นักเขียน
ภิภัค ต้องจันทร์
209.0K
จำนวนคำ
2
นิยาย

นิยาย

เสมือนดั่งฝัน ในคืนพระจันทร์เต็มดวง

323·ภิภัค ต้องจันทร์

เรื่องราวของแก๊งชะนีเพื่อนรัก 4 นาง กับบุรุษหนึ่งเดียวในกลุ่ม(แฟนหนุ่มของหนึ่งในสี่สาว) ทั้ง 5 คน พากันเดินทางไปที่วัดแห่งหนึ่งอย่างไม่ได้ตั้งใจ เพราะยัยพริกแกงน่ะสิ เมาหัวราน้ำได้ทุกวัน นัดเจอกันทีไรมาสายทุกที ทั้งที่วันนี้เป็นวันเกิดของพอใจแท้ๆ ทำเอาแผนที่วางเอาไว้ล่มหมด จึงจำเป็นต้องพากันไปทำบุญที่วัดอื่นแทน จนมาเจอที่นี่เข้า ตอนขับรถผ่านมาตอนเช้าไม่ยักจะเห็น อยู่ดีๆ ก็โผล่มา แล้ววัดอะไรดูลึกลับไปหมดพระสักองค์ก็ไม่มี มีแต่เทวรูปกับแท่นบูชาอะไรก็ไม่รู้ แถมเจ้าหน้าที่ยังสวมใส่ชุดไทยโบราณกันหมดทุกคน ไม่พอเพียงเท่านั้น เจ้าหน้าที่วัดผู้ที่เฝ้าประตูทางเข้าวัด ยังพูดจาแปลกๆ อีก... “ขอให้ทุกคนเคารพและปฏิบัติตามกฎของวัดอย่างเคร่งครัดนะครับ” กฎอะไรงงไปหมด แล้วทำไมต้องออกจากวัดทันที เมื่อท้องฟ้าเริ่มมืดลง ทันใดนั้น...เปรี้ยง!! อยู่ดีๆ ท้องฟ้าก็มืดครึ้ม เปล่งเสียงร้องก้องคำราม และผ่าลงมา เทวรูปนั่น!! มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ...และแล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป.... เกิดเรื่องราวขึ้นมากมาย ทั้งในอดีต ปัจจุบัน รวมถึงเรื่องราวของเมืองต่างมิติ พระจันทร์ดวงโตนั่นอีก ทำไมถึงขึ้นและส่องแสงอยู่แค่ที่ตรงลานวัด วุ่นวายไปหมด ไม่รู้ว่าระหว่างอสุรกายกับสันดานของมนุษย์ อะไรจะน่ากลัวกว่ากัน เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อ อ่านต่อเพิ่มเติมได้แล้ววันนี้ ฝากด้วยนะคะ

นิยายสยองขวัญจบแล้ว

ผู้ชายของฉัน

2.0K·ภิภัค ต้องจันทร์

คนหนึ่งดุดันร้อนแรงดั่งเปลวเพลิง 'เขาคือทุกอย่างของชีวิต' กับอีกคนช่างแสนดีอ่อนโยนและอบอุ่น 'เขาคือรักแรกของฉัน' พวกเขาสำคัญทั้งคู่ ฉันควรจะเลือกใครดี และสุดท้ายแล้วความรักของฉันในครั้งนี้จะจบลงเช่นไร ______________________________ “กอล์ฟ!!! หญ้ารู้นะว่ากอล์ฟมีกุญแจห้องนี้ แต่ถ้าไขเปิดเข้ามาได้เมื่อไหร่ เดี๋ยวรู้เรื่องเลยกอล์ฟ ว่าถ้าหญ้าให้ใบแดงแล้วจะเป็นยังไง!!” เสียงไขประตูหยุดลงทันที “เฮ้อออออ ก็ได้ครับ คนใจร้ายยย มาทรมานกันแบบนี้ได้ไง กอล์ฟเคยนอนกอดหญ้าอยู่ทุกคืนนะ ไม่ได้กลิ่นหญ้าแบบนี้ แล้วกอล์ฟจะนอนหลับลงได้ยังไง แล้วนี่ได้ยินเสียงอะไรไหม…ก๊อก ก๊อก ก๊อก...เนี่ยแข็งขนาดนี้เลยนะหญ้า! เคาะประตูได้เลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ฉันได้ยินเสียงเคาะประตู นี่เขาเอาไอ้นั่นเคาะประตูจริงๆ เหรอเนี่ย โอ๊ยทำไมตาบ้านี่ถึงได้โรคจิตขนาดนี้ “กรี๊ดดดด กอล์ฟ!!! หญ้าจะโมโหจริงๆ แล้วนะ ถ้านับหนึ่งถึงสามแล้วกอล์ฟยังไม่ไป ได้เจอดีแน่” ฉันหมดความอดทนกับตาบ้านี่แล้ว กวนประสาทจริงๆ เลย....... ______________________________ ฉันค่อยๆ ผละหน้าออกมามองหน้าพี่ธี ที่ตอนนี้ทั้งหน้าและหูนั้นแดงไปหมด อย่างสงสัย “พี่ธี…ไม่เคยเหรอคะ?” “แฮ่ม...ครับ” เขากระแอมออกมาเสียงเบา แล้วพูดขึ้น “ฮะ!! จริงเหรอพี่ธี!!” ฉันถามออกไปด้วยความตกใจ มันอะเมซิ่งมากเลยนะ ที่ตลอดยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา ผู้ชายเพอร์เฟกต์อย่างพี่ธี สามารถเก็บพรหมจรรย์เอาไว้ได้ รอดจากปากเหยี่ยวปากกามาได้ยังไงเนี่ย “ครับ มันน่าแปลกใจตรงไหนเหรอ ที่พี่ไม่เคย” เขาพูดออกมาเสียงเบา “หืออออ...แปลกสิคะ!! พี่ไปอยู่เมืองนอกมาตั้งหลายปี พี่รอดมาได้ยังไงตั้งนาน นั่นมันเมืองเสรีเรื่องเซ็กส์เลยนะคะ!!” ฉันพูดออกไปขำๆ ปนเอ็นดูในความน่ารักของพี่ธี ที่ตอนนี้ใบหน้าและหูของเขานั้นแดงขึ้นเรื่อยๆ “มันไม่แปลกหรอกครับ! พี่ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง ที่หลงรักรุ่นน้องข้างบ้านมาก จนไม่สามารถมองใครอื่นได้อีก เลยไม่รู้จะมีอะไรกับคนอื่นไปทำไม” เขาตอบออกมาอย่างจริงจัง แล้วมองมาที่ฉัน......

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว