Love หย่ารัก

9.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

'สายน้ำจะไม่มีวันไหลกลับ และสายน้ำสายนี้จะมีเพียงแค่เธอคนเดียว' . . "เรียกหมอมาเก็บดีเอ็นเอไปตรวจสิ ถ้าเจอว่าเป็นอสุจิของฉันกับหญิงอื่นก็ฟ้องหย่าได้เลย" นี่เขากำลังท้าทายฉันอยู่ใช่ไหม? "คุณท้าต๊อปเองนะคะ คุณธารธารา" สามเดือน...ที่ใช้ชีวิตฉันสามีภรรยากับผู้ชายที่ชื่อ 'ธารธารา' สามเดือน...ที่เปลี่ยนมาใช้นามสกุล 'พญาไพรพงษ์' มันคือสามเดือนที่เหมือนฉันตกนรกทั้งเป็น!

แต่งงานสายฟ้าแลบจบแล้ว

My Husband – คนนี้สามีหนู

5.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

ใครจะเชื่อว่า ‘ความรัก’ ของพวกเราสองคนจะมีสื่อกลางเป็น ‘สิ่งลี้ลับ’ ที่มองไม่เห็น . . "ที่นี่ที่ไหนกันนะ" เสียงหวานถามอย่างสงสัย เท้าน้อย ๆ เดินผ่านทุ่งหญ้าที่สูงเท่าเอวบาง ดอกหญ้าสีขาวรอบบริเวณกว้างมองแล้วสวยงามดีแต่ทำไมเธอถึงรู้สึกอ้างว้างและโดดเดี่ยวเช่นนี้กัน "หนูจีน" เสียงยาน ๆ ของชายชราผมยาวสีขาวเคราสีเดียวกับผม ยาวราว ๆ ฝ่ามือเรียกขึ้น "อากง!?" คนถูกเรียกชื่อรีบหันมองตามเสียงที่แสนคุ้นเคยนั้นก่อนจะโพล่งขึ้นด้วยความตกใจ "ทำไมอากงมาอยู่ที่นี่คะ หรือว่า... หรือว่าจีนตายแล้ว!?"

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

Defy in love - เด็กยั่วรัก

10.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

“จะมีใคร รักเธอได้ ดั่งเช่นเขา” "นาบี" เขาเรียกชื่อฉันเสียงเรียบก่อนจะพูดต่อ "ยินดีที่ได้รู้จัก นาบี" ทำไมกันนะ ทำไม! สายตาและน้ำเสียงนั่นมันถึงได้คุ้นหูแบบนี้ "ส่วนฉัน 'เอฟวัน' จำชื่อให้ขึ้นใจล่ะ" เสียงแนะนำตัวที่ก็ฟังดูปกติแต่ทำไมชวนเสียวสันหลังแปลกๆ "ค...ค่ะ ยินดีที่รู้จัก" เพราะอีกฝ่ายยื่นมือมารอฉันเลยต้องยื่นมือไปจับเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท เฮือก! และเป็นอีกครั้งที่ตัวฉันแข็งทื่อ เมื่อเอฟวันดึงมือฉันด้วยแรงระดับหนึ่งจนร่างเกือบจะกระทบแผงอกแกร่ง "ยินดีต้อนรับ ผีเสื้อหลงทาง" หมายความว่ายังไง เขากำลังจะสื่ออะไร?

นิยายรักจบแล้ว

Unfriend สถานะเมีย

36.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

เคยได้ยินเขาพูดกันว่า 'เพื่อนกันมันดีย์' ตอนแรกก็ไม่เชื่อหรอก แต่มาวันนี้ผมพิสูจน์แล้วว่า แม่ง! โคตรของโคตรดีย์!! "จะไปตายที่ไหนก็ไป" ริมฝีปากบางจิ้มลิ้มขยับด่าผมอีกครั้งเมื่อไม่ได้ดั่งใจ "จริงดิ" แต่ครั้งนี้ผมมันด้าน แถมเป็นพวกเข้าใจอะไรยากเลยถามกลับอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ "เออ! คนเฮงซวยแบบนาย จะ ไป ตาย ที่ ไหน ก็ไป!" เจ้าของใบหน้าสวยจิ้มลิ้มแต่แสนเซ็กซี่บอกผมเน้น ๆ ทีละคำ "งั้น..." เข้าทางล่ะ ผมแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองก่อนจะเอ่ยให้จบประโยค "ขอตาย บน อก ตูม ๆ เธอ ได้ปะ?" "กรี๊ดดดด ไอ้บ้ากิเลน ไอ้เพื่อนโรคจิต!!" แยมโรลกรีดร้องลั่น หมอนมีกี่ใบเธอหยิบมันมาประทุษร้ายร่างกายผมยกใหญ่ "รีบ ไส หัว ออก ไป จาก ห้อง ฉัน" เสียงกดต่ำที่ฟังดูก็รู้ว่าตอนนี้เธอระงับอารมณ์เดือดไว้มากแค่ไหนเอ่ยส่งมา "โทษทีว่ะ" ผมส่ายหน้าก่อนเอ่ยต่อ "นี่มันห้องฉัน" มือกอดอกทำหน้ากวนบาทาใส่เล็กน้อย ปรายสายตามองไปทั่วห้องเพื่อสำทับคำพูดตัวเองว่าเป็นเรื่องจริง แยมโรลอาจจะจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เพราะเมามากบวกกับฤทธิ์ยานรกนั่นเลยคิดว่าเธออยู่ห้องของตัวเอง "งั้นฉันไปเอง" ร่างบางเตรียมหันหลังเดินไปทางห้องน้ำ แต่ปากผมมันไวกว่าเลยพูดรั้งเธอไว้ "จะออกไปชุดไหน? เมื่อคืนเราร้อนแรงกันจนเสื้อผ้าเธอ..." ผมหยุดคำพูดไว้ก่อนจะปรายตามองไปยังเสื้อผ้าที่แทบจะกลายเป็นเศษผ้าจากฝีมือผม "ห้องฉันขึ้นไปแค่สองชั้น คงไม่ตายถ้าจะใส่ชุดของนายก่อน" นี่แหละผู้หญิงที่ชื่อแยมโรลที่ผมรู้จัก เธอยอมหักแต่ไม่ยอมงอ กล้าได้กล้าทำ แล้วสุดท้ายเรื่องคืนนี้ก็จะจบด้วยการเป็นความลับตลอดกาลของเราสองคน "เอาสิ อยากได้ตัวไหนเชิญเลือกเลย" "เสื้อ 'ผัว' เมียอย่างเธอมีสิทธิ์ทุกตัว" ผมนั่งกลั้นขำเมื่อคนตรงหน้าอยากจะระเบิดเสียงกรีดร้องออกมาแต่กักกันไว้ ก่อนเท้าน้อย ๆ จะกระทืบลงพื้นเสียงดังหนึ่งทีแล้วหนีเข้าห้องน้ำไป ผมนอนพิงหัวเตียงอยู่ที่เดิมพลางคิดในใจ หลังจากวันนี้ไป เราสองคนอาจจะไม่เหมือนเดิม แยมโรลคงเกลียดขี้หน้าผมจนไม่อยากคุยด้วย หรือไม่ เธอก็เลือกที่จะพาตัวเองออกไปให้ไกลจากผม แต่ไม่มีวันนั้นหรอก เพราะผมติดใจ Sex friend เข้าแล้วสิ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

Kiss me please จูบหน่อย นี่อ่อยอยู่นะ

10.0K·Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

อีกไม่กี่วันก็ปิดเทอมใหญ่เพื่อเลื่อนชั้นแล้วน่ะ เฮียเบี้ยก็รับหน้าที่มารับมาส่งฉันที่โรงเรียนเหมือนตอนนี้แหละแต่ติดตรงที่ วันนั้นแกก็พ่วงผู้ชายรูปหล่อคนหนึ่งมาด้วยแบบนี้ ตอนนั้นฉันไม่เห็นหรอกนะว่าหน้าตาเขาเป็นแบบไหน เห็นแค่ดวงตาสีน้ำตาลที่ชวนให้หลงไหลพร้อมกับคิ้วที่ดกดำเรียงตัวแบบเท่สุดๆ "เฮียเบี้ย นั่นใครน่ะ" ฉันเอ่ยถามพี่ชายที่ยืนรออยู่หน้าโรงเรียนมัธยมปลาย "เพื่อนเฮีย ทำไม?" พี่ชายฉันถามพร้อมกับคิ้วขมวดเป็นปม โด่! ถามมาได้ "หล่อดี สเปคนัสเลย" ฉันตอบพี่ชายอย่างไม่อายปาก "มันหล่อจริง แต่ขี้เก๊ก อย่าไปสนใจมันเลย" แต่พี่ชายฉันกลับดับฝันของน้องสาวแท้ๆ แบบไม่ถนอมน้ำใจกันเลย แต่คิดว่าโบนัสคนนี้จะเชื่อพี่ชายตัวเองเหรอ "นัสจะเอาผู้ชายคนนี้ พี่เบี้ยเองก็ต้องช่วยน้องด้วย จบนะ!" ฉันสั่งแบบเอาแต่ใจสุดๆ เลยในนาทีนั้น อารมณ์ตอนนั้นเหมือนเจอเนื้อคู่อะ แบบปิ๊งปั๊งทันทีแค่ได้มองตาผู้ชายใส่แมส โอ๊ยยยย โบนัสอยากได้ โบนัสอยากโดน

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว