บทที่ 13

“อย่าโกหกขวัญเลยลุงชาติ คนที่นี่พูดกันทั้งนั้นว่าลุงติดเหล้าหนัก แต่ถึงจะไม่มีใครพูด ขวัญก็เห็นได้จากการที่ลุงขายของในบ้านกับขายรถยนต์อยู่ดี” หญิงสาวพยายามระงับโทสะด้วยการหายใจเข้าออกลึกๆ “ขวัญจะพาลุงไปเลิกเหล้านะคะ เราจะได้อยู่กันได้แบบไม่มีปัญหา ขวัญไม่อยากให้ลุงทำตัวเลวร้ายเพราะเหล้าเป็นตัวการอีกแล้ว นะคะลุงชาติ...ยอมไปเลิกเหล้าเถอะ ขวัญมีเงินติดตัวจากการทำงานพิเศษตอนไปเรียนสิงคโปร์อยู่พอสมควร ขวัญว่ามันคงพอที่จะทำให้ลุงชาติกลับมาเป็นลุงชาติคนเดิมได้”

“เก็บเงินของขวัญไว้เถอะ ลุงจะไม่ไปเลิกเหล้าอะไรทั้งนั้น เพราะลุงดื่มแค่ให้หลับสบาย ไม่ได้ดื่มจนเมามายขาดสติเสียหน่อย พวกชาวบ้านก็พูดมากไปเรื่อยเปื่อย” วรชาติวางขนมปังลงบนโต๊ะ แล้วทำหน้าฉุนเฉียว “ขวัญกลับมาก็ดีแล้ว บ้านช่องจะได้มีคนดูแล ลุงเองก็จะได้มีคนทำอะไรให้กินด้วย”

“ลุงชาติ...” เธอขยับจะพูดซ้ำเรื่องเดิม แต่วรชาติโบกมือห้าม

“ไม่ต้องเซ้าซี้อะไรลุงทั้งนั้น เดี๋ยวลุงจะขึ้นไปอาบน้ำแล้วออกไปข้างนอกก่อนแล้วกันนะ ลุงมีนัดกับเพื่อน แต่จะกลับมากินข้าวที่บ้าน ขวัญทำอะไรไว้ให้ลุงด้วยล่ะ ลุงกลับไม่ดึกมากหรอก”

“นี่จะออกไปดื่มเหล้าอีกแล้วเหรอคะ!” คราวนี้หญิงสาวผุดลุกขึ้นจากโซฟาทันที “เปล่าๆ ไม่ได้ดื่ม ลุงมีนัดเรื่องงานน่ะ” เขารีบแก้ตัวโดยไม่กล้าสบตาด้วยซ้ำ

“แต่ลุงชาติทิ้งงานให้คนอื่นดูแลมาตั้งนานแล้ว ทำไมจู่ๆ วันนี้ถึงมีงานขึ้นมาล่ะ”

“ก็หลานสาวคนสวยกลับมาทั้งที ลุงก็ต้องหันมาสนใจงานใหม่น่ะสิ ไม่งั้นคงพาหลานสาวคนเดียวอดตายกันพอดี” พูดแล้วก็ก้าวเข้าไปประชิดร่างบางแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย “ไม่ต้องห่วงน่า มีขวัญมาอยู่ในบ้านด้วยทั้งคน รับรองเลยว่าลุงไม่ออกไปข้างนอกนานหรอก ลุงไม่ปล่อยให้ขวัญเหงาอยู่คนเดียวแน่” มือหยาบกร้านบรรจงลูบลงบนศีรษะหลานสาว ลากมือผ่านแก้มลงมาจนถึงสันกรามเล็ก

เพียงแค่นั้นขวัญชนกก็ผงะหนีด้วยความไม่ชอบใจ สีหน้าเอาเรื่องของเธอทำให้ผู้สูงวัยกว่ายิ้มพราย แล้วเดินแยกตัวขึ้นไปอาบน้ำเสียใหม่ให้หอมฟุ้งกลบกลิ่นเหล้า กระนั้นก็ยังไม่วายหันหลับมามองราวกับมีบางอย่างซ่อนอยู่ภายใต้ดวงตาเจ้าเล่ห์คู่นั้น

ขวัญชนกอยากร้องตะโกนดังๆ แต่ทำได้แค่กำมืออย่างอดทน...

