Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
นักเขียน
นิยาย
Skip Love ข้ามขั้นรัก [Yaoi/Mpreg]
2.0K·เหมียวจอมซน“แม่กระต่ายน้อย” กึก “ไอ้เหี้ย!” อานนท์ตะโกนด่าเสียงดังทันทีที่ได้ยินคำล้อของอริจอมยียวน ร่างสูงเพรียวหันกลับมาพร้อมกับยกนิ้วกลางส่งให้ด้วยหน้าดุดันฉุนเฉียว แต่ฝ่ายถูกด่ากลับยิ้มรับส่งเสียงหัวเราะแผ่วต่ำในลำคอคล้ายกับชอบใจ “หัวเราะอะไรวะ ขอให้น้ำลายติดคอตาย” “ถ้ามีคนผายปอดให้จะยอมลองดูก็ได้” “นอกจากกูจะไม่ช่วย ยังจะเร่งให้มึงไปสบายเร็วขึ้นอีก อยากลองดูไหมล่ะ” อานนท์ถลึงตามองอย่างเอาเรื่อง สีหน้าโมโหร้ายของกระต่ายน้อยกลับข่มขวัญหมาป่าเจ้าเล่ห์ไม่ได้เลยสักนิด กลับยิ่งทำให้รู้สึกอยากคว้าตัวมากอดไว้จนแทบทนไม่ไหว สายตาที่ใช้จับจ้องจึงเปลี่ยนไป มีความกระหายหิวอย่างสัตว์ล่าเนื้อ ดวงตาคมกริบแฝงไว้ด้วยความอันตรายเต็มเปี่ยมตั้งมั่นว่าจะไม่ปล่อยให้เหยื่อหลุดรอดเงื้อมมือไป จู่ๆ อานนท์ก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศน่าขนลุกซึ่งพุ่งมาจากร่างสูงที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม ยิ่งพอเห็นแววตาร้อนแรงอัดแน่นด้วยความต้องการของอีกฝ่ายก็ชักสังหรณ์ใจไม่ดี ไอ้คำสัญญาที่ให้ไว้ก่อนหน้ามันยังจำใส่สมองได้อยู่ไหม ถ้าจำได้ก็ช่วยเลิกทำหน้าเหมือนจ้องจะจับเขากินสักที ขนลุกซู่ไปหมดแล้ว! “มองอยู่นั่นแหละ รีบขึ้นรถสักทีสิวะ!” “เวลาทำหน้าดุๆ แล้วเซ็กซี่ชะมัด” คนถูกชมเหยียดแขนยาวตีหลังคารถข่มขู่ ความจริงแล้วอยากจะกระโดดข้ามฝั่งไปทุบหัวมันให้แบะ ชอบเล่นหูเล่นตาใส่เขาอยู่เรื่อย ภูมิต้านทานหัวใจลดต่ำฮวบๆ แล้ว ประวีร์เปิดประตูรถค้างไว้ โน้มตัวไปข้างหน้าตั้งใจจะตะครุบมือเรียว แต่อีกฝ่ายดันไวกว่าเอามือหลบทัน แล้วยังยักคิ้วเบ้ปากเยาะเย้ยเขากลับ ใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉยมีแววคุกรุ่นปนเสียดาย แต่อีกนัยหนึ่งก็รู้สึกตื่นเต้นเร่าร้อนที่จะได้ปราบพยศคนดื้อ “คิดไว้หรือยังว่าจะทำเมนูอะไร” “กำลังคิดอยู่” “ถ้างั้น...” “แต่กูจะทำเฉพาะของที่กูอยากกินเท่านั้น” “คนจ่ายไม่มีสิทธิ์เลือกเลยเหรอ” “ใช่ไง ไม่มีสิทธิ์ ถ้ากินไม่ได้ก็ช่วยไม่ได้ล่ะวะ” อานนท์เล่นหูเล่นตาใส่คู่อริตลอดกาลอีกครั้งก็หนีขึ้นรถไป ประวีร์กระตุกยิ้มเอ็นดูท่าทางน่ารักน่าฟัดของจอมยั่ว แค่มันยืนอยู่เฉยๆ ก็ดึงดูดใจใครต่อใครให้อยากเข้าหาทำความรู้สึก เสน่ห์บางอย่างในตัวอานนท์ที่ทุกคนสัมผัสได้ นอกจากความร่าเริงขี้เล่น มันยังคอยเอาใจใส่คนรอบข้าง โดยเฉพาะคนในครอบครัวและเพื่อนสนิท ถ้าได้ลองเป็นคนสำคัญของมันจะพบว่าตัวเองโชคดีมาก ถึงปากร้ายแต่ก็ใจดีสุดๆ ขนาดกับเขาที่เกลียดขี้หน้านักหนายังทำใจร้ายไม่ลงเลย แล้วจะไม่ให้หลงได้ยังไง ************** “มึงมันขี้ยั่ว” “กู...กูไปยั่วมึงตอนไหนวะ? !” น้ำเสียงสั่นๆ ของคนใต้ร่างยิ่งทำให้คนด้านบนปั่นป่วนร้อนรุ่ม ประวีร์เลียริมฝีปากแห้งผาก นัยน์ตาดำสนิทลึกล้ำไร้ก้นบึ้งยิ่งเข้มขึ้นด้วยแรงปรารถนา กวาดมองเรือนร่างบางที่เหลือแต่เสื้อเชิ้ตสีขาว กระดุมหลุดไปแล้วสามเม็ดเผยแผ่นอกขาวเนียน ไหปลาร้าเซ็กซี่ หัวนมอมชมพูน่าลิ้มลอง เมื่อมองมายังใบหน้าหล่อใสแดงระเรื่อกับดวงตาปรือปรอยฉ่ำหวานก็ยิ่งดูยั่วยวนเร้าอารมณ์ ส่วนคนถูกจ้องนานๆ ก็ชักเริ่มประหม่า กลอกตาไปมาอย่างไม่รู้จะทำอะไร แม่งเอาแต่จ้องแล้วเสือกเงียบให้กูใจสั่นเล่นทำไมวะ! อานนท์ตวัดเรียวลิ้นสีชมพูเลียริมฝีปากตัวเองบ้าง รู้สึกเหมือนลำคอแห้งเป็นผง กระหายน้ำขึ้นมาดื้อๆ โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำนั้นทำให้ดวงตาคมกริบสาดแสงเรืองรองไหวระริกด้วยความต้องการ อยากขย้ำให้เนื้อตัวมีแต่รอยช้ำ อยากจูบฟัดหนักๆ ให้ร้องครางแต่ชื่อเขาคนเดียว มันถามว่ายั่วเขาตอนไหนเหรอ... นี่ไงคำตอบ “มึงยั่วกูทุกครั้งที่อยู่ใต้ร่างกูไง” “...!!!”
ของรักของหวงของพี่ชายแฝดสาม (4P)
22.0K·เหมียวจอมซน“ที่บ้านไม่ได้มีปัญหาหรอก แต่หนูแนนคิดบ้างมั้ยว่าค่ากินค่าอยู่ของหนูรวมถึงค่าเรียนมันหมดไปกี่บาทแล้ว ถ้านับคร่าวๆ ก็เป็นล้านบาท ถ้านับละเอียดหน่อยก็ไม่ต่ำกว่าสองล้าน” นราวุฒิแสร้งทำเป็นไม่เห็นสีหน้าตกใจของน้องสาวต่างสายเลือด “พี่เนส…” “เงินจำนวนมากขนาดนี้ ต่อให้เรียนจบมีงานทำดีๆ ก็ต้องใช้เวลาหลายปี แล้วนี่กำลังจะเรียนต่อในมหาวิทยาลัยชั้นนำ ค่าเทอมสูงลิ่ว ต้องเรียนอีกสี่ปี บวกเพิ่มเข้าไปก็ไม่น้อยเลย” นรีนุชลำคอแห้งผาก ดวงตาแดงระเรื่อ น้ำตาคลอ หัวใจเธอเต้นแรงด้วยความกลัว กลัวว่าพวกเขาจะไล่เธอออกจากบ้าน ให้เธอซมซานไปอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ที่เธอเคยจากมา “พะ พี่ๆ อย่าไล่แนนออกไปไหนเลยนะคะ แนนรู้ว่าตัวเองเป็นตัวภาระ ต่อไปแนนจะใช้เงินให้น้อยที่สุด แนนไม่เรียนต่อก็ได้ ฮึก…แนนจะทำงานหาเงินมาใช้คืนให้พ่อภูกับแม่นวล” “คิดว่าชาตินี้ทั้งชาติจะชดใช้คืนได้ทั้งหมดเหรอ เด็กจบม.6 หางานทำยากจะตาย เงินเดือนเริ่มต้นคงไม่ถึงหมื่น หนูแนนไม่มีปัญญาหาใช้คืนหรอก” นนทกรพูดจาโหดร้ายพลางยิ้มหยันโดยไม่สนใจน้ำตาที่รินไหลอาบแก้มน้องสาว “ฮือ…แล้วจะให้แนนทำยังไงคะ ทำไมพวกพี่ถึงต้องพูดจาทำร้ายจิตใจแนนด้วย หรือว่าไม่เห็นแนนเป็นน้องสาวแล้ว ฮือๆๆ ” “เพราะว่าเห็นว่าเป็นน้องสาวไงถึงจะเสนอทางเลือกให้” เสียงของพี่นิวเรียกให้เธอเงยหน้ามองทั้งน้ำตา แต่คนที่ตอบคำถามเธอได้ชัดเจนครบถ้วนกลับเป็นพี่นุ แฝดคนแรก “มาเป็นผู้หญิงของพวกพี่ เอาร่างกายเธอตอบแทนบุญคุณครอบครัวพวกพี่ที่เลี้ยงดูเธอมา” "...!!"
อัลฟ่าเถื่อน [Omegaverse]
13.0K·เหมียวจอมซน“กูได้กลิ่นตัวเมียจากมึง!” ไตรวิชญ์ที่ผลักร่างของชายแปลกหน้าคนหนึ่งติดผนังตึกอยู่เปรยขึ้นเสียงเข้ม มือหนาบีบปลายคางอีกฝ่ายไว้จับจ้องด้วยสายตาดุดันแข็งกร้าว กลิ่นกายของมันยั่วยวนหอมหวานจนอยากลิ้มลอง สัญชาตญาณดิบสั่งให้กระโจนเข้าขย้ำมันโดยไม่สนใจสถานที่ และความกระหายอยากก็เอาชนะทุกสิ่ง ไม่มีโอกาสได้ขัดขืน ร้องขอ หรือดิ้นหนี เพราะทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนตั้งตัวไม่ทัน! นิมมานไม่คาดคิดว่าการเข้ากรุงเทพฯ ครั้งนี้จะกลายเป็นนำภัยร้ายมาสู่ตัว เสื้อผ้าขาดวิ่นเหลือเพียงเศษซากกระจายเต็มพื้น เนื้อตัวแดงจ้ำมีแต่ร่องรอยที่อีกฝ่ายฝากรักไว้ ไม่อาจต่อต้านสัญชาตญาณของตัวเองได้ เมื่อพลังอำนาจของผู้นำกดข่มโอเมก้าตัวเล็กๆ อย่างเขาให้ยินยอมทำตามโดยไร้เงื่อนไข ยิ่งในส่วนลึกสุดของจิตวิญญาณร้องตะโกนว่าอีกฝ่ายคือคู่แท้ของเขา คู่แห่งโชคชะตาที่มีเพียงหนึ่งเปอร์เซ็นต์ถึงจะได้พบพาน แต่กลับต้องมาเจอกันในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด แม้ใจอยากจะหลบหนีสุดชีวิต ทว่าร่างกายกลับโหยหาปั่นป่วนรุนแรงลืมสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง เพียงพริบตาเดียวก็ถูกช่วงชิงทุกอย่างไปไม่มีเหลือ แม้แต่อิสรภาพที่หวงแหนเฝ้าปกป้องมาตลอดสิบเก้าปีก็ถูกชิงไป! ราวกับสัตว์ป่าดุร้ายที่สูญเสียการควบคุม ไตรวิชญ์กัดกระชากปลอกคออีกฝ่ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดวงตาแดงก่ำจ้องเขม็งมันด้วยสายตาน่ากลัว กรามแกร่งขบแน่นจนเห็นเป็นสันนูน ลมหายใจหอบหนักถี่กระชั้นขึ้น พอๆ กับความร้อนพลุ่งพล่านในร่าง กัดทึ้งปลอกคอให้ขาดออกจากกันไม่ลดละ เมื่อปราการป้องกันหลุดร่วงไป หลังคอขาวเนียนส่งกลิ่นหอมกระตุ้นกำหนัดก็ถูกจู่โจมอย่างไม่มีปรานี กึก! ความเจ็บที่หลั่งไหลเข้ามาทำให้นิมมานน้ำตาไหลพราก สติคล้ายจะหลุดลอยไปที่ไหนสักแห่งไม่ทราบได้ เพราะหลังจากนั้นภาพเบื้องหน้าก็ตัดเป็นสีดำ มืดมิด เหมือนร่างกายจมดิ่งสู่ใต้มหาสมุทรอันหนาวเหน็บ พร้อมรอยตีตราที่ไม่มีวันจางหายไปชั่วนิจนิรันดร์
แอบกินเพื่อนน้องสาว (ลำดับที่ 2 ของเซ็ต)
13.0K·เหมียวจอมซนคู่นี้ออกแนวแซ่บๆ เถียงกันเก่ง เด็ดเกือบทุกตอน! เรื่องที่ 2 ของเซ็ตนี้ซึ่งไม่มีชื่อเซ็ต แต่ประกอบกันหลายเรื่องมาก น่านฟ้าเป็นพี่ชายของน้ำค้าง นางเอกเรื่อง แอบกินน้องสาวเพื่อน ส่วนนางเอกเรื่องนี้ก็คือ มิ้นท์ หรือ มนสิชา เพื่อนของน้ำค้างนั่นเอง ......................................................... “พี่น่าน ‘อยาก’ อีกแล้วเหรอ พออยากเอาก็มาหามิ้นท์สินะคะ นอกจากร่างกายแล้วพี่น่านไม่ต้องการอย่างอื่นเลยใช่ไหม ฮึก! นี่เหรอที่คนเป็นแฟนเขาทำกัน มีแต่เย็...อื้อ!!” ยังไม่ทันได้พูดจนจบ ริมฝีปากของหญิงสาวก็ถูกปิดผนึกแน่นหนาถ้อยคำหยาบคายกลืนหายลงคอไปเหมือนเดิม มนสิชาร้องอู้อี้พร้อมกับยกมือทุบไหล่สองข้างของชายหนุ่มรัวๆ ทุบเต็มแรงระบายความโกรธและเสียใจจนมือแดงเถือกเจ็บชาไปหมด ก่อนจะเปลี่ยนมาโอบรอบลำคอเขาไว้ จูบตอบด้วยความคิดถึงโหยหา ขบกัดริมฝีปากหนาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจพร้อมกับเอาคืนไปในตัว สติของน่านฟ้าขาดผึงนับตั้งแต่วินาทีที่เพื่อนน้องสาวจูบตอบกลับมา เขาไม่อาจข่มกลั้นความต้องการอันเปี่ยมล้นไว้ได้อีก มือหนาถลกชายกระโปรงขึ้นแหวกแพนตี้ตัวจิ๋วให้หลบไปด้านข้าง ผลักดันนิ้วเรียวยาวสู่ร่องอุ่นชื้น เธอชุ่มฉ่ำพร้อมพรักเพื่อเขา จุดอ่อนไหวที่ไวต่อความรู้สึก พอถูกเขาแตะต้องนิดหน่อยก็สั่นระริกขมิบตอดถี่อย่างตื่นเต้นคุ้นเคย “บอกพี่ซิว่าน้อยใจเรื่องอะไร” “มะ มิ้นท์ไม่บอก” “เด็กดี...ถ้าไม่บอกพี่ก็ไม่รู้สิ แล้วจะง้อน้องมิ้นท์ได้ไงคะ” “ฮึก...