เทพจักรพรรดิ​สงคราม

ณ อาณาจักรสายลม

ปี​บรรพกาล​ที่​ 345600

ที่ตรอกแห่งหนึ่งได้มีเด็กหนุ่ม​คนหนึ่งนอนขดตัวอยู่ซึ่งเด็กหนุ่ม​คนนั้นได้ตายไปแล้วแต่แล้วตอนนั้นเองที่มีวิญญาณได้มาสิงร่างของเด็กหนุ่มคนนี้ทำให้เขากลับมามีชีวิตอีกครั้งแต่ดวงวิญญาณ​ไม่ใช่​ของคนเดิม

ตอนนั้นเองเด็กหนุ่มได้เปิดตาขึ้นและมองรอบด้านเเล้วลุกขึ้นยืนร่างเด็กหนุ่มได้เงยหน้ามองท้องฟ้าพร้อมกล่าวออกมา

" ข้าได้กลับมามีชีวิตอีกครั้งบนโลกใบนี้ใช่ไหม "

เด็กหนุ่มได้เดินออกจากตรอกแห่งนั้นมาบนถนนและหัวเราะ

" ฮ่า​ ฮ่า​ ฮ่า​ ฮ่า​ ข้าได้กลับมามีชีวิตอีกครั้งแล้ว "

เหล่าผู้คนบนถนนที่กำลังเดินผ่านไปมาได้มองเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ตอนนี้กำลังยืนหัวเราะอยู่บนถนนและกล่าวนินทาว่า

" เจ้าเด็กนั้นมันบ้าไปแล้วหรือป่าวถึงได้มายืนหัวเราะอยู่คนเดียวบนถนน "

" ข้าว่าเราออกห่างจากเด็กคนนั้นดีกว่า "

" ใช่ๆๆข้าเห็นด้วยว่าอย่าไปยุ่งกับเด็กคนนั้นเลย"

เด็กหนุ่มคนนั้นไม่สนใจและเดินไปยังที่แห่งหนึ่งซึ่งไม่มีผู้คนเดินผ่านทางไปมาแล้วนั่งลงข้างใต้ตนไม่ต้นหนึ่งปิดตาลงเเละเริ่มคิดและจัดเรียงเรื่องราวต่างๆในสมอง

' ข้าเคยเป็นถึงเซียนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกบรรพกาล​ '​

' ข้าแสวงหา​พลังที่แข็งแกร่งที่เหนือยิ่งกว่าเซียน​ '​

' ข้าจึงตัดสินใจใช้ดาบในมือของข้าตัดผ่านท้องนภาเพื่อเปิดประตูสู่อาณาจักรพระเจ้า​'​

' แต่ท้ายที่สุดตัวข้าได้พยามจนสูญสิ้นชีวิตแต่ก็ไม่อาจเปิดประตูสู่อาณาจักรพระเจ้าได้​ '

'​ ตั้งเเต่นั้นก็ผ่านมากี่ปีแล้วข้าจำไม่ได้แต่ข้าได้กำเนิดใหม่อีกครั้งในร่างของเด็กหนุ่มกำพร้าผู้หนึ่งซึ่งตกตายลงจากอากาศที่หนาวทำให้ร่างกายที่อ่อนแออยู่แล้วไม่อาจทนได้​ '

'​ และหลังจากที่ข้าตายและเป็นดวงวิญญาณ​ข้าเดินท่ามกลางเส้นทางความมืดมิดไร้ที่สิ้นสุด '

'​ ไร้แสงสว่าง​ไร้ความหวังว่าข้าจะสามารถออกไปจากที่แห่งนี้ครั้งแล้วครั้งเล่าข้ารู้สึกอยากยอมแพ้แต่ด้วยจิตวิญญาณ​ที่แน่วเเน่ทำให้ข้าต้องบอกกับตัวเองว่าต้องเดินต่อไป​ '

'​ จนกระทั้งข้าได้พบแสงสว่าง​ที่ปลายทางของโลกที่มืดมิดแห่งนั้นเมื่อตัวข้าได้วิ่งเข้าไปในแสงสว่าง​และตื่นขึ้นมาก็ได้รู้ว่าข้าได้มาอยู่ในร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ไร้ซึ่งครอบครัวญาติ​มิตร​ '

เมื่อเปิดตาขึ้นมองบนท้องฟ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลากลางคืนเมื่อรวบรวมความคิดกับความทรงจำของร่างนี้แล้วดวงวิญญาณ​นั้นได้รู้เรื่องราวบางเรื่องก่อนถอนหายใจออกมา

" ตามความทรงจำของเจ้าของร่างคนเก่ากาลเวลาได้ผ่านมาแล้ว10000ปี "

ตอนนั้นเองดวงวิญญาณ​ที่อยู่ในร่างกายเด็กหนุ่มก็ได้ตั้งปณิธาน​ว่า

" ข้าผู้ที่เคยเป็นเซียนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดได้ตกตายลงแต่หลังจากกาลเวลาผ่านไปข้าได้ถือกำเนิดใหม่อีกครั้งในร่างเด็กหนุ่มที่อ่อนแอข้าจะต้องก้าวไปบนเส้นทางการฝึกตนเพื่อที่จะกลับไปมีพลังระดับเซียนอีกครั้งและต้องตัดผ่านนภาเพื่อประตูสู่อาณาจักรพระเจ้าให้จงได้​ "

" โลกบรรพกาล​นี้หลังจากผ่านไป10000ปีแล้วข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับโลกบรรพกาล​แห่งนี้บ้างข้าต้องหาคำตอบให้จงได้เพราะก่อนที่ข้าจะตกตายลงข้าได้เห็นแสงสว่างเล็กน้อยจากอีกฝั่งของประตูมิติ​ "

" มันคือแสงอะไรกันแน่ข้าไม่รู้ว่ามันคืออะไรมันคือทางเข้าสู่อาณาจักรพระเจ้าหรืออะไรกันแน่ข้าต้องกลับไปสืบค้นความจริงให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่ข้าตัดผ่านนภาสู่อาณาจักรพระเจ้าล้มเหลวแล้วพวกเซียนคนอื่นละเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา "

" ข้าต้องกลับไปที่แห่งนั้นที่หน้าผาบรรพกาล​เพื่อหาร่องรอยของเหล่าเซียนที่ตัดผ่านสู่อาณาจักรพระเจ้าว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่กันอีกมั้ย "

เด็กหนุ่มได้ยืนขึ้นและกล่าว่า

" ข้าคิดว่าผ่านไป10000ปีต้องมีอะไรที่น่าสนใจเกิดขึ้นแน่นอนและต้องกลับไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์​และเป็นที่ตั้งของหน้าผาบรรพกาล​ข้าอยากไปเห็นเเล้วผจญภัย​ในโลกนี้ "

" ข้าว่ามันต้องมีเรื่องน่าสนใจแน่นอน​ "