คงต้องลองให้โอกาสวรชาติดูสักครั้ง ถ้าเขาไม่เมามายกลับมาอย่างที่พูดจริง เธออาจจะพอทนอยู่ร่วมบ้านต่อไปได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องระวังตัวอย่างดี พรุ่งนี้ตอนที่วรชาติไม่อยู่ เธอตั้งใจว่าจะให้ช่างมาติดกลอนประตูห้องนอนให้หนาแน่นเพิ่มขึ้นอีก ทว่าตอนนี้เธอเองก็ควรขึ้นไปอาบน้ำพักผ่อนเสียหน่อย ช่วงเย็นจะได้ไปฝากท้องที่บ้านชาติศิลาตามคำเชิญชวนของเพื่อนสาว อย่างน้อยการได้พูดคุยกับพิมพ์ประภัทรก็จะทำให้มีความสุขมากกว่านั่งจับเจ่าอยู่ที่บ้านหลังนี้แน่ๆ

หลังจากมื้อเย็นที่แสนอบอุ่นและอร่อยล้ำผ่านพ้นไป พิมพ์นารากับพิมพ์ประภัทรก็ชวนขวัญชนกไปเดินเล่นกันนอกบ้าน พูดคุยเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อยเปื่อย พลางมองดูเด็กๆ วิ่งเล่นหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน พวกเธอเดินไปจนถึงลานโล่งที่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก ที่ตรงนั้นจัดไว้ให้สมาชิกในหมู่บ้านได้ออกมานั่งผ่อนคลาย มีชิงช้าและเครื่องเล่นหลายอย่างสำหรับเด็กๆ มีเครื่องออกกำลังกายที่ทำด้วยเหล็กแล้วทาสีหลากหลายไว้สำหรับผู้ใหญ่ มีม้านั่งไว้ให้กลุ่มวัยรุ่นจับกลุ่มทำการบ้านหรือนั่งคุยกันไปตามประสา

เย็นวันนี้อากาศดีและมีลมพัดมาปะทะผิวอยู่เกือบตลอดเวลา พิมพ์นาราเอ่ยชวนขวัญชนกให้ไปร่วมพิธีแต่งงานของพิมพ์พิสุทธิ์ที่ประเทศทาเกียร์ด้วยกัน โดยอาสาจะออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด แต่เจ้าหล่อนยังไม่ได้ตัดสินใจในทันที ขอเวลากลับไปคิดไตร่ตรองดูเสียก่อน

พวกเธอยังคงเดินทอดน่องและคุยกันไปต่างๆ นานา จนกระทั่งเห็นว่าท้องฟ้าเริ่มมืดมิด นาฬิกาเก่าแก่บนข้อมือของพิมพ์นาราบอกเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว จึงลงความเห็นว่าควรให้ขวัญชนกกลับไปพักผ่อนตั้งแต่หัวค่ำ เพราะใบหน้าของเธอดูขาวซีดอย่างน่าเป็นห่วง

พิมพ์นารากับพิมพ์ประภัทรเดินไปส่งหญิงสาวจนถึงหน้าบ้าน ไฟในบ้านที่เปิดสว่างเกือบทุกดวงบ่งบอกให้รู้ว่าวรชาติไม่ได้กลับดึกตามที่บอกไว้ เธอโบกมือลาเพื่อนรักและพี่สาวที่นับถือดุจญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง ก่อนจะเลื่อนประตูรั้วเดินเข้าไปข้างใน เลื่อนมันปิดลงช้าๆ แล้วหมุนตัวเดินผ่านเข้าไปทางประตูหน้าบ้านที่วรชาติเปิดทิ้งไว้อย่างรอคอย หญิงสาวยกมือขึ้นบีบต้นคอเบาๆ หวังจะคลายความเมื่อยขบ สายตามองไปทั่วบ้านเพื่อมองหาผู้เป็นลุง แต่กลับไม่พบอะไร นอกจากขวดเหล้าว่างเปล่าที่วางอยู่บนโต๊ะรับแขก เพียงแค่นั้นก็ทำให้เธอฉุนเฉียวขึ้นมาได้แล้ว

ขวัญชนกกระแทกเท้าขึ้นบันไดไปข้างบน ยกมือเคาะประตูห้องของวรชาติรัวเร็วและหนักแน่น หวังจะถามให้กระจ่างว่าทำไมถึงยังดื่มเหล้าอีก ในเมื่อแก้ตัวเสียดิบดีว่าไม่ได้ติดงอมแงม ความอดทนของเธอสิ้นสุดลงเมื่ออีกฝ่ายไม่สนใจ มือบางคว้าหมับที่ลูกบิดประตูและลองหมุนเบาๆ พบว่ามันไม่ได้ล็อกเอาไว้จึงเปิดพรวดเข้าไปทันที