ปล่อยมิ้นท์นะ พี่ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้” “พี่มีสิทธิ์ค่ะ มีสิทธิ์ของความเป็นผัว!” V V V มนสิชาร้องจนไม่มีเสียงร้องแล้ว วันนี้พี่น่านดุเดือดยิ่งกว่าทุกวัน เหมือนคนที่ได้ปลดปล่อยความอัดอั้นในคราวเดียว เขาไม่ยั้งตัวเองไว้อีก รู้เพียงต้องโยกอัดตอกตรึงเธอจนกว่าจะหมดแรง สองขาเธอสั่นระริกเมื่อยชา เส้นทางอ่อนนุ่มจุกเสียดคละเคล้าเสียวซ่านมีความสุขถึงกระตุกตอดรัดถี่ยิบ ต่อให้เขาพุ่งแทงเข้ามาเร็วแรงกว่านี้ก็ยังสู้ไหว “อื๊อ...อ อ๊าาา...!! พี่น่านยะ อ๊ะ...หยุด พี่น่านไม่ใช่ผัว...อร๊ายยย ไม่ไหว มิ้นท์จะ...อื้อออ!!” “ก็ได้! งั้นพี่ก็จะ ‘เอา’ จนกว่ามิ้นท์จะยอมรับว่าเป็นผัว!!” (ต่อจาก แอบกินน้องสาวเพื่อน อ่านแยกได้ค่ะ แต่อ่านครบสองเรื่องฟินกว่า!)
แอบกินน้องสาวเพื่อน (ลำดับที่ 1 ของเซ็ต)
170.0K·เหมียวจอมซน“อื้ออ...ฮึก อ๊ะ อย่า…”น้ำค้างร้องห้ามเสียงกระท่อนกระแท่นเมื่อรู้สึกถึงความร้อนที่พุ่งตรงไปเล่นงานตรงกึ่งกลางกาย เพราะถูกมือหนาเล้าโลมกระตุ้นให้เกิดอารมณ์พิศวาส วงแขนกลมกลึงโอบกอดแผ่นหลังกว้างไว้ มือเรียวขยุ้มกำเสื้อของชายหนุ่มแน่นเข้า พยายามดึงตัวเขาออกอย่างอดกลั้นต่อความต้องการทางเพศซึ่งถูกปลุกเร้าจนไปต่อไม่เป็นเธอไม่เคยมีความสัมพันธ์ทางกายกับใคร ไม่เคยมีแฟนหนุ่มมาก่อน แต่เธอรู้ว่าขั้นตอนต่อจากนี้จะเป็นอะไร เขาพยายามชักจูงให้เธอคล้อยตาม ลุ่มหลงมัวเมากับตัณหาซึ่งเกิดจากสัญชาตญาณความเป็นหญิง เมื่อถูกเล้าโลมให้เสียวซ่านทรมานก็ต้องการอะไรบางอย่างมาบรรเทาความร้อนรุ่มในกายศรัณย์ละเลียดชิมความหอมหวานบนกลีบปากนุ่ม ซึมซับรสชาติละมุนลิ้นช้าๆ ผิดกับฝ่ามือหยาบกร้านที่ซุกซนเลื้อยไปทั่วอย่างชำนิชำนาญ โลมลูบเรียวขาเสลาเรียบเนียน บีบนวดกดคลึงเฉียดใกล้จุดสงวนจนร่างบางสะดุ้งสะเทือนถีบขาหนีเพราะไม่คุ้นชินความกลัวคืบคลานเกาะกุมหัวใจลูกกวางน้อย เขาปลุกปลอบขวัญค่อยๆ สัมผัสเรือนกายหอมกรุ่นเชื่องช้าค่อยเป็นค่อยไป ใช้คำพูดนุ่มนวลตะล่อมให้เหยื่อหายเสียขวัญ ร่างกายหนาหนักทาบทับไว้แนบสนิท บดขยี้เรียวปากอิ่มสวยอย่างโหยหิว ดูดดื่ม รุกหนักสลับถอยห่าง หลอกล่อให้คนไม่ประสาเผลอตอบสนองกลับมาโดยไม่รู้ตัวเมื่อเหยื่อติดเบ็ดก็ถูกเสือร้ายตะครุบกลืนกินลงท้อง ทุกอย่างเป็นไปตามครรลองของธรรมชาติ ร่างกายของผู้หญิงถูกสร้างมาเพื่อผู้ชายสักคน เพียงแต่ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้เข้าหาเธออย่างถูกวิธี ปราศจากซึ่งความรัก มีแต่ความกระหายในรสกามที่ต้องการปลดปล่อยความใคร่เพียงเท่านั้นด้านนอกเสียงฟ้ายังดังคำคงรามต่อเนื่องกลบเสียงครวญครางแว่วหวานกับเสียงครางแหบต่ำของสองหนุ่มสาวจนมิด ร่างกายของพวกเขาผสานกันเป็นรวมหนึ่งเดียวถ่ายทอดความร้อนระอุไปทั่วร่าง เกาะเกี่ยวพากันปีนป่ายขึ้นสรวงสวรรค์ยันรุ่งสางของอีกวัน...คนที่พรากพรหมจรรย์ของเธอถึงได้จากไป ทิ้งเพียงร่องรอยราคะให้ปรากฏเด่นชัดบนร่างและสัมผัสให้ติดตรึงไว้ในความทรงจำ
รักลับๆ กับท่านประธานสุดฮอต
181.0K·เหมียวจอมซนความสัมพันธ์รักลับๆ ระหว่างเลขาสาวสวยสุดเซ็กซี่กับท่านประธานสุดฮอต!พริมาเม้มริมฝีปากแน่นพยายามข่มกลั้นความต้องการของร่างกายไว้ เธอเข้ามาในห้องนี้ก็เพื่อแจ้งให้เขาทราบว่ามีคนขอเข้าพบ ไม่ใช่มาทำเรื่องอย่างว่ากับเขาสักหน่อย เธอสูดลมหายใจเข้าลึกตัดใจดึงมือหนาของเขาออกจากหน้าอก กว่าจะงัดแงะออกได้ก็ใช้เวลาเกือบห้านาที เพราะมือคุณโยเกาะหนึบเหนียวแน่นราวกับตีนตุ๊กแก เล่นเอาเหนื่อยหอบเกือบเข่าทรุดลงไปกองกับพื้น“อย่ามือซนนักสิคะ”“ถ้าผมห้ามได้คงห้ามไปแล้ว แต่กับพรีมมันยากมากรู้ไหม”โยธินกกกอดร่างนุ่มนิ่มหอมหวานของเลขาสาวไม่ยอมปล่อย ยิ่งได้ใกล้ชิดกันก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงเสน่ห์บางอย่างที่ผู้หญิงคนอื่นไม่มี อยู่ด้วยแล้วเขาสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ความคิดฟุ้งซ่านถูกปัดเป่าจนเบาบาง ความเครียดที่สะสมมาตลอดทั้งวันก็ผ่อนคลายลง“คุณโยหื่นเองต่างหาก แล้วที่ไม่ห้ามเพราะไม่อยากห้ามมากกว่า”“รู้ทันผมเข้าไปอีก คนสวยของผมฉลาดที่สุด”“เลิกแซวพรีมได้แล้วค่ะ” พริมาดันตัวออกจากอ้อมแขนอบอุ่นของชายหนุ่มตรงหน้า ดวงตาเฉี่ยวคมฉายแววจริงจังมองใบหน้าบึ้งตึงของคนโดนขัดใจแล้วก็หลุดขำ“พรีมใจร้าย ให้ผมกอดนานกว่านี้อีกนิดก็ไม่ได้”. .. เธอรู้ตัวนานแล้วว่าหลงรักคุณโย เคยแอบคาดหวังว่าวันหนึ่งเขามีความรู้สึกแบบเดียวกันกับเธอ แต่สิ่งที่เห็นในวันนี้กลับทำลายหวังของเธอจนหมด ตราบใดที่ในใจเขายังมีเงาของผู้หญิงคนอื่นอยู่ เธอก็คงไม่มีวันก้าวเข้าไปใกล้กว่านี้ได้เคยคิดว่าคุณโยไม่มีหัวใจ แต่จริงๆ แล้วเขาก็มีมันเหมือนคนอื่น เพียงแต่หัวใจของเขาไม่ได้มีไว้เพื่อเธอเท่านั้นเอง